-
1 φύω
φύω, fut. φύσω, aor. I. ἔφυσα, – hervorbringen, entstehen lassen, bes. von Pflanzen, Bäumen und ihren einzelnen Theilen, wachsen oder aufkeimen lassen, treiben; φύλλα ὕλη φύει Il. 6, 148; σκῆπτρον οὔποτε φύλλα καὶ ὄζους φύσει 1, 235; τοῖσι δ' ὑπὸ χϑὼν δῖα φύεν νεοϑηλέα ποίην, ließ Gras aufsprossen, 14, 347; Ζεφυρίη (πνοή) πνείουσα τὰ μὲν φύει, ἄλλα δὲ πέσσει Od. 7, 119; ὃς τὴν πολύβοτρυν ἄμπελον φύει βροτοῖς Eur. Bacch. 650; καρπὸν φύειν Her. 9, 122; ὅσα γῆ φύει Plat. Rep. X, 621 a; καὶ γεννᾶν Polit. 274 a; φύειν ἐξ αὑτοῦ πάντα Rep. IX, 588 c; Xen. oft. – Auch τρίχας φύειν, Haare wachsen lassen, hervorbringen, Od. 10, 293; vgl. στείχει δ' ἴουλος ἄρτι διὰ παρηΐδων ὥρας φυούσης Aesch. Spt. 517; πώγωνα φύειν, den Bart wachsen lassen, Her. 8, 104; γλῶσσαν, eine Zunge bekommen, 2, 68; πτερά, Flügel bekommen, Ar. Av. 106; Plat. Phaedr. 251 c Tim. 91 d; ὀδόντας u. ä.; – ἄνδρας φύειν, Männer hervorbringen, Her. 9, 122; dah. erzeugen, ὁ φύσας, der Erzeuger, der Vater, Soph. Tr. 1026. 1175 u. oft; τοῖς γονεῦσιν, οἵ σ' ἔφυσαν O. R. 436; Eur. oft; Ar. Vesp. 1472; φύειν καὶ γεννᾶν Plat. polit. 274 a; seltener von der Mutter, φῦσαι, gebären, s. Pors. Eur. Phoen. 34; φράτορας Ar. Ran. 419. – Auch auf Geistiges übtr., ϑεοὶ φύουσιν ἀνϑρώποις φρένας Soph. Ant. 679; auch οὐδὲ τῷ χρόνῳ φύσας φανεῖ φρένας ποτέ, zu Verstande kommen, O. C. 808; El. 1455; νοῦν φύειν Soph. frg.; δόξαν φύειν, Stolz erzeugen, Dünkel bekommen, Her. 5, 91; πόνους αὑτῷ φῦσαι Soph. Ant. 643. – Häufiger im pass. φύομαι, wozu das fut. φύσομαι, bei Sp. auch φυήσομαι gehört, wie aor. II. ἔφῡν, inf. φῠναι, Parmenid. auch φῦν, part. φύς, φῦσα, φύν, optat. φύην statt φυίην bei Theocr. 15, 94 nach Buttmann, Sp. ἐφύην, φυῆναι; perf. πέφῡκα, mit Präsensbdtg, nebst dem plusqpf. ἐπεφύκειν, als impf.; epische synkopirte Formen sind πεφύασι für πεφύκασι, u. part. πεφυώς, ῶτος, Od. 5, 477, fem. πεφυυῖα, Il. 14, 288; Hes. hat auch ἐπέφῡκον statt ἐπεφύκεισαν, wie von einem praes. πεφύκω, O. 151 Sc. 76 Th. 152. 673; – Il. 6, 149, ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει, ἡ δ' ἀπολήγει, ist auch das praes. act. intr. gebraucht; – werden, entstehen, wachsen; zunächst von Pflanzen, τά γ' ἄσπαρτα φύονται Od. 9, 109; ϑάμνος ἔφυ ἐλαίης 23, 190; πρασιαὶ παντοῖαι πεφύασιν 7, 128; ὄζοι ἐπ' ἀκροτάτῃ πεφύασιν Il. 4, 484; δοιοὺς ϑάμνους ἐξ ὁμόϑεν πεφυῶτας Od. 5, 477; τὰ περὶ καλὰ ῥέεϑρα ἅλις ποταμοῖο πεφύκει Il. 21, 352; auch τοῦ κέρα ἐκ κεφαλῆς ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει, 