Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ăpio

  • 101 celery

    s.
    apio.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > celery

  • 102 celery root

    s.
    apio-nabo, Apium graveolens rapaceum.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > celery root

  • 103 celery seed

    s.
    semilla de apio.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > celery seed

  • 104 knob celery

    s.
    apio-nabo, Apium graveolens rapaceum.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > knob celery

  • 105 smallage

    s.
    apio particularmente en estado silvestre.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > smallage

  • 106 turnip-rooted celery

    s.
    apio-nabo, Apium graveolens rapaceum.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > turnip-rooted celery

  • 107 ape

    ape: prohibe, compesce, Paul. ex Fest. p. 22 Müll.; v. apio.

    Lewis & Short latin dictionary > ape

  • 108 apo

    ăpo (or ăpio, Isid. Orig. 19, 30), ĕre, v. a. [cf.: haptô, apiscor, apex].
    I.
    A.. To fasten, attach, join, bind, tie to (syn.: ligo, adligo, jungo, conjungo, recto): comprehendere antiqui vinculo apere dicebant, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll.; cf. apex; used only in part. perf. pass. aptus (the P. a. v. infra):

    uteri terrae radicibus apti,

    fastened to the earth, Lucr. 5, 808 (Lachm., terram and apti = adepti):

    bracchia validis ex apta lacertis,

    united with the strong shoulders, id. 4, 829:

    gladium e lacunari setā equinā aptum demitti jussit,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    linguam vinclis de pectore imo aptis moveri,

    Gell. 1, 15.—
    B.
    Trop.: ex aliquā re (like pendere ex aliquā re), depending upon, arising from (so only in Cic.):

    rerum causae aliae ex aliis aptae et necessitate nexae,

    Cic. Tusc. 5, 25, 70:

    honestum, ex quo aptum est officium,

    id. Off. 1, 18, 60; id. Fin. 2, 14, 47:

    ex quā re (sc. virtute) una vita omnis apta sit,

    id. Ac. 2, 10, 31:

    causa ex aeternis causis apta,

    id. Fat. 15, 34:

    cui viro ex se apta sunt omnia, etc.,

    id. Tusc. 5, 12, 36 (as transl. of Plat. Menex. p. 302: Hotôi gar andri eis heauton anêrtêtai panta, etc.); cf. id. Fam. 5, 13.—Once also with pendere:

    non ex verbis aptum pendere jus,

    Cic. Caecin. 18.—Also without ex:

    vitā modicā et aptā virtute perfrui,

    Cic. Leg. 1, 21, 56:

    rudentibus apta fortuna,

    id. Tusc. 5, 14, [p. 138] 40.—
    II.
    A.. Joined, bound, or tied together, connected:

    aptum conexum et colligatum significat,

    Non. p. 234, 32 (so most freq. in Lucr.):

    conjugio corporis atque animae consistimus uniter apti,

    Lucr. 3, 846; 5, 555; 5, 558:

    genus... validis aptum per viscera nervis,

    bound together by the strong band of the sinews, id. 5, 928:

    quae memorare queam inter se singlariter apta,

    id. 6, 1067 al.:

    facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    quā ex conjunctione caelum ita aptum est, ut, etc.,

    id. Tim. 5:

    qui tam certos caeli motus, tamque omnia inter se conexa et apta viderit,

    id. N. D. 2, 38, 97; Gell. 6, 2. —
    B.
    Trop.:

    omnia inter se apta et conexa,

    Cic. Fin. 4, 19, 53:

    apta inter se et cohaerentia,

    id. N. D 3, 1, 4:

    efficiatur aptum illud, quod fuerit antea diffiuens ac solutum,

    id. Or. 70, 233.— Poet., with abl., endowed, furnished, or ornamented with something: fides alma, apta pinnis, furnished with wings, winged, Enn. ap. Cic. Off. 3, 29, 105:

    stellis fulgentibus apta caeli domus,

    the abode of heaven studded with glittering stars, Lucr. 6, 357 (cf. id. 5, 1205: stellis micantibus aethera fixum);

    imitated by Verg.: caelum stellis fulgentibus aptum,

    Verg. A. 11, 202, and:

    axis stellis ardentibus aptus,

    id. ib. 4, 482:

    veste signis ingentibus aptā,

    Lucr. 5, 1428:

    magis apta figura,

    id. 2, 814: lucus opacus teneris fruticibus aptus, Varr. ap. Non. p. 235, 9:

    Tyrio prodeat apta sinu,

    Tib. 1, 9, 70.—Hence,
    III.
    aptus, a, um, P. a., pr., fitted to something; hence, suited, suitable, proper, apposite, fit, appropriate, adapted, conformable to (cf. accommodatus and appositus, 2.).
    A.
    In gen.: aptus is, qui convenienter alicui junctus est, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll. (so most freq. after the Cic. per.); constr. with ad or dat.; of persons always with dat.
    (α).
    With ad:

    ossa habent commissuras ad stabilitatem aptas,

    Cic. N. D. 2, 55, 139:

    in pulmonibus inest raritas quaedam ad hauriendum spiritum aptissima,

    id. ib. 2, 55, 136:

    locus ad insidias aptior,

    id. Mil. 20:

    calcei habiles et apti ad pedem,

    id. de Or. 1, 54, 231:

    castra ad bellum ducendum aptissima,

    Caes. B. C. 2, 37; so Vulg. 1 Par. 7, 40; ib. 2 Par. 26, 13:

    aptum ad proelium,

    ib. 1 Reg. 14, 52:

    fornices in muro erant apti ad excurrendum,

    Liv. 36, 23, 3 al. —
    (β).
    With dat.:

    non omnia rebus sunt omnibus apta,

    Lucr. 6, 961:

    aliis alias animantibus aptas Res,

    id. 6, 773:

    initia apta et accommodata naturae,

    Cic. Fin. 4, 17, 46:

    quod verum, simplex sincerumque sit, id esse naturae hominis aptissimum,

    id. Off. 1, 4, 13:

    haec genera dicendi aptiora sunt adulescentibus,

    id. Brut. 95, 223; so id. ib. 62, 326; id. Tusc. 1, 36, 87; id. Or. 22, 1 al.:

    quod aetati tuae esset aptissimum,

    id. Off. 1, 2, 4; so Nep. Att. 16, 1:

    apta dies sacrificio,

    Liv. 1, 45:

    venti aptiores Romanae quam suae classi,

    id. 25, 37 al.:

    notavi portus puppibus aptos,

    Ov. M. 3, 596; 4, 160:

    armis apta magis tellus,

    Prop. 4, 22, 19:

    aptum equis Argos,

    Hor. C. 1, 7, 9:

    apta vinculo conjugali,

    Vulg. Ruth, 1, 12; ib. Luc. 9, 62:

    aptus amicis,

    Hor. S. 2, 5, 43 et saep.— Other constrr.:
    (γ).
    With in (cf. Rudd. II. p. 96, n. 60):

    in quod (genus pugnae) minime apti sunt,

    Liv. 38, 21:

    formas deus aptus in omnes,

    apt for, easily changed into, Ov. M. 14, 765:

    in ceteros apta usus,

    Vulg. Deut. 20, 20:

    vasa apta in interitum,

    ib. Rom. 9, 22.—
    (δ).
    With qui (cf. Zumpt, §

    568): nulla videbatur aptior persona, quae de illā aetate loqueretur,

    Cic. Am. 1, 4:

    est mihi, quae lanas molliat, apta manus,

    Ov. H. 3, 70.—
    (ε).
    Poet., with inf:

    (Circe) apta cantu veteres mutare figuras,

    Tib. 4, 1, 63:

    aetas mollis et apta regi,

    Ov. A. A. 1, 10.— Esp. freq.,
    (ζ).
    Absol., Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 235, 16:

    amor,

    Prop. 4, 22, 42:

    saltus,

    Ov. M. 2, 498:

    ars,

    Tib. 1, 7, 60:

    apta oscula,

    Tib. 1, 4, 54; Ov. H. 15, 132:

    lar aptus,

    an extensive, satisfying possession, Hor. C. 1, 12, 43.—So in prose:

    aptus exercitus,

    an army good in fight, ready for battle, Liv. 10, 25:

    tempus aptum,

    the right time, id. 35, 19; so Vulg. Eccli. 20, 6 al.—
    B.
    Esp., in rhet., of the fitness, appropriateness of discourse:

    quid aptum sit, hoc est quid maxime decens in oratione,

    Cic. de Or. 3, 55, 210; so apta oratio, which has the appropriate rhet. fulness and periodic rounding: numerosa et apta oratio, id. Or. 50, 168; cf. id. ib. 50, 70; so id. Brut. 17, 68:

    Thucydides verbis aptus et pressus,

    exact and brief in expression, id. de Or. 2, 13, 56.—Hence, aptē, adv., closely, fitly, suitably, nicely, rightly.
    I.
    Lit.
    A.
    Absol.:

    atque ita apte cohaeret (mundi corpus), ut etc.,

    Cic. Tim. 5: altera est nexa cum superiore et inde apteque pendens, id. ap. Non. p. 235, 18:

    capiti apte reponere,

    Liv. 1, 34, 8.—
    B.
    With ad:

    apte convenire ad pedem,

    Cic. Fin. 3, 14, 46.— Sup.,
    C.
    With inter:

    ut inter se quam aptissime cohaereant extrema (verba) cum primis etc.,

    Cic. Or. 44, 149.—
    II.
    Trop., fitly, suitably, properly, duly, rightly.
    A.
    Absol.:

    facile judicabimus, quid eorum apte fiat,

    Cic. Off. 1, 41, 146:

    quod est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere,

    id. ib. 1, 1, 2:

    apte et quiete ferre,

    id. ib. 4, 17, 38:

    non equite apte locato,

    Liv. 4, 37, 8:

    Qui doceant, apte quid tibi possit emi,

    Ov. Am. 1, 8, 88:

    nec aliter imperium apte regi potest,

    Curt. 8, 8, 13:

    floribus compositis apte et utiliter,

    Plin. 11, 16, 16, § 46. — Comp.:

    qualia aptius suis referentur locis,

    Plin. 2, 62, 62, § 153:

    Aptius haec puero, quam tibi, dona dabis,

    Mart. 13, 26.—
    B.
    With dat.:

    si quid exierit numeris aptius,

    Quint. 10, 12, 26.— Sup.:

    seruntur Parilibus tamen aptissime,

    Plin. 19, 3, 24, § 69.—
    C.
    With ad:

    (ut) ad rerum dignitatem apte et quasi decore (loquamur),

    Cic. de Or. 1, 32, 144:

    spolia ducis hostium caesi suspensa fabricato ad id apte ferculo gerens,

    Liv. 1, 10, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > apo

  • 109 apozema

    ăpŏzĕma, ătis, n., = apozema, a decoction, Aem. Mac. Herb. c. de Apio.

    Lewis & Short latin dictionary > apozema

  • 110 cingo

    cingo, xi, nctum, 3, v. a. [cf. Gr kullos, kurtos;

