-
1 ἀπο-κολάπτω
ἀπο-κολάπτω, aushauen, losschlagen?
-
2 ἐκ-κολάπτω
ἐκ-κολάπτω, ausschlagen, auskratzen; ψήφισμα Dem. 57, 24, das in Stein Gehauene vertilgen, wie τὸ ἐλεγεῖον ἀπὸ τοῠ τρίποδος Thuc. 1, 132; ᾠά, eigtl. auspicken, d. i. ausbrüten, Arist. H. A. 6, 3 u. Sp.
-
3 ἀποκολάπτω
ἀπο-κολάπτω, aushauen, losschlagen? -
4 κόλος
Grammatical information: adj.Meaning: of cows and goats `hornless, with not fullgrown horns' (Hdt., TheoC., Nic., H.), of a spear `without point' (Π 117), of battle `broken off' (sch. as name of Θ).Compounds: As 1. member in κόλουρος `with short tail' (Plu.), as mathem. and astron. term `stump' (Hipparch. Astr., Hero, Nicom.); with κολουραῖος `broken off, steep' ( πέτρα, Call.), κολούρα `hill etc.' (Hermione, Epid.), κολουρίᾳ τῃ̃ ἀποτομίᾳ, κολουρῖτις γῆ. Σικελοί H., κολούρωσις = κολόβωσις (Iamb.); Lat. LW [loanword] clūra `ape' (W.-Hofmann s. v., Leumann Sprache 1, 206 n. 8). -Derivatives: After κόλ-ουρος prob.(?) κόλ-ερος `with short-sheared wool-fleece' (Arist.; oppos. εὔ-, ἔπ-ερος; s. εἶρος); further κολόχειρ χείραργος H. - Derived from κόλος or closely related two verbs: 1. κολάζω, κολάσαι, rarely with συν-, ἀντι-, προ-, `wring in, chastise, punish, cut' (IA); prob. denomin. κόλασις `chastisment' (IA.), - ασμα (Ar., X.), - ασμός (Plu.) `id.'; κολαστής `punisher' (trag., also Pl., Lys.; Fraenkel Nom. ag. 2, 36f.), also κολαστήρ `id.' (Arr.), with f. κολάστρια (Ezek.), κολάστειρα (AP); κολαστήριον, adj. - ος `punishment, punishing' (X., Ph.), κολαστικός `punishing' (Pl.). - 2. κολούω, κολοῦσαι, somet. with περι-, κατα-, ἀπο-, `mutilate, limit' (Il.); formation unclear; (cf. Schwyzer 683, Chantraine Gramm. hom. 1, 374; s. also on κωλύω). From it κόλουσις `docking, cutting short' (Arist.), κολούσματα κλάσματα H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The archaic and dying κόλος, which was in a way replaced by the expressive form κολοβός, partly also by κόλ-ουρος, belongs as verbal noun to a Balto-Slavic, in Greek replaced by κολάπτω (s. v.) primary verb meaning `beat, hew, cut off, break off', which left in Greek several continuants, s. κλάω, κελεός m. (uncertain, improbable). The remarkable barytonesis (Schwyzer 459) may be connected with the passive meaning; perhaps κόλος was like stump orig. a substantive. A formal parallel is OCS kolъ `πάσσαλος', Russ. kol `pole' (prop. "splitoff, cut off piece of wood"?; cf. σκῶλος `pointed pole' to σκάλλω?); with lengthened grade Lith. kuõlas `pole'. - The further history of κόλος is uncertain because the word is not often attested; so we don't know, whether we must start from a general meaning like `stump' or from a word with a special meaning, like `hornless' (from *`broken off' v. t.); cf. the history of κόλουρος.- The parallels adduced are not very convincing; the verbs κολάπτω, κολούω, of unclear formation, point rather to a Pre-Greek complex.Page in Frisk: 1,902-903Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κόλος
-
5 κολετράω
Grammatical information: v.Meaning: `trample on' (Ar. Nu. 552),Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: After H. expression of the oïl-preparation: ἀπὸ τῶν τὰς ἐλαίας πατούντων, ὅ δη λέγουσι κολετρᾶν. - Supposes a substantive *κόλετρον or *κολέτρα, so an instrument noun or nomen loci of unknown meaning. Connection with κόλος, κολάπτω etc. does not help much. (Curtius 362 compares Lat. calcitrāre; s. W.-Hofmann s.1. calx.) - Prob. Pre-Greek.Page in Frisk: 1,898Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κολετράω
См. также в других словарях:
κελεός — Όνομα μυθολογικών προσώπων. 1. Ένας από τους πρώτους τέσσερις βασιλιάδες της Ελευσίνας. Φιλοξένησε στα ανάκτορά του τη Δήμητρα, η οποία του δίδαξε τα μυστήρια της λατρείας της και του έδωσε, για πρώτη φορά, το αξίωμα του ιερέα. 2. Ήρωας της… … Dictionary of Greek
δενδροκολάπτης — ο (AM δενδροκολάπτης) νεοελλ. μικρό εντομοφάγο Πτηνό τής Νότιας Αμερικής αρχ. μσν. εντομοφάγο Πτηνό που τρέφεται από τα Έντομα τα οποία φωλιάζουν στον φλοιό τών δένδρων. [ΕΤΥΜΟΛ. < δένδρον + κολάπτω «κτυπώ, τσιμπώ με το ράμφος» (πρβλ.… … Dictionary of Greek
κόλαφος — ο (AM κόλαφος) ράπισμα, χτύπημα στο πρόσωπο νεοελλ. βαριά προσβολή, εξύβριση («το άρθρο τής εφημερίδας ήταν κόλαφος για τον υπουργό»). [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Πιθ. υποχωρητ. παρ. τού ρ. κολάπτω με εκφραστικό δασύ ( φ ). Κατ άλλους, η λ.… … Dictionary of Greek
σκάλλω — ΜΑ σκάβω («σκαλλομένης τῆς περικειμένης γῆς», Γεωπ.) αρχ. μτφ. α) αναζητώ, ερευνώ («νυκτὸς μετὰ καρδίας μου ἠδολέσχουν, καὶ ἔσκαλλον τὸ πνεῡμά μου», ΠΔ) β) ενοχλώ ή ταράζω κάποιον. [ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. σκάλλω (< *σκαλ jω) ανάγεται στη συνεσταλμένη… … Dictionary of Greek
