-
1 πείθομαι
Grammatical information: v.Meaning: `to trust, to rely, to obey, to be persuaded' (Il.).Other forms: Fut. πείσομαι, aor. πιθέσθαι, πεπιθέσθαι, perf. πέποιθα (all Il.), aor. pass. πεισθῆναι, fut. - θήσομαι, perf. πέπεισ-μαι (Att.), midd. πείσασθαι (hell.), aor. ptc. πιθήσας (Il.), fut. πιθήσω (φ 369; on the explanation below s. ἀπιθής); act. πείθω, πείσω, πεπιθεῖν w. fut. πεπιθήσω, πεῖσαι (all Il.), πιθεῖν (Pi., A.), πέπεικα (young Att.) `convince, persuade'.Compounds: Also w. prefix, e.g. ἀνα-, ἐπι-, παρα-, συν-. As 1. member in governing compp. like πείθ-αρχ-ος `obedient to the authorities' (A.) with - ία, - έω a.o. (Att.), Πεισί-στρατος PN; as 2. member after the σ-stems a.o. in ἀ-, εὑ-π(ε)ιθής (Thgn., A., Att.) with aor. ἀπίθ-ησε (Il.), fut. ἀπιθ-ήσω (Κ 129, Ω 300); after it the metr. easy πιθήσας with πιθήσω (diff. Chantraine Gramm. hom. 1, 446).Derivatives: A. From root-aorist: 1. πιστός `faithful, reliable, credible' (Il.) with πιστό-της f. `faith' (IA.), πιστ-εύω ( δια-, κατα- a.o.) `to rely, to trust, to believe, to confide' (IA.), from which - ευμα, - ευσις, - ευτικός; πιστ-όομαι ( κατα-, συν-, προ-), - όω `to trust entirely, to warrant, to assure; to make reliable' (Il.) with - ωμα, - ωσις, - ωτής, - ωτικός. 2. πίστις f. `faith, trust, authentication, assurance' (IA.) with πιστι-κός `faithful' (Plu., Vett. Val.; if not for πειστικός; s. below). 3. πιθανός `trustworthy, reliable, believable, obedient' (IA.) with πιθαν-ότης, - όω (Pl., Arist.). 4. πί-συνος `relying on somebody or something' (mostly ep. poet. Il.), prob. after θάρσυνος (Schwyzer 491, Wyss - συνη 13ff.). -- B. From present: 1. Πειθώ f. `(goddess of) persuasion, conviction, obedience' (Hes.), from there Boeot. aor. ἐπί-θωσε, - σαν (IIIa)?; Bechtel Dial. 1, 308 w. lit. 2. πειθός `(easily) pesuading, persuasive' (Ep. Cor.). 3. πειθήμων `obedient, persuasive' (late epic). -- C. From present resp. σ-aor. (younger): 1. πεῖσα f. `obedient' ( ἐν πείσῃ υ 23), like δόξα?; Chantraine Form. 100 a. 435, Schwyzer 516. 2. - πειστος as 2. member εὔ-, δυσανά-, ἀμετά-πειστος a.o. (Att.) opposed to older ἄπιστος. 3. πειστ-ικός `fit for persuasion, convincing' (Pl., Arist.), - ήριος `id.' (E.). 4. πεῖσ-μα n. `conviction, confidence' (Plu., Arr., S. E.), - μονή f. `id.' (Ep. Gal., pap.). 5. πεῖσις ( παρά-, κατά- πείθομαι) f. `conviction etc.' (Plot., Hdn., sch.); cf. older πίστις and Fraenkel Glotta 32, 27 w. lit. 6. πειστήρ m. `someone who obeys' (Suid.) 7. Πειστίχη f. surn. of Aphrodite (Delos; on the χ-suffix Chantraine Form. 404). -- D. From perfect: πεποίθ-ησις f. `trust' (LXX, Phld.), - ίαν ἐλπίδα, προσδοκίαν H.; cf. Scheller Oxytonierung 40.Etymology: With πείθω agrees formally exactly the Lat. themat. root-present fīdō, - ere, IE * bheidh-ō; semant. agrees however the Lat. verb with middle πείθομαι (cf. confīsus sum). Formal identity we find also with the Germ. verb for `wait' in Goth. beidan, OHG bītan etc.; the semantic cleft ('wait (for)' from `trust' or `conform, restrain' ?) is however not yet bridged. The causative too Goth. baidjan `compel', OHG beitten etc. `urge, demand' is semantically divergent; after Specht KZ 