-
1 δυστανος
-
2 δύστανος
1 wretched μόχθον ἄλλοις ἀμφέπει δύστανον ἐν τείχεσιν of a felled oak P. 4.268 -
3 δύστανος
δύστᾱνος, δύστηνοςwretched: masc /fem nom sg (doric) -
4 δύ-στηνος
δύ-στηνος, ον, dor. δύστᾱνος, unglücklich, jammervoll, elend. Ableitung unsicher, vgl. ἄστηνος. Bei Homer öfters, aber nur von Menschen: Nominat. δύστηνος mehrmals, als femin. Iliad. 22, 477; gen. δυστήνοιο Odyss. 11, 76; accus. δύστηνον öfters, Odyss. 17, 10 τὸν ξεῖνον δύστηνον, Scholl. Aristonic. (ἡ διπλῆ) πρὸς τὴν τοῦ ἄρϑρου μετάϑεσιν. ὅμοιόν ἐστι τῷ »οὔτε τὰ τεύχεα καλά ( Iliad. 21, 317)«, vgl. Scholl. Aristonic. Iliad. 21, 317; vocativ. ὦ δύστηνε Odyss. 10, 281. 11, 80. 93; dativ. plural. δυστήνοισι μετ' ἀνδρασιν Iliad. 17. 445; genit. plural. Iliad. 6, 127. 21, 151 δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν, zu verstehen wie υἷες Ἀχαιῶν, nicht allein die Aeltern sind δύστηνοι, sondern auch und grade besonders die Söhne selbst, vgl. Scholl. Iliad. 6, 127. – Folgende: Pind. P. 4, 268 μόχϑον δύστανον; häufig bei Tragg., gew. von Menschen; ϑέρος Aesch. Ag. 1640; τινός, in etwas, Aesch. Pers. 873 u. Eur. Troad. 112; mit der Nebenbedeutung dersittlichen Verworfenheit, unselig, Soph. El. 126; λόγοι Eur. Herc. Fur. 1346; ὄνειρος Ar. Ran. 1328; seltener in Prosa, λογάρια δ. Dem. 19, 255; πάϑος D. Hal. 6, 20; Plut. Ant. 84. – Adv., δυστήνως, superlat. δυστηνοτάτως, Eur. Suppl. 991.
-
5 ἰαύω
ἰαύω (vgl. αὔω), schlafen; Ζηνὸς – ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύεις Il. 14, 213; übh. die Racht zubringen, πολλὰς μὲν ἀΰπνους νύκτας ἴαυον Il. 9, 325; auch von Thieren, Od. 14, 16; ἐννυχίαν τέρψιν ἰαύειν Soph. Ai. 1183; vgl. ποῦ δῆϑ' Ἕκτωρ τὸν ὑπασπίδιον κοῖτον ἰαύει; Eur. Rhes. 740; γεραιὸν πόδα δεμνίοις δύστανος ἰαύων Phoen. 1553, Schol. ἐγκοιμίζων, den altersmüden Fuß ruhend; sp. D.; auch τινός, = παύω, Lycophr. 101.
-
6 ἰώ
ἰώ, Interjection, bes. der Freude, häufig bei den Tragg., z. B. ἰὼ μάκαρες εὔεδροι Aesch. Spt. 93, ἰὼ ϑεοί Soph. Phil. 736, ἰὼ γενεαὶ βροτῶν O. R. 1186; zweimal, ἰὡ ἰώ, Ai. 693, ἰὼ ἰὼ Παιάν Tr. 220; Eur. Bacch. 576; – der Trauer, ἰὼ τάλαινα Aesch. Ag. 1028; ἰὼ δύστανος, ἰὼ τλήμων Soph. Ant. 843 Ai. 877; Eur. Hec. 716 u. öfter; ἰὼ ἰὼ ἰὼ δυςάγκριτοι πόνοι Aesch. Suppl. 118; ἰώ μοι, ἰώ μοί μοι, Soph. O. C. 199 Ai. 326 u. öfter; Eur. El. 159; Ar. Vesp. 750; c. gen., ἰὼ πάτερ σοῦ τῶν τε γενναίων τέκνων Aesch. Ag. 1300; ἰώ μοι πόνων Eur. Phoen. 1289; ἰὼ ἰὼ τραυμάτων ἐπωδύνων Ar. Ach. 1166. Seltener bei anderen Dichtern, Diosc. 34 Mel. 124 (VII, 434. 468). [Ι eigentlich kurz. wird auch lang gebraucht von den Tragg.]
-
7 δυστηνος
дор. δύστᾱνος 2[ἵστημι]1) несчастный, злополучный Hom., Trag., Arph., Plut.2) жалкий, отвратительный, ужасный(δυστανοτάτη μάτηρ = Κλυταιμνήστρα Soph.; λογάρια Dem.)
-
8 ιω
I.ἰώ(ῐ и ῑ) interj.1) ( возглас обращения) о!ἰὼ γενεαὴ βροτῶν! Soph. — о, поколения смертных!, о, люди!
