-
1 μισος
- εος τό1) ненависть, отвращение(μίση τε καὴ ἔχθραι Plat.)
ὑπὸ μίσους Arph. — из ненависти2) предмет ненависти или отвращенияὦ μ.! Soph. — ах ты ужасный человек!;
-
2 μισός
η, ό половинный;μισή ώρα — полчаса;
μισή στροφή — полуоборот;
εμεινε μισός — или. έχει γίνει μισός από την... — он сильно похудел от...; — от него осталась половина;
αφήνω τη δουλειά μισή — оставить работу незаконченной;
η μισή δουλειά έγινε — работа наполовину сделана;
§ μισό και μισό — или μισά και μισά — наполовину, пополам;
τό γάλα είναι μισό και μισό — молоко наполовину разбавлено водой;
μισός άνθρωπος — инвалид;
μισές δουλειές κάνεις — ты не доделываешь до конца;
με μισό παπούτσι — почти босой
-
3 μίσος
-
4 μισός
[мисос] επ половинный. -
5 μίσος
[мисос] ουσ ο ненависть. -
6 αναθυμιαομαι
1) испаряться(τὸ ὑγρὸν ἀναθυμιώμενον Arst.; ὅ ἐκ τῆς γῆς ἀναθυμιώμενος ἀήρ Plut.)
2) выделять испарения, куриться(ἥ γῆ ξηραινομένη ἀναθυμιᾶται Arst.)
3) подниматься(τὸ ἀναθυμιώμενον πῦρ Arst.; ὅ ἀναθυμιώμενος καπνός Luc.; перен. μῖσος ἀναθυμιᾶται Polyb.)
4) поднимать испарения(ἐκ τῆς θαλάττης Arst.)
5) выдыхаться(οἶνος ἀναθυμιαθείς Plut.)
-
7 αξιομισος
-
8 απαραιτητος
21) неумолимый, непреклонный, беспощадный(δαίμων Lys.; θεοί Plat.; Δίκη Dem.; ἔν τινι и πρός τινα Plut.)
2) неотвратимый, неизбежный(ὀργέ καὴ μῖσος Polyb.)
3) непоправимый, непростительный(ἁμαρτήματα Polyb.)
4) не могущий быть отклоненным(ἱκετεύματα Plut.)
5) совершенно необходимый(ὄψον Plut.)
-
9 εκδεικνυμι
1) показывать, обнаруживать(τὸ μῖσός τινος Soph.; φρένα δικαίαν, med. ἔθος τόδε Eur. - v. l. ἐκλέγομαι)
2) указывать, сообщать(τινι εἰ … Soph. - v. l. δείκνυμι)
-
10 εκφερω
(fut. ἐξοίσω, aor. 1 ἐξήνεγκα - эп.-ион. ἐξένεικα, aor. 2 ἐξήνεγκον; aor. pass. ἐξηνέχθην)1) выносить(τι ἐκ τοῦ μεγάρου Her.; τινὰ πολέμοιο Hom.)
2) выносить на берегπόντου νιν ἐξήνεγκε κλύδων Eur. — его выбросила на берег морская волна:
τὸν (Ἁρίονα) δελφῖνα λέγουσι ἐξενεῖκαι ἐπὴ Ταίναρον Her. — говорят, что Ариона дельфин доставил в Тенарон3) выносить для погребения(ἐξενεῖκαί τινα καὴ θάψαι Her.; νεκρόν Eur.)
4) уносить, похищать(τρία ἄλεισα Hom.)
5) med. уносить или увозить с собой(κόμης ἀγάλματα Eur.; τὰ ἑαυτοῦ Thuc.)
6) приобретать, получать(λοισθήϊον ἄεθλον Hom.)
; med.ἐ. νίκην Her., Plut. — одерживать победу;
7) увлекать, склонять(προς ὑποψίας τινά Plut.)
; pass. быть увлекаемым, поддаваться(ἀπαιδευσίᾳ ὀργῆς Thuc. и πρὸς ὀργήν Soph.)
ἐκφέρεσθαι πρὸς αἰδῶ Eur. — быть склонным к почтительности:λέγων ἐξηνέχθην Plat. — я (слишком) увлекся в своей речи;ἐπὴ τέν ἀλήθειαν ἐξενεχθεὴς τῇ ὑπονοίᾳ Plut. — догадавшись в чем дело;ἐκφέρεσθαι ἐπὴ τέν μάχην Plut. — устремляться в бой;ἐκφέρεσθαι ὑπ΄ αὐτοῦ τοῦ πράγματος Arst. — следуя самому существу вопроса8) производить на свет, рождать(τὸν τῆς Δήμητρος καρπόν Her.; κύημα εἰς φῶς Plat.; σπέρμα Arst.)
9) вынашивать, донашивать(τὸ κύημα μέχρι или διὰ τέλους и εἰς τέλος Arst.)
