-
21 δυηπαθίην
δύηmisery: fem acc sg (epic ionic) -
22 δυηπαθίης
δύηmisery: fem gen sg (epic ionic) -
23 δύαις
δύηmisery: fem dat pl -
24 δύαισιν
δύηmisery: fem dat pl (epic doric ionic aeolic) -
25 δύην
δύηmisery: fem acc sg (attic epic doric ionic)δύω 2cause to sink: aor opt act 3rd pl (epic doric aeolic)δύω 2cause to sink: aor opt act 1st sgδύω 2cause to sink: pres inf act (doric aeolic)δυάωplunge in misery: imperf ind act 3rd pl (epic doric aeolic)δυάωplunge in misery: imperf ind act 1st sg (homeric ionic) -
26 δυηπαθέω
A endure misery, Nonn.D.26.113.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυηπαθέω
-
27 δυηπαθής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυηπαθής
-
28 δυήπαθος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυήπαθος
-
29 δυηπαθέω
δυη-παθέω, Unglück, Leiden erdulden -
30 δύα
δύᾱ, δύηmisery: fem nom /voc /acc dualδύᾱ, δύηmisery: fem nom /voc sg (doric aeolic)δύᾱ, δυάωplunge in misery: pres imperat act 2nd sgδύᾱ, δυάωplunge in misery: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic)——————δύαι, δύηmisery: fem nom /voc plδύᾱͅ, δύηmisery: fem dat sg (doric aeolic) -
31 δύω
δύω [(A)],A v. δύο.------------------------------------A causal Tenses, cause to sink, sink, plunge in; [tense] pres. only in Thphr.HP5.4.8 οὐκ ἐν ἴσῳ βάθει πάντα δύοντες τῆς θαλάσσης: [tense] aor. 1 ἔδῡσα (ἐξ-) Od.14.341; cf. the compds. ἀπο-, ἐκ-, ἐν-, κατα-δύω.B non-causal, get or go into, c. acc.: [tense] pres. δύω (v. 1.4); more freq.δύνω Il.17.202
, Hes.Op. 616, S.Ph. 1331, etc.; [dialect] Ep. [tense] impf.δῦνον Il.11.268
: [tense] aor.ἔδῡνα Batr.245
, part.δύνας Plb.9.15.9
, Paus.2.11.7, Ael.VH4.1, butἔδῡσα Ev.Marc.1.32
, etc.: more freq. [voice] Med.δύομαι Il. 5.140
, E.Rh. 529 (lyr.), etc. (also in [dialect] Att. Inscrr., as IG22.1241): [tense] impf. ; [dialect] Ep.δύοντο Il.15.345
: [tense] fut. δύσομαι [ῡ] 7.298, E. El. 1271: [tense] aor.ἐδῡσάμην A.R.4.865
, ([etym.] ἀπό) Nic.Al. 302; [dialect] Ep. [ per.] 3pl.δύσαντο Il.23.739
, opt. δυσαίατο prob. in 18.376 (Prose and Com. in Compds.); Hom. mostly uses the [dialect] Ep. forms ἐδύσεο, ἐδύσετο, imper.δύσεο 19.36
, Hes.Sc. 108, part. δυσόμενος (in [tense] pres. sense) Od.1.24, Hes. Op. 384: more freq. [tense] aor. ἔδυν (as if from Δῦμι) Il.11.63, etc.; [ per.] 3 dual ἐδύτην [ῡ] 10.254; [ per.] 1pl. ;ἔδῡτε Od.24.106
; ἔδῡσαν, [dialect] Ep.ἔδυν Il.11.263
; [dialect] Ion. [ per.] 3sg.δύσκεν 8.271
; imper. δῦθι, δῦτε, 16.64, 18.140; subj. δύω [ῡ] 6.340, 22.99, but δύῃ [ῠ] Hes.Op. 728; [dialect] Ep. opt. δύη [ῡ] (for δυίη) Od.18.348; inf.δῦναι Il.10.221
, [dialect] Att., [dialect] Ep. δύμεναι [ῡ] 14.63,ἐκ-δῦμεν 16.99
; part. δύς, δῦσα, Hdt.8.8: [tense] pf.δέδῡκα Il.5.811
, Sapph.52, Pl.Phd. 116e; [dialect] Dor. inf. δεδυκεῖν [ῡ] Theoc.1.102:—[voice] Pass., [tense] fut. and [tense] aor. δῠθήσομαι, ἐδύθην [ῠ], and a [tense] pf. δέδῠμαι only in compds., v. ἀπο-, ἐκ-, ἐν-δύω. [ῠ in δύω in [tense] pres. and [tense] impf. [voice] Act. and [voice] Med., Hom.; but A.R. has δῡομαι, δῡετο 1.581
