-
1 οίναρον
-
2 οἴναρον
-
3 οἴναρον
οἴνᾰρ-ον, τό,II vine, Alciphr. 3.22.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οἴναρον
-
4 οίναρα
-
5 οἴναρα
-
6 οινάροις
-
7 οἰνάροις
-
8 οινάρω
-
9 οἰνάρῳ
-
10 οινάρων
-
11 οἰνάρων
-
12 οἶνος
Grammatical information: m.Meaning: `wine' (Il.).Other forms: dial. ϜοῖνοςCompounds: Very many compp., e.g. οἰνο-χόος m. `cupbearer' with - χοέω, - χοῆσαι `to be a cupbearer, to pour wine' (Il.), ep. also - χοεύω (only pres.), metr. conditioned (Schwyzer 732, Chantraine Gramm. hom. 1, 368); οἰν-άνθη f. `fruit-bearing bud, blossom of the vine', also metaph. of the grape (since Pi., Thphr.), also name of a plant, `meadowsweet, Spiraea flipendula', because of the smell (Cratin., Arist.), name of an unknown bird (Arist.; Thompson Birds s. v.); ἄ-οινος `without wine' (IA.), ἔξ-οινος `drunken' (Alex., Plb.), backformation from ἐξ-οινόομαι `to get drunk' (E.); more in Strömberg Prefix Studies 72 (also Schwyzer-Debrunner 462). On Οἰνόη cf. 2. οἴη.Derivatives: A. Subst. 1. Diminut., mostly belittling: οἰν-άριον (D., hell.; because of the meaning not from οἴναρον, cf. Chantraine Form. 74); - ίσκος (Cratin., Eub.), - ίδιον (Apollod.). 2. οἴνη f. `vine' (Hes.; like ἐλαία: ἔλαιον a.o., Schwyzer-Debrunner 30, Chantraine 24); οἰνάς f. `id.' (AP, Nic.; Chantr. 353), also `rock dove, Columba livia', after the colour (Arist.; details in Thompson Birds s.v.); also adj. `belonging to the wine' (AP, APl.). 3. οἴν-αρον n. `vineleaf, grape vine' (X., Thphr.) with - αρίς, - αρία, - άρεος, - αρίζω (Ibyc., Ar., Hp., Thphr.). 4. οἰνοῦττα f. `wine cake' (Ar.), also name of a plant with intoxicating effect (Arist.; Schwyzer 528, Chantraine Form. 272). 5. οἰνών, - ῶνος m. `wine cellar' (X., hell.). 6. Ϝοινώα f. `vineyard?' (Thespiae; cf. προθυρῴα a.o. in Hdn. Gr. 1, 303). 7. Some H.glosses: οἴνωτρον χάρακα, ἧ την ἄμπελον ἱστᾶσι, γοίνακες (= Ϝ-) βλαστοί, γοινέες κόρακες (cf. οἰνάς). -- B. Adj. 8. οἰν-ηρός `containing wine, abundant in wine' (Pi., Ion., Arist.); 9. - ώδης `winelike, redolent of wine' (Hp., Arist.); 10. - ικός `belonging to the wine' (hell., inscr. a. pap.). -- C. Verbs. 11. οἰν-ίζομαι `to get oneself wine' (Il., late prose), - ίζω `to resemble wine' (Thphr., Dsc.); with οἰν-ιστήρια n. pl. name of an Attic feast (Eup., H., Phot.); cf. Άνθεστήρια, χαριστήρια a.o. 12. οἰν-όομαι, - όω `to intoxicate (oneself)' (Ion., Od., trag.) with - ωσις f. `intoxication' ( Stoic., Plu.); on the meaning cf. Müri Mus. Helv. 10, 36. -- On the PN Οἰνεύς s. Bosshardt 106 f.; on the riverN Οἰνοῦς m. (Laconia) and on Οἰνοῦσσαι f. pl. (islands) Krahe Beitr. z. Namenforsch. 