-
1 σκαφίς
I bowl, ἄγγεα πάντα, γαυλοί τε σκαφίδες τε small milk-pails, Od.9.223; mentioned among bakers' vessels in Ar.Fr. 417; later, drinking vessel or measure, Hp.Mul.1.86, cf. Morb.2.64; pot for honey, Theoc.5.59.II spade, shovel,σ. εἰς παλαίστραν Inscr.Délos 290.76
(iii B.C.); used in dredging, Ph.Bel.98.27: ῥαπτὰς γειοφόρους σκαφίδας perh. baskets for carrying earth, AP6.297 (Phan.).------------------------------------A boat, skiff, ib.7.214 (Arch.), Palaeph.12. -
2 σκαφεία
σκᾰφ-εία, ἡ,A digging, hoeing, Suid.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφεία
-
3 σκαφείδιον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφείδιον
-
4 σκαφετός
σκᾰφ-ετός, ὁ,A hoeing, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφετός
-
5 σκάφευσις
A = σκαφεία, Suid.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκάφευσις
-
6 σκαφεύς
A digger, delver, E.El. 252, Archipp. 44, BGU 1538 ([place name] Ptolemaic), Arch.Pap.5.381 (i A.D.).II = σκαφηφόρος, Com.Adesp.1144.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφεύς
-
7 σκαφευτής
A fossor, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφευτής
-
8 σκαφεύω
A lay a person in a trough with head, arms, and legs hanging out, and expose him in the heat of the sun, until he dies eaten by insects, a Persian mode of torture, Ctes.Fr.29.30, Plu.Art.16.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφεύω
-
9 σκαφεῖον
σκᾰφ-εῖον, τό,A spade, hoe, mattock, Hyp.Dem.Fr.7, Clearch.65, IG11(2).144 A 84 (Delos, iv B.C.), PPetr.3p.109, al. (iii B.C.), PCair.Zen.164.2, al. (iii B.C.), Ph.Bel.90.2, D.S.4.31, IG22.1631.409; cf. σκάφιον (A) IV.2 prob. basin, ib.12.314.132, 22.1425.353.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφεῖον
-
10 σκαφή
-
11 σκάφη
σκᾰφ-η, ἡ:I trough, tub, basin, or bowl (Hom. only in [var] Dim. σκαφίς), Hdt.4.73, Ar.Ec. 742, etc.; kneading-trough or baker's tray, Timocl.33, cf. Poll.10.102; wash-tub, bath, A.Fr. 225, Hp.Steril.234; bowl or tray on which offerings were carried by metoeci at the Panathenaea, etc., IG12.844.6, 22.1388.46, al., Semus 5; cf. σκαφηφόρος: prov.,τὰ σῦκα σῦκα, τὴν σκάφην σκάφην λέγει Apostol.15.95b
, cf. Plu.2.178b, Luc.Hist.Conscr.41, Jul.Or. 7.208a.2 light boat, skiff, Ar.Eq. 1315 (with a pun on signf. 1), PCair.Zen.25.5 (iii B.C.), Plb.1.23.7; used for cargo, BGU1742.9 (i B.C.); boat-load,ξύλων PGrad.9.5
(iii B.C.).3 child's cradle, Arist.Po. 1454b25, Phylarch.36 J., Plu.Rom.3, Sor.1.106, al., Sch. Ar.Lys. 138 (prob.).II concave sun-dial, Vitr.9.8.1, Cleom.1.10, cf. Poll.6.110. (Prob. orig. something dug or scooped out, fr. σκάπτω.) -
12 σκαφητός
σκᾰφ-ητός, ὁ,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφητός
-
13 σκαφητρός
σκᾰφ-ητρός, ὁ,A = σκαφητός, PFay.112.2, 16 (pl., i A.D.), etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφητρός
-
14 σκαφιά
-
15 σκαφίδιον
Aσκάφη 1.1