, part. δῡόμενος ib. 925, Call. Epigr.22;δῡεται Nonn.D.7.286
;ἐκ-δέδῠκας AP5.72
(Rufin.).]I of Places or Countries, enter, make one's way into, in Hom. the most freq. use, εἰ.. κε πύλας καὶ τείχεα δύω ([tense] aor. 2) Il.22.99;πόλιν δύσεσθαι Od.7.18
; ἔδυ νέφεα plunged into the clouds, of a star, Il.11.63; δῦτε θαλάσσης εὐρέα κόλπον plunge into the lap of Ocean, 18.140; γαῖαν ἐδύτην went beneath the earth, i.e. died, 6.19, cf. 411, etc.; πόλεμον δύμεναι plunge into.., 14.63;θεῖον δύσονται ἀγῶνα 7.298
;ἐδύσετο οὐλαμὸν ἀνδρῶν 20.379
; δύσεο δὲ μνηστῆρας go in to them, Od. 17.276; rarely in Trag.,αἰθέρα δ. S.Aj. 1192
(lyr.), cf. E.El. 1271.2 in [dialect] Ep. less freq. with Preps.,ἔδυν δόμον Ἄϊδος εἴσω Il.11.263
;δύσομαι εἰς Ἀΐδαο Od.12.383
;ἐς πόντον ἐδύσετο 5.352
;δέρτρον ἔσω δύνοντες 11.579
;δύσεθ' ἁλὸς κατὰ κῦμα Il.6.136
; ; κατὰ σταθμοὺς δύεται slinks into the fold, 5.140; (rarely c. gen.,κατὰ σπείους κοίλοιο δέδυκεν Od.12.93
); πάϊς ὣς ὑπὸ μητέρα δύσκεν εἰς Αἴαντα he got himself unto Ajax, i.e. got behind his shield, Il.8.271; βέλος δ' εἰς ἐγκέφαλον δῦ ib. 85;ἀκίδες δεδυκυῖαι διὰ φλεβῶν Plu.Crass.25
; in Prose and Trag. mostly with a Prep. (but δυόμενοι abs., diving, Th.7.25),δῦναι ἐς θάλασσαν Hdt.8.8
; ;ἁρμὸν.. πρὸς αὐτὸ στόμιον S. Ant. 1217
;κατὰ βάθος Pl.Lg. 905a
;κατὰ τῆς γῆς Id.Phd. 113c
, etc.3 abs., εἴσω ἔδυ ξίφος the sword entered his body, Il.16.340; δύνει ἀλοιφή sinks in (where however βοείην may be supplied), 17.392:—[voice] Med.,δύου πάλιν Ar.V. 148
.4 of Sun and Stars, sink into [the sea], set,ἠέλιος μὲν ἔδυ Il.18.241
, cf. Od.3.329, etc.;ἔδυ φάος ἠελίοιο 13.35
;δύσετό τ' ἠέλιος 2.388
, cf. Il.7.465, etc.;ἀελίω δύντος Sapph.Supp.25.8
; so Βοώτης ὀψὲ δύων late- setting Boötes, Od. 5.272;δείελος ὀψὲ δύων Il.21.232
; [σελαναία] δύεν Bion Fr.8.6
;πρὸ δύντος ἡλίου Hdt.7.149
;πρὸ ἡλίου δύντος D.15.22
; δυσόμενος Υπερίων (to mark the West) Od.1.24; ἐδύετο εἰς τόπον [ὁ ἥλιος] Pl.Plt. 269a; πρὸς δύνοντος ἡλίου towards the West, A.Supp. 255: metaph.,βίου δύντος αὐγαί Id.Ag. 1123
(lyr.); ἔδυ πρόπας δόμος ib. 1011 (lyr.); δεδυκὸς ζῆν live in retirement, Pl.Lg. 781c.II of clothes and armour, get into,Ἀρήϊα τεύχεα δ. Il.6.340
, etc.; κυνέην δ. put on one's helmet, 5.845;δῦ δὲ χιτῶν' 18.416
: metaph., εἰ μὴ σύ γε δύσεαι ἀλκήν if thou wilt not put on strength, 9.231; soἀνάγκας ἔδυ λέπαδνον A.Ag. 218
(lyr.): hence,2 trans., put on,ἀμφ' ὤμοισιν ἐδύσετο τεύχεα Il. 3.328
, etc.;ὤμοιϊν.. τεύχεα δῦθι 16.64
;χιτῶνα περὶ χροΐ.. δῦνεν Od. 15.61
;χρυσὸν.. ἔδυνε περὶ χροΐ Il.8.43
.3 rarely abs. with a Prep., , cf. A.R.1.638;ἐς τεύχεα δύντε Od.22.201
.III of sufferings, passions, and the like , enter, come over or upon,κάματος.. γυῖα δέδυκεν Il.5.811
;ὄφρ' ἔτι μᾶλλον δύη ἄχος κραδίην Od.18.348
