-
1 γεννητήρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γεννητήρ
-
2 προ-γεννητήρ
προ-γεννητήρ, ῆρος, ὁ, Urvater (?).
-
3 θυγατρό-γαμος
θυγατρό-γαμος, mit der Tochter verheirathet, γεννητήρ Nonn. D. 12, 74.
-
4 γεννητήρα
-
5 γεννητῆρα
-
6 γεννήτειρα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γεννήτειρα
-
7 προγεννητήρ
προ-γεννητήρ, ῆρος, ὁ, u. προ-γεννήτωρ, ορος, ὁ, Urvater -
8 γέννα
Grammatical information: f.Meaning: `descent, birth' (Pi.).Derivatives: γεννάδᾱς m. `noble (of birth)' (Ar.; parodistic-ironic formation, Björck Alpha impurum 51ff.), Att. γεννήτης `member of the γ.' (Is.); γεννικός `noble' (Com., Pl.); γεννήεις `begetting' to γεννάω, s. below - Old is γενναῖος `of good origin' (Il.) with γενναιότης (E.). - Beside γέννα, γενναῖος there is γεννάω `beget, generate' (Pi.) with γέννημα (S.; γένημα after γένος) etc., γέννησις, γεννητής `begetter' (S.); γεννήτωρ (A.) and γεννητήρ (App.) `id.', γεννήτειρα (Pl.), γεννήτρια (Phryn.). - From γεννάω also γεννητικός (Arist.) and γεννήεις (Emp.).Origin: IE [Indo-European] [373] *ǵenh₁- `beget'Etymology: Either γέννα was derived from γεννάω (Wackernagel KZ 30, 300 and 314) or the verb from the noun (DELG). Thus γενναῖος seems an old derivation from γέννα. It has been suggested that γενναῖος stands for *γενε̯αῖος (Schwyzer Glotta 5, 195f. (cf. Scheller Oxytonierung 114f. m. A. 1). Or γέννα has expressive gemination, which was introduced in γεννάω and γέννα (Meillet BSL 26, 15f., Chantr. Form. 46). γεννάω has been explained as a νᾱ-verb ( δάμνημι, δαμνάω), with the stem γεν-introduced from γένος - The noun in short -α supposes -i̯a \< *- ih₂; perhaps the development to - νν- is irregular (the -n- being analogically retained). - See further γίγνομαι.Page in Frisk: 1,296-297Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γέννα
См. также в других словарях:
γεννητήρ — ο (Α) [γεννώ] ο γεννητής* … Dictionary of Greek
γεννητῆρα — γεννητήρ masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
γεννήτειρα — γεννήτειρα, η (Α) (θηλ. τού γεννητήρ) η γενέτειρα* … Dictionary of Greek
γεννητούρια — τα 1. γέννα, τοκετός 2. τα γενέθλια 3. ο τόπος τής γέννησης. [ΕΤΥΜΟΛ. < αρχ. *γεννητήρια, πληθ. ουδ. τού επιθ. *γεννητήριος (< γεννητήρ*), με επίδραση τής κατάλ. ούρια κατ άλλους, γεννητούρια < επίθ. γεννητός + (κατάλ.) ούρια, πληθ. ουδ … Dictionary of Greek
