-
1 προς-χαίνω
προς-χαίνω (s. χαίνω), angähnen, mit weit geöffnetem Munde angaffen, anstaunen, u. übertr.; μηδὲ χαμαιπετὲς βόαμα προςχάνῃς ἐμοί, Aesch. Ag. 894, (mit weit geöffnetem Munde, d. i.) laut zurufen; παντὶ τῷ λεγομένῳ προςκεχηνέναι παιδικῶς, Pol. 4, 42, 7, anstaunen. – Begierig wonach sein, τινί, Sp.
-
2 χαίνω
χαίνω, im praes. selten, u. erst bei Sp. (vgl. χάσκω), fut. χανοῦμαι, u. nach Buttm. Aenderung in H. h. Ven. 252 χήσομαι, s. Lexil. II p. 119; aor. ἔχανον, perf. κέχηνα (nach Apoll. Dysc. auch κέχαγκα), mit Präsensbdtg, – gähnen, klaffen, sich aus einander thun, platzen, bersten, τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χϑών, dann thue sich die Erde auf, mich zu verschlingen, Il. 4, 182. 8, 150, vgl. 17, 417. – Bes. den Mund aufthun, aufsperren, von Menschen u. Thieren, αἷμα ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε χανών 16, 350; vom Löwen, ἐάλη τε χανών, 20, 168; νεοσσῶν κεχηνότων Anacr. 25, 12. Dah. χαίνειν πρός τι, den Mund wogegen, wonach öffnen, um es herunterzuschlucken, πρὸς κῦμα Od. 12, 350; u. eben so = mit offenem Munde Etwas zu verschlingen suchen, übh. heftige Begier wonach haben, schnappen, haschen, od. trachten wonach, Ar. Nub. 983; κέχηνα πρὸς τὸ τέλος τῆς ἀκροάσεως Luc. Icarom. 3; πρὸς τὸ ἀργύριον Pisc. 34; τὸ κεχηνός, die Oeffnung, Tim. 18; auch εἴς τι, Ar. u. A.; u. περί τι, Jac. Ach. Tat. p. 847. – Auch χαίνειν πρός τινα, den Mund gegen Jem. aufsperren, aus Bewunderung od. Aufmerksamkeit, Ar. Equ. 649. 801; u. πρός τι, Etwas anstaunen, Luc. Alex. 9. – Dah. auch Ausdruck müssiger Trägheit, gaffen, Maulaffen feil haben, οἱ κεχηνότες, die Maulaffen, Ar. Ran. 988; ἄνω κεχηνὼς ἢ κάτω συμ μεμυκώς Plat. Rep. VII, 529 b. – Seltner = den Mund zum Sprechen öffnen, H. h. Cer. 469, nach Ilgens Em.; u. c. acc., δεινὰ ῥήματα κατά τινος χανεῖν, Schmeichelreden mit weit geöffnetem Munde gegen Jem. ausstoßen, Soph. Ai. 1206; so ὀϊζυρόν τι χανεῖν Callim. Apoll. 24.
-
3 χαίνω
χαίνω, gähnen, klaffen, sich aus einander tun, platzen, bersten; τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χϑών, dann tue sich die Erde auf, mich zu verschlingen. Bes. den Mund auftun, aufsperren, von Menschen u. Tieren; vom Löwen. Dah. χαίνειν πρός τι, den Mund wogegen, wonach öffnen, um es herunterzuschlucken; eben so = mit offenem Munde etwas zu verschlingen suchen, übh. heftige Begier wonach haben, schnappen, haschen, od. trachten wonach; τὸ κεχηνός, die Öffnung. Auch χαίνειν πρός τινα, den Mund gegen jem. aufsperren, aus Bewunderung od. Aufmerksamkeit; πρός τι, etwas anstaunen. Dah. auch Ausdruck müßiger Trägheit: gaffen, Maulaffen feil haben; οἱ κεχηνότες, die Maulaffen. Seltner = den Mund zum Sprechen öffnen; c. acc., δεινὰ ῥήματα κατά τινος χανεῖν, Schmeichelreden mit weit geöffnetem Munde gegen jem. ausstoßen -
4 χαινω
(aor. 2 ἔχᾱνον, pf. 2 κέχηνα)1) раскрываться, разверзаться(ὥς κέ οἱ γαῖα χάνοι! Hom.)
τὸ κεχηνὸς τοῦ πίθου Luc. — зияющее отверстие бочки;τὸ κεχηνὸς τοῦ ῥυθμοῦ Luc. — пробел в стихотворном размере2) разевать рот или пасть Hom.ὅτε δέ κεχήνη προσδοκῶν τὸν Αἰσχύλον Arph. — когда я с разинутым ртом ждал (представления) Эсхила;
νεοσσοὴ κεχηνότες πρός τι Plut. — птенцы, протягивающие разинутые клювы к чему-л.3) изрыгать, произносить(δεινὰ ῥήματα Soph.)
