-
1 Δακτύλων
Δάκτυλοιmasc gen pl -
2 δακτύλων
δάκτυλος-finger: masc gen plδάκτυλος-finger: neut gen pl -
3 δακτύλων
[из] пальцевΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > δακτύλων
-
4 δακτυλος
ὅ1) палец(μέγας = ἀντίχειρ Her., Arst.; μέσος Arst.; σμικρότατος Plat. или ἔσχατος Arst.; οἱ τῶν ποδῶν δάκτυλοι Xen., Arst.; δάκτυλοι τῶν καμήλων, ὀρνίθων, σαυρῶν Arst.)
ἐπ΄ ἄκρων τῶν δακτύλων Arst. — на цыпочках2) дактиль (наименьшая мера длины, у греков = 19.3 мм) Her., Arst.3) перен. мгновение, миг(δ. ἀώς, sc. ἐστι Anth.)
4) финик(τῶν δακτύλων πυρῆνες Arst.)
5) стих. дактиль ( стопа _UU) Arph.7) pl. δάκτυλοι Ἰδαῖοι Diod. дактили горы Ида, т.е. жрецы Кибелы -
5 δάκτυλος
δάκτῠλος, ὁ, poet. pl.Aδάκτυλα Theoc.19.3
, AP9.365 (Jul. Imp.), also Arist.Phgn. 810a22: -finger, ἐπὶ δακτύλων συμβάλλεσθαι τοὺς μῆνας to reckon on the fingers, Hdt.6.63;ὁ μέγας δ.
the thumb,Id.
3.8, Diog.Apoll.6; ;οἱλιχανοί Hp.Art.37
;ὁ ἔσχατος Id.PA687b17
: prov.,ἄκρῳ δ. γεύεσθαι Procop.Gaz.Ep. 31
;οὐκ ἄξια ψόφου δακτύλων Clearch.5
.2οἱ δ. τῶν ποδῶν
the toes,X.
An.4.5.12; and, without ποδός, Batr.45, Ar.Eq. 874, Arist. HA 494a12;τὸ τῶν δ. μέγεθος ἐναντίως ἔχει ἐπί τε τῶν ποδῶν καὶ τῶν χειρῶν Id.PA 690a30
; ὁ μέσος δ. of a monkey, Id.HA 502b3; ὁ μείζων δ. the great toe, Plu.Pyrrh.3. b. of the toes of beasts, Arist.HA 498a34; of birds, Id.PA 695a22.II a measure of length, finger's breadth, = about 7/10 of an inch, Hdt.1.60, al.;πώνωμεν, δάκτυλος ἀμέρα Alc.41
;δάκτυλος ἀώς AP12.50
(Asclep.): Astron., digit, i.e. twelfth part of the sun's or moon's apparent diameter, Cleom.2.3.III metrical foot, dactyl, -?δάκτυλοςX ?δάκτυλοςX, Pl.R. 400b;ῥυθμὸς κατὰ δάκτυλον Ar.Nu. 651
; δ. κατ' ἵαμβον, diiambus, Aristid. Quint.1.17.2 δάκτυλοι, οἱ, a dance, Ath.14.629d.2 kind of grape, Plin.HN14.15, Colum.3.2.1.3 = ἄγρωστις, Plin.HN24.182.V Δάκτυλοι Ἰδαῖοι mythical wizards and craftsmen in Crete (or Phrygia, D.S.17.7), attached to the cult of Rhea Cybele, Hes.Fr. 176, Pherecyd.47 J., S.Fr. 364, Str.8.3.30, D.S.5.64, IG12(9).259.22 ([place name] Eretria).2 δ. Ἰδαῖοι, = γλυκυσίδη, Dsc.3.140.b fossil found in Crete, Plin.HN37.170.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δάκτυλος
-
6 μύουρος
A tapering (lit. mousetailed), of a non-carnivorous fish's στόμα (snout), Arist.PA 662a32, 697a1; of theαἱμόρροος 11
, , cf. 225;ἐξ εὐρείας τῆς κεφαλῆς μείουρος κάτεισιν ἔστε ἐπὶ τὴν οὐράν Ael.NA15.13
· εἰς (ἐπὶ) μείουρον ἄγεσθαι taper towards the tail, Philum.Ven.21.1, 27.1; ἐν τῷ μειούρῳ τῆς οὐρᾶς the tapering part of a horse's tail, Hippiatr.55; τὸ μείουρον (sc. τοῦ σπέρματος)πρὸς τὴν γῆν ἄγοντας Gp.10.57.8
