-
21 Σκίρων
A which blew from the Scironian rocks in the Isthmus of Corinth, Arist.Vent. 973b19 (written Σκίρρων), Thphr.Vent.62, Str.1.2.20, 9.1.4, CIG 518 (i B.C.); but it is a north-west wind, like Ἀργέστης, in Arist.Mete. 363b25.II a mythical robber who haunted the rocks between Attica and Megara, killed by Theseus, X.Mem.2.1.14, Pl.Tht. 169a, etc.; Σκίρωνος ἀκτή or ἀκταί the coast near these rocks, S.Fr.24.6, E.Hipp. 1208; the adjacent sea was [full] Σκιρωνικὸν οἶδμα θαλάσσης, Simon.114.3; the rocks themselves [full] Σκιρωνίδες πέτραι, E.Hipp. 979, Heracl. 860, Str.1.2.20, 9.1.4; without πέτραι, Plb.16.16.4; written Σκιρρωνίδες in Arist.Vent. l.c.; Σκιρωνὶς ὁδός the road from Athens to Megara, Hdt.8.71. ( Σκίρων is thus written on vases, Kretschmer Griech. Vaseninschr.p.133; Σκειρ- (codd. Simon., etc.) and Σκιρρ- are misspellings.) -
22 συμπληγάς
A striking or dashing together, πέτραι Συμπληγάδες the clashing rocks, i.e. the Κυάνεαι νῆσοι, which were supposed to close in on all who sailed between them (also called συνδρομάδες), E.IT 355, cf. Str.1.2.10, 3.2.12; Κυάνεαι σ. π. E.Med. 1263 (lyr.); Συμπληγάδες (sc. πέτραι) ib.2, IT 260, 1389: sg., κυανέαν Συμπληγάδα ib. 241; Ἄξενον.. ἐκπερᾶσαι ποντίαν Ξυμπληγάδα, of the passage out of the Euxine (ποντιᾶν Ξυμπληγάδων Herm.
), Id.Andr.794 (lyr.).II as Subst., collision, conflict, Arist.Mu. 392b13, Him.Or. 19 tit.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συμπληγάς
-
23 ἠλίβατος
A high, steep, always in Hom. as epith. of πέτρη or πέτραι, Il.15.273, al., cf. Hes.Th. 675, 786, Thgn.176, Pi. O.6.64, A.Supp. 352 (lyr.), E.Supp.80 (lyr.), Theoc.26.10, etc.; ὄρος, ἄκρη, ἐρίπναι, A.R.2.169, 361, 1248; of the Olympian throne of Zeus, Ar.Av. 1732; of trees, h.Ven. 267 (so prob. in Hes.Sc. 422).—Also in X. and later Prose, πέτραι ἠ. An.1.4.4;τόποι Plb.4.41.9
;πέτρος Str.17.1.50
;δένδρα Agatharch.97
; ; σταυρός Epigr. ap. Plu.Flam.9.II deep, abysmal, ἄντρῳ ἐν ἠ. Hes.Th. 483; Τάρταρος ἠ. Stes.83;ἠ. ὑπὸ κευθμῶσι E.Hipp. 732
(lyr.); πελάγεσσιν ἐν ἠ. Opp.H.3.171: metaph., κακὸν ἠ. Damox.2.22;εὐηθεια Porph.Abst.1.12
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἠλίβατος
-
24 παρα-θήγω
παρα-θήγω, (woran) wetzen, schärfen; Hermipp. bei Plut. Pericl. 33; πέτραι παραϑηγόμεναι τῷ κλύσματι, Luc. Navig. 9; – übertr., wozu anreizen, ermuntern, ὁ τὰς ὀργὰς αὐτοῖς παραϑήξας, D. Hal. 8, 57; a. Sp.
