-
1 συκοφαντης
- ου ὅ1) сикофант (осведомитель судебных властей о тех, кто, в нарушение закона, вывозил из Аттики фиги или рвал плоды священных смоковниц) Plut.2) перен. (профессиональный) доносчик, клеветник Arph., Dem., Plut.τῶν συκοφάντων ἔργον ἐστὴ καὴ τοὺς μηδὲν ἡμαρτηκότας εἰς αἰτίαν καθιστάναι Lys. — сикофанты занимаются тем, что привлекают к суду даже ни в чем не повинных людей
3) крючкотвор, плут(ἐν τοῖς λόγοις Plat.)
-
2 συκοφαντής
-
3 συκοφαντῇς
-
4 συκοφάντης
Grammatical information: m.Meaning: `false accuser, denunciator', later also `trickster, cadger' (Ar.).Derivatives: συκοφαντ-έω `act as denunciator, accuse falsely, to practise blackmail', - ία f. `false accusation', - ίας m. ( ἄνεμος) "wind of accusations" (joking formation; Ar.), - ημα n. = - ία, - ικός und - ώδης `slanderous' (Att. etc.). Fem. συκοφάντρια (Ar.; Fraenkel Nom. ag. 2, 25).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: Expression of popular language, prop. "fig-indicator", already in antiquity diff. explained. According to one interpretation (Plu. Sol. 24) prop. from one, who found out people, who against the prohibition exported figs from Attica, and denounced them. After Cook ClassRev. 1907, 133 ff. (agreeing Kretschmer Glotta 1, 386 w. lit.) the expression refers to an apotropäic gesture like Ital. far le fiche, Fr. faire la figue à qn. For the literal interpretation Gernet Mél. Boisacq 1, 393.Page in Frisk: 2,818-819Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > συκοφάντης
-
5 συκοφάντης
σῡκοφάντης, συκοφάντηςcommon informer: masc nom sgσῡκοφάντης, συκοφαντέωto be a: imperf ind act 2nd sg (doric aeolic) -
6 συκοφάντης
ο, συκοφάντρια [-ις (-ιδος)] η клеветни|к, -ца, кляузни|к, -ца; инсинуатор (книжн.); сикофант (уст.) -
7 συκοφάντης
-ου ὁ N 1 0-0-0-2-0=2 Ps 71(72),4; Prv 28,16denouncer, false accuser Ps 71(72),4; oppressor Prv 28,16 Cf. D’HAMONVILLE 2000; 246; WALTERS 1973, 184-185 -
8 συκοφάντης
[сикофандис] ουσ α клеветник, доносчик. -
9 συκοφάντης
A common informer, voluntary denouncer (there being no Public Prosecutor), e.g. of contraband imports, καὶ σ. εἴ τις ἦν ὠνείδισας; did you dare to reproach a ς.? Ar.Ach. 559, cf. 725, 825; of unlawful possession, Id.Pl. 873, 879, 885; of disaffection to Athens, Isoc.15.313 (cf. 316-18); κλητήρ εἰμι νησιωτικὸς καὶ ς. Ar.Av. 1423; the ς. became notorious as pettifoggers, Lycurg.31 (cf. Ar.Ach. 920 -4), D.20.62, vexatious prosecutors of innocent persons esp. if rich, Lys.25.3, D.57.34, and blackmailers, Antipho 5.78,80, Lys.7.20, And.1.105, D.21.103, 58.27, Aeschin.2.5, 3.256, Hyp.Lyc.2, Theopomp. Hist. 107, 267, Luc.Tim.36; having thus abused their legal powers, they were treated as criminals, [οἱ τριάκοντα] τοὺς ς... ἀνῄρουν Arist.Ath.35.3
