-
1 ἡλό-πληκτος
ἡλό-πληκτος, durch einen Nagel verletzt, Sp.
-
2 ἡλο-παγής
-
3 ἡλο-κόπος
ἡλο-κόπος, ὁ, Nagelschläger, Nagelschmied.
-
4 ἡλο-ειδής
-
5 ἡλόκεντρον
ἡλό-κεντρον, τό,A spur, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλόκεντρον
-
6 ἡλοκοπέω
ἡλο-κοπέω, = Lat.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλοκοπέω
-
7 ἡλοκοπικὴ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλοκοπικὴ
-
8 ἡλοκόπον
ἡλο-κόπον, τό, = Lat.A forma clavaris, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλοκόπον
-
9 ἡλοκόπος
A nail-smith, BGU1028.19 (ii A.D.), Judeich Altertümer von Hierapolis 133; = Lat. clavarius, clavifixor, clavorum faber, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλοκόπος
-
10 ἡλοπαγής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλοπαγής
-
11 ἡλόπληκτος
ἡλό-πληκτος, ον,A hurt by a nail, Hippiatr.34.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλόπληκτος
-
12 ἡλοποιός
ἡλο-ποιός, ὁ,A nail-smith, Lat. clavarius, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡλοποιός
-
13 ἡλοειδής
ἡλο-ειδής, ές, nagelartig, nagelförmig -
14 ἡλοκόπος
ἡλο-κόπος, ὁ, Nagelschläger, Nagelschmied -
15 ἡλοπαγής
ἡλο-παγής, ές, mit Nägeln befestigt -
16 ἡλόπληκτος
-
17 κίβδηλος
Grammatical information: adj.Meaning: `false, adulterated', of gold, coins etc., `fraudulent' (Thgn.); negated ἀ-κίβδηλος `unadalterated' (Hdt., Pl. Lg.; vgl. Frisk Adj. priv. 14f.).Derivatives: κιβδηλία, - ίη `falsification, deceit' (Hp., Ar.) and denomin.: 1. κιβδηλεύω `falsify' (E., Ar., Arist.) with κιβδήλευμα, - λεία `falsification' (Pl. Lg.), 2. κιβδηλιάω `look like adulterated gold, have jaundice' (Arist.; after the verbs of illness in - ιάω). - Beside it κίβδης κακοῦργος, \<κά\> πηλος, χειροτέχνης H., κίβδωνες = μεταλλεῖς, `miners' (Poll., Moer.), κιβδῶνες (Phot.). - Basis κίβδος `dross of metal' (Poll.); in the same meaning also κίβδηλις H. s. κιβδηλιῶντας; on the suffix ηλο- Chantraine Formation 242, Schwyzer 484. - It remains uncertain whether κίβαλος belongs here; I see no basis to connect κίβον. - The word is of course Pre-Greek (Fur. 316). Clearly the root is κιβδ- (on the suffix - ηλο- Fur. 115 n. 5); this shows that - βδ- most probably is one phoneme; I propose it was (the voiced representative of) *py.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Term of miners without etymology (cf. on μέταλλον). Bq (with Solmsen) compares κίβον ἐνεόν. Πάφιοι H. which is also unexplained and recalls Fr. ( pierre) sourde i. e. `dull, without reflex'; Grošelj Živa Ant. 3, 200f. mentions NHG taub, Slov. gluh also `without metall' (of minerals). For - δος compare, λύγδος `white marble' (on now see s.v. μόλυβδος `lead'); s. Fraenkel Nom. ag. 2, 175 n. 1 (p. 176; partly diff.), Grošelj l. c. with a quite hypothetical etymology. Older wrong or doubtful explanations from IE and Semit. in Bq; s. also WP. 1, 349. - A related verb Blumenthal finds in κίψει κακοποιεῖ H. (?).Page in Frisk: 1,847-848Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κίβδηλος
-
18 βάκηλος 2
βάκηλος 2.Grammatical information: adj.Meaning: ὁ μέγας H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βάκηλος 2
-
19 ἧλος
Grammatical information: m.Meaning: `nail-head; wart, callus' (Il.).Other forms: Dor. ἇλοςCompounds: Compp., e. g. ἀργυρό-ηλος `adorned with silver nails' (Hom.), ἡλο-κόπος `nail-smith' (pap.).Derivatives: Diminutive ἡλάριον (pap.); ἡλῖτις adjunct of λεπίς (Dsc., Aët.; cf. Redard Les noms grecs en - της 112); denomin. verb ἡλόω, mostly with prefix, e. g προσ-, ἐφ-, καθ-ηλόω `nail to' (IA, hell.) with καθήλω-σις, - μα.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Because of γάλλοι ἧλοι, which may stand for Aeolic Ϝάλλοι (no certain traces of the digamma in Hom., as ἀργυρό-ηλος can be metrically conditioned; s. Chantraine Gramm. hom. 1, 155f.), is ἧλος to be derived from *Ϝάλνος or *Ϝάλσος (cf. on Ἦλις) and could then be equated with Lat. vallus `pole, stake (of a pallissade)' (Wackernagel KZ 25, 261 = Kl. Schr. 1, 205), though the meaning is rather different pace Persson Beitr. 1, 539f. Further see W.-Hofmann s. v. - Improbable hypotheses in Bq (also Add. et corr.).Page in Frisk: 1,632Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἧλος
-
20 κᾱραβος
κά̄ραβοςGrammatical information: m.Meaning: 1. `a prickly crustacean' (Epich., Ar., Arist.; cf. Thompson Fishes s. v.), metaph. a light canoo (EM); 2. `a horned beetle' (Arist.).Other forms: σκορόβυλος κάνθαρος H.Derivatives: καραβίς `kind of sea-crab' (Gal., Sch.), καράβιον = ἐφόλκιον (H. s. ἐφόλκια, sch.); prob. also καραβαία δίκρουν ξύλον H. (s. Grošelj Razprave 2, 11). - Beside it κηραφίς = καραβίς (Nic. Al. 394) (sec. after the names in - φ(ο)-; and epic language imitating η for α?).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unknown; cf. Cohen BSL 27 (1927) 100, wo gives several similar Arabic words. Acc. to Bq s. v. - βος un-Greek (Macedonian) for Gr. - φος \< IE. - bho-. Fur. (index s.v.) connects several words; first there is καρβάρεοι κάραβοι; then there is a prenasalized form καράμβιος (Ar. Byz. Epit. 9, 11; v.l. Arist. HA 551b17), and κεράμβυξ s.v. (Nic. Fr. 39, H.) and κεράμβηλον Η. (- ηλο- is well known from Pre-Greek), which cannot be derived from κέρας (as Frisk suggests). He further posits *σκαραβαῖος on the basis of Lat. scarabaeus, which seems unavoidable. The form σκορόβυλος no doubt continues *σκαραβ-υλ-, where the α's turned to - ο- before the - υ- in the following syllable (Fur. 340 discusses the phenomenon, but did not see that it operated here); so here we have evidence for σκαραβ. Then there is γραψαῖος (Diph. Siph. ap. Ath. 3, 106d) = κάραβος, which he assumes to stand for *γαρψαῖος (doubtful, s.v.). Further s. on σκορπίος (which in my view does not belong here). It is clear that we have here a Pre-Greek word with several of its usual variants. So we have * (s)karab-. - From κάραβος Lat. cārabus `crab', `small boat' (with Rom., e. g. Fr. caravelle) and a Slavic word for `ship', e. g. Russ. koráblь; s. Vasmer Russ. et. Wb. s. v. with lit. and crit.Page in Frisk: 1,785Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κᾱραβος
См. также в других словарях:
ερύγμηλος — ἐρύγμηλος, η, ον (Α) αυτός που μουγκρίζει δυνατά. [ΕΤΥΜΟΛ. Επίθετο τού ταύρου που προέρχεται από ερυγμή [ερεύγομαι (II)] + επίθημα ηλο] … Dictionary of Greek
θυροκόπος — θυροκόπος, ον (Α) αυτός που χτυπά τις πόρτες, αυτός που ζητιανεύει, ο επαίτης. [ΕΤΥΜΟΛ. < θύρα + κόπος (< κόπος < κόπτω), πρβλ. ηλο κόπος, ξυλο κόπος] … Dictionary of Greek
καλαμοκόπος — καλαμοκόπος, ὁ (Α) πάπ. εργαζόμενος στην κοπή καλαμιών. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάλαμος + κόπος (< κόπτω), πρβλ. ηλο κόπος, ξυλο κόπος] … Dictionary of Greek
κεράμβηλον — κεράμβηλον, τὸ (ΑΜ) 1. φόβητρο τών πουλιών σε κήπους, σκιάχτρο 2. είδος σκαθαριού που τό έδεναν στις συκιές για να διώχνει με τον βόμβο του τις σκνίπες («καὶ θηρίδιόν τι, ὅ περὶ τὰς συκᾱς δεσμευόμενον ἀποδιώκει τῇ φωνῇ τοὺς κνῑπας ἔνιοι τοὺς… … Dictionary of Greek
κισσόπληκτος — (Α) φρ. «μέλεα κισσόπληκτα» μέλη χτυπημένα από κισσό, από τον θύρσο, από βακχική μανία. [ΕΤΥΜΟΛ. < κισσός + πληκτος (< πλήσσω), πρβλ. ηλό πληκτος, κεραυνό πληκτος] … Dictionary of Greek
τζαβετ(τ)άρισμα — το, Ν το κάρφωμα με γυρωτικό ήλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < τζαβετ(τ)άρω + κατάλ. ισμα (< ρ. σε ίζω), πρβλ. παρκάρω: παρκάρισμα] … Dictionary of Greek
