-
1 πρεσβύτας
πρεσβύ̱τᾱς, πρεσβύτηςage: masc acc plπρεσβύ̱τᾱς, πρεσβύτηςage: masc nom sg (epic doric aeolic) -
2 παραπείθω
A- πείσω Com.Adesp.25.17
D. (dub.): [dialect] Ep.[tense] aor. παρ- or παραι-πέπῐθον :—win by persuasive arts, prevail upon, Il. 24.208 ;Πηλείωνα.. σπουδῇ παρπεπιθόντες 23.37
, cf. 606, Od.24.119 ; freq. with a notion of deceit or guile, beguile, cajole,ὅς μ' ἄγε παρπεπιθὼν ᾗσι φρεσί Od. 14.290
: c. acc. et inf.,μή σε ἔπεσσι παραιπεπίθῃσιν Ὀδυσσεὺς μνηστήρεσσι μάχεσθαι 22.213
;παράπεισον.. ἐλθεῖν.. Ἰσμηνόν E. Supp.60
(lyr.):—rare in Prose, μή πῃ πρεσβύτας ἡμᾶς ὄντας.. παραπείσῃ may cajole us, Pl.Lg. 892d, cf. Nic.Dam.130.24J. :—[voice] Pass., παραπεπεῖσθαι to be beguiled into doing a thing, Arist.LI 969b17.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παραπείθω
-
3 γέρων
γέρων, - οντοςGrammatical information: m.Derivatives: γερούσιος `concerning the elders' (Il.), γερουσία `council of the elders' (in Sparta, Carthago etc., D.), γερουσίας `member of the γ.' (Sparta), γερουσιαστής `id.' (Plb.; Chantraine 316ff.), γερουσιακός. - Demin. γερόντιον (Ar.), γερόντειος (Ar.) etc. Denom. γεροντεύω `be senator' (Sparta), with γεροντεία (Ephesos). γεροντιάω `get older' (D. L.). - Beside γέρων, γέροντ- there are a few formation with γερυ-: γέρυς and γερύτας γέρων H., (cf. πρέσβυς und πρεσβύτας). PN Γερύλος, Γέρυλλος, Γερυς, - υδος hypocoristic? (Bechtel Namenstudien 15). - Of the forms with - οι- γεροίταν πάππον. Κρῆτες H. is inverted writing for γερύταν; γεροῖα n. pl. `old stories' (Corinn.), if correct, perhaps after the adj. in - οῖος (s. Bechtel Dial. 1, 304). - Unclear is (cf. Scheller Oxytonierung 33 n. 2) γερωνία (H.), s. Latte. - γερωχία (Ar. Lys. 980) is perhaps graphic for Lak. γερω`ία (v. Fritz AmJPh 66, 196f.; but s. Wackernagel Unt. 208 n. 2; also Schwyzer 218 n. 1). - γεράτης of a horse, `old' (P.Oxy 6, 922; DELG refers to γερατία not in LSJ).Origin: IE [Indo-European] [390] *ǵerh₂- `be, become old'Etymology: Identical with Skt. járant-, Osset. zärond `old (man)'. In the RV. still ptc. to járati `make, become old' (beside jū́ryati, jī́ryati `become old'). - Cf. further Arm. cer, -oy `old man' (o-stem), NPers. zar `id.' - On the word for `corn', Lat. grānum etc., s. γίγαρτον. - Cf. γέρας, γῆρας, γραῦς.Page in Frisk: 1,301-302Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γέρων
-
4 δρύπτω
Grammatical information: v.Meaning: `scratch', esp. as sign of mourning (Il.).Derivatives: ἀμφι-δρυφής, ἀμφί-δρυφος `on both sides (cheeks) scratched' (Il.) (Schwyzer 513); δρυπίς f. name of a thorn-bush (Thphr.), cf. Strömberg Pflanzennamen 76. Only lexical δρυφή ἀμυχή, καταξυσμή, δρυφάδες ὄνυχες, καταξύσματα. λῦπαι, ὀδύναι. η τὰ ἀπὸ πληγῶν πελιώματα, δρύφη ξέσματα H. δρυφάξαι θακεῖν H. With -s: δρύψαλα)`leaves', δρύψελα πέταλα δρυώδη H., δρύψια `shavings'; δρυψόπαιδα την λαμυράν οἱ δε ἁπαλόπαιδα η ἐλεεινόν H.; δρυψογέροντας τοὺς ἀτόπους πρεσβύτας καὶ οἱονεὶ ἀτίμους H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Expressive form connected with δέρω, δρέπω (s. vv.). But hardly after θρύπτω (s. v.). The variants δρυφ- δρυψ- and δρυμ-άσσω (q.v.) clearly point to a Pre-Greek word (it is therefor ε improbable that it is a derivative of IE δέρω); Fur. 326, 348 etc. (Therefore not Iranian with Schwarz, Henning Memorial Volume, 1970, 386.Page in Frisk: 1,420-421Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δρύπτω