, σ. χαλκοῦν τετρυπημένον ib. 11(2).161 C80 (Delos, iii B.C.).2 Dim. of σκαφίς (B), small skiff, Plb.34.3.2, Str.1.2.16, Luc.Cont.8.II boat-load, POxy.1068.7 (iii A.D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφίδιον
-
16 σκαφιστήριον
σκᾰφ-ιστήριον, τό,A vas in quo triticum mundatur, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφιστήριον
-
17 σκαφίτης
A one who guides a skiff, steersman, Anon. ap. Demetr.Eloc.97, Str.17.1.49.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφίτης
-
18 σκαφλεύς
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκαφλεύς
-
19 σκάπτω
Grammatical information: v.Meaning: `to dig, to dig out, to work the earth', κατα- σκάπτω `to inter, to bury', usu. `to demolish, to raze to the ground, to destroy' (h. Merc., Pi.).Other forms: Aor. σκάψαι (IA.), fut. σκάψω, perf. ἔσκαφα, midd. ἔσκαμμαι (Att.), aor. pass. σκαφ-ῆναι (E., hell.), fut. - ήσομαι (J. a. o.),Compounds: Often w. prefix, esp. κατα-.Derivatives: Several derivv. (on the forms with φ cf. bel.): 1. σκάφη f. `winnow, bowl, trough, dish', also `ship' (IA.); σκάφος n. `hull of a ship', poet. also `ship' (IA.), rarely (as nom. act.) `the digging' (Hes. Op. 572, Gp.). 2. Diminut.: σκαφ-ίς, - ίδος f. `cup' (ι 223, Hp., Ar. a. o.), also `barge' and `spade' (hell. a. late); - ίον n. `bowl, cup' (com., hell. a. late), also as des. of a hair-dress (Ar., on the development of the meaning Solmsen Wortforsch. 203 ff. [disputable]), `barge' (Str., Hld.); - ίδιον n. `winnow, ship' (hell. a. late). 3. σκαφ-ίτης m. approx. `boatman' (Anon. ap. Demetr., Str.; Redard 44f.). 4. σκαφή f. `the digging' (hell. pap. a.o., Hdn. Gr. 1, 345), also `grave' (Bithynia; or σκάφη ?); often prefixcompp., esp. κατασκαφ-ή, often pl. - αί `tomb, demolition, destruction' (trag., also Att. prose); adj. κατασκαφ-ής `butied' (S.). 5. σκαφ-ιά f. `ditch, grave' (Halaesa Ia). 6. σκαφ-εύς m. `digger' (E., Archipp., hell. a. late; rather directly from σκάπτω than with Bosshardt 40 from σκαφή), also (from σκάφη) `dish, σκαφηφόρος' ( Com. Adesp.); from σκάφη also σκαφ-εύω `to empty in a trough' (Ctes., Plu.) with - ευσις (Eun.); besides - ευσις, - εία f. `the digging' (Suid.), - εῖον n. `shovel', also `bowl, cup' (= - ίον; youngatt. hell.) with - είδιον (Hdn. Epim.), - ευτής = fossor (Gloss.). 7. σκαφ-ητός m. `the digging' (Thphr., hell. a. late inscr. a. o.; after ἀλοητός a. o.), - ητροι pl. `id.' (pap. Ip); WestGr. (Delphi, Trozen a. o.) σκάπετος m. (Megara - πεδος; after δάπεδον, πέδον Solmsen Wortforsch. 196; not with Schwyzer 498 n. 13 "phonetical byform (play-)") `grave, tomb'; besides κάπετος `id.' (Il., Hp.), also `spade' (Gortyn)?, uncertain σκαπέτωσις `the digging' (Trozen). 8. σκαφαλος ἀντλητήρ H. (like πάσσαλος a.o.); λ-suffix also in σκαφλεύς = σκαφεύς (Athens IVa)?; Kumanudis Rev. de phil. 87, 99f. 9. σκαπ-άνη f. `shovel, spade' (Theoc., AP a. o.), also `excavation' (Thphr.), with - ανήτης m. `digger' (Zonar)., - ανεύς m. `id.' (Lyc., Phld., Str. a. o.; Bosshardt 68), - ανεύω `to dig up' (inscr. Magnesia [Epist. Darei], Phld. Rh.). 