4, 109, Hörner waren aus seinem Kopfe gewachsen; ῥόδα φύεται αὐτόματα Her. 8, 138; δένδρα πεφυκότα Xen. Cyr. 4, 3,5; – übertr., ἐν δ' ἄρα οἱ φῦ χειρί, oft bei Hom., eigtl. er wuchs ihm fest an der Hand, oder er wuchs mit der Hand an ihm an, d. i. er faßte ihn so fest bei der Hand, als wäre er an ihm angewachsen, vom kräftigen Händedrucke als Zeichen herzlicher Begrüßung; auch ἔφυν ἐν χερσίν Od. 10, 397, u. ἐν χείρεσσι φύοντο 24, 410, welche Vrbdgn, wie ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες auch als tmes. zu ἐμφύω gezogen werden, was man vergleiche. – Von Menschen, Pind. u. die Tragg.: ὁ λωφήσων γὰρ οὐ πέφυκέ πω Aesch. Prom. 27; τίς ἂν εὐξαιτο βροτῶν ἀσινεῖ δαίμονι φῦναι Ag. 1315; σπορᾶς γε μὴν ἐκ τῆςδε φύσεται ϑρασὺς τόξοισι κλεινός Prom. 873; ϑνητοῦ πέφυκας πατρός Soph. El. 1162; κἀξ ἧς ἔφυ γυναικὸς υἱὸς καὶ πόσις O. R. 458, u. öfter; γονῇ πεφυκὼς γεραιτέρᾳ O. C. 1296, der ältere; πόϑεν ἔφυσαν Eur. Suppl. 842; ἀπ' εὐγενοῦς τινος ῥίζης πέφυκας I. T. 610; Διὸς πεφυκὼς Τάνταλος Or. 5, wie auch in Prosa, Xen. Cyr. 5, 5,8; οὔτοι πέφυκα μάντις Eur. Hec. 743; οὐ γὰρ αἰχμητὴς πέφυκεν Or. 702; φὺς ἀπ' ἐμοῦ Xen. Cyr. 5, 4,30; πόϑεν ἔφυ ὁ πόλεμος Pol. 3, 6,9 u. sonst. – Uebh. von Natur eine gewisse Eigenschaft, Anlage haben, von Natur befähigt sein, u. oft für das einfache sein; τὸ μὲν εὖ πράττειν ἀκόρεστον ἔφυ πᾶσι βροτοῖσιν Aesch. Ag. 1304; ϑεὸς γὰρ οὐκ ἤχϑηρεν ὡς εὔφρων ἔφυ Pers. 758; ἔφυν γὰρ οὐδὲν ἐκ κακῆς πράσσειν τέχνης Soph. Phil. 88; δόξεις ὁμοῖος τοῖς κακοῖς πεφυκέναι 1358; ἔφυν ἀμήχανος Ant. 79; οὐτοι συνέχϑειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν 519, u. sonst, wie Eur.; u. in Prosa, τὸ μὴ διδόναι δίκην πάντων μέγιστόν τε καὶ πρῶτον κακῶν πέφυκε Plat. Gorg. 479 d, u. öfter. Bes. ist πέφυκε c. inf. zu merken, der Natur gemäß sein, gewöhnlich geschehen, pflegen, τὰ δεύτερα τῶν προτέρων πεφυκέναι κρατεῖν Pind. frg. 249; ὅτι χαίρειν πέφυκεν οὐχὶ τοῖς αὐτοῖς ἀεί Soph. Tr. 440; πέφυκε γὰρ καὶ ἄλλως ὁ ἄνϑρωπος τὸ μὲν ϑεραπεῦον ὑπερφρονεῖν Thuc. 3, 39, u. öfter; ἐν οἷς ἅπαντες πεφύκαμεν ἁμαρτεῖν Is. 1, 13; ἡ ψυχὴ πέφυκε αὔξεσϑαι Isocr. 1, 12; ᾑ πέφυκεν ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἰέναι Phaedr. 258 c, u. oft; ἐπεφύκει im Ggstz von ἐϑελούσιον Xen. Cyr. 5, 1,8; πεφύκασιν ὑπὸ τούτων κρατεῖσϑαι 5, 1,10; πολὺ ῥᾷον ἔχοντας φυλάττειν ἢ κτήσασϑαι πέφυκε πάντα, es liegt in der Natur der Dinge, daß es leichter ist, Dem. 2, 26; πεφυκέναι πρὸς τὸ ἀληϑές Arist. rhet. 1, 1; u. Sp., wie Pol. verbindet τοῦτο πέφυκε καὶ φιλεῖ συμβαίνειν κατὰ φύσιν, 4, 2,10. – [Υ im praes. u. imperf. u. vor einem Vokal in der synkopirten Form des perf. ist kurz; nur sp. D., wie Nic. Al. 14 u. D. Per. 941. 