-
1 εἶλος
-
2 εἵλη 2
εἵλη 2.Grammatical information: f.Other forms: ( εἴλη, ἕλη), βέλα (= Ϝέλα) ἥλιος, καὶ αὑγή, ὑπὸ Λακώνων H. (idem to ἔλα); unclear γέλαν (= Ϝέλαν?) αὑγην ἡλίου, because of γελεῖν λάμπειν, ἀνθεῖν H. perh. to γελάω, γαλήνη (s. vv.), but γελοδυτία ἡλιοδυσία H. belongs to Ϝέλα.Compounds: As 1. member in εἱλη-θερής `warmed by the sun' (Hp., Gal.), ἐλαθερές ἡλιοθαλπές H., rather to θέρομαι then to θέρος (s. Schwyzer 513); from there εἱληθερέω, - έομαι `warm (oneself) in the sun' (Hp.); εἱλι-κρινής, εἱλό-πεδον, s. vv. As 2. member in πρός-ειλος `exposed to the heat of the sun, sunny' (A.), εὔ-ειλος `id.' (Ar.), ἄ-ειλος `sunless' (A. Fr. 334).Derivatives: εἰλήϊον ἐν ἡλίῳ θερμανθέν H. (false explanation of Ίλήϊον Φ 558 ?); denomin. verb ἐλᾶται ἡλιοῦται, fut. βελ[λ]άσεται ἡλιωθήσεται H. εἰληθέντες `warmed in the sun', εἰλέω Eust.Origin: IE [Indo-European] [1045] *su̯el(H)- `burn, singe'Etymology: PGr. *Ϝhέλᾱ (*hϜέλα; cf. Schwyzer 226f.), from where Ϝέλᾱ, ἕλᾱ beside which one assumed a form with prothetic vowel: *ἐ-Ϝhέλᾱ \> εἵλη, εἴλη, belongs as verbal noun IE *su̯elā to a verb `burn slowly, singe', which is still existent in Germanic and Baltic, e. g. OE swelan, NHG schwelen (full grade), Lith. svìlti (zero grade of a disyllabic root: *su̯elH-) `singe (intr.), burn without flame' with many derivatives. The Greek forms present εἱλ- beside ἑλ-, which cannot be explained. From a root *su̯el- a form h₁u̯el- is hardly possible. Unless there is an unknown phonetic development, the problem cannot be solved: analogical spread of εἱλ-? From Greek also here 1. ἀλέα ( ἁλ-) `heat of the sun', s. v. - On more cognates further away, e. g. OHG swelzan `burn', OE sweltan `die', ONord. svelta `hunger, die' from IE *su̯eld- (also Arm. k`aɫc`), the last certainly an independent root, s. WP. 2, 531f., esp. Solmsen Unt. 248ff. - S. also ἥλιος. On ἑλάνη `torch' s. v.Page in Frisk: 1,458-459Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > εἵλη 2
-
3 εἴλεα
εἴλεα· ἄθλια, χαλινοί, δεσμοί, φιμοί, δέραια, Hsch.;A v. εἶλος. -
4 ἀπρόσειλος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀπρόσειλος
-
5 ἡμίειλος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡμίειλος
См. также в других словарях:
εύειλος — εὔειλος, ον (Α) ευήλιος, προσήλιος, ηλιόλουστος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ειλος (< είλη «ηλιακή θερμότητα»), πρβλ. ά ειλος, πρόσ ειλος) … Dictionary of Greek
ημίειλος — ἡμίειλος, ον (η γρφ ημίηλος εσφ.) (Α) ο εκτεθειμένος κατά το ήμισυ στον ήλιο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ημι * + ειλος (< εἵλη «ηλιακή θερμότητα», πρβλ. εύ ειλος, πρόσ ειλος] … Dictionary of Greek
πρόσειλος — ον, Α 1. εκτεθειμένος στις ηλιακές ακτίνες, προσήλιος, ευήλιος (α. «πρόσειλος αὐλή», Εύπ. β. «τόποι εὐσκεπεῑς καὶ πρόσειλοι», Θεόφρ.) 2. θερμός. [ΕΤΥΜΟΛ. < προσ * + ειλος (< εἵλη [ΙΙ] «θερμότητα τού ηλίου»), πρβλ. εύ ειλος] … Dictionary of Greek