    Lat. curvus, and clingo,

    Curt. Griech. Etym. p. 545 sq. ], to go round in a circle, to surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop
    A.
    In gen.:

    quid autem interius mente? Cingatur igitur corpore externo,

    i. e. it must be enclosed in a body, Cic. N. D 1, 11, 27:

    non enim coronà consessus vester cinctus est, ut solebat,

    id. Mil. 1, 1; cf.:

    judicium insolitā trepidum cinxere coronă,

    Luc. 1, 321;

    tris (navīs) Eurus... Inhdit vadis atque aggere cingit harenae,

    Verg. A 1, 112: cincta serpentibus Hydra, id. ib 7, 658: pennae ritu coepere volucrum Cingere utrumque latus, to cover, Ov M. 6, 718, apio fasces et secto cingere porro, Col. 10, 371.—
    B.
    Esp.
    1.
    To surround the body with a girdle, to gird on (the sword), to gird; esp. freq in pass. with abl., to be girded, encircled with something. iam quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut Curc. 2, 1, 5; Curt. 3, 3, 19; cf.:

    cui lati clavi jus erit, ita cingatur, ut, etc.,

    Quint. 11, 3, 138:

    ut cingeretur fluxiore cincturā,

    Suet. Caes. 45:

    Hispano cingitur gladio,

    Liv. 7, 10, 5; 38, 21, 13; Suet. Calig 49:

    ferro,

    id. Aug. 35: ense, Ov F. 2, 13: cingor fulgentibus armis, Verg A. 2, 749; 11, 188, 11, 536; his cingi telis, id ib. 2, 520: ense latus cingit, Ov F. 2, 784; cf. Stat. Th. 4, 41:

    cinctas resolvite vestes, Ov M. 1, 382. filios balteis,

    Vulg. Lev 8, 13.— Poet., in pass with acc. (cf. accingor, II., and Zumpt, Gr §

    458): inutile ferrum Cingitur,

    Verg. A. 2, 511: cinctaeque ad pectora vestes Bracchia docta movent, Ov M. 6, 59.—Without case: Syrinx, Ov M. 1, 695;

    puer alte cinctus,

    Hor. S. 2, 8, 10.—Hence, in late Lat. cinctus = armis instructus, armatus, armed, equipped, enrolled:

    cinctus in aliā militiā,

    Dig. 39, 1, 38; cf. ib. 39, 1, 25.—As a girding up of the Roman dress was necessary in pursuits requiring physical action, hence, cingor (cf accingor), to make one ' s self ready for any thing, to prepare:

    cingitur, certe expedit se,

    Plaut. Am. 1, 1, 152;

    cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus,

    Verg. A. 11, 486; cf.

    supra,

    Quint. 11, 3, 138; Hor S. 2, 8, 10; Ov. M. 6, 59.—
    2.
    To encircle with a garland or crown, to crown (freq., esp in the poets).
    a.
    Of the head:

    muralique caput summum cinxere coronā,

    Lucr. 2, 607; cf.

    Ov A. A. 3, 392 tempora floribus,

    Hor. C. 3, 25, 20;

    Verg A. 5, 71: spicis,

    Tib. 2, 1, 4 et saep.:

    comam lauro,

    Hor. C. 3, 30, 16; cf.:

    Graias barbara vitta comas,

    Ov. Tr. 4, 4, 78; Verg. A. 12, 163: de tenero cingite flore caput, Ov F 3, 254.— Poet.:

    Atlantis, cinctum assidue cui nubibus atris Piniferum caput et vento pulsatur et imbri,

    Verg. A. 4, 248; 7, 658; Prop. 4 (5), 1, 61.—
    b.
    To encircle other parts of the body:

    cujus lacertos anuli mei cingant,

    Mart. 11, 100, 2.—
    3.
    Of places, to surround, encircle, invest, enclose (the prevailing signif. in prose, esp. in the histt.; syn.: circumdo, claudo): (Tellus) oras maris undique cingens, Lucr. 6, 633; Cat. 64, 185; 64, 286:

    flumen Dubis paene totum oppidum cingit,

    Caes. B. G. 1, 38 provincia mari cincta, Cic. Fl. 12, 27:

    urbe portus ipse cingitur et continetur,

    id. Verr. 2, 5, 37, § 96 Zumpt:

