-
1 φεψαλος
-
2 φέψαλος
-
3 φέψαλος
φέψαλοςspark: masc nom sg -
4 φέψαλος
A gloss on φεψάλυξ, Hsch.):—spark, piece of the embers, Ar.Ach. 668 (lyr.), V. 227, Arist.Mete. 367a5:— [full] φεψάλυξ [pron. full] [ᾰ], ῠγος, ὁ, Archil.126, Ar.Lys. 107, Plb.1.48.6: prov. phrases, ἀσπὶς ἐν τῷ φεψάλῳ κρεμήσεται, i.e. will be hung in the chimney, of things laid by and unused, Ar.Ach. 279; οὐδὲ φεψάλυξ not so much as.., Id.Lys. l. c.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φέψαλος
-
5 φέψαλος
φέψαλος, ὁ, Qualm, Dampf, Sprühasche, fliegende Feuerfunken -
6 φεψάλου
φέψαλοςspark: masc gen sg -
7 φέψαλοι
φέψαλοςspark: masc nom /voc pl -
8 φέψαλον
φέψαλοςspark: masc acc sg -
9 φεψάλυξ
φεψάλυξ, υγος, ὁ, poet. statt φέψαλος; Archiloch. frg. 61. 111; οὐδὲ φεψάλυξ, auch nicht ein Fünkchen, Ar. Lys. 107; ἀπ οσκοτούμενοι ὑπὸ τῆς φερομένης λιγνύος καὶ τῶν φεψαλύγων, Pol. 1, 48, 6.
-
10 φέψελος
-
11 κάπηλος
κάπηλος, ὁ (vgl. κάπη, κάπτω), eigtl. der mit Lebensmitteln handelt, Plat. Prot. 314 a σιτία καὶ ποτὰ πριάμενον παρὰ τοῦ καπήλου καὶ ἐμπόρου; übh. jeder Kleinhändler, Krämer, Ar. Av. 1292 Th. 347; der die von einem andern Kaufmann entnommenen Waaren im Lande, in der Stadt im Einzelnen verkauft; im Ggstz zum Großhändler, ἔμπορος, Lys. 22, 21; Xen. Cyr. 4, 3, 42; vgl. αὐτοπώλης. Sie hatten als Höker auf dem Markte Waaren feil, Plat. Rep. II, 371 d; Her. vrbdt 2, 141 κάπηλοι καὶ χειρώνακτες καὶ ἀγοραῖοι. Auch mit besonderen Bestimmungen, ἀσπίδων, ὅπλων, Ar. Pax 439. 1175. Bes. Weinschenker, auch wohl Weinverfälscher, οἱ τὸν οἶνον κεραννύντες B. A. p. 102, 16; Poll. 7, 193; Luc. Hermotim. 58. Auch übertr., πονηρίας Dem. 25, 45. – Adj., βίος, Hökerleben, D. Hal. 9, 25. – Weil diese Kleinhändler als Betrüger u. Wucherer verrufen waren, wird κάπηλος auch adj. für betrügerisch od. verfälscht gebraucht, κάπηλα προςφέρων τεχνήματα Aesch. frg. 339; κάπηλον φρόνημα erkl. Phryn. in B. A. 49 παλίμβολον καὶ οὐχ ὑγιές. – Bei Schol. Ar. Ach. 267, wo φέψαλος durch κάπηλος erklärt wird, muß καπνεῖον od. Aehnliches geändert werden.
