-
1 μηρός
μηρός, ὁ, der obere fleischige Theil des Schenkels bei Menschen u. Thieren, vgl. Il. 5, 305, ἰσχίον, ἔνϑα τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, das Hüftgelenk, wo sich der Schenkel in der Hüfte dreht; φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ, das Schwert von der Seite des Schenkels, an dem es herabhängt, ziehen, 1, 190, μιάνϑην αἵματι μηροὶ εὐφυέες, 4, 146, oft bei Angabe der Wunden erwähnt; παχύς, 16, 473; vgl. noch Od. 8, 135 φυήν γε μὲν οὐ κακός ἐστιν, μηρούς τε κνήμας τε, u. μηρὼ πληξάμενος 16, 125; μηρὸν παίσασϑαι Xen. Cyr. 7, 3, 6; Pol. 15, 27, 11; Plut. Fab. 12. – Von Thieren bei Hom. nur in der Vrbdg μηρούς τ' ἐξέταμον, Il. 1, 460, wo es die Schol. auf Knochen deuten, 2, 423 Odyss. 12, 360, sie schnitten beim Opfer die Schenkel aus; vgl. μηρίον u. Soph. Ant. 998, vom Opfer, καταῤῥυεῖς μηροὶ καλυπτῆς ἐξέκειντο πιμελῆς. – Schenkel sind μηροί bei Aesch. frg. 121. 128; so Eur. κατὰ μηρῷ καλύψας, Bacch. 96, öfter, wie μηροῖς γυμνοῖσι, Andr. 599; τὸν μηρὸν ἔδει προβαλέσϑαι τοὺς παῖδας, Ar. Nubb. 960, die Schenkel vor-, ausstrecken, wie τὼ μηρὼ ξυνέχειν, 953; Her. 3, 103 Schenkelmuskel, κάμηλος ἐν τοῖσι ὀπισϑίοισι σκέλεσι ἔχει τέσσερας μηροὺς καὶ γούνατα τέσσερα; μηρῶν καὶ κνημῶν vrbdt Plat. Tim. 74 e; Sp.; τὸν μηρὸν πατάξας Pol. 39, 2, 8, wie τύπτων 15, 27, 11; a. Sp., ὁ μηρὸς πατασσέσϑω Luc. Rhet. praec. 19.
-
2 μηρός
μηρός, ὁ, der obere fleischige Teil des Schenkels bei Menschen u. Tieren; ἰσχίον, ἔνϑα τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, das Hüftgelenk, wo sich der Schenkel in der Hüfte dreht; φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ, das Schwert von der Seite des Schenkels, an dem es herabhängt, ziehen; μιάνϑην αἵματι μηροὶ εὐφυέες, oft bei Angabe der Wunden erwähnt. Von Tieren, sie schnitten beim Opfer die Schenkel aus; τὸν μηρὸν ἔδει προβαλέσϑαι τοὺς παῖδας, die Schenkel vor-, ausstrecken; Schenkelmuskel -
3 σύμ-μηρος
-
4 καλλί-μηρος
καλλί-μηρος, mit schönen Hüften, Poll. 2, 187.
