-
1 χάλυβος
χάλυβος, v. sq. 11.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > χάλυβος
-
2 χαλυβος
-
3 χάλυβος
χάλυβος, ὁ, poet. statt χάλυψ, Σκυϑῶν ἄποικος Aesch. Spt. 710.
-
4 Χάλυβος
Χάλυβοςthe Chalybes: masc /fem nom sgΧάλυψthe Chalybes: masc gen sg -
5 χάλυβος
χάλυβοςmasc nom sg -
6 Χαλύβοις
Χάλυβοςthe Chalybes: masc /fem /neut dat pl -
7 Χαλύβοισι
Χάλυβοςthe Chalybes: masc /fem /neut dat pl (epic ionic aeolic) -
8 Χαλύβους
Χάλυβοςthe Chalybes: masc /fem acc pl -
9 Χαλύβων
Χάλυβοςthe Chalybes: masc /fem /neut gen plΧάλυψthe Chalybes: masc gen pl -
10 Χάλυβα
Χάλυβοςthe Chalybes: neut nom /voc /acc plΧάλυψthe Chalybes: masc acc sg -
11 Χάλυβοι
Χάλυβοςthe Chalybes: masc /fem nom /voc pl -
12 χαλύβοις
χάλυβοςmasc dat pl -
13 χαλύβοισι
χάλυβοςmasc dat pl (epic ionic aeolic) -
14 χαλύβους
χάλυβοςmasc acc pl -
15 χαλύβων
χάλυβοςmasc gen pl -
16 χάλυβοι
χάλυβοςmasc nom /voc pl -
17 χάλυψ
A the Chalybes in Pontus, who were famous for the preparation of steel,οἱ σιδηροτέκτονες Χάλυβες A.Pr. 715
, cf. Hdt.1.28, X.An.5.5.1, Call. in PSI9.1092.48 (on another nation of the same name v. Str.12.3.20).II as Appellat., χάλυψ, hardened iron, steel, A.Pr. 133 (lyr.), S.Tr. 1260 (anap.), Antip.Sid. in POxy.662.52; of a penknife, AP6.65 (Paul.Sil.); of an axe, APl. 4.127: as Adj., Nonn.D.36.182:—also [full] Χάλυβος, ον, Χάλυβος Σκυθῶν ἄποικος, i. e. steel, A.Th. 728 (lyr.);Χαλύβῳ πελέκει E.Fr.472.6
(anap.): pl., = Χάλυβες, [name] E.ap.Sch.Il.Oxy.1087 i 28;τὸν ἐν Χαλύβοις σίδαρον Id.Alc.980
(lyr.). -
18 στόμιον
στόμιον, τό, dim. von στόμα, kleiner Mund, Oeffnung, z. B. einer Höhle, Aesch. Ch. 796; vgl. Soph. Ant. 1202; Plat. Rep. X, 615 d; τῶν ὀρυγμάτων, Pol. 16, 11, 4; τὰ στόμια = στόμα, Posidipp. bei Ath. IX, 370 (v. 16). – Gebiß am Zaume, δακὼν δὲ στόμιον ὡς νεοζυγὴς πῶλος, Aesch. Prom. 1011; vgl. τόνδ' οἰωνὸν γνώμῃ στομίων ἄτερ εὐϑύνων, 287; στόμια πριονωτά, Ar. bei Poll. 10, 56; χαλινοὺς καὶ στόμια ἐμβαλεῖν, Her. 4, 72; στόμια δέχεσϑαι od. δάκνειν, Valk. Eur. Hipp. 1223; ὦ ψυχὴ χάλυβος λιϑοκόλλητον στόμιον παρέχουσα, Soph. Trach. 1251; vgl. ὡς εἴ τις ἐλπίσιν κεναῖς πάρος ἐξῄρετο – στόμια δέχηται τἀμά, El. 1462; χρυσοδαιδάλτους στομίοισι πώλους, Eur. I. A. 219; I. T. 935; sp. D., στομίοις κλεῖϑρα δέχεσϑαι, Bass. 10 (VII, 391).