, cf. X.HG2.3.38, Isoc.15.313, 18.3;συκοφαντῶν προβολαί Arist.Ath.43.5
, cf. Aeschin.2.145; they were numerous in democracies, Thphr.Char.26.5; χρῆν.. ἐγγίγνεσθαι.. πάσῃ δημοκρατίᾳ ς. Plu.Tim.37; δημαγωγῶν πλῆθος καὶ ς. at Syracuse, D.S.11.87; rarer in oligarchies, e.g. Boeotia, Ar.Ach. 904; βασιλεὺς ἐνδεὴς προσόδων μέγας ς. a great extortioner, LXX Pr.28.16.2 in New Com., professional swindler or confidential agent, πράττει δ' ὁ κόλαξ ἄριστα πάντων, δεύτερα ὁ ς. Men.223.17, cf. Georg. Fr.1, Philippid.29: so in Lat. sycophanta, Plaut.Poen.1032, Trin. 815, Ter.Andr.815; humbug, Favorin. ap. Gell.14.1.32.3 = Lat. delator,ὁ πικρὸς σ. Ἰσίδωρος Ph.2.597
, cf. OGI669.41 (Egypt, i A.D.), Cod.Just.1.4.34.17, al. (From σῦκον φαίνειν, orig. used of denouncers of the attempted export of figs from Athens, acc. to Ister 35, Plu. Sol.24, 2.523b; orig. of citizens entrusted with the collection of figs as part of the public revenues of Athens and the denouncing of tax-evaders, acc. to Philomnest.1; of denouncers of figs which had been stolen from the sacred fig-trees during a famine and had become cheap, the famine having passed, Sch.Ar.Pl.31, cf. Fest. p.393 L.; these and modern explanations are mere guesses; the word first in Ar. but implied by συκοπέδιλος.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συκοφάντης
-
10 σῡκοφάντης
σῡκο-φάντης, ὁ, der Sykophant, eigtl. der Feigenanzeiger, ein Aufpasser, der diejenigen ausspürt u. anzeigt, die gegen das Verbot handeln, nach welchem man keine Feigen aus Attika ausführen und verkaufen sollte; dah. ein jeder, der aus Bosheit oder Gewinnsucht andere anklagte; ein ränkevoller, falscher Ankläger, Chikaneur; eine in Athen seit Perikles sehr zahlreiche und verachtete Menschenklasse -
11 συκοφάντης
calomniateur -
12 συκοφάντα
σῡκοφάντᾱ, συκοφάντηςcommon informer: masc nom /voc /acc dualσῡκοφάντα, συκοφάντηςcommon informer: masc voc sgσῡκοφάντᾱ, συκοφάντηςcommon informer: masc gen sg (doric aeolic)σῡκοφάντα, συκοφάντηςcommon informer: masc nom sg (epic) -
13 βάσκανος
βάσκανος, ον (βασκαίνω), Böses nachredend, verläumderisch, neidisch, Ar. Equ. 103 Plut. 571; Plat. Ax. 369 a; öfter bei Dem., βάσκ. δὲ καὶ πικρὸν καὶ κακόηϑες οὐδέν ἐστι πολίτευμα ἐμόν 18, 108; vgl. πονηρὸν ὁ συκοφάντης καὶ βάσκανον καὶ φιλαίτιον 18, 242; oft Anth., Ἅιδης Erinn. 3 (VII, 712); μίτος Μοιρῶν Ep. ad. 582 ( App. 271); δαίμων ad. 656 (VII, 328). Der superl. in einer Dichterstelle bei Plut. de Tranquillit. 8. Als subst., Verläumder, Klätscher, Dem. 18, 132; καὶ συκοφάντης Strab. XIV p. 640. Bes. der behert, beschreit, Plut. Sympos. 5, 7; die Hexe, Rufin. 38 (V, 28).