-
5 σέβω
σέβω (s. four prec. entries)① to express in gestures, rites, or ceremonies one’s allegiance or devotion to deity, worshipⓐ act. (since Pind.) worship (X., Mem. 4, 4, 19 θεοὺς σέβειν; Epict. 3, 7, 26 θεὸν σέβειν; POxy 1464, 5; Philo, Virt. 34; Just., Tat.; Ath. 30, 1; Hippol., Ref. 1, preface 1; Orig., C. Cels. 3, 77, 7; on Hellenic view of respect for deity s. e.g. VLeinieks, the city of Dionysos ’96, 243–56.—But τὴν ἀρετὴν ς. 5, 39, 14) θεὸν σέβειν Dg 3:2; cp. 2:7.Elsewh. alwaysⓑ mid. (Hom.+; ins, pap, LXX, TestSol; TestJos 4:6; JosAs, Ar., Just.) worship (Pind.+; Pla., Phd. 251a ὡς θεὸν σέβεται, Leg. 11 p. 917b; X., Hell. 3, 4, 18; Diod S 1, 35, 6; 2, 59, 2 θεούς; Plut., Mor. 368 [44] σεβόμενοι τὸν Ἄνουβιν; SIG 611, 24 τοὺς θεούς; 557, 7 [207/206 B.C.] οἱ σεβόμενοι Ἀπόλλωνα; 559, 6; 560, 17; PTebt 59, 10 [I B.C.] σέβεσθαι τὸ ἱερόν; LXX; TestJos 4:6; JosAs; SibOr Fgm. 1, 15; 3, 28; 30; EpArist 16 al.; Jos., Ant. 9, 205 εἴδωλα; 8, 192 θεούς; Ar. 2, 1 al.; Just., A I, 13, 1; 25, 1; Iren. 3, 12, 7 [Harv. II 60, 5]; τὸ πλῆθος ὧν σέβονται ζώων Ἀιγύπτοι Theoph. Ant. 1, 10 [p. 80, 1]) w. the acc. of that which is worshiped Mt 15:9; Mk 7:7 (both Is 29:13); Ac 18:13; 19:27; PtK 2.—σεβόμενοι τὸν θεόν God-fearers, worshipers of God is a term applied to former polytheists who accepted the ethical monotheism of Israel and attended the synagogue, but who did not obligate themselves to keep the whole Mosaic law; in particular, the males did not submit to circumcision (Jos., Ant. 14, 110 πάντων τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην Ἰουδαίων καὶ σεβομένων τὸν θεόν; RMarcus, The Sebomenoi in Josephus ’52.—JBernays, Gesammelte Abhandlungen 1885 II 71–80; EvDobschütz, RE XVI 120f; Schürer III 161–71, Die Juden im Bosporanischen Reiche u. die Genossenschaften der σεβόμενοι θεὸν ὕψιστον: SBBerlAk 1897, 200–225; FCumont, Hypsistos: Suppl. à la Revue de l’instruction publ. en Belgique 1897; Dssm., LO 391f [LAE 451f]; Moore, Judaism I 323–53; JKlausner, From Jesus to Paul, tr. WStinespring, ’43, 31–49; New Docs 3, 24f; 54f; GLüdemann, Early Christianity According to the Traditions in Acts ’87, 155f; TCallan, CBQ 55, ’93, 291–95). In our lit. it is limited to Ac, where the expr. takes various forms: σεβ. τὸν θεόν 16:14; 18:7. Simply σεβ. 13:50; 17:4, 17. Once σεβόμενοι προσήλυτοι 13:43; s. φοβέω 2a and προσήλυτος; MWilcox, the ‘God-Fearers’ in Acts, A Reconsideration: JSNT 13, ’81, 102–22 (emphasis on piety, not on a distinct group).—Of the worship of Christ by the faithful MPol 17:2b; cp. vs. 2a.② to have a reverent attitude toward human beings, show reverence/respect for (Aeschyl. et al.; X., Cyr. 8, 8, 1 Κῦρον ὡς πατέρα, Hell. 7, 3, 12; Pla., Leg. 7, 813d; Polyb. 6, 39, 7; Chilon in Stob. III 116, 7 H. πρεσβύτερον σέβου; PSI 361, 9 [III B.C.] ὅσοι αὐτὸν σέβονται) πρεσβύτας σέβεσθαι Hm 8:10.—AMichels, ClJ 92, ’97, 399–416 (on ‘pius’ and ‘pietas’ in Rom. lit.).—B. 1469. DELG s.v. σέβομαι. M-M s.v. σέβομαι. TW. S. θεοσεβής.
