-
101 θηράω
θηράω, fut. ϑηράσομαι (die Atticisten verwerfen ϑηράσω, welches Soph. Phil. 946 Xen. Cyr. 1, 4, 16 An. 4, 5, 24 u. öfter steht), Wild ( ϑήρ) jagen, fangen, ϑηρία, λαγώς, σφῆκας, Xen. Cyr. 1, 9, 10 An. 4, 5, 24 Hell. 4, 2, 12 u. A. ( Plat. nicht); Aesch. setzt ἥμαρτον ἢ ϑηρῶ τι gegenüber, Ag. 1167, vgl. πρὸς ἄτης ϑηραϑεῖσαι Prom. 1074. Häufig von Menschen, ihnen nachstellen, sie fangen, Xen. An. 5, 1, 9, auch in gutem Sinne, ἀγαϑοῖς λόγοις καὶ ἔργοις Cyr. 2, 4, 10; Ἀλκιβιάδη ς διὰ κάλλος ὑπὸ γυναικῶν ϑηρώμενος Mem. 1, 2, 24; φίλους ibd. 3, 11, 7; πόλιν Aesch. Pers. 229. Uebertr., nachjagen, eifrig wonach streben, τυραννίδα Soph. O. R. 542, τἀμήχανα Ant. 92, ὄλβον Xen. Cyr. 4, 2, 20; auch γαμεῖν Eur. Hel. 63. – Med. in derselben Bdtg, τὰς ἐγχέλεις, Ar. Equ. 861, οἱ ϑηρώμενοι, die Jäger, Xen. Cyn. 11, 2; bes. übertr., πυρὸς πηγήν Aesch. Prom. 109; Soph. Ai. 2 Phil. 995; Eur. Hipp. 919, λαβεῖν Hel. 545; Anazil. Ath. XIII, 558 c; τὴν ὑγιείην ἐμέτοισι Her. 2, 77; δόξαν Dem. 61, 21; Isocr. 10, 59; – ϑηρατέος, zu erjagen, Soph. Phil. 116; ϑηρατός, zu erfassen, Sp.
-
102 θηρίον
θηρίον, τό, der Form nach dim. von ϑήρ, aber in der attischen Prosa die gew. Form dafür; schon Hom. sagt von einem Hirsche μάλα γὰρ μέγα ϑηρίον ἦεν, Od. 10, 171. 180; ϑ ηρία πάντα H. h. 4, 4; Plat. stellt Rep. IX, 571 d ἄνϑρωποι καὶ ϑεοὶ καὶ ϑηρία, Men. 237 d ϑηρία τε καὶ βοτά zusammen; vom Wlde, Aesch. Ch. 230; oft bei Xen., z. B. Cyr. 1, 4, 16; von schädlichen, reißenden Thieren, ἄγριον Her. 6, 44; Isocr. 1 2, 121; Plut. oft, von Elephanten, Pol. 11, 1, 12; D. Sic.; – μικρά Xen. Cyr. 1, 6, 39; von Fischen, Arist. H. A. 8, 13; von der Biene, τυτϑὸν ϑηρίον Theocr. 19, 6. Auch Eingeweidewürmer. – Bei den Rednern, wie Din. 3, 19 u. öfter, als Schimpfwort; vgl. Ar. Nubb. 184 Pl. 439. – Bei den Aerzten ein böses Geschwür, nach Hesych. = καρκίνος.
-
103 ὀρεσσι-βάτης
ὀρεσσι-βάτης, ὁ, = ὀρειβάτης; Πάν, Soph. O. R. 1100; ϑήρ, Ant. 349; ταρσός, Agath. 92 (VII, 578).
-
104 ὀρει-βάτης
ὀρει-βάτης, ὁ, Bergbeschreiter, -durchwandler; ϑήρ, Soph. Phil. 943; Theseus, O. C. 1057; Eur. Trach. 436; sp. D. in der Anth.
-
105 ὀρέστερος
ὀρέστερος, poet. = ὀρεινός (kein compar., wie Philoxen. beim E. M. es, von ὀρήεις, für ὀρηέστερος erklärt); Beiwort des Drachen, Il. 22, 93, der Wölfe u. der Löwen, Od. 10, 212; ὀρεστέρα παμβῶτι γᾶ, Soph. Phil. 391, Rhea; ὄρειος ϑήρ, Eur. Hec. 1058; λέων, Bacch. 1139; κάπροι, Or. 1460.