, cf. 10.63.4;κάμαξ μύουρος Apollod.Poliorc.172.9
(v.l. μεί-), 182.6, cf. Ph.Bel.51.8 (μύ-), 83.20 ([etym.] μεί-); πύργον.. ἐς μύουρον ἀνιόντα Paus.10.16.1
;αἱ πρὸς ὄμμα τε καὶ ὀρθογώνιοι στοαὶ πόρρωθεν μείουροι φαίνονται Hero
*Deff.135.9 (v.l. μύ-) ; μετρεῖ τὰ μείουρα ὡς κώνους κολούρους, i.e. roughly, ib.8; σφὴν μείουρος Id.*Stereom.1.28; λίθος μείουρος ib.2.17 (v.l. μύ-), 59; ξύλον μύουρον Id.*Mens.8 (as Subst. μείουρος, ὁ, tapering prism, Id.*Deff.133.2, *Geom.3.24);ἐκφύσεις κατὰ τὸ ἄκρον μείουροι Diocl.Fr.27
; μείουρος σχηματισμὸς [τῶν δακτύλων], i.e. with the tips pressed together, Sor.2.60;μύουρον σχῆμα Str.2.5.6
, Apollod.Poliorc.181.3; μερίς, τμῆμα, γραμμή, Str.11.11.7. Adv.,συνηγμένων μειούρως τῶν δακτύλων Paul.Aeg.6.74
.2 στίχοι μείουροι 'tapering' hexameters, in which the first syllable of one of the last two feet is short instead of long, Ath. 14.632e, cf. Sch.Heph.p.290 C., Eust.900.7.3 of the pulse, dying away gradually, Gal.8.480,524, 9.314. Adv. - ρως ibid.4 of an epic poem with only a single μῦθος, ὥστε.. βραχέως δεικνύμενον μύουρον φαίνεσθαι it seems too short, Arist.Po. 1462b6; of periods, Id.Rh. 1409b18. (In this group of words codd. freq. vary between μυ- and μει-; both μυουρία and μειουρία are recognized by Eust. l. c.: μυ- prob. became μει- by phonetic change, cf. ἐρρηγεῖα, κώδεια, etc.: μῠ- Nic. Th. 225, D.P.l.c., but μῡ- Nic. Th. 287.)------------------------------------μύουρος (B), ἡ, a plant,II = σάμψυχον, Ps.-Dsc.3.39.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μύουρος
-
7 κνῦμα
κνῦμα, τό, das Kratzen, Reiben, τῶν δακτύλων, das leise Anklopfen an die Thür, Ar. Eccl. 35, Schol. τὸν ἠρεμαῖον κνησμόν.
-
8 διαῤ-ῥέω
διαῤ-ῥέω (s. ῥέω), 1) durchfließen, διὰ μέσου Her. 7, 108, wie ὕδωρ διὰ τῶν δακτύλων διαῤῥυέν Luc. D. mort. 17, 1; χώραν, durch ein Land, Isocr, 11, 14; Pol. 3, 110, 8; von einem Schiffe, leck sein, Luc. D. Mort. 10, 1; entschlüpfen, ἐκ τῆς στρατοπεδείας Pol. 1, 74, 10; τῶν χειρῶν Luc. gymn. 28; vgl. Ael. V. H. 3, 1. – 2) zerfließen; ἱδρῶτι διεῤῥεῖτο, er zerfloß vor Schweiß, Hel. 10, 13; dah. = verschwinden, ἡ χάρις Soph. Ai. 1267; τὸ ἀργύριον Dem. 37, 54; bes. ὑπὸ μαλακίας, ὑπὸ ϑρύψεως, Plut. Ages. 14: Luc. D. Mort. 11, 4 u. sonst; auch διαῤῥεῖν τῷ βίῳ, ein lockeres Leben führen, Ael. V. H. 9, 24; – durch Krankheit hinschwinden, Ar. Vesp. 1156; ὑπὸ νόσου, D. L. 2, 14; – χείλεσι διεῤῥυηκόσι, mit aufgesperrtem Munde, Ar. Nubb. 863.
