-
1 χαίνω
χαίνω, im praes. selten, u. erst bei Sp. (vgl. χάσκω), fut. χανοῦμαι, u. nach Buttm. Aenderung in H. h. Ven. 252 χήσομαι, s. Lexil. II p. 119; aor. ἔχανον, perf. κέχηνα (nach Apoll. Dysc. auch κέχαγκα), mit Präsensbdtg, – gähnen, klaffen, sich aus einander thun, platzen, bersten, τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χϑών, dann thue sich die Erde auf, mich zu verschlingen, Il. 4, 182. 8, 150, vgl. 17, 417. – Bes. den Mund aufthun, aufsperren, von Menschen u. Thieren, αἷμα ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε χανών 16, 350; vom Löwen, ἐάλη τε χανών, 20, 168; νεοσσῶν κεχηνότων Anacr. 25, 12. Dah. χαίνειν πρός τι, den Mund wogegen, wonach öffnen, um es herunterzuschlucken, πρὸς κῦμα Od. 12, 350; u. eben so = mit offenem Munde Etwas zu verschlingen suchen, übh. heftige Begier wonach haben, schnappen, haschen, od. trachten wonach, Ar. Nub. 983; κέχηνα πρὸς τὸ τέλος τῆς ἀκροάσεως Luc. Icarom. 3; πρὸς τὸ ἀργύριον Pisc. 34; τὸ κεχηνός, die Oeffnung, Tim. 18; auch εἴς τι, Ar. u. A.; u. περί τι, Jac. Ach. Tat. p. 847. – Auch χαίνειν πρός τινα, den Mund gegen Jem. aufsperren, aus Bewunderung od. Aufmerksamkeit, Ar. Equ. 649. 801; u. πρός τι, Etwas anstaunen, Luc. Alex. 9. – Dah. auch Ausdruck müssiger Trägheit, gaffen, Maulaffen feil haben, οἱ κεχηνότες, die Maulaffen, Ar. Ran. 988; ἄνω κεχηνὼς ἢ κάτω συμ μεμυκώς Plat. Rep. VII, 529 b. – Seltner = den Mund zum Sprechen öffnen, H. h. Cer. 469, nach Ilgens Em.; u. c. acc., δεινὰ ῥήματα κατά τινος χανεῖν, Schmeichelreden mit weit geöffnetem Munde gegen Jem. ausstoßen, Soph. Ai. 1206; so ὀϊζυρόν τι χανεῖν Callim. Apoll. 24.
-
2 χαινω
(aor. 2 ἔχᾱνον, pf. 2 κέχηνα)1) раскрываться, разверзаться(ὥς κέ οἱ γαῖα χάνοι! Hom.)
τὸ κεχηνὸς τοῦ πίθου Luc. — зияющее отверстие бочки;τὸ κεχηνὸς τοῦ ῥυθμοῦ Luc. — пробел в стихотворном размере2) разевать рот или пасть Hom.ὅτε δέ κεχήνη προσδοκῶν τὸν Αἰσχύλον Arph. — когда я с разинутым ртом ждал (представления) Эсхила;
νεοσσοὴ κεχηνότες πρός τι Plut. — птенцы, протягивающие разинутые клювы к чему-л.3) изрыгать, произносить(δεινὰ ῥήματα Soph.)
-
3 χαίνω
-
4 χαίνω
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > χαίνω
-
5 χαίνω
χαίνω, gähnen, klaffen, sich aus einander tun, platzen, bersten; τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χϑών, dann tue sich die Erde auf, mich zu verschlingen. Bes. den Mund auftun, aufsperren, von Menschen u. Tieren; vom Löwen. Dah. χαίνειν πρός τι, den Mund wogegen, wonach öffnen, um es herunterzuschlucken; eben so = mit offenem Munde etwas zu verschlingen suchen, übh. heftige Begier wonach haben, schnappen, haschen, od. trachten wonach; τὸ κεχηνός, die Öffnung. Auch χαίνειν πρός τινα, den Mund gegen jem. aufsperren, aus Bewunderung od. Aufmerksamkeit; πρός τι, etwas anstaunen. Dah. auch Ausdruck müßiger Trägheit: gaffen, Maulaffen feil haben; οἱ κεχηνότες, die Maulaffen. Seltner = den Mund zum Sprechen öffnen; c. acc., δεινὰ ῥήματα κατά τινος χανεῖν, Schmeichelreden mit weit geöffnetem Munde gegen jem. ausstoßen -
6 χαίνω
(тк ενεστ. и παρατ) αμετ. зиять -
7 χαίνω
χάσκωyawn: pres subj act 1st sgχάσκωyawn: pres ind act 1st sg -
8 προς-χαίνω
προς-χαίνω (s. χαίνω), angähnen, mit weit geöffnetem Munde angaffen, anstaunen, u. übertr.; μηδὲ χαμαιπετὲς βόαμα προςχάνῃς ἐμοί, Aesch. Ag. 894, (mit weit geöffnetem Munde, d. i.) laut zurufen; παντὶ τῷ λεγομένῳ προςκεχηνέναι παιδικῶς, Pol. 4, 42, 7, anstaunen. – Begierig wonach sein, τινί, Sp.
-
9 προ-χαίνω
-
10 περι-χαίνω
περι-χαίνω (s. χαίνω), wie ἀμφιχαίνω, mit weit offenem Munde verschlingen; Ael. H. A. 4, 33; ὅλον περιχανὼν τὸ δέλεαρ, Luc. Merc. cond. 3; auch = mit aufgesperrtem Munde angaffen, c. accusat., οὐρανόν, Nicet.
-
11 κατα-χαίνω
κατα-χαίνω (s. χαίνω), mit offenem Munde, mit lautem Gelächter verspotten, verhöhnen, τινός; Hesych. erkl. καταχήνῃ mit καταγελάσῃ.