    quod moenibus cingebatur,

    Tac. A. 13, 41:

    quae (terra) magnā ex parte cingitur fluctibus, speciem insulae praebet, etc.,

    Curt. 3, 1, 13; 8, 10, 23; Ov A. A. 2, 469: cingitur insula tribus millibus passuum, i.e. has a circuit of, etc., Plin. 6, 12, 13, § 32.— Poet.:

    cinxerunt aethera nimbi,

    covered, Verg. A. 5, 13:

    medium diem cinxere tenebrae,

    Sen. Herc. Fur. 939.— Trop.;

    diligentius urbem religione quam ipsis moenibus cingitis,

    fortify, Cic. N. D. 3, 40, 94.—
    4.
    In milit. lang., to surround a place or army for defence or in a hostile manner, to fortify, to invest, be set, besiege:

    coronā militum cincta urbs,

    Liv. 7, 27, 7: castra vallo, id 7, 39, 8 equites cornua cinxere. covered, id. 23, 29, 3:

    ultimum agmen validā manu,

    to cover, Curt. 4, 13, 30:

    urbem obsidione,

    to besieye, Verg. A. 3, 52;

    dextera cingitur amni,

    id. ib. 9, 469:

    (hostem) stationibus in modum obsidii,

    Tac. A. 6, 34:

    cingi ab armis hostium,

    Ov. P. 2, 8, 69; Tib. 2, 3, 37, Prop. 3 (4), 3, 42.—Trop Sicilia multis undique cincta persons. Cio. Imp. Pomp 11, 30.—
    5.
    To escort, to accompany inermi item regi praetor Achaeorum et unus ex purpuratis latus cingebant, Liv 32, 39, 8:

    dum latus sancti cingit tibi turba senatus, Ov P. 4, 9, 17: nec noscitur ulli, Agminibus comitum qui mode cinctus erat,

    id. Tr. 1, 5, 30:

    cincta virgo matrum catervā, id M. 12, 216, Vell 2, 14, 1,

    Tac. A. 1, 77;

    Sil 4, 448,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 322 —
    C.
    To peel off the bark around:

    cingere est deglabrare,

    Dig. 47, 7, 6 Pr, cf. Plin 17, 24, 37, § 234 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > cingo

  • 111 coepio

    coepĭo, coepi, coeptum, 3 (the tempp. press. only a few times in the ante-class. period, and coepturus, Liv. 30, 5, 6; 42, 47, 3; Quint. 10, 1, 46; Plin. 16, 25, 41, § 98; Suet. Calig. 46; the tempp. perff., both in act. and pass. form, very freq.;

    a trisyl. coëpit,

    Lucr. 4, 619 Lachm. N. cr.), v. a. and n. [contr. from co-ăpio = apo; hence coapias for coepias in Cod. Ambros.; Plaut. Trin. 4, 3, 46; v. in the foll., and cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 248], lit. to lay hold of something on different sides, to lay hold of; hence of an action, to begin, commence, undertake ( = incipio, which is the class. pres.).
    I.
    Act.
    1.
    Tempp. press.: coepiam seditiosa verba loqui, Cato ap. Paul. ex Fest. p. 59, 10 Müll. lubido extemplo coepere est convivium, Plaut. Pers. 1, 3, 41:

    mage si exigere coepias,

    id. Trin. 4, 3, 46 Ritschl N. cr.:

    neque pugnas neque ego lites coepio,

    id. Men. 5, 5, 57:

    ubi nihil habeat, alium quaestum coepiat,

    id. Truc. 2, 1, 23: mane coepiam, Caecil. ap. Non. p. 89, 17: non Prius olfecissem, quam ille quicquam coeperet, Ter. Ad. 3, 3, 43 Fleck.; cf.