10) выказывать, обнаруживать, проявлять(δύνασιν Eur.; κακίας μεγάλας ὥσπερ ἀρετάς Plut.; med. μέγα τι σθένος Soph.)
11) произносить(λόγον τινά Soph. - ср. 12)
12) (тж. ἐν φανερῷ ἐ. Plut.) объявлять, открывать, рассказывать, разглашать(τέν ἐπιχείρησιν Her.; τὸν λόγον τινός Plat. - ср. 11; εἰς τοὺς Ἕλληνας τὰ ἁμαρτήματά τινος Isocr.)
οὔποτ εἰς Ἕλληνας ἐξοισθήσεται ὡς … Eur. — никогда среди греков не будет речи о том, что …;ἐ. ἐπὴ γέλωτί τι Plut. — выносить что-л. на посмеяние13) излагать, выражать(πλεῖστον νοῦν ἐν βραχυτάτῃ λέξει и βραχέως τι Plut.)
γνώμην κατὰ τὠυτὸ ἐκφέρεσθαι Her. — высказывать единогласное мнение14) представлять, предъявлять(δεῖγμα Dem. и δεῖγμα εἰς φῶς Plat.; μαρτυρίας τινός Dem.)
15) представлять, предлагать, вносить на утверждениеἐ. ὅρον τινός Arst. — предлагать определение чего-л.16) выпускать в свет, публиковать(διὰ μέτρων τι Arst.; Ἀριστοφάνης τὰς Νεφέλας ἐξέφερε Plut.)
τὸ τέλος ἐ. Plut. — издавать указ17) вводить (во всеобщее употребление), изобретать, создавать(τέν ἰατρικήν Diod.)
18) обращать, направлять(τὸ μῖσος εἴς τινα Polyb.)
ἐ. πόλεμον πρός τινα Xen., Arst., Plut., τινι Polyb., ἐπὴ τέν χώραν Her. и ἐπί τινι Plut. — идти войной на кого-л.19) приводить к концу, исполнять(τὸ μισθοῖο τέλος Hom.; τὸ μόρσιμον Pind.; ἐς ὀρθὸν τὰ μαντεύματα Soph.)
20) приводить(τινὰ ἐν τῇ σκέψει Plat.)
ἐνταῦθ΄ ἐξηνέχθην εἰς ἅπερ Πρωταγόρας λέγει Plat. — я вынужден сказать как Протагор21) грам. med. оканчиватьсяἐ. ἐπιρρηματικῶς — иметь наречное окончание22) выбегать вперед, опережатьἥ ἅμαξα τὸν βοῦν πολλάκις ἐκφέρει погов. Luc. — повозка часто опережает быка, т.е. все ставится вверх дном -
11 εμποιεω
1) вделывать, вставлять(πύλας ἐν πύργοις Hom.)
ἐ. ἴχνεσιν ἴχνη Xen. — идти по старым следам2) (внутри чего-л.) устраивать(λάκκους ὕδατος ἐν τοῖς καπηλείοις Arph.; med. χοροὺς ἀκροτάτῳ Ἑλικῶνι Hes.)
3) производить, создавать(κίνησιν Arst.)
4) (ложно) присваивать, приписывать5) причинять, вызывать(σκοτοδινίαν τινί Plat.): (χρόνου) διατριβέν ἐμποιῆσαι Thuc., Plut.; вызвать задержку; χρόνους ἐμποιῆσαί τινι Dem. затянуть (замедлить) что-л.
6) доставлять, возбуждать(ἀλγηδόνας καὴ ἡδονάς Plat.)
7) внушать(ἐπιθυμίαν τινὴ ἔς τινα Thuc.; μῖσος Plat.; τὰ μέτρα τινί Luc.; ὑποψίας κατ΄ ἀλλήλων Plut.; λήθην ἢ συνήθειάν τινος ἐμπεποιηκέναι τινι Dem.)
ἐμποιῆσαί τινι, ὡς πειστέον εἴη Κλεάρχῳ Xen. — внушить кому-л. послушание Клеарху -
12 ενιστημι
(fut. ἐνστήσω, aor. 1 ἐνέστησα; для неперех. - med., см. 6 - 12: aor. 2 ἐνέστην, pf. ἐνέστηκα и ἐνέσταα)1) (где-л.) устанавливать, ставить(στήλας ἐς τὰς χώρας Her.; χρυσᾶ ἀγάλματα Plat.)
2) расставлять3) ставить во главе, назначать начальником4) med. предпринимать, устраивать, начинать(πρᾶγμα Arph., Dem.; ὁδόν Plat.: ἀγῶνα Dem.; πόλεμον Polyb., Diod.; τέν περὴ Ἀκροκόρινθον πρᾶξιν Plut.; ποιεῖν τι Diod.)
