-
1 σειρός [2]
σειρός, heiß, hitzig, brennend, bes. von der Sonnen-u. Sommerhitze, sommerlich; dah. ἡ σειρά, sc. ἐσϑής, u. τὸ σειρόν, sc. ἱμάτιον, ein leichtes Sommerkleid, VLL.; Suid. leitet das Wort von σείρ, σειρός, = ἥλιος her; wahrscheinlich verwandt mit ϑέρος, was dorisch σέρος lauten konnte, u. so σείριος = ϑέριος, ϑερινός, wie bei uns Sonne u. Sommer verwandt sind.
-
2 σειρός
-
3 σειρός
-
4 σειρός:
σειρός: 2 Pt 2:4 v.l. σειροῖς, which is better spelled σιροῖς; s. σιρός.—DELG s.v. σιρός. M-M. -
5 παρά-σειρος
παρά-σειρος, neben od. an dem Seile, an der Leine gehend, gew. ἵππος, das nicht ins Joch gespannte, sondern daneben, an der Leine ziehende Pferd, Handpferd (vgl. σειραφόρος), Ggstz von ζύγιος, Themist., zw. Dah. nebenher gehend, der Gefährte, Πυλάδης ποδὶ κηδοσύνῳ παράσειρος, Eur. Or. 1017; – παρασείρους καϑίησιν ὁρμιάς, auf beiden Seiten, Ael. H. A. 15, 10; vgl. Xen. Cyn. 5, 25; – τὰ παράσειρα, auch παράσυρα geschrieben, die Höhlen zu beiden Seiten der Zunge, VLL. u. sp. Medic. Nach Poll. 2, 182 auch die letzten Rippen, bei Hesych. παρασείρια. – Bei Ath. V, 206 c ist τὸ παράσειρον f. l. für παράσειον.
-
6 δεξιό-σειρος
δεξιό-σειρος, ἵππος, das Pferd im Viergespann, welches nicht wie die beiden mittleren am Joch, sondern am Seil ( σειρά) zog; es wurden dazu die besten Pferde genommen, weil in der Rennbahn linkshin umgelenkt wurde, das rechte Pferd also den größten Bogen machen mußte; so heißt Ἄρης Soph. Ant. 140, als muthiger u. kräftiger Genosse.
-
7 ἄ-σειρος
-
8 σιρός
σιρός, ὁ, auch σειρός geschrieben, die Grube, bes. um Getreide darin aufzubewahren; Eur. Phrix. 4, ὀλυρῶν τῶν ἐν τοῖς Θρᾳκίοις σιροῖς, Dem. 8, 45, vgl. 10, 16; βολβῶν, Anaxandr. b. Ath. IV, 131 (v. 28); auch Wolfsgrube, lat. sirus. – [Eratosth. ep. 3 hat ι kurz, aber im gemeinen Leben nach Draco p. 81, 25 lang.]
-
9 σειρηνός
-
10 σείριος
σείριος, = σειρός, heiß, brennend, von der Sommerhitze; τὸ σείριον, scil. ἱμάτιον, ein leichtes Sommerkleid, VLL. – Am häufigsten vom Hundssterne, dem Sirius, z. B. ἀστέρι Σειρίῳ Apoll. Rhod. 2, 524, Σειρίου κυνός Aesch. Ag. 967, τίς ἀστήρ – Σείριος Eurip. I. A. 7, Ὠρίων ἢ Σείριος ἔνϑα πυρὸς φλογέας ἀφίησιν ὄσσων αὐγάς Hec. 1103. – Archilochos soll die Sonne σείριος genannt haben, Ibykos alle Gestirne σείρια, wie z. B. Hesych. bezeugt: σείριος· ὁ ἥλιος. καὶ ὁ τοῠ κυνὸς ἀστήρ. – Σειρίου κυνὸς δίκην· Σοφοκλῆς (Fragm. Dindf. Oxon. 941) τὸν ἀστρῷον κύνα. ὁ δὲ Ἀρχίλοχος τὸν ἥλιον. Ἴβυκος δὲ πάντα τὰ ἄστρα. S. mehr bei Liebel Archiloch. frgm. 42 und bei Schneidewin Ibyc. frgm. 47. – Auch bei Hesiod. O. 417 hat man σείριος ἀστήρ für die Sonne genommen, wohl mit Unrecht; unzweifelhaft der Hundsstern ist gemeint O. 609 εὖτ' ἂν δ' Ὠρίων καὶ Σείριος ἐς μέσον ἔλϑῃ οὐρανόν, Ἀρκτοῠρον δ' ἐςίδῃ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς; dagegen Sc. 153. 397 und O. 587 kann man bei σείριος vielleicht wieder an die Sonne denken. Spätere Dichter haben entschieden die Sonne σείριος genannt, s. z. B. Orph. Arg. 121 ἦμος ὅτε τρισσὴν μὲν ἐλείπετο σείριος αἴγλην ἠέλιος, δολιχὴ δ' ἐπεμαίετο πάντοϑεν ὄρφνη.