-
5 εὔ-μηρος
-
6 ἔμ-μηρος
-
7 παχύς
παχύς, εῖα, ύ (mit πήγνυμι zusammenhangend), dick, feist, fett, fleischig, wohlbeleibt; χείρ, αὐχήν, μηρός, Hom. ll. 5, 309 u. öfter, 16, 473 Od. 9, 372. 10, 439, immer im guten Sinne, von kräftiger, stattlicher Fülle der Glieder; πούς, Hes. O. 499; περὶ σφυρὸν παχεῖα μισητὴ γυνή, poet. bei Schol. Ar. Avv. 1619, von einem liederlichen Weibe, das kurze Hacken hat, bald umfällt, χαμαιτύπ η. Bei Folgdn dick, gemästet, neben πολύσαρκος Luc. D. Mort. 10, 5, καὶ πιμελής de salt.; πάνυ παχὺς τὸ σῶμα, Ath. XII, 550 f; auch γῆ, Xen. oec. 17, 8. – Bei Her. 5, 30. 77. 6, 91. 7, 156 sind οἱ παχέες die Wohlgenährten, Dicken, die Wohlhabenden; vgl. Ar. Equ. 1144 Vesp. 287 Pax 640; u. so bei Hesych. οἱ πάχητες. – Auch von leblosen Dingen, von großem Umfange, dick, λᾶαν, ὃς πρ υμνὸς παχύς, αὐτὰρ ὕπερϑεν ὀξ ύς, Il. 12, 446; σκῆπτρον παχύ, 18, 416; αἷμα παχὺ πτύοντα, dickes, geronnenes Blut, 23, 697; αὐλὸς αἵματος Od. 22, 18; ἐλάτας τε παχείας, Hes. O. 507; παχεῖαι ϑρ υαλλίδες, Ar. Nubb. 59; πέδαι, Vesp. 435; λεπτῷ ἱματίῳ ἢ παχεῖ, Plat. Crat. 389 b; vgl. Xen. Oec. 17, 3. – Uebtr., weil übermäßige Dicke des Leibes häufig dem Verstande schadet, stumpfsinnig, dumm, γνώσῃ δὲ σαυτὸν ὡς ἀμαϑὴς εἶ καὶ παχύς, Ar. Nubb. 842; καὶ ἠλίϑιος, Luc. Alex. 6. 9 u. a. Sp.; παχὺς εἰς τὰς τέχνας, καὶ οὐ λεπτοὶ οὐδὲ ὀξέες, Hippocr., zu stumpfsinnig für die Künste; παχύτερον ἔχει τῆς ἀκοῆς, d. i. etwas schwer hören, Heliod. 5, 18; παχὺς τὴν μνήμ ην, stumpf an Gedächtniß, Philostr. Auch von der Stimme, παχέα κρώζειν, dumpf krächzen, Arat Dios. 221. – Neben dem regelmäßigen compar. παχύτερος findet sich auch πάσσων; καί μιν μακρότερον καὶ πάσσονα ϑῆκεν ἰδέσϑ αι, Od. 8, 20, vgl. 24, 369; u. παχίων, Arat. 758; u. ueben dem regelmäßigen superl. παχύτατος, Hippocr., auch πάχιστος, Il. 16, 314.
-
8 σφακελίζω
σφακελίζω, bei den Attikern gew. σφακελίζομαι, an einer Entzündung leiden, den Beinfraß, den kalten Brand haben, wegfaulen; ἐσφακέλισέ τε τὸ ὀστέον καὶ ὁ μηρὸς ἐσάπη, Her. 3, 66; σφακελίσαντος τοῦ μηροῦ καὶ σαπέντος, 6, 136; Plat. Tim. 74 b 84 b; auch von der Wirkung heftiger Kälte, erfrieren, D. Hal. epit. 12, 8. – Von Bäumen = brandig sein, Theophr. – Uebh. heftigen Schmerz empfinden, sich unruhig hin-u. herwerfen, sich krampfhaft bewegen, wie σφαδάζω, Sp.
-
9 σήπω
σήπω, faulmachen, in Fäulniß bringen, durch Fäulniß zu Grunde richten; ἄκανϑα ποντίου βοσκήματος σήψει παλαιὸν δέρμα, Aesch. frg. 257; ἔχιδν' ἔφυ σήπειν ϑιγοῦσ' ἂν ἄλλον, Ch. 995; u. in Prosa: Plat. Tim. 84 d; καὶ ἀπολλύναι, Theaet. 153 c; auch = gähren machen, in Gährung bringen. – Gew. im pass. σήπομαι, mit aor. II. ἐσάπην, conj. σαπήῃ, Il. 19, 27, σαπείς, u. perf. II. σέσηπα, verfaulen, verwesen, faul sein; χρὼς σήπεται, 24, 414; χρόα πάντα σαπήῃ, 19, 27; περὶ ῥινοῖο σαπείσης, Hes. Sc. 152; δοῠρα σέσηπε, Il. 2, 135; ὁ μηρὸς ἐσάπη, τοῠ μηροῠ σαπέντος, Her. 3, 66. 6, 136; Plat. Phaed. 80 d 87 e; αἷμα πατρὸς μέλαν σέσηπεν, Eur. El. 319; σεσηπυῖα τροφή, Ggstz von νεαρά, S. Emp. pyrrh. 1, 56; σεσηπὼς τὸ σκέλος, Luc. Philops. 11; Philopatr. 20 σεσημμένον γερόντιον, welche Form auch Arist. H. A. 9, 1 hat. – Auch = gähren, in Gährung gerathen, κριϑῆς ἐν ὕδατι σαπείσης, D. Hal. epit. 13, 16.