1013 brauchen es auch im praes. u. imperf. lang, sogar einige Male in der Verssenkung, Nic. Al. 501 D. Per. 1031; und so auch in Zusammensetzungen.]
-
2 φύω
φύω, hervorbringen, entstehen lassen, bes. von Pflanzen, Bäumen und ihren einzelnen Teilen, wachsen oder aufkeimen lassen, treiben; τοῖσι δ' ὑπὸ χϑὼν δῖα φύεν νεοϑηλέα ποίην, ließ Gras aufsprossen. Auch τρίχας φύειν, Haare wachsen lassen, hervorbringen; πώγωνα φύειν, den Bart wachsen lassen; γλῶσσαν, eine Zunge bekommen; πτερά, Flügel bekommen; ἄνδρας φύειν, Männer hervorbringen; dah. erzeugen, ὁ φύσας, der Erzeuger, der Vater; seltener von der Mutter, φῦσαι, gebären. Auch auf Geistiges übtr.; auch οὐδὲ τῷ χρόνῳ φύσας φανεῖ φρένας ποτέ, zu Verstande kommen; δόξαν φύειν, Stolz erzeugen, Dünkel bekommen; intr., werden, entstehen, wachsen; τοῦ κέρα ἐκ κεφαλῆς ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει, Hörner waren aus seinem Kopfe gewachsen; übertr., ἐν δ' ἄρα οἱ φῦ χειρί, eigtl. er wuchs ihm fest an der Hand, oder er wuchs mit der Hand an ihm an, = er faßte ihn so fest bei der Hand, als wäre er an ihm angewachsen, vom kräftigen Händedrucke als Zeichen herzlicher Begrüßung. Übh. von Natur eine gewisse Eigenschaft, Anlage haben, von Natur befähigt sein, u. oft für das einfache sein. Bes. ist πέφυκε c. inf. zu merken, der Natur gemäß sein, gewöhnlich geschehen, pflegen; πολὺ ῥᾷον ἔχοντας φυλάττειν ἢ κτήσασϑαι πέφυκε πάντα, es liegt in der Natur der Dinge, daß es leichter ist -
3 προς-φύω
προς-φύω (s. φύω), daran wachsen lassen, fest daran fügen, verbinden; übertr., ταῠτ' ἀληϑῆ πάντα προςφύσω λόγῳ, Aesch. Suppl. 276, wie τοῠτό γέ τοι τῷ νυνὶ λόγῳ εὖ προςέφυσας, Ar. Nubb. 371, durch das Wort befestigen, bestätigen. – Häufiger im med. u. in den intrans. tempp., daran wachsen; σῷ κέρατε κρατὶ προςπεφυκέναι, Eur. Bacch. 919; ταῖς πέτραις προςπέφυκεν, Plut. de sol. anim. 30; sich fest daran halten, τῷ προςφὺς ἐχόμην, Od. 12, 433, daran festhangend hielt ich mich; προςφῠσα, fest daran haltend, Il. 24, 213; σκέλη χεῖρές τε ταύτῃ καὶ διὰ ταῠτα πᾶσι προςέφυ, Plat. Tim. 45 a; προςπεφυκότα τοῖς τοιούτοις, Legg. V, 728 b; Sp., δεῖ προςφύντα τοῖς πράγμασι συνοικειοῠν ἑαυτὸν ἑκάστῳ τῶν δρωμένων, Luc. de salt. 67; προςφύντες ἔχονται τοῠ χρυσίου, Piscat. 51.