-
9 ἀν-άπτω
ἀν-άπτω, 1) anheften, an etwas befestigen, πείρατ' ἀνήφϑω ἔκ τινος, sollen angebunden werden an etwas, Od. 12, 51; vgl. Ap. Rh. 2, 160; auch im med.; so Eur. Med. 748; πρός τι, Herc. f. 1011; ἀγάλματα, ὑφάσματά τε χρυσόν τε, aufstellen in Göttertempeln, weihen, Od. 3, 274; μῶμον 2, 86, einen Tadel, Schandfleck anhängen; so αἶσχός τινι Agath. 3 (V, 302); übh. beilegen, zuschreiben, αἷμα εἴς τινα, den Mord ihm anrechnen, Eur. Andr. 1197; χάριν τινί Plut. Ant. 46; τὴν αἰτίαν τῆς πόλεως ἐς τὸν Πύϑιον ἀνῆψε Lyc. 6, u. öfter (vgl. τί νύ τοι τόσα κήδε' ἀνῆπται Ap. Rh. 2, 245) – Med., sich anhängen, τινός, an etwas, πέπλων Eur. Herc. Fur. 629 u. Sp.; eigthümt. Dinarch. 1, 36 ἐπιστολὴν ἐκ τῶν δακτύλων ἀναψάμενος, wozu Bekk. Aesch. 3, 164 vgl., einen Brief nur zur Schau in den Händen haltend; an sich anknüpfen, ναῦς, eroberte Schiffe mit sich fortführen, Diod. Sic. 13, 19. 14, 60; Plut. Cam. 8; – χάριν τινί, Jemandem danken, Ap. Rh. 2, 114; – aber χάριτας εἴς τινα, Einem Gunst zu Theil werden lassen, Eur. Phoen. 572; κῆδός τινι, Verwandtschaft mit Einem knüpfen, Troad. 845; – anziehen, στέρνοις νεβρίδα Agath. 31 (VI, 172); übertr., οὐδ' ἔτι τάρβος ἀνάψομαι, ich werde keine Furcht mehr haben, Ap. Rh. 2, 643. – 2) anzünden, φῶς Plat. Tim. 39 b; Eur. πῦρ ϑεοῖς Or. 1137 u. πυρὶ δόμους 1594; übertr., μείζονι ϑυμῷ Med. 107, u. öfter Sp., auch von Fieberanfällen; – παστὰς λαμπάδι ἀνήπτετο, wurde erleuchtet, Thall. (VII, 188).
-
10 ὄ-νυξ
ὄ-νυξ, υχος, ὁ (mit νύσσω verwandt, vgl. unguis, ungula), 1) Klaue, Kralle; Hom. immer vom Adler, νεβρὸν ἔχοντ' ὀνύχεσσιν, Il. 8, 248, wie αἰετὸς δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι, 12, 202. 220, vgl. Od. 2, 153. 15, 161; von den Krallen des Habichts Hes. O. 206. 207. Von Löwen, λεόντων ὄνυχας ὀξυτάτους, Pind. N. 4, 63; auch vom Pferde, Xen. Hipp. 1, 3. – Bei Menschen, der Nagel; Hes. Sc. 266; ὄνυχος ἄλοκι νεοτόμῳ, Aesch. Ch. 25; κόμην ἄπριξ ὄνυξι συλλαβὼν χερί, Soph. Ai. 303; δίαιμον ὄνυχα τιϑεμένα σπαραγμοῖς, Eur. Hec. 656, vgl. Or. 959, u. öfter von dem Zerfleischen der Wangen zum Zeichen der Trauer; ὄνυχες τῶν δακτύλων, Ar. Av. 8; u. in Prosa, ἐχϑρῶν τὰς χέρας νεκρῶν ἐόντων ἀποδείραντες αὐτοῖσι ὄνυξι, Her. 4, 64; Plat. Tim. 76 e; – ἐξ ὀνύχων, aus den Fingernägeln, oder Fingerspitzen, d. i. vom Herzensgrunde, φιλεῖν, lieben, Sp.; – ἐξ ὀνύχων λέοντα, ex ungue leonem, s. Diogen. 