;ἦτορ δῦν' ἄχος Il.19.367
;ὀδύναι δῦνον μένος 11.272
; κρατερὴ δέ ἑ λύσσα δέδυκε madness is come over him, 9.239; δῦ μιν Ἄρης Ares, i.e. the spirit of war, filled him, 17.210;μιν ἔδυ χόλος 19.16
. -
32 ΔΥΏ
ΔΥΏ, einhüllen, versenken, vgl. induere, Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 2, 205, fut. δύσω, aor. ἔδῡσα, perf. δέδῡκα, perf. pass. δέδῠμαι, aor. pass. ἐδΰϑην; fast nur in composs.; häufig auch als simpl. das depon. δύομαι, sich einhüllen, sich eintauchen, versinken, hineingehen, fut. δύσομαι, aor. ἔδῡν, perf. δέδῡκα, adj. verb. δῠτέον. Von diesen Formen der Att. Prosa findet sich bei Homer in transitiver Bedeutung gar Nichts; intransitiv vom activ. das particip. δύων Iliad. 21, 232, δύοντα Odyss. 5, 272, das perf. δέδυκεν Iliad. 5, 811. 9, 239 Odyss. 12, 93 und häufig Formen des aor. ἔδυν: 3. sing. ἔδυ und δῠ, ἐδύτην Iliad. 6, 19. 10, 254. 272, ἔδυτε Odyss. 24, 106, 3. plur. ἔδυν Iliad. 11, 263, ἔδυσαν 18, 145, conjunct. δύω, Iliad. 22, 99, δύῃς Iliad. 9, 604, δύῃ, Iliad. 11, 194, optat δύη Odyss. 18, 348. 20, 286, imperat. δῠϑι Iliad. 16, 64, δῦτε Iliad. 18, 140, infin. δῠναι, δύμεναι, Iliad. 6, 185, particip. δύντα Iliad. 19, 308, δύντε Odyss. 22, 201; vom passiv. oder medium bei Homer, intransitiv, praes. δύεται Iliad. 5, 140, imperf. δυέσϑην Odyss. 22, 114, δύοντο, Iliad. 15, 345, fut. δύσομαι Odyss. 12, 383, δύσεαι Iliad. 9, 231, δύσονται Iliad. 7, 298, infin. δύσεσϑαι Odyss. 7, 18, particip. δυσομένου mit Präsensbedeutung Odyss. 1, 24. Diese letztere Form wird jedoch vielleicht besser als Aorist betrachtet; Homer hat nämlich auch sonst von δύω einen aorist. med. nach Analogie der Formen ( ἐ)βήσατο oder (ἐ)βήσετο, ἄξοντο, ὄρσεο, οἶσε, ἄξετε, ἷξον. So bei Homer öfters ἐδύσατο oder ἐδύσετο, δύσατο oder δύσετο, vgl. Scholl. Didym. Iliad. 2, 578 Odyss. 5, 337, δύσαντο Iliad. 23, 739, optat. δῡσαίατο Iliad. 18, 376 var. lect. δύσονται, s. Scholl., imperat. δύσεο Iliad. 16, 129. 19, 36 Odyss. 17, 276. Außerdem findet sich noch die intransitive Iterativform δύσκεν Iliad. 8, 271. – Homerische compp. ἀναδύω, ἐξαναδύω, ὑπεξαναδύω, ἀποδύω, ἐκδύω, ἐνδύω, ἐπιδύω, καταδύω, παραδύω, περιδύω, ὑποδύω. – Hesiod. O. 384 δυσομενάων; bei Hippocr. δυῆναι; Bion. 16, 6 δύεν intransitiv. Vgl. δύνω. – Das deponens δύομαι wird in folgenden Bed. gebraucht: – 1) von Orten, sich hineinbegeben, eindringen; – a) mit dem acc.; εἰ μέν κε πύλας καὶ τείχεα δύω ( aor. II. conj.), wenn ich in das Thor gekommen sein werde, Il. 22, 99; πόλιν Od. 7, 18; νέφεα σκιόεντα ἔδυ ἀστήρ Il. 11, 63; ϑαλάσσης εὐρέα κόλπον, unter, 18, 140; γαῖαν, unter die Erde, d. i. sterben, 6, 19; ἐρεμνὴν γαῖαν ἔδυτε Od. 24, 106; ἀνδρῶν δυσμενέων δῦναι στρατόν Il. 10, 221, eindringen in das Heer der Feinde; ὅμιλον ἀνδρόμεον 11, 537; μάχην 6, 185; πόλεμον 14, 63, wie πολέμου στόμα 19, 313, in den Kampf gehen; δύσεο δὲ μνηστῆρας, gehe unter die Freier, Od. 17, 