-
1 σκαπτέον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαπτέον
-
2 σκάπτειρα
σκάπ-τειρα, ἡ, fem. ofAσκαπτήρ, σ. δίκελλα AP6.21
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκάπτειρα
-
3 σκαπτήρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαπτήρ
-
4 σκάπτω
Grammatical information: v.Meaning: `to dig, to dig out, to work the earth', κατα- σκάπτω `to inter, to bury', usu. `to demolish, to raze to the ground, to destroy' (h. Merc., Pi.).Other forms: Aor. σκάψαι (IA.), fut. σκάψω, perf. ἔσκαφα, midd. ἔσκαμμαι (Att.), aor. pass. σκαφ-ῆναι (E., hell.), fut. - ήσομαι (J. a. o.),Compounds: Often w. prefix, esp. κατα-.Derivatives: Several derivv. (on the forms with φ cf. bel.): 1. σκάφη f. `winnow, bowl, trough, dish', also `ship' (IA.); σκάφος n. `hull of a ship', poet. also `ship' (IA.), rarely (as nom. act.) `the digging' (Hes. Op. 572, Gp.). 2. Diminut.: σκαφ-ίς, - ίδος f. `cup' (ι 223, Hp., Ar. a. o.), also `barge' and `spade' (hell. a. late); - ίον n. `bowl, cup' (com., hell. a. late), also as des. of a hair-dress (Ar., on the development of the meaning Solmsen Wortforsch. 203 ff. [disputable]), `barge' (Str., Hld.); - ίδιον n. `winnow, ship' (hell. a. late). 3. σκαφ-ίτης m. approx. `boatman' (Anon. ap. Demetr., Str.; Redard 44f.). 4. σκαφή f. `the digging' (hell. pap. a.o., Hdn. Gr. 1, 345), also `grave' (Bithynia; or σκάφη ?); often prefixcompp., esp. κατασκαφ-ή, often pl. - αί `tomb, demolition, destruction' (trag., also Att. prose); adj. κατασκαφ-ής `butied' (S.). 5. σκαφ-ιά f. `ditch, grave' (Halaesa Ia). 6. σκαφ-εύς m. `digger' (E., Archipp., hell. a. late; rather directly from σκάπτω than with Bosshardt 40 from σκαφή), also (from σκάφη) `dish, σκαφηφόρος' ( Com. Adesp.); from σκάφη also σκαφ-εύω `to empty in a trough' (Ctes., Plu.) with - ευσις (Eun.); besides - ευσις, - εία f. `the digging' (Suid.), - εῖον n. `shovel', also `bowl, cup' (= - ίον; youngatt. hell.) with - είδιον (Hdn. Epim.), - ευτής = fossor (Gloss.). 7. σκαφ-ητός m. `the digging' (Thphr., hell. a. late inscr. a. o.; after ἀλοητός a. o.), - ητροι pl. `id.' (pap. Ip); WestGr. (Delphi, Trozen a. o.) σκάπετος m. (Megara - πεδος; after δάπεδον, πέδον Solmsen Wortforsch. 196; not with Schwyzer 498 n. 13 "phonetical byform (play-)") `grave, tomb'; besides κάπετος `id.' (Il., Hp.), also `spade' (Gortyn)?, uncertain σκαπέτωσις `the digging' (Trozen). 8. σκαφαλος ἀντλητήρ H. (like πάσσαλος a.o.); λ-suffix also in σκαφλεύς = σκαφεύς (Athens IVa)?; Kumanudis Rev. de phil. 87, 99f. 9. σκαπ-άνη f. `shovel, spade' (Theoc., AP a. o.), also `excavation' (Thphr.), with - ανήτης m. `digger' (Zonar)., - ανεύς m. `id.' (Lyc., Phld., Str. a. o.; Bosshardt 68), - ανεύω `to dig up' (inscr. Magnesia [Epist. Darei], Phld. Rh.). 10. σκάμμα n. `the digging, ditch, place dug up' (Pl. Lg., hell. a. late). 11. περίσκαψις f. `the digging up' (pap. VIp, Gp.). 12. σκαπτήρ, - ῆρος m. `digger' (Margites, X. ap. Poll.; Fraenkel Nom. ag. 1, 107; 2, 55, Benveniste Noms d'agent 39), f. - τειρα (AP). 13. PN Σκαπτη ὕλη (Thrace; Hdt. a. o.) with Σκαπτησυλικός (Att. inscr.), - ίτης m. (St. Byz.); on the formaytion Schwyzer 452.Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Eur. substr.XEtymology: As common basis of the above forms, which show an analogically levelled system, can serve both σκαπ- (with analog. σκαφ- after θάπτω: τάφος, ταφῆναι a. o.) and σκαφ- (with partly phonetical partly anal. σκαπ-). In the first case Italic gives the nearest connection in the relik Lat. scapulae, Umbr. scapla (acc. sg.) `shoulder(blade)', if prop. `shovel' as primary nom. agentis (cf. σκάφαλος above). In the latter case σκάπτω agrees formally to a widespread word for `plane, scratch etc.' in Lat. scăbō, Germ., e.g. OHG scaban, Lith. skabiù ( = σκάπτω; beside this skobiù, skõbti) `scoop out with the chisel, scraper v.t.', to which also Slav., e.g. Russ. skóbelь `plane-iron' etc. (s. W.-Hofmann, Fraenkel and Vasmer s. vv. w. lit.). Also σκάφη, σκάφος a. o. fit better with `plane, scoop out' than with `dig' (Solmsen Wortforsch. 196 ff. w. extensive treatment), without possibility to draw a clear limit. -- If one removes the s- as "movable" and assumes a vocalic variation ē̆: ō̆: ā̆, the etymological field becomes very large. If one goes even a step further and beside ( s)ke \/ o \/ a + p \/ bh- also accepyts a variant skē̆ip \/ b-, and considers that not only the above final consonants, but classifies also the varying vowels as formants or enlargements, we arrive at the `ideal' root sek- `cut etc.' (from which then also come sk-er- and sk-el-). Nobody believes, that such a "systematic" cutting up gives a right pisture of the linguistic processes. Old connections with κόπτω, perh. also with σκέπαρνος (s. vv. w. lit.; to this further still NPers. kāfađ `dig, split') a. cogn. with all kinds of crosses and deviations (!) may be possible, but cannot be demonstrated in detail. -- S. still σκήπτω and σκίπων. -- Frisk's discussion of σκάπτω is hopelessly dated; it refers clearly to Pok. 930 ff.; e.g. we now know that PIE did not have an ablaut e\/a; so the words with -e- must be omitted. I would strike the comparison with Lat. scapula (both for form and meaning). Also Lith. skobiù, skõbti, as Greek has no form with long ā. I think that the forms ( σ)κάπετος (s.v.) may be Pre-Greek, and so the other forms with σκαπ-; as also σκάφαλος and the strange σκαφλεύς. The other forms seem based on * skabh-, as in Lat. scabō and Germ., e.g. OHG scaban. I suggest that this form is a loan of a Eur. substratum.Page in Frisk: 2,718-720Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκάπτω
-
5 рыть
рытьнесов σκάβω, ἀνοίγω, (άνα)σκάπ-τω, ὀρύσσω:\рыть йму σκάβω λάκκο· \рыть око́пы ἀνοίγω χαρακώματα· \рыть картофель ξε-σκάβω πατάτες· ◊ \рыть самому себе яму σκάβω τόν λακκον μου. -
6 σκώπτω
Grammatical information: v.Compounds: Also with ἀπο-, ἐπι-, κατα- a. o. As 2. member in φιλο-σκώμμων, - ονος m. `fond of mocking' (Hdt., Plu., Luc. a. o.) with - οσύνη (Poll.).Derivatives: 1. σκῶμμα ( ἐπί-, ἀπό-) n. `mockery, jest' (Att.) with - άτιον n. (Ar.); 2. σκῶψις ( ἐπί-) f. `id.' (Alex., Plu.). 3. σκώπτης m. `mocker' (Archig. a. o.), φιλο-σκώπτης `fond of mocking' (Arist. a. o.) with - έω (Ath.); f. σκώπτρια (Procop.). 4. σκωπτικός `fond of mocking' (Plu., Luc., Poll.). 5. σκωπαλέος (Hdn. Gr.). 5. from the presentstem σκωπτ-όλης m. `mocker' (Ar. a. o.), - ηλός `mocking' (Zonar.). -- On σκώπευμα, σκωπίας s. σκώψ.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Unexplained. Formally one might think for this purely Greek formation of connection both with σκέπτομαι (Curtius 168) as with the group of σκάπ-τω (Groselj Živa Ant. 2, 66 f.). The semantic proces remains to be explained. Diff. Machek Ling. Posn. 5, 68 f. (to Čech. štipati `mock, prickle'). Cf. σκώψ.Page in Frisk: 2,746Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκώπτω
См. также в других словарях:
σκάβω — σκάπτω, ΝΜΑ, και σκάφτω Ν 1. χτυπώ με ειδικό εργαλείο το έδαφος και αναστρέφω το χώμα για διάνοιξη ορύγματος ή προκειμένου να καλλιεργήσω τη γη (α. «για το φτωχό ασπρομάλλη πο σκαψε κάμπους και βουνά, δυο πήχες τόπο μοναχά, τώρα θα σκάψουν άλλοι» … Dictionary of Greek
σκάμμα — ατος, το, ΝΑ 1. το αποτέλεσμα τού σκάπτω, τόπος σκαμμένος, κοίλωμα, λάκκος 2. χώρος σκαμμένος και επιστρωμένος με άμμο κατάλληλος για την τέλεση διαφόρων αγωνισμάτων, όπως τής πάλης, τού άλματος κ.ά. νεοελλ. 1. το τμήμα τού γυμναστηρίου όπου… … Dictionary of Greek
εχάνη — ἐχάνη, ἡ (Α) (κατά τον Ησύχ.) «σκεῡος τι ὁδοιπορικόν». [ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < έχω (I) + κατάλ. άνη (πρβλ. σκαπ άνη, χο άνη)] … Dictionary of Greek
λεκάνη — Πλατύ ανοιχτό δοχείο, συνήθως κυκλικού σχήματος, το οποίο χρησιμοποιείται για το πλύσιμο και άλλες οικιακές ανάγκες· πεδιάδα που περιβάλλεται από βουνά ή κλειστή θάλασσα· το κατώτερο τμήμα του ανθρώπινου κορμιού, η πύελος. Λ. ονομάζεται και η… … Dictionary of Greek
μεσιάνη — Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 395 μ., 340 κάτ.) του νομού Κοζάνης. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού, 15 χλμ. ΝΑ της Κοζάνης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Σερβίων. * * * μεσιάνη, ἡ (Α) είδος εμπλάστρου. [ΕΤΥΜΟΛ. < μέση + επίθημα άνη… … Dictionary of Greek
ουράνη — οὐράνη, ἡ (Α) 1. ουροδοχείο 2. ουρητήρας. [ΕΤΥΜΟΛ. < οὖρον + επίθημα άνη (πρβλ. λεκ άνη, σκαπ άνη)] … Dictionary of Greek
πατάνη — η, ΝΑ νεοελλ. ναυτ. η καραβάνα τών ναυτών κατά τα παλαιότερα χρόνια αρχ. είδος ρηχού πιάτου. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. εντάσσεται σε μια σειρά λέξεων που δηλώνουν όργανο, σκεύος, με επίθημα άνη (πρβλ. λεκ άνη, χο άνη, σκαπ άνη) και συνδέεται … Dictionary of Greek
ρυκάνη — η / ῥυκάνη, ΝΜΑ, και δωρ. τ. ῥυκάνα Α ξυλουργικό εργαλείο, η πλάνη, το ροκάνι. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ῥυκάνη ανάγεται, κατά μία άποψη, στην ΙΕ ρίζα *reuk «μαδώ, γδέρνω, απογυμνώνω» (πρβλ. λατ. runco «σκαλίζω, βοτανίζω») + επίθημα άνη (πρβλ. δρεπ άνη, σκαπ … Dictionary of Greek
σκάπετος — και σκάπεδος, ἡ, Α τάφρος, λάκκος ή, κατ άλλους, τάφος. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαπ τού σκάπτω (βλ. λ. σκάβω) + επίθημα ετος (πρβλ. πάχ ετος). Ο τ. σκάπεδος αναλογικά προς τα πέδον, δάπεδον] … Dictionary of Greek
σκάπτον — τὸ, Α (δωρ. τ. τού αμάρτυρου *σκῆπτον) το σκήπτρο. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκᾱπ / σκηπ τού σκήπτω* + κατάλ. τον] … Dictionary of Greek
σκαπάνη — η, ΝΜΑ εργαλείο κατάλληλο για το σκάψιμο τής γης, τσάπα, αξίνα («τὴν γῆν ἐργάζεσθαι καὶ τοῑς ἀρότροις καὶ τῇ σκαπάνῃ», Θεόφρ.) νεοελλ. 1. γενική ονομασία ομάδας γεωργικών και χωματουργικών εργαλείων που αποτελούνται από επίμηκες σιδήριο με οπή… … Dictionary of Greek