5, 15 u. nott. daselbst; auch allgemein, ἐκ τῶν ὀνύχων τεκμαίρεσϑαι, d. i. das Ganze an einem charakteristischen Theile erkennen; – ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, von zarter Jugend auf, Automed. 3 (V, 129); τὸ δὴ λεγόμενον ἐξ ἁπ. ὀν., Plut. de educ. lib. 5; a. Sp.; – ὁ πόνος δύεται εἰς ὄνυχα, er dringt unter die Nägel, wie wir sagen »bis in die Fingerspitzen«, die höchste Empfindlichkeit bezeichnend. – In der Sprache der Bildhauer ὁ πηλὸς ἀφικνεῖται εἰς ὄνυχα, der Thon kommt an die Nagelprobe, wenn der Künstler mit dem Nagel untersucht, ob Alles genau und glatt gearbeitet ist, oder Alles mit der größten Sorgfalt bis ins Kleinste nachpolirt (vgl. Plut. de prof. virt. sent. a. E.), die Nägel u. andere Beiwerke der Art genau ausarbeitet; auch ἐκμέμακται εἰς ὄνυχα, bis auf den Nagel, bis auf das Kleinste genau ausgearbeitet; auch auf andere Dinge übertr., ἡ ἀκριβὴς σφόδρα καὶ δι' ὄνυχος λεγομένη δίαιτα, die genaueste, sorgfältigste Diät, Plut. de sanit. tuend. p. 387. – Uebh. εἰς ὄνυχα, δι' ὄνυχος, ἐπ' ὄνυχος, bis auf den Nagel, wie wir sagen: bis aufs Haar, aufs Genaueste zutreffend, wie σύμπηξις εἰς ὄνυχα, von einer aufs Haar passenden Fuge. – 2) von der Aehnlichkeit mit einer Kralle heißt ὄνυξ auch jeder Haken, jedes hakenförmige Werkzeug, uncus; Her. 7, 36 ὄνυξι ξυλίνοισι τὰ ὅπλα στρεβλοῠντες, v. l. ὄνοισι, ein Folterwerkzeug, Sp.; – Haken am Anker, κατέμαϑε τῇ ἀγκύρᾳ τὸν ὄνυχα μὴ προςόντα, Plut. de mul. virt. p. 274. – 3) von der Aehnlichkeit mit dem Nagel eines Menschen der untere weiße Theil an der Rose und am Knoblauch, mit dem die Blätter und Knöpfe ansitzen, ungues rosarum, Diosc. – 4) ein wie ein Nagel aussehendes Geschwür auf der Hornhaut des Auges, Medic. – 5) ein Theil der Leber, Medic. – 6) ein streifiger Edelstein, der O nyx; auch das aus Onyr Verfertigte, bes. eine Salbenbüchse aus Onyx, Sp.
-
11 ἐπ-άλλαξις
ἐπ-άλλαξις, ἡ, Wechsel, Tausch, Verkehr, Harpocr. aus Antiph.; Uebergang aus einer Klasse in die andere, Arist. gen. an. 2, 1; die Verschränkung, Durchkreuzung, Plat. Soph. 240 c, = συμπλοκή; so auch δακτύλων Arist. Probl. 31, 11; τοῦ χάρακος Pol. 18, 1, 11.
-
12 ἐκ-στροφή
ἐκ-στροφή, ἡ, das Herausdrehen, z. B. τῶν δακτύλων, der Finger aus den Gelenken, Alciphr. 3, 54; τοῦ λόγου, Verdrehung, Plut. adv. Stoic. 27 M.