276. Uebertr., κάματος γυῖα δέδυκεν, Ermattung ist in die Glieder gedrungen, Il. 5, 811; κρατερὴ δέ ἑ λύσσα δέδυκεν 9, 239; Μελέαγρον ἔδυ χόλος 9, 553; vgl. 19, 16; ἄχος κραδίην Od. 18, 348; mit doppeltem accusat. Od. 20, 286 ἄχος κραδίην Ὀδυσῆα; δῠ δέ μιν Ἄρης Il. 17, 210, Ares, d. i. Muth fuhr in ihn. Einzeln so auch Tragg.; αἰϑέρα δῠναι Soph. Ai. 1171; χάσμα χϑονός Eur. El. 1271; κἀμέ τοι ἔδυ φόβος Rhes. 569. – b) mit praepos.; καϑ' ὅμιλον ἔδυ Il. 3, 36; βέλος εἰς ἐγκέφαλον 8, 85; εἰς Ἀίδαο Od. 12, 383; ἐς πόντον, ὑπὸ πόντον, 5, 352. 4, 425; ὑπὸ κῦμα Il. 18, 145; εἴσω ἔδυ ξίφος Il. 16, 340; ἔδυν δόμον Ἄιδος εἴσω 11, 263; δύσκεν εἰς Αἴαντα, duckte sich zum Ajas hinan, um unter dessen Schild Schutz zu suchen, 8, 271; κατὰ σπείους δέδυκεν Od. 12, 93. So auch Folgde; ἐς ἄντρον Aesch. frg. 240, wie Diosc. 11 (VI, 220); πρὸς στόμα Soph. Ant. 1202; ἐς δόμους Eur. Herc. Fur. 873; κατὰ βένϑος Ap. Rh. 4, 967; u. in Prosa; ἐς ϑάλατταν Her. 8, 8; κατὰ γῆς Plat. Tim. 25 d; Phaed. 113 c; εἴς τι εἴσω Phaedr. 247 e; vgl. Tim. 78 d; u. Sp., z. B. Plut. Artax. 8 ἐς μέσα τὰ δεινά, sich mitten in die Gefahr stürzen; ἀκίδες δεδυκυῖαι διὰ φλεβῶν Crass. 25. – 2) von Kleidern, Waffen u. dgl., sich hineinstecken, sie sich anlegen, anthun; χιτῶνα(ς) δῠναι u. δύσασϑαι, Il. 18, 416. 23, 739; τεύχεα δῠναι 6, 340, χροῒ δ' ἔντε' ἐδύσετο Il. 9, 596; δύσετο τεύχεα καλὰ περὶ χροΐ 13, 241; τεύχεα ὤμοιιν, sich die Rüstung um die Schultern legen, 16, 64. Auch ἐς τεύχεα, Od. 22, 201; ἐν τεύχεσσι δύοντο 24, 496; ὅπλοισιν ἔνι Il. 10, 254. 272; ἐν τεύχεσι Ap. Rh. 3, 638. – Uebertr., δύσεο ἀλκήν Il. 19, 36, lege an, d. i. waffne dich mit Kraft. Einzeln auch Folgde, ἀνάγκας λέπαδνον ἔδυ, d. i. er beugte sich unter das Joch, Aesch. Ag. 211; φάρεα Eur. El. 225. – 3) scheinbar absolut, von der Sonne, untergehen, eigtl. unter die Erde, den Okeanos, das Meer, den Horizont gehen, untertauchen; Hom. Odyss. 3, 329 ἠέλιος δ' ἄρ' ἔδυ, Iliad. 18, 241 ἠέλιος μὲν ἔδυ, Odyss. 2, 388 δύσετό τ' ἠέλιος; Odyss. 1, 24 δυσομένου Ὑπερίονος Bezeichnung des Westens; so das particip. praes. activ. vom Abende Iliad. 21, 232, δείελος ὀψὲ δύων, und von einem Sternbilde Odyss. 5, 272, ὀψὲ δύοντα Βοώτην; Hesiod. O. 384 δυσομενάων (Πλη-ιάδων); von Sternen auch Aristot.; vom Monde und den Pleiaden Sappho ap. Hephaest. 65 u. Apostol. V, 98 c (Bergk P. L. G. ed. 2 p. 679 kr. 52) δέδυκε μὲν ἁ σελάνα καὶ Πληίαδες; vom Monde das imperfect. act, Bion. 16, 6, τάχιον δύεν; Plutarch. Arat. 7 δυομένης (τῆς σελήνης); δύεται ἥλιος Her. 4, 181; πρὸ δύντος ἡλίου 7, 149; δυομένῳ ἡλίῳ Xen. An. 2, 2, 8 entspricht dem δύνοντι 2, 2, 6; Plat. u. Folgende. – Untergehen, zu Grunde gehen, vernichtet werden; eigtl., νῆσος ὑπὸ σεισμῶν δῠσα Plat. Criti. 108 e; übertr., δόμος πρόπας Aesch. Ag. 983; βίου δύντος αὐγαῖς 1094. – Das υ in δύομαι ist des Verses wegen bei sp. Ep. auch lang, z. B. Ap. Rh. 1, 925; Nonn. D. 7, 286.