    Neue, Formenl. 2, 616: se Hasdrubalem adgressurum, ceterum non ante coepturum, quam, etc.,

    Liv. 30, 5, 6:

    nos rite coepturi ab Homero videmur,

    Quint. 10, 1, 46:

    nemine opinante quidnam coepturus esset,

    Suet. Calig. 46.—
    2.
    Tempp. perff. act.; the object usu. an inf.; so always in Cic. and Cæs.; mostly an inf. act.; rarely pass.; sometimes the acc. of a noun or pronoun.
    (α).
    With inf. act.:

    cum ver esse coeperat,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27; Ov. A. A. 1, 615 sq.:

    discere coepit, Enn. Ann. ap. Fest. s. v. sam, p. 325, 24 Müll. (v. 228 Vahl.): amare coepi,

    Ter. Eun. 3, 5, 20:

    oppugnare,

    Caes. B. G. 2, 6:

    ire foras coeperunt,

    Lucr. 4, 531:

    coeperit inter se vesci, etc.,

    id. 5, 72 et saep.—
    (β).
    With inf. pass. (in the poets and histt.):

    per terrarum orbem fruges coepisse creari,

    Lucr. 2, 614:

    alia hujuscemodi fieri coepere,

    Sall. C. 51, 40:

    cum Lacedaemoniis pugnari coepit,

    Nep. Epam. 10, 3; so,

    urbanus haberi,

    Hor. Ep. 1, 15, 27:

    verti,

    id. ib. 2, 1, 149:

    institui,

    id. A. P. 21:

    moveri,

    Ov. M. 3, 106; Suet. Tib. 75:

    expleri,

    id. Caes. 26:

    eligi,

    Tac. H. 1, 16:

    occidi,

    id. ib. 3, 34:

    prohiberi,

    Just. 14, 5, 9: coeptum est fieri, Auct. B. Afr. 69; 78; Liv. 24, 49, 4; 25, 34, 13; 27, 42, 5.—
    (γ).
    With acc. (rare in prose; cf. B. infra): coepit cursum, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    novam mapalibus urbem,

    Sil. 15, 420:

    cur non ego id perpetrem, quod coepi?

    Plaut. Cas. 3, 5, 57:

    si quicquam hodie hic turbae coeperis,

    Ter. Eun. 4, 7, 30:

    quae coeperamus,

    Quint. 6, prooem. 15:

    hujuscemodi orationem,

    Tac. A. 4. 37:

    (Sabinus) obsidium coepit per praesidia,

    id. ib. 4, 39.—
    (δ).
    Absol.:

    nam primum... Non coepisse fuit: coepta expugnare secundum est,

    Ov. M. 9, 619:

    dimidium facti, qui coepit, habet,

    Hor. Ep. 1, 2, 40:

    Titus Livius hexametri exordio coepit,

    Quint. 9, 4, 74; cf. id. 9, 4, 117:

    si coepisset a toto corpore,

    id. 9, 4, 23; cf. id. 7, 1, 2; 8, 6, 50:

    pro vallo castrorum ita coepit (sc. dicere),

    Tac. H. 1, 36:

    Civilis ita coepit,

    id. ib. 5, 26; id. A. 1, 41; 2, 37.—
    (ε).
    With an ellipsis for dicere coepi, to begin to speak:

    ita coepit tyrannus,

    Liv. 34, 31, 1; 39, 15, 2:

    coram data copia fandi, Maximus Ilioneus placido sic pectore coepit,

    Verg. A. 1, 521; 6, 372:

    tum ita coepit: numquam mihi, etc.,

    Liv. 28, 27, 1; Tac. A. 1, 41 fin.:

    ad hunc modum coepit,

    id. ib. 2, 37; id. H. 1, 36 fin.; Phaedr. 4, 23, 2.—
    B.
    Pass. in the tempp. perff. and with the inf. pass. (cf. Zumpt, Gram, §