-
10 κοτυληδών
κοτυληδών, όνος, ἡ, wie κοτύλη, jede Vertiefung; – a) vom Becher, ἐκϑλίψαντα πορεῖν κυάϑου κοτυληδόνα πλήρη Nic. Al. 547. – b) die Pfanne des Hü sth eckens, νῦν γὰρ ἐν ἄρϑροις τοῖς ἡμετέροις στρέφεται χαλαρὰ κοτυληδών Ar. Vesp. 1495; so erkl. Arist. H. A. 1, 13, τὸ δὲ ἐν ᾡ στρέφεται ὁ μηρός, κοτυληδών; vgl. 3, 7. – c) die Saugnäpfchen an den Fängen der πολύποδες, der Dintenfische, mit denen sie sich an Felsen anhängen u. ihren Raub fassen, πουλύποδος ϑαλάμης ἐξελκομένοιο πρὸς κοτυληδονόφιν πυκιναὶ λάϊγγες ἔχονται Od. 5, 432; vgl. Arist. H. A. 4, 1 u. Ath. XI, 479 b. – d) die Saugwarzen an der Mutter trächtiger, wiederkäuender Thiere, Galen. – e) eine Pflanze, umbilicus Veneris; Diosc.; Nic. Th. 681.
-
11 κοτύλη
κοτύλη, ἡ, die Höhlung, alles Hohle, πᾶν δὲ τὸ κοῖλον κοτύλην ἐκάλουν οἱ παλαιοί, Apollodor. bei Ath. XI, 479 a; vgl. Schol. Il. 23, 34. – a) hohles Gefäß, kleiner Becher, Schälchen, ll. 22, 494; dah. αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ Od. 15, 312, vgl. 17, 12, d. i. ob etwa Einer zu trinken u. zu essen giebt; πρίν σε κοτύλας ἐκπιεῖν οἴνου δέκα Ar. Plut. 737; οὐδὲ τρεῖς κοτύλας οἴνου Plat. Lys. 219 e; ψυκτῆρα πλέον ἢ ὀκτω κοτύλας χωροῦντα, wo es ein bestimmtes Maaß bezeichnet, das auch für trockene Dinge gebraucht wurde, = ἡμίξεστος u. τρύβλιον, deren vier auf einen χοίνιξ gehen, 71/2, Unze an Gewicht; 192 κοτύλαι machten einen μέδιμνος σιτηρός aus, Böckh's Staatshaush. I p. 99 u. Metrolog. p. 99 si. – b) die Knochenhöhle, bes. die Pfanne des Hüftheckens, in welcher der Kopf des Hüftknochens eingefügt ist, τῷ βάλεν Αἰνείαο κατ' ἰσχίον, ἔνϑα τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, κοτύλην δέ τέ μιν καλέουσι ll. 5, 305; so VLL. u. Ath. a. a. O. – Auch die hohle Hand, derhohle Fuß, Ath. a. a. O.; Poll. 9. 122. – Bei Aesch. frg. 51 sind χαλκόδετοι κοτύλαι Cymbeln; vgl. Ath. – Bei Luc. D. Mar. 4, 3 = κοτυληδών, vgl. Eust. 1782, 55.