-
33 δυα
-
34 δυηπαθία
δυηπαθίᾱ, δύηmisery: fem nom /voc /acc dualδυηπαθίᾱ, δύηmisery: fem nom /voc sg (attic doric aeolic) -
35 δύ'
δύαι, δύηmisery: fem nom /voc plδύᾱͅ, δύηmisery: fem dat sg (doric aeolic)δύο, δύοAcut. (Sp.)indeclform (numeral)δύε, δύω 2cause to sink: pres imperat act 2nd sgδύε, δύω 2cause to sink: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
36 δύας
δύᾱς, δύηmisery: fem acc plδύᾱς, δύηmisery: fem gen sg (doric aeolic)δύᾱς, δυάωplunge in misery: imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) -
37 χωρέω
χωρέω, fut. gew. att. χωρήσομαι, selten χωρήσω, s. Poppo obs. in Thuc. p. 149, – 1) Raum geben, Platz machen, weichen, sich zurückziehen, νηῶν ἄπο Τρῶες ἐχώρησαν προτὶ Ἴλιον Il. 13, 724; ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης χωρήσαντες 18, 244; πάλιν αὖτις χωρεῖν 17, 533; γαῖα ἔνερϑεν χώρησεν, von unten her wich die Erde, sie that sich von einander, H. h. Cer. 430; – c. gen. des Ortes oder der Sache, vor der man zurückweicht oder weggeht, χώρησεν τυτϑὸν ἐπάλξιος Il. 12, 406; νεῶν ἐχώρησαν 15, 655; νεκροῦ χωρήσουσι 16, 629; u. c. dat. der Person, vor der Einer sich zurückzieht, οὐδ' ἂν Ἀχιλλῆϊ χωρήσειεν, 13, 324. 17, 101 (in der Od. kommt das simplex nicht vor); ἐκ πυλῶν χωρήσεται Aesch. Spt. 458. – 2) von der Stelle gehen, sich fortbewegen, von Personen und Sachen; ἔξω τῶνδε δωμάτων τάχος χωρεῖτε Aesch. Eum. 171, u. öfter, wie Soph.; auch χωρῶ πρὸς ἔργον, ich gehe ans Werk, an die Ausführung, Ai. 116 ( Thuc. 1, 18. 3, 831; vom Schmerze, χωρεῖ πρὸς ᾗπαρ δύη 918; Eur. oft; χωρεῖ τὸ ὕδωρ, das Wasser geht od. fließt, im Ggstz des stehenden, Xen. Cyr. 7, 5,16; τὸ τόξευμα χωρεῖ διὰ τοῦ ϑώρακος, der Pfeil geht, dringt durch den Panzer, An. 4, 2,28; auch von der Zeit, νὺξ ἐχώρει, die Nacht rückte vor od. ging zu Ende, Aesch. Pers. 382; ἐπί τι, wozu, woran gehen, ἐχώρησεν ἐπ' ἀδελφεοῦ βίαν Pind. N. 10, 73; oft = marschiren, Thuc. u. Xen., ἐναντίοι ἐχώρουν τοῖς Πέρσαις, rückten ihnen entgegen, Cyr. 7, 1,32. – Daher übertr., im Gange sein, gangbar sein, vom Gelde und von Gerüchten, ἡ φάτις κεχωρήκεε, das Gerücht hatte sich verbreitet, Her. 1, 122; λόγος ἐχώρει πολὺς ἐκ Σικελίας ὡς Plat. Ep. VII, 338 b; διὰ πάντων χωρεῖν, durch Alle hindurchgehen, sich unter Allen verbreiten, Xen. Cyr. 3, 3,62, wie ὄνομα κεχωρηκὸς διὰ πάντων Plut. Thes. 36; Rom. 19, oft; – εἴς τι, auf Etwas eingehen, sich worauf beziehen, berufen, Ar. Ran. 641. – 3) von Statten gehen, Fortgang haben; Her. 3, 42. 5, 89; auch εὖ, εὐτυχῶς, 3, 39; οὐ χωρεῖ τοὖργον Ar. Pax 472; ὅταν μηκέτι χωρῇ αὐταῖς ἐργαζομέναις Arist. H. A. 9, 40; vom Orakel, in Erfüllung gehen, Her. 1, 120; übh. gelingen, χωρήσαντός οἱ τούτου, da ihm dies gelang, 3, 43; κακῶς αὐτοῖς ἐχώρησεν ἡ κατοίκισις Plat. Legg. III, 684 e; τὰ πράγματα χωρεῖ κατὰ λόγον Pol. 28, 15, 12. – Auch = vor sich gehen, angehen, ἀγὼν χωρεῖ πρὸς ἔργον, der Kampf kommt zu Stande, Ar. Ran. 884. – Vom Gelde, eingehen, einkommen, οἱ τόκοι χωροῦσιν Ar. Nubb. 18. – Bei Sp. = angehen, möglich sein, Ael. – 4) einen Raum, eine Stelle einnehmen, in sich fassen, enthalten, aufnehmen, bes. von Maaßen, χωρέει ἀμφορέας ἑξακοσίους, Her. 1, 51. 70. 192. 4, 61. 81; γαῖα, ἣ χωρήσεται τοὺς μὴ δικαίους καὶ κακοὺς πεφυκότας Eur. Hipp. 941; ἓξ χοεῖς χωρήσεται Ar. Nubb. 1219; Plat. Conv. 214 a; Xen. An. 1, 5,6; ἡ πόλις αὐτὸν οὐ χωρεῖ Dem. 21, 200; übertr., ὅσον αἱ κεφαλαὶ αὐτοῖσιν ἐχώρεον, sie schrieen, so Viel ihre Köpfe faßten, aus vollem Halse, Arr.; auch τὸ φρόνημα, Plut. Cat. min. 46.
