-
1 ελεεινά
ἐλεεινόςfinding pity: neut nom /voc /acc plἐλεεινά̱, ἐλεεινόςfinding pity: fem nom /voc /acc dualἐλεεινά̱, ἐλεεινόςfinding pity: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
2 ἐλεεινά
ἐλεεινόςfinding pity: neut nom /voc /acc plἐλεεινά̱, ἐλεεινόςfinding pity: fem nom /voc /acc dualἐλεεινά̱, ἐλεεινόςfinding pity: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
3 ελεεινα
-
4 ελεεινά
επίρρ.1) жалко, плачевно; 2) убого, скудно; 3) скверно;γράφει ελεεινά — он пишет скверно
-
5 'λεείν'
ἀλεεινά, ἀλεεινόςlying open to the sun: neut nom /voc /acc plἀλεεινά̱, ἀλεεινόςlying open to the sun: fem nom /voc /acc dualἀλεεινά̱, ἀλεεινόςlying open to the sun: fem nom /voc sg (doric aeolic)ἀλεεινέ, ἀλεεινόςlying open to the sun: masc voc sgἀλεειναί, ἀλεεινόςlying open to the sun: fem nom /voc plἐλεεινά, ἐλεεινόςfinding pity: neut nom /voc /acc plἐλεεινά̱, ἐλεεινόςfinding pity: fem nom /voc /acc dualἐλεεινά̱, ἐλεεινόςfinding pity: fem nom /voc sg (doric aeolic)ἐλεεινέ, ἐλεεινόςfinding pity: masc voc sgἐλεειναί, ἐλεεινόςfinding pity: fem nom /voc pl -
6 προς-αυδάω
προς-αυδάω, ansprechen, anreden, τινά, oft bei Hom.; προςαυδήτην, Il. 11, 136; τινὰ ἔπεα, ἐλεεινά, 1, 201. 22, 37; Hes. sc. 326; Pind. P. 4, 119; τοὺς ἀγωνίους ϑεοὺς πάντας προςαυδῶ, Aesch. Ag. 500; Ch. 237; Soph. O. R. 352 u. öfter, wie Eur.; auch τίνα λόγον προςαυδῶν τύχω; Hipp. 827; Ar. Thesm. 1019 u. einzeln bei sp. D.
-
7 φίλος
φίλος, geliebt, lieb, befreundet, von Personen u. Sachen, Hom. u. Folgde überall; μάλα οἱ φίλος ἦεν Il. 1, 381; εἴ τίς τοι καὶ κεῖϑι φίλος 4, 402; Αἰνείας φίλος ἀϑανάτοισι ϑεοῖσι 20, 347; οὐ γάρ τίς μοι ἔτ' ἄλλος ἐνὶ Τροίῃ ἤπιος οὐδὲ φίλος· πάντες δέ με πεφρίκασιν 24, 775; ὡς ὅδε πᾶσι φίλος καὶ τίμιός ἐστιν ἀνϑρώποις Od. 10, 38; δαίμοσιν πράττειν φίλα Aesch. Prom. 603; u. in Prosa, z. B. φίλος ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ Plat. Gorg. 510 b; für ὁ ἐμοὶ φίλος auch ὁ ἐμὸς φίλος, ὁ σὸς φίλος, Theogn. 100 u. sonst. – Bes. häufig φίλος, φίλε, φίλοι mit u. ohne Substantiv in Anreden, Hom. u. Folgde; auch φίλε τέκνον, Od. 2, 363. 3, 184 u. sonst; φίλ' ἀνδρῶν Theocr. 15, 74. 24, 40. – Φίλον ἐστί μοι, es ist mir lieb, gefällt mir, ist nach meinem Sinne; ἔρξον, ὅπως ἐϑέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο ϑυμῷ Od. 13, 145, vgl. 335. 11, 222, u. öfter; αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο Il. 7, 387; μὴ τοῠτο φίλον Διῒ πατρὶ γένοιτο Od. 7, 316; auch φίλα ἐμοί ἐστιν, wie ἦ γὰρ ἐμοὶ φίλ' ἀληϑέα μυϑήσασϑαι 17, 15, vgl. Il. 1, 107; ἔνϑα φίλ' ὀπταλέα κρέα ἔδμεναι, dann behagt es euch, Braten zu essen, Il. 4, 345; vgl. Her. 1, 108. 