2, 233.Origin: IE [Indo-European] [1120?] *u̯eiH- `turn, bend'Etymology: With (Ϝ)οῖνος agree, except for the gender and auslaut, Lat. vīnum (if from *u̯oinom; Umbr. etc. vinu then Lat. LW [loanword]), Arm. gini (\< *u̯oinii̯o-), Alb. vênë (\< *u̯oinā); an IE word for `wine', reconstructed from this, may together with the related Lat. vītis `vine' and many others (s. on ἴτυς) belong to the group u̯ei- `turn, bend'. As the wild vine a.o. was at home in southern Russia and certain parts of middle Europe, this assumption is acceptable also from the aspect of historical facts. As however the cultivation of the vine has started in the Mediterranean lands or in the Pontus area and in the south of the Caucasus, most scholars incline, to look for the origin of the word in these countries, what would point to non-IE origin. But if we put the homeland of viticulture in the Pontus and the northern Balkan, the word for `wine' might come from there. From this IE source would then come not only the words mentioned from Greek, Lat., Arm. and Albania, but also Hitt. u̯ii̯an(a)-, Hier. Hitt. wa(i)ana-, and also the relevant Semit. words, e.g. Arab. wain, Hebr. jajin (common * wainu-?). Thus Beekes, MSS 48(1987)21-6, who points out that the Hitt. form requires *u̯ih₁on-. From Lat. vīnum further the Celt. a. Germ., from Germ. or Latin again the Slav. and (indir.) Balt. wine words; from Arm. gini e.g. Georg. γvino. -- Lit. with further details in WP. 1, 226 (IE, resp. PArm.), Pok. 1121, W.-Hofmann s. vīnum, Schrader-Nehring Reallex. 2, 642 ff., Vasmer s. vinó. Cf also Kronasser Vorgeschichte und Indogermanistik (Symposion 1959) 122 f..Page in Frisk: 2,364-366Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οἶνος
См. также в других словарях:
οίναρον — οἴναρον, τὸ (Α) 1. το φύλλο ή το κλαδί τής αμπέλου (α. «ἄμπελος περιτανύουσα τὰ οἴναρα», Ξεν. β. «ἄμπελος διατηρεῑ τὸν καρπὸν ἄνευ οἰνάρων», Θεόφρ.) 2. το κλήμα, η άμπελος («ὁλόκληρους ἀπέτεμον τῶν οἰνάρων, τοὺς βότρυς», Αλκίφρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek
οἴναρον — vine leaf neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάροις — οἴναρον vine leaf neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάρων — οἴναρον vine leaf neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάρῳ — οἴναρον vine leaf neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴναρα — οἴναρον vine leaf neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οίνος — ο (ΑΜ οἶνος) 1. το οινοπνευματούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση τού γλεύκους τών νωπών σταφυλιών, το κρασί (α. οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου», ΠΔ β. «άκρατος οίνος» ανέρωτο κρασί γ. «ρητινίτης οίνος») 2. το ποτό που παράγεται από τη ζύμωση … Dictionary of Greek
οινάρεον — οἰνάρεον, τὸ (Α) (ποιητ. αντί οἴναρον) το φύλλο τής αμπέλου, το κληματόφυλλο … Dictionary of Greek
οινάρεος — οἰνάρεος, έα, ον (Α) κατασκευασμένος ή προερχόμενος από τα φύλλα ή τα κλαδιά τής αμπέλου («ἐπὶ σποδίην οἰναρέην», Ιπποκρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < οἴναρον + κατάλ. εος (πρβλ. νεκτάρ εος)] … Dictionary of Greek
οιναρέα — οἰναρέα, ἡ, και, κατά δ. γρφ., οἰνάρεον, τὸ (Α) [οίναρον] το φύλλο τής αμπέλου, το κληματόφυλλο … Dictionary of Greek
οιναρίζω — οἰναρίζω (Α) [οίναρον] κόβω τα φύλλα τής αμπέλου, αποφυλλίζω τα κλαδιά όταν ωριμάσουν τα σταφύλια … Dictionary of Greek