-
19 ξένος
ξένος, ὁ, ion. u. poet. ξεῖνος, s. auch ξένη, der Gast; – 1) der Gastfreund, mit dem man sich zu gegenseitiger gastlicher Aufnahme für sich u. die Nachkommen unter dem Schutz des Ζεὺς ξένιος durch gewisse heilige Gebräuche verband; οἷα (κειμήλια) φίλοι ξεῖνοι ξείνοισι διδοὖσιν, Od. 1, 313; ἦ ῥά νύ μοι ξεῖνος πατρώϊός ἐσσι παλαιός sagt Diomedes zum Glaukos. aus dessen Erzählung er die frühere gastfreundliche Verbindung ihrer Geschlechter erfahren, u. den er von nun an selbst im Kampfe meiden will, vgl. Od. 1, 150 ff.; 187 ξεῖνοι δ' ἀλλήλων πατρώϊοι εὐχόμεϑ' εἶναι ἐξ ἀρχῆς, wie ξεῖνοι διαμπερὲς εὐχόμεϑ' εἶναι ἐκ πατέρων φιλότητος 15, 196; Soph. ξένον παλαιὸν ὄντα, Trach. 262; ξένος πατρῷος Eur. Hec. 19. 26. Gew. ist der Gast, nicht der Gastgeber (s. ξενοδόκος) damit bezeichnet, doch auch der Wirth, Il. 15, 532. 21, 42 Od. 8, 106. 208. 14, 53, wie Ar. Ran. 109; ξείνους ἀλλήλοισι εἶναι καὶ συμμάχους vrbdt Her. 1, 22; τινί, Thuc. 2, 13 u. öfter; ὁ τοῦ μεγάλου βασιλέως πατρικὸς ξένος, Plat. Men. 78 d; Xen. sowohl τινί, An. 1, 1, 10, als τινός, 2, 1, 5. – 2) der Fremde, der auch nicht auf frühere Verträge sich berufend die Gastfreundschaft in Anspruch nimmt und nach dem Brauche der homerischen Zeit gastliche Aufnahme finden muß, weil auch er unter dem Schutze des Zeus ξένιος steht; πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες ξεῖνοί τε πτωχοί τε, Od. 6, 207; Ζεὺς ξείνιος, ὃς ξείνοισιν ἅμ' αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ, 9, 270; 8, 42. 145 u. öfter in diesem Buche, wie sonst; ξεῖνος εἰςῆλϑε Μυκήνας, Il. 4, 377; οὐδὲ ξεῖνός περ ἐὼν τάρβει, 387; er heißt αἰδοῖος, Od. 8, 544 u. öfter; mit ἱκέτης verbunden, 8, 546; nur der Kyklop achtet solche heilige Pflicht nicht; ξεῖνος αἴτ' ὦν ἀστός, der Fremde im Ggstz zum einbeimischen Bürger, Pind. P. 4, 78, vgl. Ol. 7, 90; πολιατᾶν καὶ ξένων, I. 1, 51; σύγγονοι πολλοὶ δὲ καὶ ξείνων, P. 9, 112; Tragg.; ὡς ἐρξάτην πολλὰ μὲν πολίτας, ξένων τε πάντων στίχας, Aesch. Spt. 907, öfter; ἐν δόμοισι πανδόκοις ξένων, Ch. 651; übertr., ξένος δὲ κλήρους ἐπινωμᾷ Χάλυβος Σκυϑῶν ἄποικος, Spt. 709; μανϑάνειν γὰρ ἥκομεν πρὸς ἀστῶν, Soph. O. C. 13, öfter; έπαιδεύϑην ξένος, ich wurde in der Fremde erzogen, O. C. 568. – Nach Her. 9, 11 nannten die Lacedämonier alle Ausländer ξένοι; Plat. ἡ Μαντινικὴ ξένη Conv. 211 d, τὸν Πλεῖον ξένον Phaedr. 267 b; Ggstz ἀστοί, Rep. X, 613 d, πολῖται, Gorg. 473 d, ἐπιχώριος, Men. 94 d; u. so öfter bei den Rednern, im Ggstz zum eingebornen Bürger. Bes. – 3) heißt ξένος der Fremde, der sich für Sold einem Hauswesen anschließt, einem Andern verdingt, Miethling, Od. 14, 102; – votzugsweise von den in Sold genommenen Ausländern, Miethssoldaten; ναυβάτης, Thuc. 1, 121; ξένοις ἐμμίσϑοις, Plat. Legg. VII, 816 e; Xen. An. 1, 1, 10. 