4, 97. – Der einfachen alten Sprache des Hom., wie noch jetzt der Kindersprache, ist die Umschreibung des Possessivpronomens durch φίλος eigen, von den Gliedern des menschlichen Leibes, wie von den nächsten Angehörigen und Verwandten, der liebe Vater, die liebe Mutter, für mein, dein, sein Vater; τίη μοι ταῦτα φίλος διελέξατο ϑυμός Il. 11, 407, das liebe Herz, dein, mein Herz, obwohl diese prosaische Erkl. nicht als Uebersetzung gelten darf; φἰλον δ' ἐξαίνυτο ϑυμὸν ἀμφοτέρω, 5, 155, er raubte beiden das liebe Leben; κατεπλήγη φίλον ἦτορ, er erschrak im lieben Herzen, 3, 31; οὐ γάρ σφι σταδίῃ ὑσμίνῃ μίμνε φίλον κῆρ 13, 713; πρὶν δ' οὔπως ἂν ἔμοιγε φίλον κατὰ λαιμὸν ἰείη οὐ πόσις, οὐδὲ βρῶσις 19, 209; εἰςόκε μοι φίλα γούνατ' ὀρώρῃ 9, 609, d. i. meine Kniee, u. ä. oft; ᾤμωξεν δ' ἐλεεινὰ πατὴρ φίλος, der liebe Vater, d. i. sein Vater, Il. 22, 408; φίλος υἱός 2, 17, u. so ἄλοχος, τέκνα u. vgl. Es wird dadurch nur die Liebe bezeichnet, die für solche Verhältnisse natürlich ist, ohne daß man ihr wirkliches Vorhandensein im einzelnen Falle ausspricht, wie es von Meleager heißt μητρὶ φίλῃ Ἀλϑαίῃ χωόμενος κῆρ, Il. 9, 555, erzürnt gegen die liebe Mutter, obwohl sie in diesem Falle nicht von ihm geliebt wurde; dah. bezeichnet es übh. den Besitz, z. B. φίλα εἵματα Il. 2, 261; einzeln so noch bei Pind. u. Tragg. – Als subst., der Freund, der Geliebte, Hom. u. Folgde überall; im plur. die durch Freundschaft od. Verwandtschaft Verbundenen, die Befreundeten, Verwandten, die Gattinn, φίλη ἀνάεδνος Il. 9, 146. 288. – Selten und nur poet. = liebevoll, freundlich, freundschaftlich, hold, τινί, seltner τινός, Dissen Pind. N. 5, 7-18; φίλα φρονέων Il. 4, 219. 5, 116 u. öfter; φίλα φρεσὶ μήδεα εἰδώς 17, 325; φίλα εἰδότες ἀλλήλοισιν Od. 3, 277; φίλα ποιεῖσϑαί τινα, Einem Gutes oder Angenehmes erzeigen, ihm Etwas zu Gefallen thun, Her. 2, 152. 5, 37. 7, 107. – Adv. φίλως, Hom. nur einmal, φίλως χ' όρόῳτε, ihr würdet es gern sehen, Il. 4, 347; Hes. Sc. 45; Aesch. Ag. 238. 314. 1503. – Comparat. - a) φιλίων, ον Od. 19, 351. 24, 268; superl. φίλιστος, Soph. Ai. 829. – b) φίλτερος, Il. oft, superl. φίλτατος, so immer bei Hom.; Pind. I. 1, 5 P. 8, 13. 9, 102 u. Tragg.; wie in Prosa; τὰ φίλτατα, das Liebste, wie Eltern, Kinder u. vgl., περὶ τοῖς φιλτάτοις κυβεύειν καὶ κινδυνεύειν Plat. Prot. 313 c; ἐν τοῖς φιλτάτοις κινδυνεύειν Legg. I, 650 a. – c) φιλαίτερος, superl. φιλαίτατος; Philet. 11; Xen. An. 1, 9,29 Hell. 7, 3,8; Theocr. 7, 98; Callim. Del. 58. – d) regelmäßig, φιλώτερος, Xen. Mem. 3, 11, 18, u. φιλώτατος, bei Sp. – [Ι, an sich kurz, wird in φίλε in der ersten Hebung des Verses von Hom. lang gebraucht, Il. 4, 155. 3, 359.]