-
11 δεξιοσειρος
ὅ (sc. ἵππος) правая пристяжная лошадь ( самая сильная в запряжке четверкой); перен. могучий, мощный ( эпитет Арея) Soph. -
12 παρασειρος
-
13 δεξιόσειρος
A right-hand trace-horse in team of four, which did the hardest work: hence, generally, vigorous, impetuous, S.Ant. 140 (lyr.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δεξιόσειρος
-
14 σείριος
σείριος, ὁ, name of theA dog-star, Sirius, whose visible heliacal rising marked the season of greatest heat (cf. Gem.17.39), Hes.Op. 587, 609, Sc. 153, 397, Alc.39, E.Hec. 1104 (lyr.);Σείριος κύων A.Ag. 967
, S.Fr. 803;Σείριος ἀστήρ Hes.Op. 417
:—of the sun, acc. to Hsch., in Archil.61, cf.ἀκτὶς Σειρία Lyc.397
and Sch. ad loc.;σ. ἠέλιος Orph.A. 120
; of stars, Ibyc.3, Alcm.23.62, cf. E.Fr.779.8 cod. Longin., of a bright planet, Id.IA7 (acc. to Theo Sm. p.146 H., dub., anap.).2 Adj. destructive,σείριαι νᾶες Tim.Pers.
192.3 σείριον πάθος, = σειρίασις, Sor.1.124.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σείριος
-
15 σειρομάστης
A v. σιρ-. [full] σειρόν· τὸ ἀνδρεῖον θέριστρον ([place name] Sicyonian), Hsch.; cf. ζειρά. [full] σειρός, v. σιρός.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σειρομάστης
-
16 σιρός
-
17 ἄσειρος
ἄ-σειρος, ohne Seil, nicht angebunden -
18 παράσειρος
παρά-σειρος, neben od. an dem Seile, an der Leine gehend, gew. ἵππος, das nicht ins Joch gespannte, sondern daneben, an der Leine ziehende Pferd, Handpferd. Dah. nebenher gehend, der Gefährte; παρασείρους καϑίησιν ὁρμιάς, auf beiden Seiten; τὰ παράσειρα, auch παράσυρα geschrieben, die Höhlen zu beiden Seiten der Zunge; die letzten Rippen -
19 σειρά
Grammatical information: f.Meaning: `cord, rope, snare, lasso' (Il.).Compounds: Some compp.: σειρα-φόρος, Ion. - ρη- ( ἵππος) m. `rope-horse, trace-horse' (Hdt., A., Ar.), παρά-σειρος prop. "having a rope aside", `walking by the siderope, situated on the side, sidehorse', metaph. `companion' (E. in lyr., X., Poll. a. o.).Derivatives: σειραῖος `equipped with a rope, walking by the rope' (= σειραφόρος; S., E., D.H. a.o.); σειράω `to tie or to pull with a rope' (Phot.); ἀνα-σειράζω `to pull backwards (with a rope)' (E., A. R. a.o.); also σειρ-ωτός `girded with a cord' (Sm., Thd.), - όω `to gird, to hem' (Dosith.), - ωσις (Phot.). Dimin. σειρίς f. (X.); σερίδες (for - ει-?) σειραί, σερί\<ς\> ζωστήρ H.; σειράδιον n. (Eust.).Origin: IE [Indo-European] [1101] *tu̯er- `grasp, seize, fence in'Etymology: Since Bezzenberger BB 12, 240 usu. connected with Lith. tveriù, tvérti `grasp, fence in' (s. σορός) and as "the seizing" explained (Solmsen Wortforsch. 127); basis *tu̯er-i̯ā (Bechtel Lex. s.v. [asking] *tu̯ersā ?); on the phonetics Forbes Glotta 36, 246. Semant. without doubt better with Fick, Curtius a. o., also Pisani Ist. Lomb. 73: 2, 26 to εἴρω `order, connect', Lat. serō etc., in which case however (in spite of Pisani) σ- remains unexplained. Hitt. turii̯a- `harness, hitch to', by Duchesne-Guillemin Trans. Phil. Soc. 1946, 50, Risch by Mayrhofer Sprache 10, 197 and IF 70, 253 a.o. adduced, belongs acc. to Sommer Sprache 1,162 rather to Skt. dhur- `hitching' (reserved Kronasser Etymologie 1, 499).Page in Frisk: 2,687Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σειρά
-
20 σιρός