-
12 μηρίον
μηρίον, τό, singul. Posidon. bei Ath. IV, 154 h; sonst nur im plur. μηρία, τά, auch μῆρα, die aus den Schenkeln, μηροί, der Opferthiere geschnittenen Schenkelknochen, welche beim Opfer mit Fett umwickelt und verbrannt wurden; vollständig wird dieser Opfergebrauch beschrieben Od. 3, 456, ἄφαρ δ' ἐκ μηρία τάμνον, sie schnitten die Knochen aus den Schenkeln, κατὰ δὲ κνίσσῃ ἐκάλυψαν, δίπτυχα ποιήσαντες, umhüllten sie mit einer doppelten Lage Fett (vgl. 17, 241, ἐπὶ μηρί' ἔκηε, καλύψας πίονι δημῷ), ἐπ' αὐτῶν δ' ὠμοϑέτησαν, legten kleine Stücke Fleisch darauf (vgl. Il. 1, 460), καῖε δ' ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, und der Alte verbrannte sie. So die Alten, obwohl sich z. B. Apoll. L. H. allgem. ausdrückt: μηρία τὰ ἐκ τῶν μηρῶν ἐξαιρούμενα καὶ ἱεροϑυτούμενα (vgl. μηρός). Voß, bes. mythol. Briefe, II p. 303 ff., u. nach ihm andere Neuere, Schneider, dem Nitzsch zur angeführten Stelle beistimmt, erklären es für Schenkelfleisch, da den Göttern gewiß das beste aus dem Innern der Schenkel herausgeschnittene Fleisch geopfert sei; die einzige, bestimmt vom Knochenopfer sprechende Stelle, Hes. Th. 535 ff., zeige, daß es ein Lokalopfer in Mekone gewesen; u. Od. 3, 85 stehe κρέ' ὑπέρτερα den μηρία, als das von den Menschen gegessene, entgegen; dies aber ist im Ggstz der σπλάγχνα zu nehmen, wie es 461 heißt αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ' ἐκάη καὶ σπλάγχν' ἐμπάσαντο, μίστυλλον δ' ἄρα τἄλλα. – Das öfter vorkommende κατὰ πίονα μηρί' ἔκηα, Il. 1, 40 u. s. w., geht nur auf die Fettumhüllung; vgl. 8, 240 ἐπὶ πᾶσι (βωμοῖς) βοῶν δημὸν καὶ μηρί' ἔκηα u. μ. πιανϑέντα Theocr. 17, 126. Auch Ποσειδάωνι δὲ ταύρων πόλλ' ἐπὶ μῆρ' ἔϑεμεν, Od. 3, 179, auf den Altar legen, wie αἶγας ἄγειν, ὄφρ' ἐπὶ μηρία ϑέντες Ἀπόλλωνι 21, 267; ἀγλαὰ μηρία, bei Hes. O. 336, entweder fettglänzende Schenkelknochen, od. herrliches, stattliches Schenkelfleisch; auf Opfer geht es auch bei Soph., μυδῶσα κηκὶς μηρίων, Ant. 995; οὐ δέχονται λιτὰς ἔτι ϑεοὶ παρ' ἡμῶν οὐδὲ μηρίων φλόγα, 1007; τὰ μηρί' ἐξελὼν δεῦρ' ἔκφερε, Ar. Pax 986; τῶν μηρίων τὴν κνῖσαν οὐ διαφρήσετε, Av. 193, vgl. 1517; er sagt auch ἐκαύσατε μῆρα ϑεοῖσιν, Pax 1054; aber τὸ τρυφερὸν γὰρ ἐμπέφυκε τοῖς ἁπαλοῖσι μηρίοις ist falsche Lesart für das richtige μηροῖς, Eccl. 903; vgl. Bion. 1, 84.
-
13 ἐν-στρέφω
ἐν-στρέφω, 1) hineindrehen, -winden, Hippocr. – Med., sich darin herumdrehen, μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, die Hüfte dreht sich im Hüftgelenk, Il. 5, 306. – 2) intrans., sich an einem Orte herumbewegen, wie versari in, σηκοῖς Τροφωνίου Eur. Ion 300, v. l. σηκούς.