-
8 δρᾶμα
δρᾶμα, τό, das Gethane, die That, Handlung; Aesch. Ag. 533; das Geschäft, Plat. Theaet. 150 a; vgl. Rep. V, 451 c. Bes. eine auf der Schaubühne dargestellte Handlung, Schauspiel; δρᾶμα ποιεῖν, dichten, Ar. Ran. 1021; σατυρικόν Plat. Conv. 222 d, u. A.; vorzugsweise von der Tragödie; übertr., wie unser Schauspiel; τὰ ἐλεεινὰ ταῦτα δράματα εἰςάγειν, von den Verklagten, die ihre Familie auftreten ließen, um das Mitleid der Richter zu erregen, Plat. Apol. 35 b; öfter bei Sp.
-
9 οἰμώζω
οἰμώζω (οἴμοι), fut. οἰμώξομαι, das act. οἰμώξω nur Orac. Sib., eigtl. weh mir rufen, wehklagen, jammern; Hom. hat nur den aor. ᾤμωξεν, Il. 3, 364 u. öfter; σμερδαλέον, 15, 397, ἐλεεινά, 22, 408; ἐπιγνοὺς ἔργον οὐ καταίσιον ᾤμωξεν, Aesch. Ag. 1581; ἰδὼν δ' ὁ παῖς ᾤμωξεν, Soph. Trach. 928; – c. acc., beklagen; νὖν οἰμῶξαι πάρα τὴν σὴν ξυμφοράν, Soph. El. 778; so Eur. ᾤμωξα τόλμαν, I. T. 862, ἀδελφόν, El. 248; pass., οἰμωχϑείς, betrauert, Theogn. 1204; – μακρά, μεγάλα, Ar. Plut. 111 Av. 1503; – οἴμωζε, eine gewöhnliche Verwünschungsformel, wie geh' zum Henker! Ach. 999 Plut. 876; οἰμώζετε, Ran. 256; so οἰμώζειν λέγω σοι, Plut. 58; οὐκ οἰμώξεται; wird er nicht Prügel bekommen? Ran. 178; κεφαλαὶ κολάκων οἰμωξομένων, Vesp. 1033; ὅτι οἰμώξοιτο, εἰ μὴ σιωπήσειεν, Xen. Hell. 2, 3, 24; Sp., οἰμώζειν αὐτοῖς παρ' ἐμοῦ λέγε, Luc. Mort. D. 1, 2, ἐπὶ τῷ τραύματι, 14, 5.
-
10 ἐλεεινός
ἐλεεινός, mitleidswerth, bejammernswürdig; δός μ' ἐς Ἀχιλλῆος φίλον ἐλϑεῖν ἠδ' ἐλεεινόν Il. 24, 309, als Einer der Mitleid findet; übh. unglücklich, Hom. u. Folgde; Plat. Legg. V, 729 b; Lys. 24, 7; καὶ ἄϑλιος Plat. Gorg. 469 a; auch von Sachen, ϑέα Rep. X, 620 a; ἐλεεινόν τι λέγειν Ion 535 c; δράματα Apol. 35 b; – ἐλεεινὸν ὑπ' ὀφρύσι δάκρυον εἶβεν, Od. 8, 531. 16, 219; – activ., mitleidig, ὦ τόξον, ἦ που ἐλεεινὸν ὁρᾷς Soph. Phil. 1115; auch bei Plat. (der nach B. A. 92 κατὰ ἐλεητικοῠ τὸν ἐλεεινὸν τέϑεικε) ist τὸ ἐλεεινόν das Mitleid, Rep. X, 606 b; οὐδὲν πάνυ μοι ἐλεεινὸν εἰςῄει Phaed. 59 a. – Ἐλεεινά, adv., Il. 2, 314 u. Sp.; ἐλεεινῶς, Dem. Vgl. ἐλεινός.
-
11 δραμα
-
12 εισαγω
ион. и староатт. ἐσάγω (fut. εἰσάξω, aor. 2 εἰσήγαγον)1) вводить(τινὰ δόμον Hom. и δόμοις Eur.; τὸν ἀρήϊον θρίαμβον Plut.)
2) ввозить(σῖτον ἐς νῆσον Thuc. и Ὀρχομενίοις Plut.; οἶνον Ἀθήναζε Dem.; med. σῖτα Her.)
εἰσαγόμενα καὴ ἐξαγόμενα Arst. — ввоз и вывоз3) приводить, приглашать(ἰατρὸν τινι Xen.; med. ἰατροὺς ἐφ΄ ἑαυτούς Arst.; τὰς ἑταίρας τινί Plut.)
4) тж. med. брать в жены, вводить в (свой) дом(γυναῖκα Her.)
5) вводить, записывать, включать(τινὰ εἰς τοὺς φράτορας Lys., εἰς τοὺς δημότας Dem. и εἰς τέν πολιτείαν Arst.)