-
4 προ-φύω
προ-φύω (s. φύω), vorher erzeugen (?) – in den intrans. tempp. vorher entstehen, geboren werden, ὃς προὔφυ πατήρ, Soph. Ai. 1270.
-
5 παρα-φύω
παρα-φύω (s. φύω), daneben, daran wachsen lassen, Theophr. – Gew. im med. u. den intr. tempp. des act., daneben, daran wachsen, ὑπὸ τοῠτο τὸ βλέφα-ρον ἐνίοις παραφύονται μαναὶ τρίχες, Arist. part. anim. 2, 14; Theophr. u. Sp.; παραπέφυκε πλάτανος, Plut. Dem. 31; auch παραφυῆναι, Sp. – Παραφυόμενος, überzählig, von den Gliedern des Leibes, auch über den natürlichen Wuchs hinaus.
-
6 περι-φύω
περι-φύω (s. φύω), darum, daran wachsen lassen, machen, daß Etwas wie daran gewachsen ist, daran befestigen, τὸ κύτος περὶ τὸ σῶμα ὅσον κοῖλον ἡμῶν περιέφυσεν, Plat. Tim. 78 d; Philostr. – Im med. u. in den intrans. tempp. des Activs = ringsherum wachsen, wie man als Tmesis erkl. περὶ δ' αἴγειροι πεφύασιν, Od. 9, 141; so bes. Theophr.; gleichsam fest herumgewachsen sein, sich festhalten an, umarmen, Τηλέμαχον πάντα κύσεν περιφύς, Od. 16, 21, vgl. 24, 320; auch c. dat., περιφῦσ' Ὀδυσῆϊ κύσσ' ἄρα μιν, 19, 416, indem sie sich fest an den Odysseus hing, indem sie ihn fest umarmte; ringsherum anwachsen, κᾆτα ψυγείσῃ περιέφυσαν Περσικαί, Ar. Nubb. 152; ἃ νῠν αὐτῇ περιπέφυκεν, Plat. Rep. X, 612 a; übtr., φήμη σεαυτῷ περιφυομένη, Isocr. 5, 78. – Vom Getreide, auswachsen, Theophr.
-
7 συμ-φύω
συμ-φύω (s. φύω), zusammenwachsenlassen, in einen Körper bringen, ἐϑέλω ὑμᾶς συντῆξαι καὶ συμφῠσαι εἰς τὸ αὐτό, Plat. Conv. 192 e: in einen Körper verbinden, φαίνεται ἐν πᾶσιν ἡ μὲν ϑερμότης καὶ ψυχρότης ὁρίζουσαι καὶ συμφύουσαι καὶ μεταβάλλουσαι τὰ ὁμογενῆ καὶ μὴ ὁμογενῆ, Arist. Meteor. 4, 1. – Med. u. intr. tempp. des act. zusammenwachsen, von Natur zusammenhangen, ὥςτε πῃ ξυμπεφυκέναι ἀλλήλοις Plat. Rep. IX, 588 d, ἐπιϑυμοῠντες συμφῦναι Conv. 191 a, u. Folgde; fest werden, εἴη συμφῦναι τὴν ὑπάρχουσαν κατάστασιν τοῖς Πελοποννησίοις Pol. 4, 32, 9, u. a. Sp.; auch von einer Wunde, zuheilen, Arist. probl. 1, 33.