2, 6, 28 u. A. – 4) von Hom. an ist ὦ ξένε eine ganz allgemeine Anrede an Personen, deren Namen man nicht kennt od. nicht sagt, mein Freund, mein Beber. – 5) adjectivifch, ξένος, η, ον, bei den Att. auch 2 Endgn, fremd; ξεῖνε πάτερ, Hom., ἄνϑρωποι ξεῖνοι, Il. 24, 202; ξένῳ παρ' ἀνδρὶ ναίομεν, Soph. Trach. 40; ξένης ἐπὶ χϑονός, in fremdem Lande, O. C. 1258; ἐς ξένην γαῖαν, El. 1121, öfter; ἐν ξέναισι χερσὶ κηδευϑείς, in den Händen der Fremden, 1130; oft Eur., ξένοισιν ἐν δόμοις Phoen. 341, ξένην πόλιν 372, ἐπὶ ξένῳ χϑονί Med. 435 u. ä.; auch ξένος μὲν τοῦ λόγου τοῦδ' ἐρῶ, ξένος δὲ τοὖ πραχϑέντος, Soph. O. R. 219, unbekannt damit; τιμωρίαι, unerhört, Tim. Locr. 104 d; auch adv., ξένως ἔχω τῆς ἐνϑάδε λέξεως, ich bin unbekannt damit, Plat. Apol. 17 d. – Auch = befremdend, fremdartig, τὸ ξένον τῆς ὑποϑέσεως Luc. V. H. 1, 2, οὐδὲν ξένον, das ist nicht befremdend, pro lapsu 16, ξένα καὶ ἄγνωστα πάντα ὁρῶν Scyth. 4, καὶ ἀλλότριος Hermot. 72; Plut. u. a. Sp.
-
20 λιθο-κόλλητος
λιθο-κόλλητος, mit Steinen gekittet, mit eingefügten Steinen, bes. eingesetzten Edelsteinen verziert, πάντα χρύσεα καὶ λιϑ. περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις, Ath. IV, 147 f; φιάλαι, II, 48 f; χιτῶνες, ib. V, 200 b; περιτραχήλιον, Plut. Alex. 32; χλιδών, D. Sic. 5, 47; κεκρύφαλον, Agath. V (V, 276); vgl. noch Strab. XVI, 779, ὀροφαὶ δι' ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ καὶ λιϑοκολλήτου διαπεποικιλμένα, Verzierung mit Edelsteinen od. Marmor. – Uebertr., ψυχὴ σκληρά, χάλυβος λιϑοκόλλητον στόμιον παρέχουσα, Soph. Tr. 1251, gleichsam einen stählernen Steinzügel anlegend.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Χάλυβος — the Chalybes masc/fem nom sg Χάλυψ the Chalybes masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χάλυβος — masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χάλυβος — ον, Α [χάλυψ, υβος] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους Χάλυβες, λαό που κατοικούσε στις ακτές τού Πόντου … Dictionary of Greek
Χαλύβοις — Χάλυβος the Chalybes masc/fem/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χαλύβοις — χάλυβος masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Χαλύβοισι — Χάλυβος the Chalybes masc/fem/neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χαλύβοισι — χάλυβος masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Χαλύβους — Χάλυβος the Chalybes masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χαλύβους — χάλυβος masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Χαλύβων — Χάλυβος the Chalybes masc/fem/neut gen pl Χάλυψ the Chalybes masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χαλύβων — χάλυβος masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
