сæрты

...уæд нæ фыруæзданæй нæ дзыхтæ ныммыр кодтам. –...тогда мы из чрезмерной деликатности заткнули свои рты (т.е. не протестовали, не высказались против). (Булкъаты Михал, «Мах дуг»)

Æвæццæгæн æмæ, йæ ныхыфыст уый амыдта, æмæ Францы фæндæгтыл нæ, фæлæ уырыссаг аргъуаны къæсæрыл ссара йæ царды фæстаг бон, зæдтæ æмæ дауджыты сурæтты фарсмæ – мæнæ хуыцауагурджытæ табу кæнынмæ кæмæн фæцæуынц, бæстæты сæрты ахизгæйæ, уыдоны. Табугæнджыты ’хсæн та, æвæццæгæн æмæ, парижаг цæугæцардгæнæджы хуызæттæ дæр фæвæййы. – Так, вероятно, и суждено ему было окончить свои дни не на дорогах Франции, а в непосредственном соседстве с русской церковью, рядом с изображениями святых и угодников – тех самых, на поклонение которым когда-то ходили наши странники, иногда, может быть, и такие, как мой парижский кочевник. (Гæздæнты Г., Из блокнота. Тæлмацгæнæг – Гусалты Б.)

Тынг зын бауырнæн у, фæлæ æцæгдзинады сæрты нæ ахиздзынæ – сылгоймаджы буар нын нæ сæргом кæны «сылгоймаджы уд», фæлæ нын нæ цæстыты цур «сылгоймаджы уд» ацы буар сылгоймагон скæны. – Вывод может показаться парадоксальным, но, по-моему, он неоспорим: не тело женщины обнаруживает «женскую душу», а «душа» женщины заставляет нас воспринимать ее тело как женское. («Мах дуг»)

Райсомы тезгъойы рæстæджы мæ хъус дардтон ахст адæмы хъæлæбамæ æмæ дзы кæйдæрты базыдтон сæ хъæлæсæй. – Во время утренней прогулки я прислушивался к гомону заключенных и некоторых узнал по голосу. (Дзесты К., Зæрдæйы ностæ)

Мæ рудзынджы хуынкъ уыд тезгъогæнæн кæрты ’рдæм. – Мое окошко входило на прогулочный двор. (Дзесты К., Зæрдæйы ностæ)

Дзырд дзы цæуы тугисын, зæхх, уарзт, дин æмæ бирæ æндæр цæйдæрты тыххæй. – Речь в нем (в предании) идет о кровной мести, земле, любви, религии и многом другом. («Мах дуг», 1998 аз, №12)

Æнхъæлдæн, хъуыддаг тæрхондонмæ дæр бахæццæ. – Кажется, дело даже до суда дошло. (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Max иууылдæр – нæ иутæ сымсымгæнгæ, иннæтæ цырддæр, иутæ тæрхондоны слестгæнджыты кусæн уаты, иннæтæ кæцыдæр бæстæйы фæндæгтыл, æртыккæгтæ æндæр кæмдæрты, фæлæ æмхуызонæй иууылдæр мæлæтмæ цæуæм. – Мы все, одни медленно, другие быстро, одни в кабинетах судебных следователей, другие на дорогах той или иной страны, третьи еще где-нибудь, – мы все идем к смерти. (Гæздæнты Г. Блокнотæй)

Кавказаг субстраты æндæвдады кой куы фæкæнæм, уæд хъуыдыйаг у ссæдзгæйттæй нымад дæр, уый дæр, æвæццæгæн, кавказаг субстратæй цæуы. – Ведя речь о влиянии кавказского субстрата, стоит держать в мыслях то, что, по всей видимости, двацатеричный счет идет из кавказского субстрата. (Дзасохты М., Дæллаг Ир)

Ахæм уавæрты алцы дæр хъуыдыйаг у. – В этих условиях все нужно учитывать. («Ирон ныхасы культурæ», Ир, 1989)

Цон фæстæмæ Уæрæсемæ! Ам мæнæн цард нæй. – Поеду-ка я обратно в Россию! Нет мне здесь житья. (Брытъиаты Е., Уæрæседзау)

– Гъе, ныртæккæ æрбатæхдзæн!..– загъта мын цинæн мæлгæ Максим Максимыч, – цон дæлæ кæрты дуармæ, уым æм банхъæлмæ кæсон... Эх! Æвгъуаг, Н-имæ зонгæ кæй нæ дæн... — Ведь сейчас прибежит!.. – сказал мне Максим Максимыч с торжествующим видом, – пойду за ворота его дожидаться... Эх! жалко, что я не знаком с Н... (М. Лермонтов, Максим Максимыч)

Уæвгæ, хур цы у йæ цуры, – барын назы чъиу дзæнхъайыл. – Но что подле него солнце, – это всё равно что сравнивать еловую смолу с хрусталём. (Ш. Руставели, Стайы цармдарæг. Тæлмацгæнæг – Бестауты Г.)

Алчи райдыдта фыссын, – Уæдæ чъиу æууила? – Каждый начал писать, – Ну не жвачку ж им жевать? (Цæрукъаты В., Дызгъуын)

Галтæ, фыстæ нæ кæрты Чъиу æууилынц фæрнæй. – Быки, овцы в нашем дворе счастливо жуют жвачку. (Хаджеты Т., Сæрдыгон изæр)

Сывæллæттæ кæрты æмбæхстытæй хъазыдысты. – Дети играли во дворе в прятки. (Цоциты Р., Сæуæхсид)

Йæ галиу къухы æнгуылдзтæй иуыл æрттывдтытæ калдта сыгъзæрин къухдарæн. – На одном из пальцев его левой руки сверкал золотой перстень. (Санаты У., Тугвæндаг)

Уæд фыд йæ амонæн æнгуылдз дурынмæ бадардта, стæй фынджы сæрты бадзырдта Гандземæ. – Тогда отец протянул указательный палец в сторону кувшина и через стол обратился к Ганзе. (Хуыгаты С., Гандзейы чиныг)