-
1 κοιλάς
-
2 κοιλας
-
3 κοιλάς
κοιλάςhollow: fem nom sg -
4 κοιλάς
-
5 κοιλάς
ο см. κοιλάδα -
6 Κοίλας
Κοίλᾱς, Κοίληgiblets of poultry: fem acc plΚοίλᾱς, Κοίληgiblets of poultry: fem gen sg (doric aeolic) -
7 κοίλας
κοίλᾱς, κόιλοςhollow: fem acc plκοίλᾱς, κόιλοςhollow: fem gen sg (doric aeolic)κοί̱λᾱς, κοῖλοςhollow: fem acc plκοί̱λᾱς, κοῖλοςhollow: fem gen sg (doric aeolic) -
8 κοιλάς
A hollow,δρυός Ps.-Phoc. 173
, cf. Thphr. Fr. 169; in a wall, LXXLe.14.37; in a rock, Str.12.3.11; deep valley, Pl.Epigr.5.6, LXXGe.14.8, al., BGU 995 iii 4 (ii B.C.), SIG827 iii 11 (Delph., ii A.D.), Plb.5.44.7, D.S.3.15.II Adj., fem. ofκοῖλος, νεφέλαι Thphr.Sign.51
(nisi leg. κηλ-); εὐνή Tryph.194
. -
9 κοιλάς,-άδος
ἡ N 3 6-36-8-5-0=55 Gn 14,8.10.17; 37,14; Lv 14,37hollow, indentation (in a wall) Lv 14,37; (deep) valley Gn 14,8Κοιλὰς εὐλογίας Valley of blessing 2 Chr 20,26 -
10 κοιλάδα
κοιλάςhollow: fem acc sg -
11 κοιλάδας
κοιλάςhollow: fem acc pl -
12 κοιλάδες
κοιλάςhollow: fem nom /voc pl -
13 κοιλάδι
κοιλάςhollow: fem dat sg -
14 κοιλάδος
κοιλάςhollow: fem gen sg -
15 κοιλάδων
κοιλάςhollow: fem gen pl -
16 κοιλάσι
κοιλάςhollow: fem dat pl -
17 κοιλάσιν
κοιλάςhollow: fem dat pl -
18 παρ-ᾱΐσσω
παρ-ᾱΐσσω (s. ἀΐσσω), daneben wegeilen; βάλε νῶτα παραΐσσοντος, Il. 20, 414; ἀλλὰ παρήῑξεν κοίλας ἐπὶ νῆας, 8, 98, vgl. 11, 615; sp. D., Qu. Sm. 12, 57; παραΐσσεσκον, Ap. Rh. 2, 276; auch Plut. amat. narr. 4: καὶ οὕτω παρῇξαν οἱ διώκοντες.
-
19 κατ-άγω
κατ-άγω (s. ἄγω; καταγήοχε Dem. 18, 73 im Dekret; κατάξαντες Xen. Hell. 2, 2, 201; – 1) herab-, hinunter führen, -leiten, -bringen; ψυχὰς μνηστήρων κατάγων, in die Unterwelt hinab, Od. 24, 100; εἰς Ἀΐδαο 11, 164, wie Pind. Ol. 9, 34 ᾇ (ῥάβδῳ) βρότεα σώματα κατάγει κοίλαν πρὸς ἀγυιὰν ϑνασκόντων; vgl. Eur. Med. 1016 Alc. 24; – ἐκ τῶν ὀρῶν ὕλην κατῆγον εἰς τὸ ἄστυ Plat. Critia. 118 d; – übh. nach einem Orte hinführen, den man als niedriger gelegen betrachtet (s. κατά), ἵππους κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας Il. 5, 26, vgl. 6, 53 Od. 20, 163; τὸν Κρήτηνδε κατήγαγεν ἲς ἀνέμοιο, ihn verschlug der Sturm nach Kreta hin, 19, 186; bes. ein Schiff von der hohen See in den Hafen bringen, – a) anlanden, gew. med.; von den Schiffen selbst, Od. 3, 178. 