-
13 ἐξ-αρτάω
ἐξ-αρτάω, daran aufhängen, anknüpfen, befestigen; τοὺς ϑυρεοὺς ἐκ τῶν ὤμων Pol. 18, 1, 4; a. Sp.; τί τινος, Ath. X, 429 b, wie ἀλλοτρίων ἐπαίνων τὴν δόξαν Plut. Arat. 1; τὴν πρᾶξιν τῆς προδοσίας, davon abhängig machen, Fab. Max. 22; – τὴν οὐράν, lang ausstrecken, Ael. H. A. 4, 21. – Gew. im pass. mit fut. msd., woran aufgehängt sein, Ar. Eccl. 2; χειρός Eur. Hipp. 325; ὥςπερ ἐκ τῆς λίϑου ὁρμαϑὸς ἐξήρτηται χορευτῶν Plat. Ion 536 a; übertr., wovon abhangen, σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεϑα Eur. Suppl. 757; ἐξ ὧν (ἡδονῶν) ἀνάγκη τὸ ϑνητὸν πᾶν ζῷον οἷον ἐξηρτῆσϑαι Plat. Legg. V, 732 e; ἐξαρτήσεται τῆς ἰσχύος Xen. Cyr. 5, 4, 20; αἱ ἐλπίδες ἐξήρτηνται ἐκ τῶν ἡγουμένων Pol. 10, 33; – ἐξήρτηται τὸ ἄλλο χωρίον, daran reiht sich, ist damit verbunden, Thuc. 6, 96, wie Plut. Ant. 46; ἐξηρτημένον αὐτοῦ τὸ πλῆϑος ὁρῶντες, daß es sich an ihn geschlossen hatte, C. Graech. 6; Caes. 41; τῶν ποιητῶν ὁ μὲν ἐξ ἄλλης Μούσης, ὁ δὲ ἐξ ἄλλης ἐξήρτηται Plat. Ion 536 a. – Bei Aesch. Prom. 713 ist τόξοισιν ἐξηρτημένοι die sich mit dem Bogen behangen, sich den Bogen umgehängt haben; vgl. πώγωνας ἐξηρτημένας Ar. Eccl. 494; ἐπιστολὰς ἐξηρτημένος ἐκ τῶν δακτύλων Aesch. 3, 164, zur Schau an den Fingern hangend haben; πήραν, λεοντῆν, Luc. fug. 14 u. a. Sp.; so auch wohl Dem. 9, 49 ἐξηρτῆσϑαι στρατόπεδον, mit der v. l. ἐξηρτύσϑαι, das Heer an sich hängen und mit sich schleppen. – Das med., sich an Etwas hängen, Ar. Pax 470 u. A.; dah. = Anhänger sein, τῆς Ἀκαδημίας Plut.
-
14 ἐξ-άπλωσις
ἐξ-άπλωσις, ἡ, die Entfaltung, Aret.; καὶ ἔκτασις τῶν δακτύλων S. Emp. adv. rhet. 7.
-
15 ακρος
31) высший, верхнийἀκροτάτῃ κορυφῇ Hom. — на самой вершине;
ἐπ΄ ἄκρων ὀρέων Soph. — на вершинах гор;ἄκρη πόλις Hom. = ἀκρόπολις2) наружный, поверхностныйἄκρη ῥινός Hom. — поверхность кожи;
οὐκ ἄκρας καρδίας ἔψαυσέ μου Eur. — это глубоко врезалось в мое сердце (ср. 3)3) крайнийἄκρη χείρ Hom., Her. — кисть руки, рука;
ἄκρα γλῶσσα Soph. — кончик языка;ἐπ΄ ἄκρων (sc. ποδῶν или δακτύλων) Soph. — на цыпочках;πεδίον ἄκρον Soph. — край равнины;ἄκρα ἱστία Arph. — край парусов;πρὸς ἄκρον μυηλὸν ψυχᾶς Eur. — до глубины души (ср. 2);ἄκρα νύξ Soph. — глубокая (поздняя) ночь;ἄ. ὀργήν Her. — вспыльчивый;οἱ ἄκροι Arst. — крайние классы, т.е. богачи и бедняки4) наилучший, превосходный, отличный(εἴς и περί τι Plat.; ἀνήρ Her.; τεχνῖται καὴ σοφισταί Plut.)
