-
1 κωμέτας
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κωμέτας
-
2 κώμη
Grammatical information: f.Compounds: Compp., e.g. κωμό-πολις `town with the position of a κώμη, market town' (Str., ΝΤ); cf. Schulze Kl. Schr. 523 n. 2.Derivatives: Diminut. κώμιον (Str.), κωμάριον (H.), - ύδριον (Porph.); further κωμήτης (IA.), κωμέτας (Mykenai IIa) `inhabitant of a village, quarter' with κωμητικός `belonging to a κώμη (to a κωμήτης)' (pap.); κωμαῖος `regarding a κ.' (St.Byz.); κωμηδόν `village-wise' (Str., D. S., D. H.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Since Bezzenberger BB 27, 168 mostly taken as lengthened grade form of Germ., e.g. Goth. haims `village' (cf. on κεῖμαι), Balt., e.g. Lith. káima(s) ` (farmers') village', kiẽmas `farmstead, farmers' village'. But a lengthened grade cannot be accounted for. (B. connects also κῶμος; diff. on this Persson Beitr. 1, 160; s. κῶμος and κώμυς.) Thus the word is unexplained.Page in Frisk: 2,61Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κώμη
См. также в других словарях:
κωμέτας — κωμέτας, α, ὁ (Α) (δωρ. τ.) βλ. κωμήτης … Dictionary of Greek
κωμήτης — κωμήτης, ὁ θηλ. κωμῆτις, ιδος, δωρ. τ. αρσ. κωμέτας (Α) [κώμη] 1. κάτοικος κώμης («τῶν ἄλλων γεωργῶν τε και κωμητῶν», Πλάτ.) 2. γείτονας («ἡ γ ἐμὴ κωμῆτις», Αριστοφ.) 3. (γενικά) κάτοικος («ξένοι, Φεραίας τῆσδε κωμῆται χθονός», Ευρ.) … Dictionary of Greek