-
106 ἀ-μαιμάκετος
ἀ-μαιμάκετος, η, ον, sehr lang; das erste α ist intens. (oder euphon.), μαι ist eine nicht ungewöhnliche Art von Reduplication, μάκετος verhält sich zu μακρός, μῆκος, wie πάχετος Od. 8, 187. 23, 191 zu παχύς, πάχος, πῆχυς; vgl. περιμήκετος Iliad. 14, 287 Od. 6, 103; Hom. dreimal, Od. 14, 311 ἱστὸν ἀμαιμάκετον νηός, Iliad. 6, 179. 16, 329 Χίμαιραν ἀμαιμακέτην; nämlich der Leib des Ungethüms ist wirklich sehr lang, 6, 181 πρόσϑε λέων, ὄπιϑεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα; Homer setzt hinzu δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰϑομένοιο; dies mißverstand Hesiod., als sei es Erklärung des ἀμαιμακέτην, u. sagt deshalb Th. 319 Χίμαιραν ἔτικτε, πνέουσαν ἀμαιμάκετον πῠρ; sodann bezeichnete man durch das Wort alles Große, Furchtbare, Gewaltige; man stellte eine Etymologie = ἄμαχος auf, unbezwinglich; Pind. πόντος P. 1, 14 (vgl. βύϑοι Anth. App. 234); τριόδους I. 7. 35; μένος P. 3, 33; κινηϑμὸς πετρᾶν P. 4, 308; Soph. πῠρ O. R. 177 ch., die Eumeniden O. C. 127 ch.; βασιλῆες Orph. Arg. 518; κρᾶς ταύρου Ant. Sid. 115 (VI, 18); öfter sp. Ep.; ϑήρ Theocr. 25, 258.
-
107 ἀῤ-ῥίγητος
ἀῤ-ῥίγητος, nicht schaudernd, nicht furchtsam, ϑήρ Ant. Sid. 27 (VI, 219).
-
108 ἄ-τλητος
ἄ-τλητος, unerträglich, πένϑος Il. 9, 3; ἄχος 19, 367; πάϑη Pind. Ol. 6, 38; βέλος N. 1, 48; ἄτλητα παϑών poët. bei Her. 5, 56; ϑήρ Agath. 27 (VI, 74); nicht zu wagen, ἄτλητα τλᾶσα Aesch. Ag. 396.
-
109 ἄγρ-αυλος
ἄγρ-αυλος, H. h. Merc. 412 findet sich als v. l. auch ἀγραύλη (αὐλή), auf dem Felde, im Freien wohnend, hausend. Hom. öfter βοὸς ἀγραύλοιο, z. B. Iliad. 10, 155; ἄγραυλοι πόριες Odyss. 10, 410; ποιμένες ἄγραυλοι Iliad. 18, 162; wie μηλοβοτῆρες H. Merc. 286; ϑήρ Soph. Ant. 348 u. Sp. Auch von Sachen, ländlich, Eur. El. 342.
-
110 ἄμοτον
ἄμοτον, Ableitung nicht bekannt, Scholl. Iliad. 4, 440 erkl. = ἄπληστον, πολύ, ἀπλήρωτον, Scholl. Od. 6, 83 = ἀπλήρωτον, ἀκόρεστον, συνεχῶς, Apoll. lex. Hom. 25, 25 = ἀπλήρωτον; die Erklärung »unablässig« paßt überall bei Homer, welcher das Wort neunmal hat, Iliad. 4, 440. 5, 518 ἄμοτον μεμαυῖα, 13, 40. 80 ἄμοτον μεμαῶτες (-τι), 22, 36 ἄμοτον μεμαώς, Od. 17, 520 ἄμοτον μεμάασιν; Iliad. 19, 300 ἄμοτον κλαίω, 23, 567 ἄμοτον κεχολωμένος, Od. 6, 83 ἄμοτον τανύοντο; – μενεαίνειν Hes. sc. 361. – Das adj., ϑὴρ ἄμοτος, Theocr. 25, 242; πῠρ ἄμοτον Mosch. 4, 104. – Bei sp. D. in allgemeinerer Bdtg = sehr.