-
5 χαίνω
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > χαίνω
-
6 ἐγ-χαίνω
ἐγ-χαίνω, nur fut. u. aor., das praes. ist ἐγχάσκω (s. χαίνω), angähnen, πρὸς τὴν σελήνην εγχανών, Luc. Icarom. 13. Dah. – a) mit offenem Munde nach Etwas schnappen, gierig nach Etwas trachten, τῷ πλακοῠντι ἐγχανών Alciphr. 1, 22. – b) Einem (mit offenem Maule) ins Gesicht lachen, ihm Hohn bieten, ἰδιώταις ἐγχανών Luc. Peregr. 13; im med., κοὐκ ἐγχανεῖταί σ' ἐξαπατῶν Ar. Vesp. 1007, vgl. 1349 Ach. 1197. – c) großprahlen (großmäulig sein), μὴ γὰρ ἐγχάνοι ποτέ Ar. Ach. 221.
-
7 προςχαίνω
προς-χαίνω, angähnen, mit weit geöffnetem Munde angaffen, anstaunen; παντὶ τῷ λεγομένῳ προςκεχηνέναι παιδικῶς, anstaunen. Begierig wonach sein -
8 χάσκω
A (hex.); inf.χάσκειν X.Eq.10.7
, ([etym.] ἐγ-) Ar.V. 721; part.χάσκων Sol. 13.36
, Hp.Art.30, f.l. in Ar.Eq. 1018 (hex.), ([etym.] ἀνα-) Id.Av. 502(anap.): [dialect] Ion. fem. χασκευσα Herod.4.42 Pap. (also [voice] Med.χασκόμενοι Cass.Pr. 20
): [tense] pres. [full] χαίνω only in late writers, Phld.Rh.2.189 S., Antig.Mir. 128, AP9.797 (Jul.), 11.242 (Nicarch.), Gal.7.686, Gp.10.30 tit., etc., ([etym.] ἐπι-) Luc.DMort.6.3, ([etym.] περι-) Ael.NA3.20: [tense] fut. χᾰνοῦμαι ([etym.] ἐγ-) Ar.Eq. 1313 (troch.), ([etym.] ἀνα-) Hp.Steril.217, Superf.29, etc.: [tense] aor. 2ἔχᾰνον Il.4.182
, al., Hp.Art.30, S.Aj. 1227, Ar.V. 342 (lyr.), etc.; [tense] aor. 1ἔχᾱνα Aesop.223
: [tense] pf.κέχηνα Il.16.409
, Hp.Coac. 487, etc.; [dialect] Dor. [ per.] 3pl.κεχάναντι Sophr.25
(Hdn.Gr.2.793 cites κεχήνετε from Ar.Ach. 133, and A.D.Adv.197.31 has κέχαγκα): [tense] plpf.ἐκεχήνεσαν Ar.Eq. 651
; early [dialect] Att.κεχήνη Id.Ach.10
.—Used by Hom. only in [tense] aor. 2 χάνοι, χανών, and [tense] pf. part. κεχηνώς:—yawn, gape, τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών then may earth yawn for me, i.e. to swallow me, Il.4.182, 8.150, cf. 17.417; esp. of opening the mouth wide,[αἷμα] ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε χανών 16.350
; ἕλκ' ἐκ δίφροιο κεχηνότα ib. 409; ἐάλη τε χανών, of a lion, 20.168; πρὸς κῦμα χανὼν ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι, of one drowning, Od.12.350: c. acc.,στόμα χάσκων AP11.418
([place name] Trajan); of a wound, v.l. in S.Fr. 508; of shellfish,αἵ γα μὰν κόγχαι.. κεχάναντι πᾶσαι Sophr.
l.c.;ἐπεὰν ὁ κροκόδειλος.. χάνῃ.. πρὸς τὸν ζέφυρον Hdt.2.68
; of a goose,πλατυγίζοντα καὶ κεχηνότα Eub.115
; of fruit, burst with ripeness, M.Ant.3.2, Gp.l.c.2 after Hom., gape in eager expectation, χάσκοντες κούφαις ἐλπίσι τερπόμεθα Sol.l.c.: freq. in Com., ὅτε δὴ 'κεχήνη προσδοκῶν τὸν Αἰσχύλον when I was all agape, Ar.Ach.10; λύκος ἔχανεν the wolf opened his mouth (for nothing), prov. of disappointed hopes, Id.Fr. 337, cf. Eub.15.11, Euphro 1.30: with Preps.,πρὸς ταῦτα κεχηνώς Ar.Nu. 996
(anap.);πρὸς ἄλλην τινὰ χάσκει Anacr.
l.c., cf. Ar.Eq. 651, 804 (anap.), Porph.Marc.9, etc.; ἔς τι (sc. νόμισμα) Philostr.VA2.7; ἄνω κεχηνώς, of a stargazer, Ar.Nu. 172, cf. Av.51, Pl.R. 529b;ὧδε χὧδε χ. Herod.4.42
; gaping fools,Ar.