ἄκροι γενόμενοι ταύτην τέν ἡμέραν Her. — храбро сражаясь в этот день;ψυχέν οὐκ ἄ. Her. — павший духом, малодушный;οἱ ἄκροι τῆς ποιήσεως Plat. — величайшие представители поэзии;ἐγώ σοι μάντις εἰμὴ τῶν δ΄ ἄ. Soph. — это я тебе безошибочно предсказываю;ἄ. διαλέγεσθαι Plut. — искусный в споре;Ἄργείων ἄκροι Eur. — аргосская знать;ἥ ἄκρα ἐπιμέλεια Plut. — тщательный уход -
16 διαρρεω
(fut. διαρρεύσομαι, aor. 2 διερρύην)1) течь сквозь или через, протекать(διὰ μέσου Her. и διὰ τῶν δακτύλων Luc.; τέν νῆσον Isocr.; τὸν Ἀπεννῖνον Polyb.)
2) втекать, впадать3) протекать, иметь течь(τὸ σκαφίδιον διαρρεῖ Luc.)
4) вытекать, утекать, уплывать(διαρρυῆναι τῶν χειρῶν Luc.; τὸ ἀργύριον διαρρυέν Dem.)
διαρρεῖ χάρις τινός Soph. — пропадает чувство благодарности к кому-л.5) досл. растекаться, расплываться, перен. разбегаться(ἐκ τῆς στρατοπεδείας Polyb.; ἀπιέναι καὴ δ. ἀτάκτως Plat.)
χείλεσιν διερρυηκόσιν Arph. — широко растянутыми губами, т.е. уверенным голосом6) становиться расслабленным, лишаться сил или вырождаться(ὑπὸ πλούτου καὴ τρυφῆς Plut.)
-
17 εξαπλωσις
- εως ἥ1) распростирание(ἐ. καὴ ἔκτασις τῶν δακτύλων Sext.)
2) досл. развертывание, перен. разъяснение (sc. τοῦ λεγομένου Sext.) -
18 εξαρταω
1) привешивать, подвешивать, прикреплять2) med.-pass. вешать на себя, надевать(πήραν Luc.)
πώγωνα ἐξηρτημένος Arph. — приладив себе бороду3) med.-pass. виснуть, ухватиться, цепляться(χειρός, sc. τινος Eur.)
4) med.-pass. примыкать, соприкасаться, быть смежным, граничить(τινος, τινι и ἔκ τινος Arst.; πεδίον ἐξηρτημένον πόλεως Plut.)
5) med.-pass. свисать, нависатьλαμπρὸν ὄμμα λύχνου ἐξηρτημένον Arph. — падающий сверху свет лампады;
ἐξήρτηται τὸ ἄλλο χωρίον Thuc. — остальная часть местности представляла собой возвышенность6) med. держать на весуἐξηρτημένος ἐκ τῶν δακτύλων τὰς ἐπιστολάς Aeschin. — держа в руках ( точнее выставляя напоказ) письма
7) med. находиться в связи, опиратьсяἐ. τῆς ἰσχύος Xen. — поддерживать связь с главными силами армии
8) ставить в зависимость(τέν δόξαν ἀλλοτρίων ἐπαίνων Plut.)
9) med. находиться в зависимости, зависеть(τινος Eur., ἔκ τινος Plat., Polyb. и τινι Arst.)
10) med. примыкать, быть приверженцем(τῆς παλαιᾶς Ἀκαδημίας Plut.)
11) влечь за собой, вести с собой(ἐξηρτῆσθαι τὸν στρατόπεδον Dem. - v. l. ἐξηρτύσθαι)
-
19 επαλλαξις
- εως ἥ1) смена, чередование(συμβαίνει πολλέ ἐ. τοῖς γένεσιν Arst.)
2) переплетение, скрещение(δακτύλων Arst.; ἐμπλοκαὴ καὴ ἐπαλλάξεις τοῦ χάρακος Polyb.; μηρῶν Plut.)