66, 205 ff. an agreeing. Gr. *ποιθέω (to which the reduplicated aor. πεπιθεῖν) would have been replaced by act. πείθω. -- The Greek system including the nominal forms is quite explainable from itself; the various adduced nouns, esp. from Lat., like fīdus (formally = the innovated πειθός), fĭdēs, foedus (not to εὑ-πειθής or to πεῖσα), to which perh. also Alb. bē f. `oath' and OCS běda `need' (IE * bhoidhā), do not help understand the Greek forms. Quite doubtful is the connection of πιστός with Alb. besë f. `belief, treaty, faithfulness', appar. from * bhidh-tā f. (= *πιστη; Hamp KZ 77, 252f.); besë rather innovation (Jokl in W.-Hofmann). -- Further forms w. rich lit. in WP. 2, 139f., 185, Pok. 117, W.-Hofmann s. fīdō. Details on form and meaning of πείθομαι and derivv. in S. Schulz Die Wurzel πειθ- ( πιθ-) im älteren Griechischen. Diss. Bern 1952.Page in Frisk: 2,487-488Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πείθομαι
-
2 δυσανάπειστος
δῠσανά-πειστος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσανάπειστος
-
3 δυσπαράπειστος
δυσπαρά-πειστος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσπαράπειστος
-
4 δύσπειστος
δύσ-πειστος, ον,A hard to persuade, opinionated, Arist.EN 1151b6;ὄμματα ἀκοῆς D.Chr. 12.71
([comp] Comp.). Adv. - τως, ἔχειν to be incredulous, Isoc.4.18.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δύσπειστος
-
5 εὐανάπειστος
A credulus, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐανάπειστος
-
6 εὐμετάπειστος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐμετάπειστος
-
7 εὐπαράπειστος
εὐπαρά-πειστος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐπαράπειστος
-
8 ἀμετάπειστος
ἀμετά-πειστος, ον,A not to be moved by persuasion, inexorable, Arist.APo. 72b3;ἀ. ὑπὸ λόγου Id.Top. 130b16
; of necessity, Id.Metaph. 1015a32. Adv. , Phld.Herc.1003.II of things, unchangeable, steadfast,συμμαχία D.S.37.20
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμετάπειστος
-
9 ἀπαράπειστος
ἀπαρά-πειστος, ον,A not to be seduced, D.H.8.61.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀπαράπειστος
См. также в других словарях:
πειστικός — ή, ό / πειστικός, ή, όν, ΝΜΑ αυτός που έχει την ικανότητα να πείθει (α. «πειστικά επιχειρήματα» β. «ὁ ἀσαφὴς λόγος οὐκ ἔστι πειστικός», Σέξτ. Εμπ.) αρχ. 1. το θηλ. ἡ πειστική (ενν. τέχνη) η τέχνη τής πειθούς, η τέχνη τού να πείθει κανείς τους… … Dictionary of Greek
ευανάπειστος — εὐανάπειστος, ον (Α) 1. αυτός που μεταπείθεται εύκολα 2. εύπιστος, ευκολόπιστος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ανα πειστος (< ανα πείθω), πρβλ. δυσ ανά πειστος] … Dictionary of Greek
εύπειστος — η, ο (Α εὔπειστος, ον και για πρόσωπα εὔπιστος, ον) αυτός που πείθεται εύκολα, ευκολόπιστος αρχ. 1. (για πράγματα) αυτός που πείθει ή πιστεύεται εύκολα, ο πιθανός 2. αυτός που αποδεικνύεται εύκολα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + πειστος (< πείθω), πρβλ.… … Dictionary of Greek
ευμετάπειστος — η, ο (Α εὐμετάπειστος, ον) αυτός που μεταπείθεται εύκολα, που αλλάζει εύκολα γνώμη και αποφάσεις με την πειθώ. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + μετα πειστός (< μετα πείθω)] … Dictionary of Greek