-
12 οὔριος
οὔριος, auch 2 Endgn, 1) mit günstigem Winde, guten Wind habend; οὐρίῳ πλάτῃ, Soph. Phil. 355; γένοιτο δὲ πλοῦς οὔριός τε κεὐσταλής, 769 (wie Eur. I. A. 1596, πομπή 352); δρόμος, Ai. 873; übertr., ταύτην νόμιζε τὴν πόλιν χρόνῳ ποτὲ ἐξ οὐρίων δραμοῦσαν εἰς βυϑὸν πεσεῖν, 1062, wobei man ἀνέμων ergänzt, von günstigen Winden getrieben, vgl. Lob. zur Stelle; gut von Statten gehend, glücklich, πρᾶξιν οὐρίαν ϑέλων, Aesch. Ch. 801; οὔριος δρόμος ἐκ κακῶν, Eur. Herc. Fur. 95, der auch οὔριον πνεῦμα u. οὐρίας πνοάς vrbdt, Hel. 1679 Hec. 900, öfter; νεὼς οὔριον πτερόν, Hel. 146; εἶτ' ἀφήσω κατὰ κῦμ' ἐμαυτὸν οὔριον, ich lasse mich mit günstigem Winde treiben, Ar. Equ. 431; auch ἐξ ἀνϑράκων φέψαλος ἀνήλατ' ἐρεϑιζόμενος οὐρίᾳ ῥιπίδι, Ach. 641; u. adverbial, ἔτι γὰρ νῦν οὔρια ϑεῖτε, Lys. 550, laufet mit günstigem Winde; u. einzeln in Prosa, ἄνεμος Thuc. 7, 53, ἦν δὲ τὸ πνεῦμα οὔριον Xen. Hell. 1, 6, 37; οὔριος ἄνεμος Pol., 44, 3. – Auch Zeus, der günstigen Fahrwind sendet, heißt οὔριος, Aesch. Suppl. 589; Alciphr. 2, 4. – Ἡ οὐρία, der günstige Wind, wie οὖρος, Plat. Prot. 338 a; so ἐξ οὐρίας πλεῖν, Pol. 1, 47, 2. – 2) οὔριον ὠόν, = οὔρινον, w. m. s.
-
13 ἐρεθἱζω
ἐρεθἱζω (vgl. ἔρις, ἐρέϑω), reizen, aufreizen, bes. zum Zorn u. Kampf, Il. 1, 32. 17, 658; κερτομίοις ἔπεσί τινα, durch Schmähreden aufbringen, 5, 419; zur Neugier reizen, neugierig machen, Od. 19, 45; Pind. frg. 259; Tragg. ἐμὰς δὲ φρένας ἠρέϑισε διάτορος φόβος Aesch. Prom. 181; φιλαύλους Μούσας Soph. Ant. 965; χορούς Eur. Bacch. 148; οὐδὲν ἡμῶν ζῷον ἠρεϑισμένον μᾶλλον ὀξύϑυμόν ἐστι Ar. Vesp. 1104, vgl. Lys. 476; Σκύϑαι ἐρεϑισϑέντες ὑπὸ Δαρείου Her. 6, 40– anfachen, φέψαλος ἐρεϑιζόμενος οὐρίᾳ ῥιπίδι Ar. Ach. 669, τὴν φλόγα ἐρ. Hel..8, 9, πνεῠμα ἠρεϑισμένον Eur. Med. 1119, das durch das Laufen verursachte schnelle Athmen, Keuchen, – anlocken, κρήνη ἐρεϑίζει Anacr. 17, 14, – μάγαδιν, schlagen, spielen, Telezt. bei Ath. XIV, 637. a.
-
14 ερεθιζω
дор. ἐρεθίσδω (fut. ἐρεθίσω и ἐρεθιῶ)1) раздражать(τινὰ κερτομίοις ἐπέεσσι Hom.; οἱ νομάδες ἐρεθισθέντες ὑπὸ Δαρείου Her.)
2) дразнить, беспокоить(κύνας τ΄ ἄνδρας Hom. σφηκιάν Arph.; τὸν ὄφιν Arst.; τὸν πολέμιον Plut.)
3) сердить, возмущать(Μούσας Soph.)
4) возбуждать, волновать(φρένας Aesch.; τέν γεῦσιν ὀσμαῖς Plut.)
5) приводить в движение(χορούς Eur.)
πνεῦμα ἠρεθισμένον Eur. — ускоренное (от быстрой ходьбы) дыхание, одышка6) вызывать, разжигать(τὸ φονικὸν καὴ θηριῶδες Plut.)
ἐ. τινά Hom. — разжигать чьё-л. любопытство7) раздувать(φέψαλος ἐρεθιζόμενος ῥιπίδι Arph.)
8) растравлять, бередить(ἕλκος ἠρεθισμένον Polyb.)
9) манить, звать(κρήνη ἐρεθίζει Anacr.)
-
15 φεψάλω
-
16 φεψάλῳ
-
17 ἐρεθίζω
A- ιζέμεν Il.4.5
: [tense] impf. (lyr.), [dialect] Ep.ἐρ- Il.5.419
: [tense] fut.- ίσω Gal.1.385
,- ιῶ Hp.Mochl.2
, Plb.13.4.2 : [tense] aor.1ἠρέθισα D.H.3.72
; poet. (lyr.), inf.ἐρεθίξαι AP12.37
(Diosc.): [tense] pf.ἠρέθικα Aeschin.2.37
:—[voice] Pass., [tense] aor. 1 ἠρεθίσθην, part.ἐρεθισθείς Hdt.6.40
, D.H.4.57 : [tense] pf.ἠρέθισμαι Hp.