-
14 συκοφάνται
σῡκοφάνται, συκοφάντηςcommon informer: masc nom /voc plσῡκοφάντᾱͅ, συκοφάντηςcommon informer: masc dat sg (doric aeolic) -
15 συκοφάντας
σῡκοφάντᾱς, συκοφάντηςcommon informer: masc acc plσῡκοφάντᾱς, συκοφάντηςcommon informer: masc nom sg (epic doric aeolic) -
16 πικρός
πικρός, bei Dichtern auch 2 Endgn, wie Od. 4, 406, eigtl. spitz, scharf (vgl. Buttm. Lexil. I p. l 7), ὀϊστός, βέλεμνα, Hom.; γλωχίν, Soph. Trach. 678; daher übh. eindringend, scharf auf die Sinne wirkend; – a) vom Geschmack, herb, bitter; ῥίζα, Il. 11, 846; ἅλμη, Od. 5, 322; ähnlich δάκρυον, 4, 153; ἀπ' ὄμφακος πικρᾶς οἶνος, Aesch. Ag. 944; πικρὰν χολὴν κλύζουσι φαρμάκῳ πικρῷ, Soph. frg. 733; Ggstz von γλυκύς, Her. 7, 35; so auch τὸ λεγόμενον πικρῷ γλυκὺ μεμιγμένον, Plat. Phil. 46 c; πικροὶ καὶ χολώδεις χυμοί, Tim. 86 e. – b) vom Geruch, durchdringend, Od. 4, 406. – c) vom Gefühl, stechend, schneidend, tief schmerzend, ὠδῖνες, Il. 11, 271, wie Soph. Trach. 41, u. eben so, πικροῠ τοῠδ' αἰόλου κνώδοντος, Ai. 1003. – d) vom Gehör, durchdringend, scharf, gellend, bes. von sehr hohen, das Trommelfell schmerzhaft reizenden Tönen, Ar. Pax 795, πικρᾶς οἰμωγᾶς, Soph. Phil. 189, φϑόγγος, O. C. 1606, u. ä., πικρᾶς ὄρνιϑος ὀξὺν φϑόγγον, Ant. 419. – el überh. schmerzhaft, widerwärtig, wodurch man sich verletzt, gekränkt fühlt, Od. 17, 448; πικροτάτα τελευτά, Pind. I. 6, 43; δύαι, Aesch. Prom. 178; τιμωρία, Pers. 465; γάμου πικρὰς τελευτάς, Ag. 725, λύπη, Soph. bl. 644; ἀγῶνες, Ai. 1218; vgl. πικρὰν δοκῶ με πεῖραν τήνδε τολμήσειν ἔτι, El. 462; νόστος, Eur. Phoen. 956; λύπη, Or. 1105; πικροτάτους δεσμούς, Bacch. 634; πικροὺς ἰγώ σοι δείξω νόμους, Ar. Av. 1045; u. in Prosa; ούδὲν τῆς ἀνάγκης πικρότερον, Antiph. 2 β 4; χαλεπὴν καὶ σφόδρα πικρὰν γειτονίαν, Plat. Legg. VIII, 843 c; λόγοι, Gorg. 522 b. – f) auch von Personen, heftig, jähzornig, bes. feindselig, τοὺς φιλτάτους γὰρ οἶδα νῷν ὄντας πικρούς, Aesch. Ch. 232; ἄϑεον ἄνδρα καὶ τοκεῠσιν πικρόν, Eum 147; πικρὸς πολίταις ἐστίν, Eur. Med. 224, u. öfter; εἴς τινα, Her. 1, 123; πονηρὸς καὶ πικρὸς καὶ συκοφάντης vrbdt Dem. 25, 45; u. so adv., ὠμῶς καὶ πικρῶς ἔχειν ἐπί τινι, ib. 83; τύραννος, Pol. 7, 13, 7; δικαστής, streng, 5, 41, 3; καὶ ἀπαραίτητος u. ä. oft (vgl. Arist. eth. 4, 11); u. so auch im adv., πικρῶς διακεῖσϑαι πρός τινα, 4, 14, 1; πικρότατα χρῆσϑαί τινι, 1, 72, 3, u. a. Sp. – [ Hom. braucht ι lang, es findet sich aber auch kurz, Soph. Ai. 500, Theocr. 8, 74]
-
17 σχιζο-γύ-ανδρος
σχιζο-γύ-ανδρος, ὁ, nach Hesych. = συκοφάντης, wahrscheinlich aus com.
-
18 σύκινος
σύκινος, vom Feigenbaume od. von Feigen gemacht; πόμα, ein Trank von abgekochten Feigen, Plut. amat. 5; ξύλον, Holz vom Feigenbaume, Ar. Vesp. 145 Plat. Hipp. mai. 291 c, das weich und schwammig, und deshalb nicht zu gebrauchen ist. – Dah. übertr. = unbrauchbar, untauglich, schwach, σύκινος ἀνήρ, schwacher, feiger Mensch, Ar. Plut. 946, wo der Schol. zu vgl., der ἀσϑενής erklärt, aber auch eine Anspielung auf συκοφάντης darin findet; Theocr. 10, 43; γνώμη, schwacher Verstand, Luc. adv. ind. 6; ἐπικουρία, schwache Hülfe, Schol. Ar. Lys. 110.