-
38 χαλεπός
χαλεπός, schwer, a) lästig, drückend, auch unangenehm, widrig, schädlich, übel; Hom. κεραυνός Il. 14, 417, ἄνεμοι Od. 12, 286, ϑύελλα Il. 21, 335, δεσμός 5, 391, πόνος Od. 23, 250, γῆρας Il. 8, 103, πένϑος Od. 6, 169, ἄλγος 2, 193, ἄεϑλοι 11, 622, χαλεπώτερον ἄλλον ἄεϑλον 11, 624, ἄλη 10, 464; τὰ χαλεπά, Drangsal, Mühsal, Noth, Gefahr, Unglück; δύη Aesch. Spt. 210; χαλεποῦ γὰρ ἐκπνεύματος εἶσι χειμών Suppl. 171; Soph. Trach. 1263; μόχϑοι Eur. El. 1252; συμφορά Hipp. 767, u. öfter; καὶ ἐπίπονος Plat. Rep. II, 364 a; καὶ δεινὸν πάϑος Polit. 308 a; τιμωρία πολὺ χαλεπωτέρα Apol. 39 c; τὸ χαλεπὸν τοῦ πνεύματος, die Heftigkeit des Windes, Xen. An. 4, 5,4; χαλεπὰ ἦν πάντα Cyr. 4, 1,8; ἡ ἐςβολὴ αὕτη χαλεπωτάτη ἐγένετο τοῖς Αϑηναίοις Thuc. 3, 26; auch μῦϑοι, Od. 17, 395, u. oft ἔπεα; auch χαλεπῷ ἠνίπαπε μύϑῳ, mit hartem Schelt- oder Schmähwort, Il. 2, 245. 17, 141; so ὀνείδεα 3, 438; ὁμοκλαί Od. 17, 189; χαλεπὴ φῆμις ist üble Nachrede, böser Leumund, Od. 14, 239. 24, 201; einzeln auch bei Sp.; vom Menschen, mit dem schwer umzugehen ist, verdrießlich, unwillig, auch hart, feindlich, böse, im Ggstz von ἀγανὸς καὶ ἤπιος, Od. 2, 232. 5, 10; χαλεποὶ δέ μιν ἄνδρες ἔχουσιν, ἄγριοι 1, 198; 8, 575 χαλεποί τε καὶ ἄγριοι, οὐδὲ δίκαιοι; τινί, gegen Einen, ἀλλ' αἰεὶ χαλεπὸς εἶς δμωσὶν Ὀδυσσῆος 17, 338; vgl. noch χαλεπὸς δέ τις ὤρορε δαίμων 19, 201; ϑεοῦ μῆνις Il. 5, 178, vgl. 12, 624; καὶ δύσκολος Ar. Vesp. 942; Andoc. 4, 36 sagt vom Alcibiades οὕτω χαλεπός ἐστιν, ὥςτε οὐ περὶ τῶν παρεληλυϑότων ἀδικημάτων αὐτὸν τιμωροῦνται, ἀλλ' ὑπέρ τῶν μελλόντων φοβοῦνται; so auch Plat. κριταί Critia. 107 d; Ggstz von πρᾷος, Rep. II, 375 c; ἐχϑρός Xen. An. 1, 3,12; auch von Hunden, 5, 8,24. – b) schwer, schwierig auszuführen, was mit Mühe, Anstrengung od. Gefahr für den, der es unternimmt, verbunden ist, χαλεπόν σε πάντων ἀνϑρώπων σβέσσαι μένος Il. 16, 620, vgl. Od. 20, 313. 23, 81; χαλεπὸν γάρ Il. 19, 80; χαλεπόν τοι Κρονίωνος παισὶν ἐριζέμεναι 21, 184; u. so mit dem inf. auch Od. 4, 651. 11, 156 u. sonst; χαλεπὰ ἔρις ἀντιάσαι Pind. N. 10, 72; χαλεπὸν ἔργον Ar. Lys. 1112; τραχεῖα καὶ χαλεπὴ ὁδός Plat. Rep. I, 328 e; χαλεπὸς προςπολεμεῖν ὁ βασιλεύς Isocr. 4, 138; ἀλλ' οὐ χαλεπόν, das ist ja nicht schwer, Plat. Parm. 126 c; χαλεπὸν ἤρου καὶ παντάπασιν ἄπορον Soph. 237 c; χαλεποὶ ξυγγενέσϑαι εἰσίν Rep. I, 330 c, vgl. Phaedr. 