2) ( возглас ликования) о!(ἰὼ ἰώ, Πάν, Πάν! Soph.)
3) ( возглас сожаления или скорби) о!, увы!, ах! (с nom., gen. или dat.)ἰὼ δύστανος! Soph. — о я, несчастная!;
ἰώ μοί μοι! Soph. — увы мне!;ἰώ μοι πόνων! Eur. — ах, что за муки!II.ἰῶIII.ἱῶIV.ἴω -
9 δύστηνος
A wretched, unhappy, unfortunate, disastrous, poet. Adj.:1 mostly of persons, as always in Hom. and mostly Trag., A.Pers. 909 (anap.), etc.; δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν unhappy are they whose sons.., Il.6.127.2 of sufferings and the like ,μόχθος δ. Pi.P.4.268
; ; (lyr.); (lyr.); (lyr.);πάθος D.H.6.20
. Adv., [comp] Sup.δυστανοτάτως γηράσκω E.Supp. 967
(lyr.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δύστηνος
-
10 ἰαύω
ἰαύω [pron. full] [ῐ], poet. Verb, mostly used in [tense] pres. and [tense] impf. (Trag. only in lyr.): [dialect] Ep. [tense] impf.Aἰαύεσκον Od.9.184
, Perdrizet-Lefebvre Graffītes Grecs du Memnonion d' Abydos 528: [tense] fut.ἰαύσω Lyc.101
, 430: [tense] aor. 1ἴαυσα Od.11.261
, Call.Aet.3.1.2:—sleep, pass the night,Ζηνὸς.. ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύεις Il.14.213
, cf. Od.11.261;ἀΰπνους νύκτας ἴαυον Il.9.325
, Od.19.340; of beasts,ἔνθα δὲ πολλὰ μῆλ'.. ἰαύεσκον 9.184
;ἄρσενες ἐκτὸς ἴαυον 14.16
;δεμνίοις δύστανος ἰαύων E.Ph. 1537
(lyr.): c. acc. cogn., ἐννυχίαν τέρψιν ἰαύειν enjoy the night's sleep, S.Aj. 1204 (lyr.); ὑπασπίδιον κοῖτον ἰαύειν, of a soldier sleeping under arms, E. Rh. 740 (anap.);ὕπνον Theoc.3.49
, Call. l.c. -
11 ἰώ
ἰώ, an exclam., chiefly in dramatic poetry (lyr.); freq. repeated twice, rarely three times, as A.Supp. 125; esp. in invoking aid, ἰ. μάκαρες, ἰ. θεοί, Id.Th.96, S.Ph. 736;2 freq. also of grief or suffering, oh!ἰ. δύστανος S. Ant. 850
;ἰ. μοί μοι Id.OC 199
, etc.;ἰ. κακοπάρθενε Μοῖρα AP7.468
(Mel.); ἰ. Σπάρτα ib. 434 (Diosc.): c. gen.,ἰ., πάτερ, σοῦ τῶν τε.. τέκνων A.Ag. 1305
;ἰ. μοι πόνων E.Ph. 1290
;ἰ. ἰ. τραυμάτων Ar.Ach. 1205
.3 rarely in Prose, ἰ., φασί τινες, of an objector, Gal.Thras. 32. -
12 δύστηνος
δύ-στηνος, ον, dor. δύστᾱνος, unglücklich, jammervoll, elend; δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν, zu verstehen wie υἷες Ἀχαιῶν, nicht allein die Eltern sind δύστηνοι, sondern auch und grade besonders die Söhne selbst; mit der Nebenbedeutung dersittlichen Verworfenheit, unselig -
13 δύστηνος
Grammatical information: adj.Other forms: Dor. δύστανοςDerivatives: ἄστηνος, s. v.Etymology: Prob. `who has a bad stand', from δυσ- and *στῆ-ν-, *στᾶ-ν-, identical with Skt. sthā́nam, Av. OP stāna- n. `stand, position'. In Slavic an old u-stem, e. g. Russ.-Csl. stanъ `lair', Russ. stán `stature, standplace, camp'; other forms in Vasmer Russ. et. Wb. s. v. See also Fraenkel Gnomon 22, 236. - The form given by Hdn. Gr. 1, 217, δύστος = δύστηνος (s.v.), can be identical with Skt. duḥstha- `id.' (IE * dus-sth₂-o-s; to στῆ-ναι). S. Osthoff Etym. parerga 1, 126, Bechtel Lex. s. δύστηνος.Page in Frisk: 1,427Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δύστηνος
См. также в других словарях:
δύστανος — δύστᾱνος , δύστηνος wretched masc/fem nom sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δύστηνος — η, ο (Α δύστηνος, ον και δωρ. δύστανος, ον) (για πρόσ.) άθλιος, άτυχος, ταλαίπωρος αρχ. 1. (για πράξη, πάθημα, κατάσταση κ.λπ.) ελεεινός 2. (με ηθική σημασία) άθλιος, χαμένος … Dictionary of Greek