-
8 συν-ανα-φύω
συν-ανα-φύω (s. φύω), mit erzeugen, und in den intr. tempp. mit heranwachsen, Sp.
-
9 μετα-φύω
-
10 δια-φύω
δια-φύω (s. φύω); nur διαφύομαι, διέφυν, διαπέφυκα; 1) durchwachsen, vom Auskeimen, Theophr. – 2) dazwischen wachsen, Theophr.; überir., χρόνος διέφυ, Zeit verging dazwischen, Her. 1, 61. – 3) aus einander wachsen, verschieden werden, Empedocl. 35 διέφυ πλέον' ἐξ ἑνὸς εἶναι; vgl. 38. 42. Dah. διαπέφυκε ἀλλήλων, von Natur unterschieden sein, von einander, Philostr. imag. 2, 33; aber auch = mit etwas verwachsen sein, fest daran hangen; τῆς τυραννίδος Plut. Dion. 12; einer Sache kundig sein, τινός, D. Cass. 55, 11 u. öfter.
-
11 ἀπο-φύω
-
12 ἀντι-φύω
-
13 ἀνα-φύω
ἀνα-φύω (s. φύω), act. nur aor. I., hervorwachsen lassen, πωγῶνα ἀνέφυσας Theocr. 10, 40; ὃν γαῖ' ἀνέφυσε Ap. Rh. 2, 1211; Opp. Hal. 5, 5. Auch in Prosa, πλῆϑος συκοφαντῶν Plut. Aristid. 26; ἐπιϑυμίας Arat. 49; – τὸ ἐλλεῖπον, wiederwachsen lassen, Ael. N. A. 1, 27. – Gew. med. mit aor. II. ἀνέφυν, aufwachsen, ἡ ποίη ἀναφυομένη Her. 4, 58; vgl. Plat. Polit. 272 a; wieder wachsen, vom Haare, Her. 5, 35; übtr., entstehen, διαβολαί Plut. Thes. 17; δίκαι Pericl. 37; ἀναφυέντων D. Sic. 3, 62.
-
14 ἐπι-φύω
ἐπι-φύω (s. φύω), darüber, darauf wachsen lassen, erzeugen, Theophr. – Med. nebst perf. u. aor. II. act. darauf, daran wachsen, ἐπιφυομένου τοῦ δέρματος Arist. H. A. 1, 10; Theophr.; ἐπιπέφυκε τῷ σήματι ἐλαίη Her. 4, 34; ἐπὶ ταῖς μήτραις ἐπιπέφυκεν ἡ καπρία Arist. H. A. 9, 50; übertr., daran haften, τοῖς πλείστοις τῶν ἀνϑρώπων οἷον κῆρες ἐπιπεφύκασιν Plat. Legg. XI, 937 d; sich fest an Etwas hängen, ἀγαϑοῖς ἐπιφύεσϑαι Plut. educ. lib. 9; festhalten, ἀπρὶξ ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν ἐπέφυ Pol. 12, 11, 6. – Auch angreifen, tadeln, τινί, Sp., wie Ath. XI, 507 c; auf dem Nacken sitzen, Plut. Ant. 58; ἐπεφύοντο Alex. 55; von der Jagd, ὥσπερ ϑηρίοις σκύλακες Plut. Luc. 1; ἐπιφύντα νέον ἄνδρα, nachgewachsen, später geboren, Cleom. 16.
-
15 ἐπ-ανα-φύω
ἐπ-ανα-φύω (s. φύω), oben anwachsen lassen, ansetzen, Ael. H. A. 10, 13.