6) вовлекать, приобщать (med. τινα Hom.)ἐς τὰς σπονδὰς εἰσαγαγεῖν τινα Thuc. — убедить кого-л. примкнуть к перемирию
7) выводить на сцене, представлять, ирон. разыгрывать(τὰ ἐλεεινὰ δράματα Plat.)
8) юр. представлять на судебное рассмотрение(δίκην Aesch.)
9) (тж. εἰ. εἰς τέν βουλήν Xen. и εἰς δικαστήριον Plat.) привлекать к судебной ответственности(τοὺς ποιήσαντας Xen.; τινὰ ὡς διαφθείροντα τοὺς νέους Plat.)
εἰ. τινά τινι Plat. — привлекать кого-л. на чей-л. суд;εἰ. τινά τινος Plat. — привлекать кого-л. по обвинению в чем-л. -
13 вон
вон Iнареч (прочь) ἔξω:выйти \вон βγαίνω ἔξω· выгнать \вон διώχνω, βγάζω ἐξω· \вон отсюда! φύγε!, ἐξωΙ, ἔξω ἀπ' ἐδῶ!· ◊ лезть из ко́жи \вон βάζω ὀλα τά δυνατά· из рук \вон плохо πολύ ἄσχημα, ἐλεεινά, ἀπαίσια. -
14 жалкий
жалк||ийприл1. (вызывающий жалость) οίκτρός, ἀξιολύπητος, κακόμοιρος/ ἐλεεινός (с оттенком презрения):\жалкийая улыбка κακομοίρικο χαμόγελο· \жалкий вид ἡ ἐλεεινή δψη· быть \жалкийим εἶμαι ἀξιολύπητος·2. (ничтожный) ἄθλιος, τιποτένιος:\жалкийая роль ὁ τιποτένιος ρόλος· \жалкий трус ἐλεεινός φοβιτσιάρης· \жалкийο1. нареч οίκτρά [-ώς], ἀξιολύπητα, κακόμοιρα, ἐλεεινά:\жалкийο выглядеть ἔχω ἀξιολύπητη δψη·2. предик безл κρίμα:мне очень \жалкийο, что... λυπάμαι πολύ πού... -
15 ελεεινάς
-
16 ἐλεεινάς
-
17 sordidly
adverb ελεεινά -
18 жалкий
επ., βρ: -лок, -лка, -лко.1. ελεεινός, αξιολύπητος, οικτρός•-ое зрелище ελεεινό θέαμα•
- ое существо ελεεινό υποκείμενο (ή ύπαρξη)•
жалкий вид ελεεινή όψη•
-ая улыбка (παρά)πονεμένο χαμόγελο•
быть -им είμαι αξιολύπητος•
он находится в -ом состоянии (ή положении) αυτός βρίσκεται σε ελεεινή κατάσταση.
|| κακόμοιρος, καημένος, ταλαίπωρημένος, μαύρος.2. άθλιος, ευτελής• τιποτένιος•жалкий человек άθλιος άνθρωπος•
-ие остатки ελεεινά υπολείμματα•
-ая роль τιποτένιος ρόλος•
жалкий трус ελεεινός κιοτής.
3. (διαλκ. κ. παλ.) βλ. жалобный.εκφρ.- ие слова – λόγια πονεικά, συγκινητικά. -
19 жалко
επίρ, ελεεινά, οικτρά, άθλια κλπ. επ. || ως κατηγ. είναι κρίμα•жалко смотреть на него είναι κρίμα να τον βλέπεις, είναι αξιολύπητος•
мне его очень жалко λυπάμαι πολύ γι αυτόν•
жалко если дело не удастся είναι κρίμα αν δεν πετύχει η υπόθεση.
|| δυστυχώς. -
20 пресмыкаться
ρ.δ.1. παλ. έρπω•змеи -ются τα φίδια έρπουν.