-
25 πλαγκτός
πλαγκτός, in die Irre getrieben, irrend, umherschweifend, unstät; so Πλαγκταί, die Irrfelsen, Od. 12, 61, auch πλαγκταὶ πέτραι, 23, 327; vgl. Her. 4, 85; πλαγκτοῖς ἐν διπλάκεσσιν, Aesch. Pers. 269; πλαγκτὰ νεφέλα, Eur. Suppl. 961. – Uebertr., geistesverwirrt, verrückt, Od. 21, 363. – S. auch πλάξ.
-
26 σπάρνιοι
σπάρνιοι, bei Hesych. ἐνϑαλάττιοι πέτραι.
-
27 στενό-πορος
στενό-πορος, ion. στεινόπορος, mit engem Wege, Passe; ἐπ' αὐταῖς στενοπόροις λίμνης πύλαις, Aesch. Prom. 731; ὅρμοι Αὐλίδος, Eur. I. A. 1496, πέτραι, I. T. 890, ἐν στεινοπόρῳ χώρῳ μαχόμενοι, Her. 7, 211; ὑπεξιόντες ἐς τὰ στεινόπορα, 7, 223; Thuc. 7, 73; sing. dei Xen. Hell. 4, 6, 12; ἀκτή, Lycophr. bei Arist. rhet. 3, 3.
-
28 συμ-πληγάς
συμ-πληγάς, άδος, ἡ, das Zusammenschlagen, -stoßen, ποντίαν ξυμπληγάδα, Eur. Andr. 796, die συμπληγάδες νῆσοι od. πέτραι. S. nom. pr.
-
29 συν-δρομάς
συν-δρομάς, άδος, ἡ, bes. fem. zu σύνδρομος; πέτραι, = συμπληγάδες, Eur. I. T 422; γραμ-μαί, Eratosth.
-
30 σύν-δρομος
σύν-δρομος, zusammenlaufend, πέτραι, Pind. P. 4, 208; mitlaufend, begleitend, Plat. Epin. 990 b; σύνδρομα νηξάμενος, Bian. 1 ( Plan. 276), adverbial, wie σύνδρομα πεπορευμένος, begleitend, mit, Plat. Polit. 266 c; gew. übertr. = übereinstimmend, zusammentreffend, bes. Sp.; – ὁ σύνδρομος, der Ort, wo die Wege zusammenkommen, Strab.; – adv., Aesch. Ag. 1157.
-
31 κρε-άγρευτος
κρε-άγρευτος, das Fleisch fortnehmend, abreißend, πέτραι Lycophr. 759, v. l. κρεάγραπτος.
-
32 κτυπέω
κτυπέω, aor. II. ἔκτυπον (vgl. γδουπέω), durch Schlagen, Stampfen laut ertönen, krachen, prasseln; Il. 13, 140. 23, 119, von dem Niederkrachen der abgebrochenen Baumäste; oft vom Donnern des Zeus, σμερδαλέα κτυπέων, Il. 7, 479. 17, 595 Od. 21, 413, wie ἔκτυπεν αἰϑήρ Soph. O. C. 1456; ἀμ φὶ δ' ἐκτύπουν πέτραι Tr. 784; κτυπεῖ δόμος κλῄϑρων λυϑέντων Eur. Hel. 865; κτυποῦσα τοῖν ποδοῖν Ar. Eccl. 545, u. öfter vom Wiederhall; auch pass., Plut. 758 Th. 945; ϑάλατταν κτυποῠσαν, das brausende Meer, Plat. Rep. III, 396 b. – Auch trans., χϑόνα δ' ἔκτυπον ὠκέες ἵπποι, νύσσοντες χήλῃσι, sie ließen die Erde erdröhnen, Hes. Sc. 61; κτύπησε κρᾶτα μέλεον πλαγάν, er schmetterte auf das Haupt einen Schlag, Eur. Or. 1467; anders πολλοῖσι σὺν κώδωσιν ἐκτύπει φόβον, er jagte Furcht ein, Rhes. 308.