275 b; ο ὐκέτι χαλεπὰ εὑρεῖν Rep. III, 412 b; ἡ ἐςβολὴ χαλεπωτάτη ἐγένετο τοῖς Ἀϑηναίοις Thuc. 3, 26; χαλεπὸς τρέφειν Xen. Cyr. 1, 3,3, u. oft. – Adv. χαλεπῶς, schwer, schwierig; ἔνϑα διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον Il. 7, 424; χαλεπῶς δέ σ' ἔολπα τὸ ῥέξειν 20, 186; Hes. O. 686; – χαλεπῶς ἔχειν, sich übel befinden, ὑπὸ τραυμάτων, ὑπὸ πότου, Plat. Theaet. 142 b Conv. 176 a; schwer sein, Thuc. 3, 53 u. A.; – χαλεπῶς ἔχειν τινί, auf Einen aufgebracht, zornig sein, Xen. An. 6, 2,16. 7, 5,16, wie Plut. T. Graech. 21; ἐπί τινι, über Etwas, Dem. 20, 135 u. A.; auch ἔν τινι, Plut. Timol. 11; – χαλεπῶς φέρειν τι, Etwas übel aufnehmen, graviter ferre, Plat. Conv. 706 d Rep. I, 330 a; Thuc. 2, 16; auch χαλεπωτέρως, 2, 50. 8, 40.
-
39 γενναῖος
γενναῖος ( γέννα), auch 2 End., Eur. Hec. 592, angeboren, im Geschlecht liegend; Hom. einmal, Iliad. 5, 253 οὐ γάρ μοι γενναῖον ἀλυσκάζοντι μάχεσϑαι οὐδὲ καταπτώσσειν, es ist nicht die Art meines Geschlechtes; Scholl. Aristonic. γενναῖον: σημειοῦνταί τινες ὅτι οὕτως εἴρηται ἐγγενές, πάτριον, vgl. Apollon. Lex. Homer. p. 54, 17. – Gew. von edler Abkunft, ade lig, ἀνήρ, γυνή, τέκνα, Aesch. Eum. 595 Ag. 600. 1278; γονῇ γενναῖος Soph. O. R. 1469, u. sonst; vgl. Thuc. 2, 97; γενναῖός τις ἑπτὰ πάππους ἔχων πλουσίους Plat. Theaet. 174 e, u. öfter mit πλούσιος vrbdn; ἵππος, von edler Race, Hdn. 2, 9, 6; σκύλαξ, κύων, Plat. Rep. II, 375 a; Xen. Cyr. 1, 4, 15; ἀλεκτρυών, ein Kampfhahn, Men. Stob. fl. 106, 8 (v. 12). Nach Arist. rhet. 2, 15 von εὐγενές unterschieden, κατὰ τὸ μὴ ἐξίστασϑαι ἐκ τῆς φύσεως. Uebertr. auf Gesinnung u. Handlungsweise, edel, wacker, trefflich, λῆμα Pind. P. 8, 46; τοῖσι γενναίοισί τοι τό τ' αἰσχρὸν ἐχϑρόν Soph. Phil. 473; ἔπος 1388; oft Prosa, Thuc. 1, 136; καὶ τὸ ἀγαϑόν Plat. Gorg. 512 d; καὶ καλὸν πρᾶγμα 485 d; καὶ ἁπλοῦς ἀνήρ Plat. Rep. II, 361 b; Folgde; häufig in Anreden, ὦ γενναῖε, o Wackerer! γενναῖος εἶ, du bist sehr gütig, höflich ablehnend, Ar. Th. 220, oft ironisch. Auch von Dingen, was in seiner Art tüchtig ist, trefflich, edel, σταφυλή Plat. Legg. VIII, 844 e; so σῦκα, ἰχϑύς, τεῖχος, stark, Hdn. 3, 1, 14; πώγων, lang, Plut. Lys. 1; στόμα, groß, Ael. H. A. 16, 4; χώρα, fruchtbar, Pol. 4, 45; übh. stark, heftig, δύη Soph. Ai. 918; πολλὰ καὶ ἄλλα γενναῖα ἐποίησεν ὁ ἄνεμος Xen. Hell. 5, 4, 17, er gab Zeichen seiner Stärke, richtete Schaden an. – Adv. γενναίως, in allen diesen Bdign; γενναιότατα καὶ κάλλιστα Her. 1, 37; τὰ προςπίπτοντα γενναίως φέρειν Men. monost. 13; γενναιότατα ὠϑεῖτε, tüchtig, kräftig, Eur. Cycl. 652; γενναιοτέρως Plat. Theaet. 166 c; γενναιέστατον Dinoloch. bei Eust. Od. 1441, 18.