10. σκάμμα n. `the digging, ditch, place dug up' (Pl. Lg., hell. a. late). 11. περίσκαψις f. `the digging up' (pap. VIp, Gp.). 12. σκαπτήρ, - ῆρος m. `digger' (Margites, X. ap. Poll.; Fraenkel Nom. ag. 1, 107; 2, 55, Benveniste Noms d'agent 39), f. - τειρα (AP). 13. PN Σκαπτη ὕλη (Thrace; Hdt. a. o.) with Σκαπτησυλικός (Att. inscr.), - ίτης m. (St. Byz.); on the formaytion Schwyzer 452.Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Eur. substr.XEtymology: As common basis of the above forms, which show an analogically levelled system, can serve both σκαπ- (with analog. σκαφ- after θάπτω: τάφος, ταφῆναι a. o.) and σκαφ- (with partly phonetical partly anal. σκαπ-). In the first case Italic gives the nearest connection in the relik Lat. scapulae, Umbr. scapla (acc. sg.) `shoulder(blade)', if prop. `shovel' as primary nom. agentis (cf. σκάφαλος above). In the latter case σκάπτω agrees formally to a widespread word for `plane, scratch etc.' in Lat. scăbō, Germ., e.g. OHG scaban, Lith. skabiù ( = σκάπτω; beside this skobiù, skõbti) `scoop out with the chisel, scraper v.t.', to which also Slav., e.g. Russ. skóbelь `plane-iron' etc. (s. W.-Hofmann, Fraenkel and Vasmer s. vv. w. lit.). Also σκάφη, σκάφος a. o. fit better with `plane, scoop out' than with `dig' (Solmsen Wortforsch. 196 ff. w. extensive treatment), without possibility to draw a clear limit. -- If one removes the s- as "movable" and assumes a vocalic variation ē̆: ō̆: ā̆, the etymological field becomes very large. If one goes even a step further and beside ( s)ke \/ o \/ a + p \/ bh- also accepyts a variant skē̆ip \/ b-, and considers that not only the above final consonants, but classifies also the varying vowels as formants or enlargements, we arrive at the `ideal' root sek- `cut etc.' (from which then also come sk-er- and sk-el-). Nobody believes, that such a "systematic" cutting up gives a right pisture of the linguistic processes. Old connections with κόπτω, perh. also with σκέπαρνος (s. vv. w. lit.; to this further still NPers. kāfađ `dig, split') a. cogn. with all kinds of crosses and deviations (!) may be possible, but cannot be demonstrated in detail. -- S. still σκήπτω and σκίπων. -- Frisk's discussion of σκάπτω is hopelessly dated; it refers clearly to Pok. 930 ff.; e.g. we now know that PIE did not have an ablaut e\/a; so the words with -e- must be omitted. I would strike the comparison with Lat. scapula (both for form and meaning). Also Lith. skobiù, skõbti, as Greek has no form with long ā. I think that the forms ( σ)κάπετος (s.v.) may be Pre-Greek, and so the other forms with σκαπ-; as also σκάφαλος and the strange σκαφλεύς. The other forms seem based on * skabh-, as in Lat. scabō and Germ., e.g. OHG scaban. I suggest that this form is a loan of a Eur. substratum.Page in Frisk: 2,718-720Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκάπτω
См. также в других словарях:
σκάβω — σκάπτω, ΝΜΑ, και σκάφτω Ν 1. χτυπώ με ειδικό εργαλείο το έδαφος και αναστρέφω το χώμα για διάνοιξη ορύγματος ή προκειμένου να καλλιεργήσω τη γη (α. «για το φτωχό ασπρομάλλη πο σκαψε κάμπους και βουνά, δυο πήχες τόπο μοναχά, τώρα θα σκάψουν άλλοι» … Dictionary of Greek
σκάφος — Σύνολο εξωτερικών και εσωτερικών στοιχείων, που επιτρέπουν σ’ ένα πλοίο να πλέει και να αντέχει στις πιέσεις στις οποίες υπόκειται κατά τις διάφορες συνθήκες χρήσης. Σ’ ένα μεταλλικό πλοίο, το στεγανό περίβλημα (επίρραμμα), που αποτελεί το… … Dictionary of Greek
Schiff, das — Das Schiff, des es, plur. die e, Diminut. das Schiffchen, Oberd. Schifflein, ein Wort, in welchem der Bergriff des hohlen Raumes, der Vertiefung, der herrschende ist, daher es ehedem so viel als ein hohles Gefäß bedeutete. 1) Überhaupt, zu… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
καρφεία — καρφεῑα, τὰ (Α) 1. ώριμος καρπός 2. κομμάτια ξύλου που σχίζονται ή κόβονται από πελέκηση μεγαλύτερου τεμαχίου ξύλου, οι παρασχίδες, τα πελεκούδια («καρφεῑα κέδρου», Νίκ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κάρφος + κατάλ. εῖον (πρβλ. ιερατ είον, σκαφ είον)] … Dictionary of Greek
σκάφαλος — Α (κατά τον Ησύχ.) «ἀντλητήρ». [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαφ τού σκάπτω* + κατάλ. αλος, κατά το πάσσ αλος] … Dictionary of Greek
σκάφη — Ορεινός οικισμός (95 κάτ., υψόμ. 520 μ.), στην επαρχία Σελίνου του νομού Χανίων. Είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας (9 τ. χλμ., 199 κάτ.), στην οποία ανήκουν και άλλοι δύο οικισμοί, η Πέρα Σκάφη (68 κάτ., υψόμ. 500 μ.) και το Αργαστήρι (36 κάτ.,… … Dictionary of Greek
σκάφησις — ήσεως, ἡ, Μ σκαφή. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαφ τού σκάπτω (βλ. σκάβω) + κατάλ. ησις τών ρ. σε ῶ] … Dictionary of Greek
σκάφιον — τὸ, Α 1. μικρό πλοιάριο («ὁ δὲ πάκτων διὰ σκυταλίδων πεπηγός ἐστι σκάφιον», Στράβ.) 2. μικρή σκάφη, λεκάνη ή αγγείο που χρησιμοποιούσαν στα λουτρά («ἀπὸ τῶν ὀμφαλῶν τῶν ἐν ταῑς γυναικείας πυέλοις, ὅθεν τοῑς σκαφίοις ἀρύουσι», Λυκόφρ.) 3. μικρό… … Dictionary of Greek
σκαλίδα — η / σκαλίς, ίδος, ΝΑ εργαλείο για την ανατάραξη ή για το σκάψιμο τού χώματος, μικρή αξίνα με την οποία γίνεται το σκάλισμα, σκαλιστήρι αρχ. (κατά τον Ησύχ.) ποτήρι, κούπα ή λεκάνη, σκάφη. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαλ τού σκάλλω + κατάλ. ίς, ίδος (πρβλ.… … Dictionary of Greek
σκαφέας — ο / σκαφεύς, έως, ΝΜΑ ο εργάτης που έχει ως κύριο έργο του το σκάψιμο, σκαφτιάς αρχ. σκαφηφόρος. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαφ τού σκάπτω (βλ. σκάβω) + κατάλ. εύς. Η λ. με τη σημ. σκαφηφόρος προήλθε κατ απόσπαση από το συνθ. σκαφηφόρος, με κατάλ. εύς] … Dictionary of Greek
σκαφή — Ορεινός οικισμός (95 κάτ., υψόμ. 520 μ.), στην επαρχία Σελίνου του νομού Χανίων. Είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας (9 τ. χλμ., 199 κάτ.), στην οποία ανήκουν και άλλοι δύο οικισμοί, η Πέρα Σκάφη (68 κάτ., υψόμ. 500 μ.) και το Αργαστήρι (36 κάτ.,… … Dictionary of Greek