-
12 κατ-εγ-χαίνω
κατ-εγ-χαίνω (s. χαίνω), mit offenem Munde verhöhnen, verlachen, ταῖς ἐμαῖς τύχαις Ar. Ach. 1159, aber nach cod. Rav. κᾆτ' ἐγχανεῖται.
-
13 ἀνα-χαίνω
-
14 ἐπι-χαίνω
-
15 ἐπ-εγ-χαίνω
ἐπ-εγ-χαίνω (s. χαίνω), Einem ins Gesicht gähnen, lachen, Ael. bei Suid.; Schol. Ar. Nub. 1242.
-
16 ἐγ-χαίνω
ἐγ-χαίνω, nur fut. u. aor., das praes. ist ἐγχάσκω (s. χαίνω), angähnen, πρὸς τὴν σελήνην εγχανών, Luc. Icarom. 13. Dah. – a) mit offenem Munde nach Etwas schnappen, gierig nach Etwas trachten, τῷ πλακοῠντι ἐγχανών Alciphr. 1, 22. – b) Einem (mit offenem Maule) ins Gesicht lachen, ihm Hohn bieten, ἰδιώταις ἐγχανών Luc. Peregr. 13; im med., κοὐκ ἐγχανεῖταί σ' ἐξαπατῶν Ar. Vesp. 1007, vgl. 1349 Ach. 1197. – c) großprahlen (großmäulig sein), μὴ γὰρ ἐγχάνοι ποτέ Ar. Ach. 221.
-
17 ὑπο-χαίνω
-
18 δια-χαίνω
δια-χαίνω, aus einander klaffen, den Mund öffnen; διακεχηνυῖα, Plut. sol. an. 30; διαχανόντες, 23.
-
19 ἀμφι-χαίνω
ἀμφι-χαίνω, umgähnen, ἐμὲ κὴρ ἀμφέχανε, der Tod verschlang mich, Il. 23, 79; vom drohenden Feinde Soph. Ant. 118 u. sp. D.
-
20 εκεχηνειν
См. также в других словарях:
χαίνω — βλ. πίν. 44 (μόνο στον ενεστ. και παρατατ.) … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
χαίνω — ΝΜΑ 1. έχω ή σχηματίζω χάσμα (α. «το βάραθρο έχαινε μπροστά τους» β. «τότε μοι χάνοι εὐρεῑα χθών», Ομ. Ιλ.) 2. (η μτχ. παρακμ. ως επίθ.) κεχηνώς, υία, ός και κεχηνώς, υῑα, ός (λόγιος τ.) αυτός που χάσκει, ιδίως από έκπληξη, κατάπληκτος (α. «τόν… … Dictionary of Greek
χαίνω — χάσκω, σχηματίζω χάσμα, είμαι ανοιχτός: Η πληγή του ακόμη χαίνει. (Εύχρηστο στον ενεστώτα και τον παρατατικό μόνο) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
χαίνω — χάσκω yawn pres subj act 1st sg χάσκω yawn pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χάσκω — ΝΜΑ 1. ανοίγω πολύ το στόμα μου, μένω ή κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό 2. σχηματίζω άνοιγμα, χαίνω 3. ανοίγω το στόμα λόγω κόπωσης, ανίας ή έλλειψης προσοχής, χαζεύω 4. (η μτχ. παρακμ. ως επίθ.) κεχηνώς, υία, ός βλ. χαίνω μσν. (για καρπούς) σχάζομαι … Dictionary of Greek
зиять — зияю, зияние, укр. зiяти, ст. слав. зѣѭ χαίνω зияю, зеваю (Супр.), болг. зея разеваю , сербохорв. зѝjати, зѝjа̑м, зjа̏ти, зjа̑м зиять, кричать , словен. zijati, zijȃm – то же, чеш. zati, zeji пыхтеть , польск. ziac, zieję. Родственно лит.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Chaos — Das Chaos (deutsche Aussprache [ˈkaːɔs], vom griechischen χάος oder cháos) ist ein Zustand vollständiger Unordnung oder Verwirrung und damit der Gegenbegriff zu Kosmos, dem griechischen Begriff für die (Welt )Ordnung oder das Universum.… … Deutsch Wikipedia
χήμη — ἡ, Α 1. άνοιγμα σαν το στόμα που χασμουριέται 2. δίθυρο μαλάκιο 3. μέτρο χωρητικότητας. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει σχηματιστεί από το θ. χη του ρ. χαίνω /χάσκω (για τον φωνηεντισμό βλ. λ. χάσκω) με κατάλ. μη, πρβλ. κώ μη, ῥύ μη (για τη σχέση τής λ. με το … Dictionary of Greek
Chaos (mythology) — For the state of disarray, see chaos.In Greek mythology, Chaos ( Xάος ) or Khaos is the original state of existence from which the first gods appeared. In other words, the dark void of space. It is made from a mixture of what the Ancient Greeks… … Wikipedia
Chaos (Mythologie) — Das Chaos (griechisch χάος, cháos) ist ein Zustand vollständiger Unordnung oder Verwirrung und damit der Gegenbegriff zu Kosmos, dem griechischen Begriff für Ordnung. Inhaltsverzeichnis 1 Begriffsgeschichte 2 „Chaot“ 3 Zitate 4 Weitere… … Deutsch Wikipedia
Chaosphase — Das Chaos (griechisch χάος, cháos) ist ein Zustand vollständiger Unordnung oder Verwirrung und damit der Gegenbegriff zu Kosmos, dem griechischen Begriff für Ordnung. Inhaltsverzeichnis 1 Begriffsgeschichte 2 „Chaot“ 3 Zitate 4 Weitere… … Deutsch Wikipedia