-
40 κήδω
κήδω, besorgt machen, betrüben; κῆδε δὲ ϑυμόν Il. 5, 40, öfter; übh. Schaden zufügen, verletzen, kränken, καλόν τοι σὺν ἐμοὶ τὸν κήδειν ὅς κέ με κήδῃ 9, 611; ὃς τόξοισιν ἔκηδε ϑεούς 5, 604; χειμὼν μῆλα κήδει 17, 550; vgl. 24, 542 Od. 9, 402. 23, 9; Hes. O. 362. Dazu fut. κηδήσοντες, Il. 24, 240, Schol. πενϑήσοντες. Die alten Gramm. haben auch das fut. κηδέσω gebildet, um κηδεμών, κηδεστής abzuleiten. – Pass. κηδόμενος, betrübt, Il. 1, 586. – Med. κήδομαι, sich bekümmern, Sorge tragen für Einen, sich seiner annehmen, τινός, κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα ϑνήσκοντας ὁρᾶτο Il. 1, 56; Δαναῶν οὐ κήδεται οὐδ' ἐλεαίρει 11, 663; εἰ δὲ καὶ Ἕκτορά περ φιλέεις καὶ κήδεαι αὐτοῦ 7, 204; κηδέσκετο Od. 22, 358; καδόμενοι Pind. Ol. 6, 47; absol., Aesch. πόλιν φύλαξαι κήδεσαί τ' ἐναργῶς Spt. 126; εἴπερ τι τοῦ σαυτοῦ βίου κήδει Soph. O. R. 1061; Ai. 202; auch κεἴ τινος κήδει πέρι, Phil. 617; εὐνοῶν καὶ κηδόμενος vrbdt Ar. Nub. 1410; in Prosa, ἐμεῦ ϑεοὶ κήδονται Her. 1, 209; τῆς Ἑλλάδος 9, 45; auch μὴ ἀπόλωνται κηδόμενος, 7, 220; Thuc. 6, 76; Xen. Hell. 6, 4, 5 Cyr. 5, 5, 34; εἴ τίς γε αὑτοῦ καὶ σμικρὸν κήδεται Plat. Charm. 173 a; κηδόμενος ἵνα μὴ δύῃ Polit. 273 d; neben φροντίζειν, Rep. I, 344 e; Ggstz ὀλιγωρεῖν, Isocr. – Dieselbe Bdtg hat κεκαδήσομαι, Il. 8, 352 οὐκέτι νῶϊ ὀλλυμένων Δαναῶν κεκαδησόμεϑα; vgl. noch χάζομαι wegen κεκαδήσω u. κέκαδον. – Das perf. κέκηδα = κήδομαι, Tyrt. 3, 28. – Ael. bei Suid. auch = bestatten.
См. также в других словарях:
δύη — δύη, η (Α) 1. δυστυχία, αθλιότητα 2. (κατά τους Πυθαγόρειους) ο αριθμός δύο … Dictionary of Greek
δύη — misery fem nom/voc sg (attic epic doric ionic) δύω 2 cause to sink aor opt act 3rd sg δυάω plunge in misery pres imperat act 2nd sg (doric) δυάω plunge in misery pres imperat act 2nd sg (epic doric ionic aeolic) δυάω plunge in misery imperf ind… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δύῃ — δύη misery fem dat sg (attic epic doric ionic) δύω 2 cause to sink aor subj mid 2nd sg δύω 2 cause to sink aor subj act 3rd sg δύω 2 cause to sink pres subj mp 2nd sg δύω 2 cause to sink pres ind mp 2nd sg δύω 2 cause to sink pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δύηι — δύῃ , δύη misery fem dat sg (attic epic doric ionic) δύῃ , δύω 2 cause to sink aor subj mid 2nd sg δύῃ , δύω 2 cause to sink aor subj act 3rd sg δύῃ , δύω 2 cause to sink pres subj mp 2nd sg δύῃ , δύω 2 cause to sink pres ind mp 2nd sg δύῃ , δύω… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δύαι — δύη misery fem nom/voc pl δύᾱͅ , δύη misery fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δυηπαθίην — δύη misery fem acc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δυηπαθίης — δύη misery fem gen sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δυηπαθίῃ — δύη misery fem dat sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δυᾶν — δύη misery fem gen pl (doric aeolic) δυάω plunge in misery pres part act masc voc sg (doric aeolic) δυάω plunge in misery pres part act neut nom/voc/acc sg (doric aeolic) δυάω plunge in misery pres part act masc nom sg (doric aeolic) δυᾶ̱ν , δυάω … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δυῶν — δύη misery fem gen pl δύο Acut. (Sp.) masc/fem/neut gen/dat pl (ionic) δυάω plunge in misery pres part act masc voc sg δυάω plunge in misery pres part act neut nom/voc/acc sg δυάω plunge in misery pres part act masc nom sg (attic epic ionic) δυάω … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δύαις — δύη misery fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)