-
1 γηίνως
γηΐνως, γήινοςof earth: adverbialγηΐνως, γήινοςof earth: masc acc pl (doric) -
2 οὐράνιος
οὐράν-ιος [ᾰ], α, ον, also ος, ον E. Ion 715, Ph. 1729 (both lyr.), Pl.Phdr. 247a (v.l.), IG12(2).58b4 (Mytil.):—A heavenly, dwelling in heaven, (lyr.);θεοί h.Cer.55
, A.Ag.90 (anap.), E.HF 758 (lyr.), etc.; οὐράνιαι the goddesses, Pi.P.2.38 codd.; the gods,IG
5(1).40 ([place name] Laconia); of special gods, Θέμις οὐ. Pi.Fr.30.1;Ζεύς Hdt.6.56
, Call.Jov.55, etc.; αἱ οὐ. θεοί, Demeter and Kore, IG12 (5).655.6 (Syros, nr. Delos); ; Ἔρως ib.3157; v. Οὐρανία.2 generally, in or of heaven,ἀστήρ Pi.P.3.75
; (lyr.); οὐ. θεᾶς βρέτας fallen from heaven, E.IT 986; (lyr.); (lyr.); ; οὐ. ὕδατα, i.e. rain, Pi.O.11(10).2, Gp.2.6.10; so τὰ οὐ. alone, = rains, Thphr.HP4.14.8; οὐ. ἄχος, of a storm, S.Ant. 418 (where it may be metaph., cf. infr. 11);οὐ. σημεῖα X.Cyr.1.6.2
; τὰ οὐ. the phenomena of the heavens, Id.Mem.1.1.11; .II reaching to heaven, high as heaven, κίων, of Aetna, Pi.P.1.19;ἐλάτης οὐ. ἄκρος κλάδος E.Ba. 1064
; (lyr.); σκέλος οὐ. ἐκλακτίζειν, ῥίπτειν, kick up sky-high, Ar.V. 1492, 1530; of sounds, ὀμφὰν οὐ. A.Supp. 808 (lyr.), cf. Ar.Ra. 781;ἵππον οὐράνια βρέμοντα E.Tr. 519
(lyr.): metaph., mountainous, colossal,οὐ. ἄχη A.Pers. 573
(lyr.);ἡμάρτηκεν οὐράνιόν γ' ὅσον Ar.Ra. 1135
.IV οὐράνιον, τό, name of an eye-salve, Orib. ap. Aët.7.106.V Adv. - ίως from the point of view of heaven, opp. γηΐνως, Procl.Sacr.p.148 B.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οὐράνιος
См. также в других словарях:
γηίνως — γηΐνως , γήινος of earth adverbial γηΐνως , γήινος of earth masc acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