-
14 ἰσχ ίον
ἰσχ ίον, τό (verwandt mit ἰσχύς u. ἰξύς), eigtl. das Hüftgelenk, die Höhlung im Hüftknochen, die Hüftpfanne, in der sich der Oberschenkelknochen dreht, auch κοτύλη genannt; τῷ βάλεν Αἰνείαο κατ' ἰσχίον, ἔνϑα τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, κοτιλην δέ τέ μιν καλέο υσιν Il. 5, 305, gew. die Hüfte selbst, 11, 339 Od. 17, 234; im plur. vom Eber u. Löwen Il. 8, 340. 20, 170, während nach Arist. H. A. 4, 10 sie nur der Mensch hat; ἐκ τῶν μηρῶν ἔς τε τὰ ἰσχία καὶ τὰς λαπάρας Her. 6, 75; τὰ σκέλη καὶ τὰ ἰσχία πρὸς τὴν γῆν ἐρείσας Plat. Phaedr. 254 c; Hippocr. u. Sp., wie Ael. H. A. 7, 8.
-
15 ἐνστρέφω
ἐν-στρέφω, (1) hineindrehen, -winden; sich darin herumdrehen, μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, die Hüfte dreht sich im Hüftgelenk. (2) intrans., sich an einem Orte herumbewegen, wie versari in -
16 εὔμηρος
εὔ-μηρος, mit schönen, starken Schenkeln -
17 καλλίμηρος
-
18 παχύς
παχύς, εῖα, ύ, dick, feist, fett, fleischig, wohlbeleibt; χείρ, αὐχήν, μηρός, immer im guten Sinne, von kräftiger, stattlicher Fülle der Glieder; περὶ σφυρὸν παχεῖα μισητὴ γυνή, von einem liederlichen Weibe, das kurze Hacken hat, bald umfällt; dick, gemästet; οἱ παχέες, die Wohlgenährten, Dicken, die Wohlhabenden. Auch von leblosen Dingen: von großem Umfange, dick; αἷμα παχὺ πτύοντα, dickes, geronnenes Blut. Übtr., weil übermäßige Dicke des Leibes häufig dem Verstande schadet: stumpfsinnig, dumm; παχὺς εἰς τὰς τέχνας, καὶ οὐ λεπτοὶ οὐδὲ ὀξέες, zu stumpfsinnig für die Künste; παχύτερον ἔχει τῆς ἀκοῆς, d. i. etwas schwer hören; παχὺς τὴν μνήμ ην, stumpf an Gedächtnis. Auch von der Stimme, παχέα κρώζειν, dumpf krächzen -
19 σύμμηρος
σύμ-μηρος, mit zusammen od. nahe an einander stoßenden Schenkeln
См. также в других словарях:
μηρός ο — μηρός, ο το παχύτερο μέρος του ανθρώπινου ποδιού από το γόνατο ως τους γοφούς, το μπούτι: Χτύπησε στο μηρό πέφτοντας από το άλογο … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
μηρός — thigh masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μηρός — (Ανατ.). Τμήμα του κάτω άκρου, που περιλαμβάνεται μεταξύ λεκάνης και γόνατος. Έχει σχήμα ατελούς κώνου με τη βάση προς τα πάνω και λοξή φορά από πάνω προς τα κάτω. Ο σκελετός του περιβάλλεται ολόκληρος από ισχυρές μυϊκές δέσμες, που εκτελούν τις… … Dictionary of Greek
μήρος — (Ανατ.). Τμήμα του κάτω άκρου, που περιλαμβάνεται μεταξύ λεκάνης και γόνατος. Έχει σχήμα ατελούς κώνου με τη βάση προς τα πάνω και λοξή φορά από πάνω προς τα κάτω. Ο σκελετός του περιβάλλεται ολόκληρος από ισχυρές μυϊκές δέσμες, που εκτελούν τις… … Dictionary of Greek
μηροῖν — μηρός thigh masc gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μηροῖο — μηρός thigh masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μηροῖς — μηρός thigh masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μηροῖσι — μηρός thigh masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μηροῖσιν — μηρός thigh masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μηροί — μηρός thigh masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μηροῦ — μηρός thigh masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)