(v. infr.), etc.: ([etym.] ἐρέθω):—rouse to anger, rouse to fight, Il.1.32 ;κερτομίοις ἐπέεσσι 5.419
; κύνας τ' ἄνδρας τε, of a lion, 17.658 ;ἐ. τοὺς Πέρσας Hdt.3.146
;φιλαύλους τ' ἠρ. Μούσας S.Ant. 965
(lyr.) ;ὥσπερ σφηκιὰν ἐ. τινά Ar. Lys. 475
;χεῖρον..ἐρεθίσαι γραῦν ἢ κύνα Men.802
; πὺξ ἐ. challenge to a boxing-match, Theoc.22.2 ; provoke to curiosity,μητέρα σήν Od.19.45
: generally, excite, chafe,φρένας ἐ. φόβος A.Pr. 183
(lyr.) ; of physical irritation, Hp.Mochl.2 ; βῆχες βραχέα -ουσαι causing brief irritation, Id.Aph.4.54 : metaph.,ἐ. πλανάτας χοροῖσιν E.Ba. 148
(lyr.) ; ἐ. μάγαδιν to touch it, Telest.4 ;φλόγα Hld.8.9
;τὸ φονικὸν καὶ θηριῶδες Plu.2.822c
; incite to rivalry, 2 Ep.Cor.9.2:—[voice] Pass., to be provoked, excited,ὑπό τινος Hdt.6.40
, cf. Ar.V. 1104 ; under provocation,Men.
574 ; ; of love,τοῖς νέοισιν -ισμένος Timocl.30
; of fire,φέψαλος.. -όμενος..ῥιπίδι Ar. Ach. 669
(lyr.) ;αἰθὴρ -έσθω βροντῇ A.Pr. 1045
(anap.) ; πνεῦμα ἠρεθισμένον, of one who has run till he is out of breath, E.Med. 1119 ; irritated,Hp.
Fract.27, cf. 31, Plb.1.81.6 ;ὀσμὴ -ισμένη Eub.75.9
;ἐπὶ τὴν ὕβριν ἠρεθίσθαι Luc.Am.22
.II abs., to be quarrelsome or perverse, Ph.1.359.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐρεθίζω
См. также в других словарях:
φέψαλος — spark masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φέψαλος — και ιων. τ. φέψελος, ὁ, Α 1. σπινθήρας από ξύλα ή από αναμμένα πρίνινα κάρβουνα 2. το κάτω πλατύ τμήμα τής καπνοδόχης («ἀσπὶς ἐν τῷ φεψάλῳ κρεμήσεται», Αριστοφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. φέ ψ αλος (< *φε φσ αλος) έχει σχηματιστεί από τη μηδενισμένη… … Dictionary of Greek
φεψάλου — φέψαλος spark masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φεψάλῳ — φέψαλος spark masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φέψαλοι — φέψαλος spark masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φέψαλον — φέψαλος spark masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φεψάλυξ — υγος, ὁ, Α (ποιητ. τ.) 1. φέψαλος* 2. μτφ. ίχνος («ἀλλ οὐδὲ μοιχοῡ καταλέλειπται φεψάλυξ», Αριστοφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < φέψαλος + επίθημα υξ, υγος (πρβλ. πομφόλ υξ)] … Dictionary of Greek
ερεθίζω — (AM ἐρεθίζω) 1. εξοργίζω, εξάπτω, εκνευρίζω («ἀλλ’ ἴθι, μὴ μ’ ἐρέθιζε», Ομ. Ιλ.) 2. (για όργανα τού σώματος) αυξάνω την πάθηση, προκαλώ φλόγωση, ερεθισμό («αυτή η αλοιφή μού ερέθισε το τραύμα») 3. προκαλώ ερωτική διέγερση («η θέα της ερεθίζει… … Dictionary of Greek
φέψελος — ὁ, Α ιων. τ. βλ. φέψαλος … Dictionary of Greek
φεψαλούμαι — όομαι, ΜΑ [φέψαλος] (ποιητ. τ.) καίγομαι και μετατρέπομαι σε τέφρα, καίγομαι εντελώς αρχ. μτφ. εξουθενώνομαι … Dictionary of Greek
φεψαλώ — έω, Μ [φέψαλος] καίω κάτι και τό μετατρέπω σε τέφρα … Dictionary of Greek