5) med. выказывать, проявлять(ὀργέν καὴ μῖσος πρός τινα Polyb.)
6) med. становиться, aor. и pf. стоять, быть, находитьсяπύλαι ἐνεστέασι πέριξ τοῦ τείχεος ἑκατόν Her. — вокруг стены имеется сто ворот;τραυμάτων ἐνεστώτων Plat. — при наличии, т.е. в случае нанесения ран7) med. наступать, начинаться, aor. и pf. наступить, оказатьсяτοῦ ἐνεστῶτος μηνός Dem. — с наступлением месяца;
τοιούτων ἐνεστεώτων πρηγμάτων Her. — при таком положении дел;ὅ ἐνεστὼς или ἐνστὰς πόλεμος Aeschin., Dem., Arst., Polyb.; — вспыхнувшая, т.е. нынешняя война (ср. 9);κατὰ τὸν ἐνεστῶτα καιρόν Arst. — в настоящий момент, пока что;τὸ ἐνεστὸς νῦν Arst. — настоящее время, текущий момент;περὴ οὗ νῦν ὅ λόγος ἐνέστηκε Arst. или πρὸς ἃ ἐνέστηκεν ὅ λόγος Plut. — то, о чем идет теперь речь8) med. вступать, приступать(εἰς τέν ἀρχήν Her.)
λοχοις ἐνεστώς (v. l. ἐφεστώς) Eur. — вступив в ряды войск;ἐνεστεῶτος βασιλῆος Her. — с воцарением (нового) царя9) med. предстоять, надвигаться, т.е. угрожать(ὅ πόλεμος ὅ ἐνστὰς τῇ πόλει Isocr. - ср. 7)
ἐνεστηκυιῶν αὐτοῖς τῶν δικῶν Dem. — так как, им предстоит судебный процесс10) med. напирать, теснить(τοῖς πολεμίοις Polyb.)
τινὰ ἐνστησόμενον τῇ φυγῇ ἀποστέλλειν Plut. — посылать кого-л. для преследования бегущих11) med. противодействовать, противиться, сопротивляться(τινί Thuc., Isocr., Dem., Polyb., Plut. и πρός τι Plut.)
αὐτὸν ἠμυνάμην ἐνστάς Lys. — я дал ему отпор12) med. возражать(τινι и πρός τι Arst.)
τὰ τοιαῦτα ἐνιστάμενοι Arst. — те, кто выдвигает подобные возражения;ἐὰν εἷς ἐνίστηται τῶν δημάρχων Polyb. — если один из народных трибунов (Рима) заявит протест;οὐδεὴς ἐνέστη Plut. — никто не возразил -
13 εντηκω
1) в расплавленном виде вливать(μόλιβδον, sc. εἰς τὰς τῶν λίθων ἁρμονίας Diod.; θερμὸν χαλκὸν εἴς τι Plut.)
2) (pf. ἐντέτηκα) глубоко проникать, въедаться(τὸ μῖσος ἐντέτηκέ τινί τινος Soph., Plat.; ἐν ταῖς ψυχαῖς ἐντέτηκεν ἥ δεισιδαιμονία Diod.)
3) pass. (aor. 2 ἐνετάκην) глубоко проникатьсяἐντακῆναι (v. l. ἐκτακῆναι) τῷ φιλεῖν Soph. — сгорать от любви
-
14 μισεω
1) ненавидеть(τοὺς προδότας Aesch.; τέν βίαν Eur.; τέν τῆς ἡδονῆς δύναμιν Plat.)
μισῶ φιλοῖσιν ὕστερον βοηδρομεῖν Eur. — я не люблю запаздывать с помощью друзьям;μισηθεὴς ἔσχατον μῖσος ὑπό τινος Plut. — ненавидимый кем-то страшной ненавистью2) противиться, не допускатьμίσησεν δ΄ ἄρα μιν κυσὴ κύρμα γενέσθαι Hom. — но (Зевсу) неугодно было, чтобы он (т.е. Патрокл) стал добычей псов
-
15 μισο-
-
16 οβριμος
21) могучий, мощный(Ἄρης, Ἀχιλλεύς, Ἕκτωρ Hom.)
2) огромный, тяжелый(λίθος, ἔγχος, ἄχθος Hom.)
3) бурный, неистовый(ὕδωρ Hom.; μῖσος Aesch.)
-
17 σφοδρος
1) полный сил, крепкий, здоровый(τὸ σῶμα Xen.)
2) сильный, крайний, чрезвычайный(μῖσος Thuc.; ἔνδεια Xen.)
3) мощный, бурный(αἱ ἡδοναί Plat.)
4) энергичный, страстный, неистовый, рьяный, пылкий(φιλότιμος καὴ σ. Plat.)