-
33 κυρω
κυρω, fut. κύρσω, poet. Stammform von κυρέω, zufällig treffen, wohinein gerathen, erlangen; Hom. hat das praes. med. in dieser Bdtg, ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅγε κύρεται, ἄλλοτε δ' ἐσϑλῷ, bald geräth er in Unglück. bald in Glück, Il. 24, 530; πήματι κῦρσαι Hes. O. 693; λέων σώματι κύρσας, der auf einen Leichnam stieß, Sc. 426; das praes. act. nur sp. D., πυραμίδες ἄκρα μέτωπα κύρουσιν χρυσέοις ἀστράσι Ep. ad. 318 (710), sie reichen an die goldenen Sterne, wie Ap. Rh. ἂμ πέλαγος τετραμμένη αἰϑέρι κύρει 2, 363; vgl. ἠέρι κῠρον πέτραι 4, 945 u. μέγα δένδρεον αἰϑέρι κῦρον Callim. Cer. 38; – auch mit dem gen., μελάϑρου κῦρε κάρη, bis an die Decke reichte das Haupt, H. h. Cer. 189; vgl. αἰϑερίας νεφέλας κύρσαιμι Soph. O. C. 1085; – αἰὲν ἐπ' αὐχένι κῠρε δουρὸς ἀκωκῇ, immer trachtete er mit der Lanzenspitze nach dem Nacken, suchte des Gegners Nacken zu treffen, Il. 23, 821; λέων ἐπὶ σώματι κύρσας 3, 23, wie oben der einfache dat.; – τινός, erlangen; πικροῠ δ' ἔκυρσας μνηστῆρος Aesch. Prom. 741; πάλου δ' ἔκυρσα Pers. 765, vgl. Eum. 891; τὸν ἄϑλιον αἰδοῦς κῦρσαι Soph. O. C. 247; ὦ τέκνα, μητρὸς ὡς κακῆς ἐκύρσατε Eur. Med. 1363, vgl. Ion 1105. 1269; – auch c. acc., ἀτερπέα δ' αὖλιν ἔκυρσαν Opp. Hal. 1, 34. – Wie κυρέω, sich ereignen, τί ποτ' αὐτίκα κύρσει Soph. O. C. 225, wo der Schol. erkl. τί προβήσεται ἡμῖν; u. mit dem partic. = τυγχάνω, ϑύων ἔκυρον O. C. 1161.
-
34 κυλίνδω
κυλίνδω, att. auch κυλινδέω (s. oben und vgl. κυλίω), aor. pass. ἐκυλίσϑην, wälzen, rollen, rollend od. wälzend fortbewegen; Hom. nur praes. u. impf.; κῠμα κυλίνδει ὀστέα Od. 1, 162, vgl. 14, 315; Βορέης μέγα κῦμα κυλίνδων 5, 296; οἶδμα κυλίνδει βυσσόϑεν κελαινὰν ϑῖνα Soph. Ant. 586; auch πῆμα κυλίνδειν τινί, Einem Unglück zuwälzen, Il. 17, 688; – pass., νῶϊν τόδε πῆμα κυλίνδεται 11, 347, vgl. Od. 2, 163, κῠμα κυλίνδεται Il. 11, 307; – sich wälzen, fortrollen, κυλίνδετο λᾶας Od. 11, 598, vgl. Il. 13, 142. 14, 411, κυλίνδεσϑαι κατὰ κόπρον, sich im Schmutze wälzen, als Ausdruck der heftigsten Trauer, 22, 414, wie κυλίνδεσϑαι allein Od. 4, 541. 10, 499; – κυλινδέσκοντο αἱ πέτραι Pind. P. 4, 209; ἄνω κάτω κυλίνδοντ' ἐλπίδες Ol. 12, 6; ἐν τροχῷ παντᾶ κυλινδόμενον P. 2, 23; ἐκ τροχηλάτων δίφρων κυλισϑείς, herausgestürzt, Soph. El. 50; νεφέλαι βροντῶσι κυλινδόμεναι Ar. Nubb. 374: sp. D. – Allgemein, wie versari, ὥςτε καὶ δὴ τοὔνομ' αὐτῆς ἐν ἀγορᾷ κυλίνδεται, er treibt sich auf dem Markt herum, Ar. Vesp. 492. – Adj. verb. κυλιστός, s. unten.