-
16 ἐμ-φύω
ἐμ-φύω (s. φύω), 1) einpflanzen, (durch die Geburt) einflößen; ϑεὸς δέ μοι ἐν φρεσὶν οἴμας παντοίας ἐνέφυσεν Od. 22, 348, neben αὐτοδίδακτός εἰμι, ein Gott hat mir Gesangweisen eingepflanzt; vgl. αὐλητῆρι ϑεοὶ νόον οὐκ ἐνέφυσαν, p. bei Ath. VIII, 337 f; ἐμφῦσαι λογισμόν, ἔρωτά τινι, Xen. Mem. 1, 4, 7. 4, 3, 11; Sp.; τοὺς ὀδόντας, d. i. die Zähne fest einbeißen, Ael. H. A. 14, 8. – 2) Häufiger med. mit perf. (ἐμπέφυκα, ἐμπεφύασι, auch ἐμπέφυε, Theogn. 396) u. aor. II. act., angeboren werden, darin entstehen, u. im perf. angeboren, angeschaffen sein; τρίχες κρανίῳ ἐμπεφύασι Il. 8, 84; darin wachsen, ἐμπεφύκασι ἐν αὐτῇ φοίνικες Her. 2, 156. Gew. übertr., a) festhalten; Θέτις ὡς ἥψατο γούνων, ὥς ἔχετ' ἐμπεφυυῖα, gleichsam angewachsen, Il. 1, 513; oft ἐν δ' ἄρα οἱ φῠ χειρί, er faßte ihn fest bei der Hand, drückte ihm die Hand; auch ἐν χείρεσσι φύοντο, Od. 24, 409 (vgl. ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες, Od. 1, 381, die Lippen fest einbeißen); u. so Tragg., ἐμφὺς λευκοῖς καρποῖς χειρῶν Eur. Ion 891; u. allgemeiner, ἐμφύντε τῷ φύσαντι Soph. O. C. 1115, d. i. fest umschlingen; sp. D., wie ἐμφὺς ὡς λιμνᾶτις βδέλλα, fest angesogen, Theocr. 2, 56; Nic. Th. 131; οὔλῳ γὰρ στομίῳ ἐμφύεται 233. Auch in Prosa, χεῖρες ἐμπεφυκυῖαι ἦσαν τοῖς ἐπισπαστῆρσι Her. 6, 91, vgl. 3, 109; ἐνεφύοντο ἀλλήλοις καὶ κατεφίλουν, sie umarmten sich, Plut. Fab. 13; ἐμφῠναι καὶ δακεῖν de cohib. ira 10; ἐμπεφυκότες ὀδόντες Ael. H. A. 14, 8; auch geistig, an Etwas festhalten, τῷ ῥήματι, ταῖς ἐλπίσι, Plut. def. orac. 3 Alex. fort. II, 11; τοῖς δόγμασι Cat. min. 4; ἐμφῠναι ταῖς ναυσίν, sich fest darauf verlassen, Them. 9. – b) von geistigen u. sittlichen Anlagen u. Zuständen; μάντει τἀληϑὲς ἐμπέφυκεν ἀνϑρώπων μόνῳ Soph. O. R. 299; τί δ' ἂν ϑέλοις τὸ πιστὸν ἐμφῠναι φρενί; O. C. 1485; τὸ μωρὸν γυναιξὶν ἐμπέφυκε Eur. Hipp. 967; φϑόνος ἀρχῆϑεν ἐμφύεται ἀνϑρώπῳ Her. 3, 80; ἐμφύσεται τὸ τῆς ἀνδρίας ἦϑος Plat. Legg. VIII, 836 d; Xen. Cyr. 5, 2, 32; neben ἐγγίγνεται Mem. 3, 5, 17.