-
19 σῡκαστής
σῡκαστής, ὁ, der Feigenpflücker. – Auch = συκοφάντης, Hesych.
-
20 σῡκο-πέδῑλος
σῡκο-πέδῑλος, ὁ, nach dem homerischen χρυσοπέδιλος gebildet, eigtl. der in Sykophantenfohlen geht, = συκοφάντης, Ar. Equ. 527.
См. также в других словарях:
συκοφάντης — ο, θηλ. συκοφάντρια, ΝΜΑ, θηλ. και συκοφαντις, ιδος, Α 1. αυτός που διατυπώνει ψευδείς κατηγορίες για κάποιον, που δυσφημεί, διαβολέας 2. (στην αρχ. Αθήνα) α) δημόσιος μηνυτής εκείνων που είχαν κλέψει σύκα από τις ιερές συκιές β) μηνυτής εκείνων… … Dictionary of Greek
συκοφάντης — ο αυτός που διατυπώνει ψευδή κατηγορία εναντίον κάποιου: Αποδείχτηκε κοινός συκοφάντης … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
συκοφάντης — σῡκοφάντης , συκοφάντης common informer masc nom sg σῡκοφάντης , συκοφαντέω to be a imperf ind act 2nd sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συκοφαντῇς — σῡκοφαντῇς , συκοφαντέω to be a pres subj act 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
СИКОФАНТ — • Συκοφάντης, по обыкновенному словопроизводству, означает человека, доносившего на тех, которые, вопреки запрещению, вывозили смоквы из Аттики. Plut. Sol. 24 (впрочем, см. Böckh, Staats haushaltung, I, стр. 61 слл.). Позже, с… … Реальный словарь классических древностей
αδικοβγάλτης, -ισσα, -ικο — συκοφάντης: Τον έλεγαν αδικοβγάλτη αλλά δεν ήταν … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
διάβολος — I Κακό και βλαβερό πνεύμα, που εμφανίζεται σε όλες τις θρησκείες και είχε πλούσιες περιγραφές στην κλασική λογοτεχνία, στα κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και στα έργα παλαιών χριστιανών συγγραφέων. Η λέξη δ. σημαίνει συκοφάντης και… … Dictionary of Greek
συκοφάντα — σῡκοφάντᾱ , συκοφάντης common informer masc nom/voc/acc dual σῡκοφάντα , συκοφάντης common informer masc voc sg σῡκοφάντᾱ , συκοφάντης common informer masc gen sg (doric aeolic) σῡκοφάντα , συκοφάντης common informer masc nom sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
фига — I фига I инжир, смоква , укр. хвига. Вероятно, через польск. figа из ср. в. н. vîge, д. в. н. fîgа от лат. fīcus; см. Бернекер I, 281; Брюкнер 121; Мi. ЕW 58. II фига II кукиш, шиш , отсюда лтш. рigа, spiga – то же (М. – Э. 3, 212, 994).… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
συκοφαντώ — συκοφαντῶ, έω, ΝΜΑ [συκοφάντης] είμαι συκοφάντης, διατυπώνω ψευδείς κατηγορίες εναντίον κάποιου, διαβάλλω την τιμή και την υπόληψη του (α. «συκοφαντεί ασύστολα» β. «μηδένα διασείσητε μηδὲ συκοφαντήσητε», ΚΔ) αρχ. 1. αποσπώ χρήματα εκβιαστικά, με… … Dictionary of Greek
φασιανός — Ορνιθόμορφο πτηνό της οικογένειας των φασιανιδών. Κατάγεται από την Ασία, είναι συνήθως μεγάλο και έχει εντυπωσιακό φτέρωμα, ιδίως το αρσενικό. Ο κοινός ή κολχικός φ. (phasianus colchicus), που εισήχθη στην Ευρώπη από τα αρχαία χρόνια, φαίνεται… … Dictionary of Greek