-
35 κυάνεος
κυάνεος, zsgz. κυανοῦς, ῆ, οῦν, dunkelblau, schwarzblau, übh. dunkelfarbig; von der dunkelschillernden Farbe des Drachen, Il. 11, 38; Hes. Sc. 166; Aesch. Pers. 81; νεφέλη, νέφος, Il. 5, 345. 23, 188 u. öfter; ähnl. κυάνεαι φάλαγγες, dichtgedrängte, schwarze Heerhaufen, 4, 282, vgl. κυάνεον Τρώων νέφος 16, 66; von den Augenbrauen des Zeus, 17, 209; Hes. Sc. 7; vom Barthaare, Od. 7, 176; Κῆ-ρες, die finstern, schwarzen, d. h. furchtbaren Keren, Hes. O. 249; λόχμαι, Pind. Ol. 6, 40; das Meer, Eur. I. T. 7; das Meerschiff, Troad. 1094; – χρῶμα, Plat. Tim. 68 c; Arist. H. A. 6, 11, ϑάλασσα, probl. 37, 26. – Ueber die Κυάνεαι πέτραι s. nom. pr.
-
36 καταῤ-ῥώξ
καταῤ-ῥώξ, ῶγος, abgerissen, jäh, schroff, καταῤῥῶγες πέτραι Soph. Phil. 925; E. M. erkl. κατεῤῥηγμέναι.
-
37 καθ-ήκω
καθ-ήκω, herabkommen, bei Aesch. Ch. 448, πρέπει δ' ἀκάμπτῳ μένει καϑήκειν, zum Kampf hinabsteigen, -gehen; zurückkommen, D. Cass. 39, 10. – Gew. sich bis wohin erstrecken, von Gegenden u. Landstrichen; zunächst auch hinab, nach dem Meere hin, ἡ γῆ ἐπὶ ϑάλασσαν καϑήκουσα Thuc. 2, 27, ὄρος μέγα ἐς ϑάλ. κατῆκον Her. 7, 22, ἐξήλυσις ἐς ϑάλ. κατήκουσα 7, 130, τὰ τείχη εἰς τὴν ϑάλ. καϑήκοντα Xen. An. 1, 4, 4; πέτραι καϑήκουσαι ἐπ' αὐτὸν ποταμόν 4, 3, 11; Sp., wie Paus. 2, 38, 4; eben so von den Einwohnern eines solchen Landes, Αὐσχίσαι ὑπὲρ Βάρκης οἰκέουσι κατήκοντες ἐπὶ ϑάλασσαν Her. 4, 171; 5, 49; ἐπὶ ποταμόν 4, 178; οἱ πρὸς τὸν Μηλιακὸν κόλπον καϑήκοντες Thuc. 3, 96; ähnlich γήλοφοι καϑῆκον ἀπὸ τοῦ ὄρους, zogen sich von dem Berge herab, Xen. An. 3, 4, 24, u. ἡ Μηδία καϑήκει πρὸς τὴν Μεσοποταμίαν Pol. 5, 44, 6; auch καϑῆκεν ἡ διαδοχὴ εἰς ἀδελφούς, die Nachfolge kam auf die Brüder, Plut. Rom. 3. – Auch καϑῆκεν εἰς ἡμᾶς ὁ λόγος, die Reihe zu sprechen kam an uns, Aesch. 2, 25; τῆς βολῆς καϑηκούσης εἰς αὐτόν Plut. Alcib. 2; ἑορτῆς εἰς ἐκείνας τὰς ἡμέρας καϑηκούσης, da das Fest auf jenen Tag fiel, Fab. 18; ähnlich Pol. καϑηκούσης αὐτοῖς ἐκ τῶν νόμων συνόδου κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον, 4, 7, 1, da ihre gesetzliche Versammlung in die Zeit fiel; so ὅταν οἱ χρόνοι καϑήκωσιν οὗτοι, wenn die Zeit eintritt, Arist. H. A. 8, 2; vgl. D. Hal. 2, 5; τῶν χρόνων ἤδη καϑηκόντων Pol. 5, 30, 7. Daher ὁ καϑήκων χρόνος, die schickliche, passende, rechte Zeit, Soph. O. R. 75; πρὸ τοῦ καϑήκοντος χρόνου Aesch. 