-
17 ἐκ-φύω
ἐκ-φύω (s. φύω), (aus Etwas) erzeugen; τίς δέ μ' ἐκφύει βροτῶν; Soph. O. R. 437; ὃς ἐξέφυσε κἀξέϑρεψέ με 827; oft, wie Eur.; von der Frau, παῖδας ἐξέφυσέ μοι Soph. O. C. 988, wie Eur. M, d. 1059; ἡ γῆ ἐκφύει πάντα, herauswachsen lassen, Arist. mund. 4; τὰ κέρατα H. A. 9, 5; a. Sp. Im med. mit perf. u. aor. II. act., aus Etwas entstehen, hervorwachsen; κεφαλαὶ τρεῖς ἑνὸς αὐχένος ἐκπεφυῖαι Il. 11, 40; ἐλευϑέρου μὲν ἐξέφυν πατρός Soph. Ai. 482; μητρὸς ἐξέφυς Κρήσσης 1274; Eur. öfter; ὡς λάλημα δεινὸν ἐκπεφυκὸς εἶ, du zeigst dich als einen Schwätzer, Soph. Ant. 320; τὸ ἐντὸς ἐκπεφυκὸς ἐκ τῆς κεφαλῆς ὀστοῠν Arist. H. A. 3, 9; Sp.; οὐδ' εἰ μήπω ἐκφύοι (τὸ σπέρμα), aufgehen, Dem. 24, 154.
-
18 ἐξ-ανα-φύω
ἐξ-ανα-φύω (s. φύω), herauswachsen lassen; aor. II. intr., herauswachsen, γαίής Orph. π. σεισμ. 36.
-
19 ἀμ-φύω
-
20 διαφύω
δια-φύω (s. φύω); (1) durchwachsen (vom Auskeimen). (2) dazwischen wachsen; übertr., χρόνος διέφυ, Zeit verging dazwischen. (3) auseinander wachsen, verschieden werden. Dah. διαπέφυκε ἀλλήλων, von Natur unterschieden sein, von einander; aber auch = mit etwas verwachsen sein, fest daran hängen; einer Sache kundig sein
См. также в других словарях:
φύω — bring forth aor subj act 1st sg φύ̱ω , φύω bring forth pres subj act 1st sg φύ̱ω , φύω bring forth pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φύω — ΝΜΑ, και αιολ. τ. φυίω Α 1. (μτβ.) συντελώ στο να φυτρώσει κάτι, εκφύω 2. μέσ. φύομαι (κυρίως για φυτά και δέντρα) φυτρώνω, εκφύομαι αρχ. 1. (αμτθ.) α) (για φυτά και δέντρα) εκφύω βλαστούς, βλαστάνω («δρύες... αἵτε φύοντι παρ ὄχθαισιν ποταμοῑο»,… … Dictionary of Greek
φύῃ — φύω bring forth aor subj mid 2nd sg φύω bring forth aor subj act 3rd sg φύ̱ῃ , φύω bring forth pres subj mp 2nd sg φύ̱ῃ , φύω bring forth pres ind mp 2nd sg φύ̱ῃ , φύω bring forth pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φῦον — φύω bring forth pres part act masc voc sg φύω bring forth pres part act neut nom/voc/acc sg φύω bring forth imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) φύω bring forth imperf ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φῦσαν — φύω bring forth aor part act fem acc sg φύω bring forth aor part act neut nom/voc/acc sg φύω bring forth aor ind act 3rd pl (homeric ionic) φύω bring forth aor ind act 3rd pl (homeric ionic) φῦσα pair of bellows fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φῦσαι — φύω bring forth aor part act fem nom/voc pl φύω bring forth aor imperat mid 2nd sg φύω bring forth aor inf act φῦσα pair of bellows fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πεφυώς — φύω bring forth perf part act masc nom/voc sg (epic) πεφῡώς , φύω bring forth perf part act masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φυέντα — φύω bring forth aor part pass neut nom/voc/acc pl φύω bring forth aor part pass masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φυέντων — φύω bring forth aor part pass masc/neut gen pl φύω bring forth aor imperat pass 3rd pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φῦε — φύω bring forth pres imperat act 2nd sg φύω bring forth imperf ind act 3rd sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φῦν — φύω bring forth aor ind act 3rd pl (epic doric aeolic) φύω bring forth aor ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)