-
1 Βριμώ
-
2 Βριμῶ
-
3 βριμώ
βρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: pres imperat mp 2nd sgβρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: pres subj act 1st sgβρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: pres ind act 1st sgβρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: imperf ind mp 2nd sg (homeric ionic)βριμάζωroar like a lion: fut ind act 1st sg (attic epic ionic) -
4 βριμῶ
βρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: pres imperat mp 2nd sgβρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: pres subj act 1st sgβρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: pres ind act 1st sgβρῑμῶ, βριμάομαιsnort with anger: imperf ind mp 2nd sg (homeric ionic)βριμάζωroar like a lion: fut ind act 1st sg (attic epic ionic) -
5 βριμώ
-
6 βρίμη
Grammatical information: f.Meaning: ἀπειλή. καὶ γυναικεία ἀρρητοποιΐα H. (supposed to refer to A. R. 4, 1677 Μηδείης βρίμῃ πολυφαρμάκου); doubtful conj. h. Hom. 28, 10 (of Athena); also prob. Orph. Fr. 79 = `roaring'. Cf. βριμός μέγας, χαλεπός H.;Derivatives: Βριμώ surname of Hecate and Persephone (A. R.), also Ο᾽βριμώ; βριμώδης (Herm. ap. Stob. [?]). - Verbs: βρῑμάομαι `snort with anger' v.t. (Ar. Eq. 855, Phld.) with βρίμημα (H., APl. [?]), more usual ἐμ-βριμάομαι (A.); βριμόομαι `id.' (X.), βριμαίνεται θυμαίνεται, ὀργίζεται; βριμάζων τῃ̃ τοῦ λέοντος χρώμενος φωνῃ̃; βριμάζει ὀργᾳ̃ εἰς συνουσίαν. Κύπριοι H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Prob. based on βρι- in βριαρός, βρίθω. As the words are rare, their meaning is not quite clear. Cf. Solmsen KZ 42, 207 n.. 2. That the original meaning was 'heavy (heaviness), Wucht' etc. is just etymological soeculation, based on the connection with βαρύς; but see on βρι-. Fur. (index) connects φριμάσσομαι.The connection of the whole group with ὄβριμος (cf. Ο᾽βριμώ) shows Pre-Gr. origin; s. βρί.Page in Frisk: 1,269Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βρίμη
-
7 ὄβριμος
A strong, mighty, epith. of Ares, Il.5.845, al. ; of Achilles, 19.408 ; of Hector, 8.473 ; also of things,ὄ. ἔγχος 3.357
, etc. ;ἄχθος Od.9.233
; θυρεός, λίθος, ib. 241, 305 ;ὕδωρ Il.4.453
; ἐβρόντησε ὄβριμον he thundered mightily, Hes.Th. 839 ; ὄ. ἔργα deeds of might, Tyrt.11.27.—[dialect] Ep. word, rare in Trag.,ἄνδρες ὄ. A.Th. 794
;μῖσος ὄ. Id.Ag. 1411
(lyr.) ;Ἰδαία μᾶτερ ὀ. E.
l. c. —The form ὄμβριμος is a freq. f.l., as in Il.5.845, al., Pi.O.4.8,P.9.27, A.Th.l. c. (Cf. βριμός· μέγας, χαλεπός, Hsch., to which ὄβριμος may be related as Ὀβριμώ [pron. full] [ῑ] Lyc.698 to Βριμώ, Ὀβριαρεύς to Βριαρεύς, EM 346.41, and Ὀβριάρεως to Βριάρεως ; cf. also βρίμη, βριμάομαι, βριαρός.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὄβριμος
-
8 ὄβριμος
Grammatical information: adj.Meaning: `strong, mighty' (Il.).Other forms: (also ὄμβριμος with anticipation of the nasal; cf. Schwyzer 257 and below).Compounds: As 1. member e.g. in ὀβριμο-πάτρη f. surname of Athena a.o. `having a mighty father'; on the formation Sommer Nominalkomp. 144 f. w. lit.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: With ὄβριμος one compares since long (Curtius 532 f. etc.) some words without initial ὀ- and with long stemvowel: βριμός μέγας, χαλεπός H., βριμάομαι ' χαλεπαίνω', Βριμώ f. surname of Hekate and Persephone a.o. (s. βρίμη), with further βρίθω, βριαρός. The shortness of the ι in ὄβριμος could have been taken from ἄλκιμος and other nearly synonymous adj., but the ὀ- gives serious problems: neither a prefix (Brugmann Grundr.2 II: 2, 817) nor a prothetic vowel (Meillet BSL 27, 129ff.) gives a solution; cf. Austin Lang. 17, 87. To be rejected Arbenz 24f. with Fay ClassRev. 11, 89 (to ὄμβρος); a not convincing Slavic combination (Pol. olbrzym `giant' from older obrzym) by Machek Zeitschr. für Slavistik 1 (1956) 38. -- Older lit. in Bq. - The variation ὀβρι-\/ βρι- is prob. Pre-Greek (Furnée 246 etc.).Page in Frisk: 2,345Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄβριμος
См. также в других словарях:
Βριμῶ — Βριμώ the Terrible one fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βριμῶ — βρῑμῶ , βριμάομαι snort with anger pres imperat mp 2nd sg βρῑμῶ , βριμάομαι snort with anger pres subj act 1st sg βρῑμῶ , βριμάομαι snort with anger pres ind act 1st sg βρῑμῶ , βριμάομαι snort with anger imperf ind mp 2nd sg (homeric ionic)… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
BRIMO — unum ex Hecates, sive Proserpinae nominibus, ἀπὸ τȏ βριμᾷν, h. e. a terrendo impositum, eo quod nocturna terriculamenta ab eâ immitti credebantur, ut ex Apollonii Scholiaste annotat Cael. Rhodig. l. 11. c. 16. Hesiodi Interpres l. 1. Βριμὼ δὲ καὶ … Hofmann J. Lexicon universale
Brimo — BRIMO, us, Gr. Βριμὼ, οῦς, ein Beynamen der Hekate, welchen sie von βριμάω, ich knirsche mit den Zähnen, hat, Voss. Etymol. in Fremo, p. 224. weil sie sich mit dergleichen Grimme dem Mercur entgegen setzete, als er ihr dereinst, da sie auf der… … Gründliches mythologisches Lexikon
RHEA — I. RHEA Caeli et Terrae filia, Hesiod. in Theogon. v. 133. ubi de Terrae filiis: Οὐρανῷ εὐνηθεῖςα, τέκ᾿ Ω᾿κεανὸν βαθυδίνην, Κοῖόν τε Κρεῖον θ᾿ Υ῾περίονά τ᾿ Ι᾿απετόν τε, Θεῖαν´ τε Ρ῾εῖάν τε, Θέμιν τε Μνημοςύνηντε. At Orpheus in Hymnis Rheam primam … Hofmann J. Lexicon universale