16, 322; von den Seefahrern, 3, 10; auch νηῒ κατάγεσϑαι, 10, 140; Σίγειον οὐρίῳ πλάτῃ κατηγόμην Soph. Phil. 356; κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας εἰς Μαραϑῶνα Plat. Menex. 240 c; Strab. IV, 183 οἱ καταγόμενοι, im Ggstz von ἀναπλέοντες; auch pass., νέας πολλὰς καταχϑείσας ἐς τὰς Ἀφεάτς Her. 8, 4; ναῦν εἰς ϑάλασσαν κατάγειν, vom Stapel lassen, Ath. V, 207 a. – b) feindlich, ein Schiff aufbringen, es zwingen, in einen gewissen Hafen einzulaufen (ἐκώλυε καταπλεῖν Ἀϑήναζε, ἐς δὲ τοὺς ἑαυτῶν συμμάχους κατῆγεν Xen. Hell. 5, 1, 28), um Zölle zu entrichten, wie es die thun, welche die Meeresherrschaft haben, Dem. 5, 25. 8, 9 u. öfter; Lycurg. 18; auch wohl wie es die Byzantier thaten, um die Ladung, das Getreide dort zu verkaufen, Dem. 50, 6. 17; vgl. Harpocr. u. Arist. Oec. 2, 3; von den Folgdn Pol. 1, 83, 7; auch von Seeräubern, ἐληΐζοντο καὶ κατῆγον τοὺς ἐμπόρους 5, 95, 4. – Auch auf dem Lande bei Einem einkehren, κατήγοντο παρά τινι Dem. 59, 24, wie Eupolis bei Schol. Ar. Pax 812; Xen. Conv. 8, 39; εἰς πανδοκεῖον κατήχϑη Plut. am. narr. 3. – Herabziehen, μολιβδὶς ὥςτε δίκτυον κατῆγε Soph. frg. 783; beim Spinnen den Faden, ξαίνειν καὶ κατάγειν καὶ κερκίζειν Plat. Soph. 226 b; Pherecrat. bei B. A. 404, 76. Dah. λόγον, Plat. Menon 80 e; σαγήνην Plut. Sol. 4. – 2) zurückführen, bes. einen Verbannten in seine Heimath, Aesch. Spt. 629. 642 Ag. 1589 Eur. Phoen. 432; κατάγων ἐς ταύτην τὴν χώρην τοὺς φυγάδας ἐξ αὐτῆς Her. 6, 75; φεύγων ἔπεισεν Ἀϑηναίους ἑαυτὸν κατάγειν Thuc. 1, 111; τοὺς φυγάδας καταγάγοι οἴκαδε Xen. An. 1, 2, 2 u. öfter; med. zurückkehren, ἐπὶ τὸ στρατόπεδον 3, 4, 36; wiederherstellen, ἰσοκρατίας καταλύοντες τυραννίδας εἰς τὰς πόλεις κατάγειν Her. 5, 92; εἰς τὰς πατρίδας εἰρήνην ἀντὶ πολέμου Pol. 5, 105, 2; – γένος ἀπό τινος, das Geschlecht von Einem ableiten, Plut. X oratt. Lycurg. g. E., τὰ στέμματα κατάγεται εἴς τινα Num. 1. – Nach dem lat. victoriam reportare, ϑριάμβους ἐκ πολέμων μεγίστων ἐπιφανεστάτους Plut. Fab. 24; ϑρίαμβον καὶ νίκην τῇ πατρίδι κατάγων Pol. 11, 33, 7; Sp.; – καταγαγὼν ἐκ τοῦ πολέμου χρυσόν, Geld zurück-, heimbringen, Plut. Lyc. 30; – τὸν Δία, durch Beschwörungen vom Himmel herabziehen, Num. 15.