-
18 φανερομισος
-
19 άσπονδος
-
20 βαθαίνω
(αόρ. βάθυνα) 1. μετ. углублять, делать глубже; выкапывать; выдалбливать;2. αμετ. углубляться; становиться глубже (тж. перен.); проникать внутрь; βάθυνε πολύ το μυαλό του его ум стал более глубоким; он стал намного глубже мыслить; βάθυνε το μίσος ανάμεσα τους ненависть между ними усилилась
- 1
- 2
См. также в других словарях:
μῖσος — hate neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μισός — ή, ό (Μ μισός, ή, όν) αυτός που αποτελεί το ένα από τα δύο ίσα μέρη ενός πράγματος ή ενός ποσού, ήμισυς νεοελλ. 1. ασυμπλήρωτος, ατελής, ελλιπής, λειψός, κολοβός («μισές δουλειές έκανες πάλι») 2. φρ. α) «μισό μισό» ή «μισό και μισό» ανακατωμένο ή … Dictionary of Greek
μίσος — το (ΑΜ μῑσος) 1. έχθρα* 2. αποστροφή, απέχθεια, αντιπάθεια προς κάποιον αρχ. αντικείμενο μίσους, μισητό πράγμα, μίσημα («ἄγεε τὸ μῑσος, ὡς κατ ὄμματ αὐτίκα παρόντι θνήσκῃ», Σοφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. μισῶ] … Dictionary of Greek
μίσος — το 1. η απέχθεια και η εχθρότητα προς κάποιον του οποίου το κακό επιθυμείς: Ένιωθε μίσος για τη μητριά της. 2. μεγάλη αποστροφή προς κάτι: Έχει μίσος για τα ζώα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
μισός — ή, ό 1. το ένα από τα δύο ίσα μέρη ενός όλου: Πήρα μισό κιλό τυρί. 2. ατελής, λειψός, ανολοκλήρωτος: Πάντα κάνει μισές δουλειές. 3. φρ., «μισός άνθρωπος», ανάπηρος, σακάτης· «με μισό μάτι», με επιφύλαξη· «Είναι μισή μερίδα», είναι μικροκαμωμένος· … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
μισώ — (ΑΜ μισῶ, έω) 1. αισθάνομαι μίσος για κάποιον, εχθρεύομαι 2. αποστρέφομαι, αντιπαθώ, αποφεύγω («πολλοί τον πλούτο εμίσησαν, τη δόξα ουδείς», γνωμ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Οι τ. μισῶ και μῖσος είναι αβέβαιης ετυμολ. Η άποψη κατά την οποία το μισῶ είναι… … Dictionary of Greek
φιλομίσως — Α επίρρ. (κατά τον Ησύχ.) με μεγάλο μίσος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο επίθ. *φιλόμισος (< φιλ(ο) * + μισος [< μῖσος], πρβλ. φανερό μισος) + επιρρμ. κατάλ. ως] … Dictionary of Greek
ненависть — НЕНАВИСТ|Ь (104), И с. Ненависть: боле вьсего ѥсть зъла˫а ненависть братьнѧ. (ἡ μισαδελφία) Изб 1076, 188; по повиньномѹ бо и вина вс˫ако. и ненависть (τὸ... βδελυκτόν) ЖФСт XII, 110; падени˫а же таковыѧ части. сѹть всѣмъ ˫авѣ зависть. ненависть … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
ήμισυς — εια, υ και μισός, ή, ό (AM ἥμισυς, εια, υ, Μ και ἥμισος, η, ον, Α δωρ. τ. ἅμισυς, εια, α και ιων. θηλ. ἡμισέη και ἡμισέα) 1. αυτός που αποτελεί το ένα από δύο ίσα μέρη ενός πράγματος ή ενός ποσού, ο μισός 2. το ουδ. ως ουσ. το ήμισυ το ένα… … Dictionary of Greek
κήδος — κῆδος, εος, τὸ (ΑΜ Α δωρ. τ. κᾱδος) κηδεστία, συγγένεια λόγω γάμου («βασιλέως ἄρρενε παῑδε σφίσιν ἔπεσθον τὰ κήδη τιμῶντες», Θ. Μετοχ.) αρχ. 1. φροντίδα, ενδιαφέρον για κάποιον ή για κάτι («τῶν δ ἄλλων οὐ κῆδος», Ομ. Οδ.) 2. θλίψη, ανησυχία,… … Dictionary of Greek
μισανθρωπία — η (ΑΜ μισανθρωπία) [μισάνθρωπος (Ι)] το να αισθάνεται κανείς μίσος προς τους ανθρώπους, η εχθρότητα, η αποστροφή προς τους ανθρώπους νεοελλ. το να αποφεύγει κανείς τη συναναστροφή με τους ανθρώπους από μίσος, το παράλογο μίσος προς τους ανθρώπους … Dictionary of Greek