Grammatical information: m.Meaning: `pit for keeping corn, silo' (Att. inscr. Va, S. Fr., E. Fr., D., hell. a. late), also (metaph.) `pitfall' (Longus) and = δεσμωτήριον (H.; s. on κέραμος).Other forms: Quantity changing, mostly short, later also σειρός).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Technical word without etymology. Supposition by Solmsen IF 30, 11 and Persson Eranos 20, 80ff.: prop. "bending in, falling in" to σιμός (s. v.) etc.; not very satisfactory. -- Here also σίραιον n. (- ος οἶνος) `boiled down must' (com. a.o.)? -- Furnée 255 considers σίραιον as Pre-Greek because of the ending - αιον.Page in Frisk: 2,710Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σιρός
- 1
- 2
См. также в других словарях:
σειρός — ὁ, Α βλ. σιρός … Dictionary of Greek
σείρ — σειρός, ὁ, Α (κατά το λεξ. Σούδα) «ἥλιος». [ΕΤΥΜΟΛ. Παράλληλος τεχνικός τ. τού Σείριος, επινοημένος από τους γραμματικούς] … Dictionary of Greek
SIRIUS — I. SIRIUS Thebanorum in Aegypto Regum, iuxta Eratosthenem, undecimus, dictus quasi γ῾ιὸς κόῤῤης, Silius genae; alias Α᾿βάσκαντος, cui nemo invidet: excepit Anoyphen, regnavit ann. 18. ac successorem habuit Chnubum Gneurum, vide Ioh. Marshamum Can … Hofmann J. Lexicon universale
παράσειρος — η, ο / παράσειρος, ον, ΝΑ (για άλογα) αυτός που δεν είναι ζευγμένος αλλά δεμένος στα πλάγια τού κανονικού ζεύγους αλόγων που σύρουν το όχημα, αλλ. σειραφόρος αρχ. 1. παράπλευρος, αυτός που βρίσκεται στο πλευρό κάποιου 2. μτφ. σύντροφος 3. (το ουδ … Dictionary of Greek
τετράσειρος — ον, ΜΑ ο ζεμένος με τέσσερεις σειρές. [ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α) * + σειρος (< σειρά), πρβλ. παρά σειρος] … Dictionary of Greek
τρίσειρος — και τρίσυρος, ον, Μ αυτός που έχει τρεις σειρές («τρίσειρος ἅλυσις», Ιω. Κλίμ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < τρι * + σειρος (< σειρά), πρβλ. δεξιό σειρος] … Dictionary of Greek
Schar (1) — 1. Schar, ein uraltes Stammwort, welches unter den gewöhnlichen Veränderungen und mit den gewöhnlichen Endlauten scharb, scherb, schirm, schart, schurz u.s.f. im Deutschen und den verwandten Sprachen in tausend Füllen vorkommt, daher hier etwas… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Schauer (2), der — 2. Der Schauer, des s, plur. ut nom. sing. welches vermittelst der Ableitungssylbe er von schauen abstammet, so fern es ehedem sich in die Tiefe oder in die Ründe bewegen bedeutete, und einen tiefen oder hohlen Raum, ein Behältniß, und figürlich… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
δεξιόσειρος — δεξιόσειρος, ο (Α) 1. (ίππος) ο δεμένος στα δεξιά τού τεθρίππου άρματος, ο οποίος δεν ήταν ζεμένος, όπως οι άλλοι δύο στον ζυγό, αλλά έξω απ αυτόν, σε σκοινί 2. ορμητικός, ζωηρός. [ΕΤΥΜΟΛ. < δεξιός + σειρος < σειρά] … Dictionary of Greek
σιρομάστης — και σειρομάοτης, ὁ, Α 1. εργαλείο που χρησιμοποιούσαν οι τελώνες και οι εισπράκτορες φόρων, όταν ερευνούσαν αποθήκες σταριού, ή σε καιρό πολέμου οι στρατιώτες για να διαπιστώσουν μήπως υπάρχουν υπόνομοι 2. λόγχη με ακίδες στραμμένες προς τα πίσω… … Dictionary of Greek
σιρός — ο, ΝΜΑ, και σειρὸς Α κοιλότητα στο έδαφος, ή μεγάλο δοχείο ή κτίσμα για την αποθήκευση καρπών και, ιδίως, σιτηρών νεοελλ. τεχνολ. αεροστεγής κυλινδρική ή πρισματική αποθήκη για την αποθήκευση και συντήρηση σιτηρών, χορτονομής, ριζών και βολβών,… … Dictionary of Greek