łączący

См. также в других словарях:

• aby — 1. książk. «spójnik międzyzdaniowy; żeby» a) «łączący ze zdaniem nadrzędnym zdanie podrzędne wyrażające cel tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym» Wyciągnął rękę, aby zerwać kwiat. b) «łączący ze zdaniem nadrzędnym zdanie podrzędne wyrażające… …   Słownik języka polskiego

• za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… …   Słownik języka polskiego

• spójnik — m III, D. a, N. spójnikkiem; lm M. i «wyraz nieodmienny łączący zdania lub ich części w odróżnieniu od przyimków nie rządzący formami przypadków» ∆ Spójnik łączny «spójnik łączący dwa zdania (lub ich części) pozostające względem siebie w związku… …   Słownik języka polskiego

• kanał — m IV, D. u, Ms. kanałale; lm M. y 1. «rów osuszający lub nawadniający, przekop doprowadzający albo odprowadzający wodę» Kanał melioracyjny, rozprowadzający. Sieć kanałów irygacyjnych. ∆ Kanał energetyczny «kanał doprowadzający lub odprowadzający… …   Słownik języka polskiego

• łącznik — m III, D. a, N. łącznikkiem; lm M. i 1. «to, co łączy, wiąże ludzi, rzeczy, pojęcia; łączność, wspólnota» Radio stanowi łącznik ze światem. 2. DB. a; lm M. łącznikicy, DB. ów «osoba (żołnierz) utrzymująca bezpośredni kontakt między poszczególnymi …   Słownik języka polskiego

• na — 1. «przyimek o różnorodnych zastosowaniach składniowych i znaczeniowych, poprzedzający rzeczowniki lub inne wyrazy o funkcjach rzeczowników, także połączenia rzeczowników z liczebnikami lub same liczebniki» a) «tworzący wyrażenia oznaczające… …   Słownik języka polskiego

• to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… …   Słownik języka polskiego

• że — 1. «spójnik łączący ze zdaniem nadrzędnym zdania podrzędne lub ich równoważniki rozwijające treść składników zdania nadrzędnego (często w połączeniu z wyrazami oznaczającymi przekazywanie wiadomości, procesy myślowe, doznania, stany uczuciowe)»… …   Słownik języka polskiego

• łącznik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. łącznikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba utrzymująca bezpośredni kontakt pomiędzy poszczególnymi placówkami (osobami) jakiejś struktury organizacyjnej, np. wojskowej, konspiracyjnej, przestępczej : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ani — 1. «spójnik łączący równorzędne części zdania (zwykle człony szeregu) w zdaniu zaprzeczonym» Nie myślał o domu ani o bliskich. Nie mógł ruszyć ani ręką, ani nogą. Zwyczajny dom, ani brzydki, ani ładny. 2. «spójnik łączący zdania przeczące… …   Słownik języka polskiego

• choć — 1. «spójnik łączący zdania lub ich części, uwydatniający nieskuteczność przeciwdziałania czemuś, kontrast okoliczności towarzyszących, rozbieżność między tym, co się dzieje, a tym, czego można było oczekiwać; chociaż» Zgrabna, choć nieładna.… …   Słownik języka polskiego