2. μτφ. παλ. ζω ελεεινά, φυτοζωώ, ζω στη μιζέρια.3. μτφ. κολακεύω εξευτελιστικά•пресмыкаться перед сильными έρπω μπροστά στους ισχυρούς.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἐλεεινά — ἐλεεινός finding pity neut nom/voc/acc pl ἐλεεινά̱ , ἐλεεινός finding pity fem nom/voc/acc dual ἐλεεινά̱ , ἐλεεινός finding pity fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐλεεινάς — ἐλεεινά̱ς , ἐλεεινός finding pity fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
'λεείν' — ἀλεεινά , ἀλεεινός lying open to the sun neut nom/voc/acc pl ἀλεεινά̱ , ἀλεεινός lying open to the sun fem nom/voc/acc dual ἀλεεινά̱ , ἀλεεινός lying open to the sun fem nom/voc sg (doric aeolic) ἀλεεινέ , ἀλεεινός lying open to the sun masc voc… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
PASSER — I. PASSER Graece ςτρουθὸς, de gallina quoque nonnumquam usurpatur; uti Hebraei nomine tsippor, tum in specie passerem, tum in genere avem, notant. Nicander in Alexipharmacis, v. 16. Η᾿έτι μυελόεντα χαλικρότερον ποτὸν ἴσχοις Ο῎ρνιθος ςτρουθοῖο… … Hofmann J. Lexicon universale
ελεεινολογώ — ( έω) (ΑΜ ἐλεεινολογοῡμαι, έομαι) νεοελλ. 1. χαρακτηρίζω κάποιον ή μια κατάσταση ως ελεεινά, άξια να προκαλέσουν οίκτο 2. χαρακτηρίζω κάποιον ή κάτι ως ελεεινό, αποκρουστικό αρχ. μσν. διηγούμαι τις συμφορές για να προκαλέσω οίκτο … Dictionary of Greek
λυγρός — λυγρός, ά, όν (Α) 1. καταστρεπτικός, ολέθριος, δεινός, λυπηρός, θλιβερός («ἄλγεα λυγρά», Ομ. Ιλ.) 2. (για πρόσ.) α) επιβλαβής, βλαβερός («τὸν ἀνὴρ κακὸς ἐξαλάωσεν σὺν λυγροῑς ἑτάροισι», Ομ. Οδ.) β) ανίκανος για μάχη, δειλός (οὐδ ἂν ἔγωγε ἀνδρὶ… … Dictionary of Greek
πονηρός — ή, ό / πονηρός, ά, όν, ΝΜΑ 1. (με ηθ. σημ.) ο κακός στην εσωτερική του φύση, αυτός που ρέπει προς την απάτη, πανούργος, δόλιος 2. το αρσ. ως ουσ. ο πονηρός ο διάβολος, ο σατανάς 3. το ουδ. ως ουσ. το πονηρό(ν) πονηρία, κακό 4. φρ. «πονηρά… … Dictionary of Greek
σχέτλιος — ία, ον, θηλ. και ίη και σπαν. ος, Α 1. (για πρόσ.) επίμονος, ακατάβλητος, απτόητος, συνήθως με παράλληλη σημασία τού τρομερού και τού ολέθριου (α. «σχέτλιός ἐσσι γεραιέ σὺ μὲν πόνου οὔ ποτε λήγεις», Ομ. Ιλ. β. «σχέτλιός εἰς, Ὀδυσσεῡ περί τι μένος … Dictionary of Greek
τλήμων — και δωρ. τ. τλάμων, ον, Α 1. αυτός που υποφέρει, που πάσχει 2. συνεκδ. υπομονητικός, καρτερόψυχος («οἵαις ἐν πολέμοισι μάχαις τλάμονι ψυχᾷ παρέμεινε», Πίνδ.) 3. τολμηρός, θαρραλέος («ὧδέ τε θαρσαλέοι και τλήμονες», Ομ. Ιλ.) 4. (με κακή σημ.)… … Dictionary of Greek
φαύλος — η, ο / φαῡλος, αύλη, ον, ΝΜΑ, θηλ. και ος ΜΑ κακοήθης, ανήθικος, αχρείος (α. «συναναστρέφεται με όλους τους φαύλους» β. «διὰ τί οὖν τῶν ἀγαθῶν πατέρων πολλοὶ υἱεῑς φαῡλοι γίγνονται», Πλάτ.) νεοελλ. φρ. «φαύλος κύκλος» α) (λογ.) βλ. κύκλος β) μτφ … Dictionary of Greek
ψυχρός — ή, ό / ψυχρός, ά, όν, ΝΜΑ, και ψυχθρός και ομηρ. τ. θηλ. ή Α 1. αυτός που έχει χαμηλή θερμοκρασία, κρύος (α. «ψυχρός άνεμος» β. «ψυχρό κλίμα» γ. «αὔρη δ ἐκ ποταμοῡ ψυχρὴ πνέει ἠῶθι πρό», Ομ. Οδ., δ. «εἰς ὕδωρ ψυχρὸν σφᾶς αὐτοὺς ῥίπτειν», Θουκ.) 2 … Dictionary of Greek