-
20 κοῖλος
κοῖλος, äol. κόϊλος, Alcae. Ath. XIV, 627 a, vgl. Ap. Dysc. pron. 371 u. Hdn. π. μ. λ. 21, 2; hohl, ausgehöhlt, dem περίκυρτος entggstzt 8. Emp. adv. math. 7, 307; bei Hom. häufiges Beiwort der Schiffe, hohle, bauchige, geräumige; bei den Sp. ist κοίλη ναῦς der Schiffsbauch, der untere Schiffsraum; τοὺς ἐπιβάτας ἐς κοίλην ναῦν μεταβιβάσας Xen. Hell. 1, 6, 19; καταβὰς νυκτὸς εἰς κοίλην ναῦν, διέκοπτε τοῠ πλοίου τὸ ἔδαφος Dem. 32, 5; vgl. Ath. V, 206 c; – νάρϑηξ Hes. O. 52; κοίλη ὁδός, Hohlweg, Il. 23, 419; λιμήν, geräumig, Od. 10, 92; σπέος, 12, 93; λόχος, vom Bauche des trojanischen Pferdes, 4, 277, wie δόρυ 8, 507; νάπη, Pind. I. 3, 11; ἀγυιά, Ol. 9, 37; Κωρυκὶς πέτρα κοίλη Aesch. Eum. 23, von einer Höhle, wie κοίλας πέτρας γὐαλον Soph. Phil. 1070; κάπετος, Ai. 1144; κρατήρ, O. C. 1589; öfter Ἄργος, wie auch Andere es nennen; vgl. Nitzsch zu Od. 4, 1, wo Lacedämon so heißt, tiefliegend, in einem Thale gelegen; so auch κοῖλοι τόποι, tiefe Thalgründe, Pol. 3, 8, 10; τύμβου τάφρον εἰς κοίλην Eur. Alc. 901; in Prosa, ξύλινα ἀγγήϊα κοῖλα Her. 4, 2, σφονδύλῳ κοίλῳ Plat. Rep. X, 616 d; – φλέψ, Hohlader, Eur. Ion 1011; Arist. u. Medic.; auch ἀρτηρία, Poll. 2, 225; – ἄργυρος, hohl gearbeitet, zu Gefäßen verarbeitet, Arist. Oec. 2, 34; χρυσὸς ὁ κοῖλος Luc. Gall. 24; – κοῖλον ἱστίον, das hohle, angeschwellte Segel, Poll. 1, 207; κοίλη καὶ τραχεῖα ϑάλασσα, das hochgehende, angeschwollene Meer, Pol. 1, 60, 6; vgl. κύματι λάβρῳ κοίλης ἁλός Ap. Rh. 2, 595; aber Thuc. 7, 84 ist κοῖλος ποταμός ein Fluß mit hohen Ufern; vgl. κ. ποταμὸς καὶ δύςβατος Pol. 22. 90, 4; dagegen οἱ δὲ ποταμοὶ πάντες ὥςπερ ἀεὶ κοῖλοι καὶ ταπεινοὶ διὰ ϑέρους ἐῤῥύησαν Plut. Cam. 3 vom seichten, das Bett nicht füllenden Wasser; καὶ τεναγίζων Lucull. 24; vgl. Is. et Os. 39 Plat. quaest. 7, 8; so ist auch Ath. IX, 388 a, wie Ael. H. A. 15, 27, τοῠ ποταμοῠ κοίλου ῥ υέντος, vom niedrigen Wasserstande des Nils zu erkl. – Von der Stimme, hohl, Philostr.; – τὸ κοῖλον, die Vertiefung, Höhlung, Bucht, λιμένος Thuc. 7, 52. – Augenhöhle, Arist. H. A. 2, 11 u. A. – Auch die Höhle der Fußsohlen, Medic.; τὸ κοῖλον τοῠ ποδὸς δεῖξαι, die hohle Fußsohle zeigen, d. i. entfliehen, Hesych.; – τὰ κοῖλα, die Weichen, Arist. H. A. 9, 44; auch der Schiffsbauch, App. B. C. 5, 107. – Einen unregelmäßigen superl. κοιλαίτατος führt Schol. Ar. Paz 199 an.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
κοιλάς — κοιλάς, άδος, ἡ (AM) βλ. κοιλάδα … Dictionary of Greek
κοιλάς — hollow fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κοίλας — Κοίλᾱς , Κοίλη giblets of poultry fem acc pl Κοίλᾱς , Κοίλη giblets of poultry fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοίλας — κοίλᾱς , κόιλος hollow fem acc pl κοίλᾱς , κόιλος hollow fem gen sg (doric aeolic) κοί̱λᾱς , κοῖλος hollow fem acc pl κοί̱λᾱς , κοῖλος hollow fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοιλάδα — κοιλάς hollow fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοιλάδας — κοιλάς hollow fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοιλάδες — κοιλάς hollow fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοιλάδι — κοιλάς hollow fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοιλάδος — κοιλάς hollow fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοιλάδων — κοιλάς hollow fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοιλάσι — κοιλάς hollow fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)