3) хитросплетение -
20 ευαφες
См. также в других словарях:
Δακτύλων — Δάκτυλοι masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δακτύλων — δάκτυλος finger masc gen pl δάκτυλος finger neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χέρι — Το ακρότατο τμήμα του επάνω άκρου· ο σκελετός του αποτελείται από 27 οστά, 8 από τα οποία (ονομάζονται μικρά οστά του χ. ή καρπός), βρίσκονται διατεταγμένα σε δυο σειρές και συμμετέχουν από τη μια μεριά στην άρθρωση του καρπού, ενώ από την άλλη… … Dictionary of Greek
μετακόνδυλοι — μετακόνδυλοι, οι (Α) 1. οι τελευταίες φάλαγγες τών δακτύλων μαζί με τις αρθρώσεις τους, τους αρμούς, τα κότσια («τὰ ὀστᾱ τῶν δακτύλων σκυταλίδες καὶ φάλαγγες τὰ δὲ πρῶτα ἄρθρα προκόνδυλοι τὰ δὲ ἑξῆς κόνδυλοι τὰ δὲ τελευταῑα μετακόνδυλοι», Ρούφ.)… … Dictionary of Greek
φάλαγγα — Τυπικός στρατιωτικός σχηματισμός στην αρχαία Ελλάδα, που τον αποτελούσαν πολεμιστές που παρατάσονταν κατά μέτωπο σε διάφορες σειρές και ήταν οπλισμένοι με ακόντια και ασπίδες. Με την πυκνή τάξη της, η μονάδα αυτή, εκτός του ότι αποτελούσε… … Dictionary of Greek
μετακάρπιος — α, ο (Α μετακάρπιος, ον) το ουδ. ως ουσ. το μετακάρπιο(ν) το τμήμα τού σκελετού τού χεριού που βρίσκεται μεταξύ τού καρπού και τών δακτύλων νεοελλ. αυτός που βρίσκεται μεταξύ τού καρπού και τών δακτύλων τού χεριού («μετακάρπια οστά» πέντε οστά… … Dictionary of Greek
μικροδακτυλία — η ιατρ. συγγενής ανατομική δυσπλασία που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη αφύσικα μικρών δακτύλων σε ένα ή περισσότερα από τα άκρα και οφείλεται σε διακοπή τής ανάπτυξὴς τους κατά την ενδομήτρια ζωή ή σε συγγενή έλλειψη μερικών φαλάγγων τών δακτύλων … Dictionary of Greek
μόρα — (I) η (Α μόρα) στρατιωτικό τάγμα από ιππείς και οπλίτες στην αρχαία Σπάρτη στο οποίο κατατάσσονταν όλοι οι στρατεύσιμοι πολίτες. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μορ , ετεροιωμένη βαθμίδα τής ρίζας μερ τού μείρομαι*]. (II) η δυσφορία κατά τη διάρκεια τού ύπνου,… … Dictionary of Greek
νηκτικός — ή, ό (Α νηκτικός, ή, όν) [νήκτης] 1. αυτός που μπορεί να κολυμπά ή ο ικανός και επιδέξιος στην κολύμβηση 2. αυτός που είναι χρήσιμος στην κολύμβηση, αυτός που υποβοηθεί ή συντελεί στην κολύμβηση νεοελλ. 1. φρ. α) «νηκτική κύστη» ζωολ. γεμάτη… … Dictionary of Greek
περικονδυλοπωροφίλα — ἡ, Α (κωμική λ. για την ποδάγρα) αυτή που αγαπά τα οστέινα εξογκώματα στις αρθρώσεις τών δακτύλων. [ΕΤΥΜΟΛ. < περι * + κόνδυλος «αρμός δακτύλων» + πῶρος «πωρώδης σύσταση, εξόγκωμα στις αρθρώσεις» + φίλος] … Dictionary of Greek
πόδι — Στον άνθρωπο, είναι το κατώτερο μέρος του κάτω άκρου το οποίο αποτελείται από ένα σκελετό 26 οστών, που ενώνονται μεταξύ τους με μια σειρά αρθρώσεων, από τις οποίες οι σπουδαιότερες από λειτουργική άποψη είναι η αστραγαλοπτερνική άρθρωση, μεταξύ… … Dictionary of Greek