-
111 ἐρημωτής
-
112 ὑπ-οπτεύω
ὑπ-οπτεύω, 1) argwöhnisch sein; εἴς τινα, Thuc. 4, 51, nach Krüger, wie οὐδὲν εἴς τινα D. C. 35, 3; argwöhnen, mit acc. c. inf., Her. 8, 100; mit μή, 9, 90; ἄν γέ τινας ὑποπτεύῃ μὴ ἐπιτρέψειν αὐτῷ ἄρχειν, Plat. Rep. VIII, 567 a; übh. vermuthen, als Ggstz von ἱκανῶς συννοῶ, Theaet. 164 a; Sp. – 2) trans., τινά, Jem. beargwöhnen, in Verdacht haben, Soph. El. 43; ϑὴρ κυναγώς Theocr. 23, 10, zw.; τινὰ ἔς τι, Her. 3, 44; Thuc. 6, 92; τί, Etwas argwöhnen, Her. 6, 129; Eur. I. T. 1036; τὸ μέλλον Rhes. 49; Plat. Theaet. 191 b; ὃ ἐγὼ ὑποπτεύω περὶ αὐτοῦ Crat. 409 d. – Pass. im Verdacht sein, Thuc. 4, 86 Xen. Cyr. 2, 4,16 u. Sp.
-
113 ὑλαῖος
-
114 αγραυλος
21) живущий в поле, ночующий под открытым небом(βοῦς, ποιμένες Hom.; μηλοβοτῆρες HH.; θήρ Soph.; Πάν Anth.)
2) деревенский, сельскийἄγραυλοι πύλαι Eur. — деревенский дом;
ἄ. ἀνήρ Anth. — поселянин -
115 αθωπευτος
21) не слышащий лестиἀθώπευτὁν σε γλώσσης ἀφήσω τῆς ἐμῆς Eur. — мой язык не будет льстить тебе ( или раболепствовать перед тобой)
2) не слушающий лести, т.е. неумолимый, неукротимый(θήρ Anth.)
-
116 αμαιμακετος
-
117 αμοτος
-
118 αναβατης
-
119 ανημερος
-
120 αρρηνης
См. также в других словарях:
θήρ — θήρ, ὁ, ἡ (Α) 1. άγριο θηρίο, σαρκοβόρο («στολήν τε θηρὸς ἀμφέβαλλε σῷ κάρᾳ λέοντος», Ευρ.) 2. ζώο (α. «Ἐρυμάνθιος θήρ», Σοφ. β. «ἀντίσταθμον τοῡ θηρὸς (ἐλάφου) ἐκθύσειε τὴν αὐτοῡ κόρην», Σοφ.) 3. μυθικό τέρας («ἀμαίκακος θήρ» ο Κέρβερος, Σοφ.) 4 … Dictionary of Greek
θήρ — beast of prey masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θῆρ' — θῆρα , θήρ beast of prey masc acc sg θῆρε , θήρ beast of prey masc nom/voc/acc dual θῆραι , θήρα from Thera fem nom/voc pl θῆρε , θηρίον wild animal masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηρ(ο)- — (ΑΜ θηρ[ο] ) α συνθετικό λέξεων που δηλώνει ότι το β συνθετικό αναφέρεται ή έχει σχέση με τους θήρες, τα θηρία. ΣΥΝΘ. θηρόθυμος αρχ. θηραγρέτης, θηραγρία, θήραγρος, θηραρχία, θήραρχος, θηρεπωδός, θηρίβορος, θηροβολώ, θηροβόρος, θηρόβοτος,… … Dictionary of Greek
Θῆρ' — Θῆραι , Θήρα from Thera fem nom/voc pl Θῆραι , Θήρη hunting of wild beasts fem nom/voc pl Θῆρα , Θήρης masc voc sg Θῆρα , Θήρης masc nom sg (epic) Θῆραι , Θήρης masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηροῖν — θήρ beast of prey masc gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηρσί — θήρ beast of prey masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηρσίν — θήρ beast of prey masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηρί — θήρ beast of prey masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηρῶν — θήρ beast of prey masc gen pl θήρα from Thera fem gen pl θηράω hunt pres part act masc voc sg θηράω hunt pres part act neut nom/voc/acc sg θηράω hunt pres part act masc nom sg (attic epic ionic) θηράω hunt pres part act masc nom sg (attic epic… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηρός — θήρ beast of prey masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)