3, 126, wie αἱ καϑήκουσαι ἡμέραι, die gesetzliche, bestimmte Zeit, Dem. 59, 80, vgl. 78; ἐν τῇ καϑηκούσῃ ὥρᾳ Arist. H. A. 6, 14. So ἐκκλησίαν ποιήσῃ, ὅταν ἐκ τῶν νόμων καϑήκῃ Dem. 19, 185, wenn nach den Gesetzen die Zeit. eintritt, wenn es nach den Gesetzen erforderlich ist; daher übh. καϑήκει μοι, es kommt mir zu, gebührt mir, ist meine Pflicht, οἷς καϑήκει εἰς Καστωλοῦ πεδίον ἀϑροίζεσϑαι Xen. An. 1, 9, 7; τὰ καϑήκοντα ἀποτελεῖν, das Zukommende, seine Schuldigkeit thun, Cyr. 1, 2, 5; τὰ καϑήκοντα ἐφ' ἑαυτὸν ποιεῖν Dem. 10, 37; bes. bei den Stoikern, die Pflicht, D. L. 7, 25; Cic. de off. 1, 3; auch τὰς ἐσϑῆτας καϑηκούσας, geziemende Kleider, Pol. 6, 6, 7. – Her. 7, 19 ἐπὶ κατήκουσι τοῖς πρήγμασι τάδε ποιητέα εἶναι, bei dem Vorgefallenen, unter den gegenwärtigen Umständen.
-
38 δυς-άμ-βατος
δυς-άμ-βατος, p. = δυςανάβατος, Simonid. frg. 32 πέτραι.
-
39 δια-σφάξ
δια-σφάξ, άγος, ἡ, Felsenspalte, Schlucht, Her. 2, 158. 3, 117. 7, 199, nach Gregor. Cor. διάσφαγες αἱ διεστῶσαι πέτραι, auch διασφᾶγες falsch accentuirt. Nach VLL. bei Com. = die weibliche Schaam.
-
40 λεπρός
λεπρός (von λέπος, schuppig, mit Schuppen bedeckt), rauh, übh. auf der Oberfläche uneben, im Ggstz von λεῖος; von Oertern, wie Bergen, Hippocr.; ἀκταί Lycophr. 642; πέτραι Opp. Hal. 3, 340; bes. von der Haut, mit Ausschlag, Aussatz behaftet, Theophr. – Bei Ar. Ach. 724 ἱμάντες ἐκ λεπρῶν, ist neben der Herleitung von der Stadt Λέπρεος eine komische Anspielung auf λέπειν 8 = τύπτειν, Schol.) od. auf einen Ort außerhalb der Stadt, wo Gerbereien waren, Schol.
См. также в других словарях:
Πέτραι — Πέτρη rock fem nom/voc pl Πέτρᾱͅ , Πέτρη rock fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πέτραι — πέτρα rock fem nom/voc pl πέτρᾱͅ , πέτρα rock fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πετραίων — πετραί̱ων , πετραῖος of a rock fem gen pl πετραί̱ων , πετραῖος of a rock masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πετραίοιο — Πετραί̱οιο , Πετραῖος of a rock masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πετραίοιο — πετραί̱οιο , πετραῖος of a rock masc/neut gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πετραίοις — Πετραί̱οις , Πετραῖος of a rock masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πετραίοις — πετραί̱οις , πετραῖος of a rock masc/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πετραίοισι — Πετραί̱οισι , Πετραῖος of a rock masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πετραίοισι — πετραί̱οισι , πετραῖος of a rock masc/neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πετραίοισιν — Πετραί̱οισιν , Πετραῖος of a rock masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πετραίοισιν — πετραί̱οισιν , πετραῖος of a rock masc/neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)