Ra. 990 (lyr.), cf. Eq. 261 (troch.), V. 617 (anap.), and v. Κεχηναῖοι.3 yawn from weariness, ennui, or inattention, Id.Ach.30;ὅταν σύ που ἄλλοσε χάσκῃς Id.Eq. 1032
(hex.), cf. Lys. 426; χάσκεις αὐτός; are you yawning? paying no attention? Mnesim.4.22 (anap.).4 metaph., ἀναπληροῦν τὸ κεχηνὸς τῆς ἑρμηνείας fill the lacuna, A.D. Synt.266.22.II less freq., speak with open mouth, utter, c. acc.,σὲ δὴ τὰ δεινὰ ῥήματ'.. καθ' ἡμῶν.. χανεῖν; S.Aj. 1227
;τοῦτ' ἐτόλμησεν χανεῖν; Ar.V. 342
(lyr.);ὀϊζυρόν τι χανοῦσα Call.Ap.24
.III in Paus.6.21.13, if the text be correct, it must be trans., χανεῖν.. τὴν γῆν.. τὸ ἅρμα opened and swallowed the chariot.—Not in A. (exc. in compd. προς-, q.v.) or E.; rare in early Prose, exc. Hp.; once in Hdt. (v. supr. 1.1). -
9 χασκω
ἄλλοσε χ. Arph. — зевать по сторонам;
-
10 χάσκω
-
11 ὰκέων
ὰκέων, still, ruhig, schweigend; Hom. siebzehnmal; Iliad. 1. 34 βῆ δ' ακέων (Chryses); 1. 512 ακέων δὴν ἧστο (Zeus); 10. 85 φϑέγγεο, μηδ' ἀκέων ἐπ ἔμ ἔργεο (Agamemnon); Od 9. 427 τοὺς ἀκέων συνέεργ (Odysseus); 10. 52 ἦ ἀκέων τλαίην (Odysseus); 14, 110 ἤσϑιε πῖνέ τε οἶνον αρπαλέως ἀκέων (Odysseus); 17. 465. 491. 20, 184 ἀκέων κίνησε κάρη (Odysseus, Telemachus); 20. 385 ἀκέων πατέρα προσεδέρκετο (Telemachus); 14, 195 δαίνυσϑαι ἀκέοντε (Odisseus u. Eumäus); 11. 142 ἡ δ' ἀκέουσ' ἧσται σχεδὸναἵματος; Iliad. 1. 565 ἀλλ' ἀκέουσα κάϑησο: 569 ἀκέουσα καϑῆστο; 4, 22. 8, 459 Ἀϑηναίη ἀκέων ἦν; Od. 21. 89 αλλ' ακέων δαίνυσϑε καϑήμενοι; – Apoll. Rhod. 3, 85 ἀκέουσα, 1, 765 optat. ἀκέοις. – Buttmann Lexil. 1, 11 ff meint, ἀκέων sei ursprünglich adverbial gebrauchtes neutr. von ἄκαος, schweigend (α priv. u. χαίνω). nach der 2. Att. Decl., also eigentl. ἄκεων = ἄκαον; mißverständlich sei dann das Wort für, in, mascul. adject. (particip.) angesehen worden, so daß man die Formen ἀκέου σα, ἀκέοντε, ἀκέοις bildete. Aristarch hielt ἀκέων für mascul.; Scholl. Aristonic. Iliad. 4. 22 ἡ διπλῆ πρὸς τὸ ἀκέων. ὅτι ἀντὶ τοῦ ἀκέουσα ἐξενήνεκται· οὐ γάρ ἐστιν ἀντὶ τοῠ ἡσύχως; derselbe 8, 459 Ἀϑηναίη ἀκέων ἦν: ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τοῠ ἀκέουσα. Vgl. ἀκήν, ἀκᾶ, ἀκαλός – Iliad. 1, 34 schrieb Zenodot ἀχέων, s. Aristonic Scholl.; Od. 10, 52 v. l. ἀέκων Scholl.
-
12 εγχαινω
(fut. ἐγχᾰνοῦμαι)1) глядеть разинув рот(πρὸς τέν σελήνην Luc.)
2) скалить зубы, издеваться, глумиться(τινί Arph., Luc.)
См. также в других словарях:
χάος — Είναι η αντίληψη για τα πρωταρχικά στοιχεία, που υπήρχαν πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Για τους Βαβυλώνιους, τους Αιγύπτιους, τους Φοίνικες, και τους Εβραίους, το πρωταρχικό στοιχείο είναι το νερό. Πραγματικά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή… … Dictionary of Greek
χήνα — Κοινή ονομασία διαφόρων στεγανοπόδων της οικογένειας των ανατιδών ή νησσιδών, που ανήκουν κυρίως στα γένη χην (anser) και βράντα (branta). Ειδικά, με την ονομασία αυτό χαρακτηρίζεται γενικά η κατοικίδια χ., οι διάφορες φυλές της οποίας… … Dictionary of Greek
χασκωρώ — έω, Α (κατά τον Ησύχ.) «χασκάζω». [ΕΤΥΜΟΛ. Εκφραστικός τ. σχηματισμένος από το ρ. χάσκω / χαίνω, αναλογικά προς το θεωρῶ] … Dictionary of Greek