См. также в других словарях:
πρεσβύτας — πρεσβύ̱τᾱς , πρεσβύτης age masc acc pl πρεσβύ̱τᾱς , πρεσβύτης age masc nom sg (epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
с эпиграмматической краткостью — (иноск.) в возможно краткой форме (намек на эпиграмму стихотворение, отличающееся краткостью) Ср. С эпиграмматическою краткостью учение о праве сильного выражено в словах, которые Плутарх приписывает Бренну. Господство сильного обозначает словами … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
С эпиграмматической краткостью — Съ эпиграмматической краткостью (иноск.) въ возможно краткой формѣ (намекъ на эпиграмму стихотвореніе, отличающееся краткостью). Ср. Съ эпиграмматическою краткостью ученіе о правѣ сильнаго выражено въ словахъ, которыя Плутархъ приписываетъ Бренну … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
μεταμανθάνω — (Α) 1. μαθαίνω κάτι νέο εγκαταλείποντας αυτό που γνώριζα προηγουμένως («τὸ Ἀττικὸν ἔθνος ἐὸν Πελασγικὸν ἅμα τῇ μεταβολῇ τῇ ἐς Ἕλληνας καὶ τὴν γλῶσσαν κατέμαθε», Ηρόδ.) 2. αποκτώ γνώσεις («καταμανθάνουσα δ ὕμνον Πριάμου πόλις γεραιά», Αισχύλ.) 3.… … Dictionary of Greek
νεοπρεπής — νεοπρεπής, ές (Α) 1. αυτός που αρμόζει σε νεαρά άτομα, ο νεανικός («μή πῃ πρεσβύτας ὑμᾱς ὄντάς νεοπρεπὴς ὢν ὁ λόγος παραπείσῃ», Πλάτ.) 2. αυτός που έχει φρόνημα νεανικό, ελευθέριος, υπερβολικός 3. νεωτεριστικός, μοντέρνος («κατασκευὰς… … Dictionary of Greek
πρεσβύτης — (I) ο, θηλ. πρεσβύτις, ιδος / πρεσβῡτις, ΝΑ γέρος, γριά αρχ. 1. κυρίως αυτός που ανήκε στην έκτη από τις επτά ηλικίες στις οποίες διαιρούσαν οι αρχαίοι τη ζωή, από τη γέννηση μέχρι τα έσχατα γηρατειά 2. αυτός που βλέπει μακριά, όπως συνήθως οι… … Dictionary of Greek
συμπάθεια — η, ΝΜΑ και ποιητ. τ. συμπαθία και ιων. τ. συμπαθίη Α [συμπαθής] 1. η συμμετοχή στον ψυχικό πόνο, στη λύπη που κάποιος άλλος νιώθει, το να συμπάσχει κανείς, συμπόνια (α. «απέσπασε τη συμπάθεια όλων λόγω τής τελευταίας του ταλαιπωρίας» β. «παῑδας,… … Dictionary of Greek
