-
1 ὄλλυμι
ὄλλυμι, - μαιGrammatical information: v.Meaning: `to wreck, to destroy, to lose', midd. intr. `to go to waste, to be ruined, to be lost' (Il.).Other forms: - ύω, - ύομαι (Archil.), ὀλέκω, - ομαι (Il.), aor. ὀλέσαι, ὀλέσθαι (Il.), pass. ὀλεσθῆναι (LXX), fut. ὀλέσ(σ)ω (ep.), ὀλέω (Ion.), ὀλῶ (Att.), ὀλέομαι, ὀλοῦμαι (Il.), perf. ὀλώλεκα (Att.), intr. ὄλωλα (Il.); as simplex only ep.;Compounds: Very often w. prefix, esp. ἀπ- (in Att. prose monopol.), with ἐξαπ-, συναπ-, προσαπ- etc., also with δι-, ἐξ- a.o.Derivatives: 1. ὄλεθρος m. `destruction, ruin, loss, death' (Il.) with ὀλέθρ-ιος `baneful' (Il.), - ιάω `to be dying' (Archig; after the verbs of disease in - ιάω, Schwyzer 732), ( ἐξ-ὀλεθρ-εύω, assim. ( ἐξ-)ὀλοθρ-εύω `to destroy' (LXX) with - ευσις, - ευμα, - εία (beside - ία; Scheller Oxytonierung 39), - ευτής; NGr. ξολοθρεύω. 2. ἀπόλε-σις f. `loss' (Hippod. ap. Stob.); as 1. member e.g. in ὀλεσ-ήνωρ `destroying men' (Thgn. [?], Nonn.; Sommer Nominalkomp. 183), ὠλεσί-καρπος `losing fruit' (κ 510 a.o.; ὠ- metr. condit.). 3. ὀλε-τήρ, - ῆρος m. `destroyer, killer' (Σ 114 a.o.; on the meaning Benveniste Noms d'agent 35 a. 43), - τειρα f. (Batr.; ἀνδρ-ολέτειρα Hes., A.), - της m. ( Epigr. Gr.; ἀνδρ-ολέτης poet. inscr.), - τις f. (AP), παιδ-ολέτωρ, - ορος m. f. `child killer' (A. in lyr.); details in Fraenkel Nom. ag. 1, 127 n. 1. -- On the PN Όλετᾶς (Hali- carn. etc.; Carian?) Masson Beitr. z. Namenforsch. 10, 163f.Etymology: The disyll. full grade in ὄλε-θρος, ὀλέ-σαι a.o. has beside it a monosyll. zero grade in ὄλλυμι from *ὄλ-νυ-μι (from an older *h₃l̥-n-eh₁-mi \> *ολνημι); thus e. g. στορέ-σαι: στόρ-νυ-μι. Orig. disyll. also in ὀλέ-σθαι (if athematic), to which with thematic transfomation ὀλόμην etc.? On ὀλέ-κ-ω cf. ἐρύ-κ-ω a.o., on the ptc. aor. ὀλόμενος Kretschmer Glotta 27, 236 f. (against Specht KZ 63, 219 f.). Details on the morphology in Schwyzer 363, 696, 702 a. 747, Chantraine Gramm. hom. 1, 302 f., 329 a. 391; on the vocalism also Sánchez Ruiperez Erner. 17, 107 f. -- From Greek here also ὀλοός `pernicious, fatal'; further isolated. On wrong hypotheses s. W.-Hofmann s. aboleō, dēleō and volnus; also WP. 1, 159 f. and Pok. 306 (w. lit.).Page in Frisk: 2,378-379Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄλλυμι
См. также в других словарях:
Ινδολέτης — Ἰνδολέτης, ὁ (Α) (ως επίθ. τού Διονύσου) αυτός που εξολόθρευσε τους Ινδούς. [ΕΤΥΜΟΛ. < Ἰνδός + ὀλέτης (< ὀλέτης < ὄλλυμι «καταστρέφω, χάνω»), πρβλ. ανδρ ολέτης, θηρ ολέτης] … Dictionary of Greek
κοσμολέτης — κοσμολέτης, ὁ, θηλ. κοσμολέτειρα (ΑM) ως επίθ. αυτός που προξενεί καταστροφή στον κόσμο. [ΕΤΥΜΟΛ. < κοσμ(ο) * + ολέτης (< ὀλέτης < ὄλλυμι «καταστρέφω»), πρβλ. ανδρ ολέτης, θηρ ολέτης] … Dictionary of Greek
Τυρρηνολέτης — ου, ὁ, Α καταστροφέας τών Τυρρηνών. [ΕΤΥΜΟΛ. < τυρρηνός + ὀλέτης (< ὄλλυμι), πρβλ. ἀνδρ ολέτης] … Dictionary of Greek
παρθολέτης — ὁ Α ο εξολοθρευτής τών Πάρθων. [ΕΤΥΜΟΛ. < Πάρθοι + ὀλέτης (< ὄλλυμι «καταστρέφω, αφανίζω»), πρβλ. ανδρ ολέτης] … Dictionary of Greek
περσολέτης — ὁ, Μ εξολοθρευτής τών Περσών. [ΕΤΥΜΟΛ. < Πέρσης + ὀλέτης (< ὄλλυμι), πρβλ. ανδρ ολέτης] … Dictionary of Greek
πυθολέτης — ὁ, Α (ως προσωνυμία τού Απόλλωνος) αυτός που εξολόθρευσε τον Πύθωνα. [ΕΤΥΜΟΛ. < Πύθων + ὀλέτης (< ὄλλυμι), πρβλ. ἀνδρ ολέτης] … Dictionary of Greek
τιτανολέτης — ὁ, Α αυτός που επιφέρει τον όλεθρο στους Τιτάνες. [ΕΤΥΜΟΛ. < Τιτᾶνες + ὀλέτης (< ὄλλυμι), πρβλ. ἀνδρ ολέτης] … Dictionary of Greek
ψευδολέτης — ὁ, Μ αυτός που προκαλεί καταστροφή χρησιμοποιώντας το ψέμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ψευδ(ο) * + ολέτης (< ὄλλυμι «καταστρέφω»), πρβλ. ἀνδρ ολέτης] … Dictionary of Greek
ψυχολέτης — ὁ, Α ψυχοκτόνος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + ολέτης (< ὄλλυμι «καταστρέφω»), πρβλ. ἀνδρ ολέτης] … Dictionary of Greek