    221): jure coepta appellari est Canis,

    Plaut. Men. 5, 1, 18:

    ante petitam esse pecuniam, quam esset coepta deberi,

    Cic. de Or. 1, 37, 168; id. Div. 2, 2, 7; id. Brut. 67, 236; 88, 301; id. Verr. 2, 3, 90, § 209; 2, 5, 4, § 9; id. Fam. 13, 29, 1; id. Att. 3, 15, 5; 6, 1, 3; Liv. 1, 57, 3; 2, 1, 4; 3, 38, 2;

    9, 7, 7: quae (res) inter eos agi coeptae, neque perfectae essent,

    Caes. B. G. 1, 47; 4, 18:

    bello premi sunt coepti,

    Nep. Timoth. 3, 1; Cat. 95, 2.—With inf. act.:

    mitescere discordiae intestinae coeptae,

    Liv. 5, 17, 10; cf. Weissenb. ad loc.— Hence, coeptus, a, um, Part., begun, commenced, undertaken. consilium fraude coeptum, Liv. 35, 36, 5:

    coeptum atque patratum bellum foret,

    Sall. J. 21, 2:

    jussis Carmina coepta tuis,

    Verg. E. 8, 12; so,

    coepti fiducia belli,

    id. A. 2, 162; Liv. 35, 23, 1:

    amor,

    Ov. H. 17, 189:

    iter,

    id. F. 1, 188:

    arma,

    Tac. H. 2, 6; 4, 61:

    coeptam deinde omissam actionem repetere,

    id. ib. 4,44:

    dies,

    id. A. 4, 25 (cf. infra II.):

    luce,

    id. ib. 1, 65;

    15, 55: nocte,

    id. ib. 2, 13:

    hieme,

    id. ib. 12, 31. —Hence, subst.: coeptum, i, n., a work begun, a beginning, undertaking (most freq. after the Aug. per. and in the plur.; perh. never in Cic.;

    also not in Hor.): ut repetam coeptum pertexere dictis,

    Lucr. 1, 418:

    nec taedia coepti Ulla mei capiam,

    Ov. M. 9, 616:

    coepti paenitentia,

    Quint. 12, 5, 3; Suet. Oth. 5:

    manus ultima coepto Defuit,

    Ov. Tr. 2, 555: ne audaci coepto deessent; Liv. 42, 59, 7; cf. Verg. G. 1, 40:

    feroci,

    Sil. 11, 202.—With adv.:

    bene coepto,

    Liv. 45, 15, 7:

    bene coepta,

    Vell. 2, 14; and:

    temere coepta,

    Liv. 36, 15, 2.— Plur.:

    coeptis meis,

    Ov. M. 1, 2:

    nostris,

    id. ib. 9, 486:

    immanibus,

    Verg. A. 4, 642 al. —Without adj., Ov. M. 8, 67; 8, 463; Liv. 23, 35, 16; 23, 41, 4; 24, 13, 4; Tac. H. 2, 85; 3, 52; Suet. Ner. 34; id. Vesp. 6 et saep.—
    II.
    Neutr., to begin, take a beginning, commence, originate, arise (most freq. since the Aug. per.; not in Cic.): neve inde navis incohandae exordium coepisset, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. Rel. v. 282 Vahl.):

    sic odium coepit glandis,

    Lucr. 5, 1416:

    post, ubi silentium coepit... verba facit, etc.,

    Sall. J. 33, 4:

    cum primum deditio coepit,

    id. ib. 62, 7:

    ubi dies coepit,

    id. ib. 91, 4 (cf. supra, I. 2. d):

    vere coepturo,

    Plin. 16, 25, 41, § 98:

    postquam apud Cadmiam pugna coepit,

    Nep. Epam. 10, 3; so,

    pugna,

    Liv. 2, 6, 10; Quint. 2, 4, 42; 9, 4, 50; cf. id. 9, 4, 55:

    quando coeperit haec ars,

    id. 2, 17, 8:

    obsidium coepit per praesidia,

    Tac. A. 4, 49:

    a quo jurgium coepit,

    Quint. 5, 10, 72; so with ab, Tac. H. 2, 47; and with ex, id. A. 15, 54 and 68; cf.:

    quibus, uti mihi, ex virtute nobilitas coepit,

    Sall. J. 85, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > coepio

  • 112 crispo

    crispo, no perf., ātum, 1, v. a. and n. [id.].
    I.
    Act., to curl, crisp, crimp ( poet. or in post-Aug. prose).
    A.
    Prop.:

    capillum,

    Plin. 29, 4, 26, § 82: feminae cincinnos, Maec. ap. Sen. Ep. 114, 5.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make variegated, rough, uneven; to cover or plant with something, to strew over:

    tellurem apio viridi,

    to border, Col. 10, 166:

    mixtum aurum cono,

    Stat. Th. 8, 568:

    alma novo crispans pelagus Tithonia Phoebo,

    Val. Fl. 1, 311; cf. Zumpt ad Rutil. 2, 13:

    quādam rugatione crispari corpora,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 17.—
    2.
    To put into a tremulous motion, to swing, brandish, wave (cf.:

    vibro, quasso): bina manu lato crispans hastilia ferro,

    Verg. A. 1, 313; 12, 165 (cf.: duo doure tinassôn, Il. 12, 298):

    non illis solitum crispare hastilia campo,

    Sil. 8, 374:

    tergeminos jactus,

    App. M. 11, p. 258, 35:

    buxum,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 110:

    clunes,

    Arn. 7, p. 239; cf. crispitudo.— Trop.:

    cachinnum,

    Sedul. 1, 316.—
    II.
    Neutr., only in part. pres. crispans.
    A.
    Curled, uneven, wrinkled:

    buxus,

    Plin. 16, 16, 28, § 70:

    nasus,

    Pers. 3, 87.—
    B.
    Trembling:

    cum vibrat crispante aedificiorum crepitu (of an earthquake),

    Plin. 2, 82, 84, § 198.

    Lewis & Short latin dictionary > crispo

  • 113 vulgus

    vulgus ( volg-), i, n. ( masc., Att., Sisenn., and Varr. ap. Non. p. 230, 27 sq.; Verg. A. 2, 99; Phaedr. 4, 14; Liv. 6, 34, 5; 24, 32, 1; Lucr. 2, 920 et saep.) [Sanscr. várga, a group], the great mass, the multitude, the people, public (class.; cf.: plebs, turba).
    I.
    In [p. 2016] gen.:

    non est consilium in vulgo, non ratio, etc.,

    Cic. Planc. 4, 9; Sall. J. 66, 2; Verg. A. 2, 39:

    quod in vulgus gratum esse sentimus,

    with the people, with the public, generally, Cic. Att. 2, 22, 3:

    in vulgus notus,

    id. ib. 9, 5, 2; Liv. 22, 3, 14; Tac. H. 1, 71; 2, 26 fin.;

    2, 93 al.: apio gratia in vulgo est,

    Plin. 20, 11, 44, § 112.—
    II.
    In partic.
    A.
    A mass, crowd, throng, multitude of persons or animals:

    vulgus servorum,

    Ter. And. 3, 4, 4:

    mulierum,

    id. Hec. 4, 2, 24:

    patronorum,

    Cic. Brut. 97, 332:

    insipientium,

    id. Tusc. 2, 26, 63:

    densum (umbrarum),

    Hor. C. 2, 13, 32:

    inane (animarum),

    Ov. F. 2, 554:

    femineum,

    Luc. 7, 39:

    incautum (ovium),

    Verg. G. 3, 469:

    aequoreum,

    of sea-monsters, Sen. Hippol. 957.—
    B.
    With an accessory idea of contempt, the crowd, the vulgar, mob, rabble, populace:

    sapientis judicium a judicio vulgi discrepat,

    Cic. Brut. 53, 198:

    ceteri omnes strenui, boni, nobiles atque ignobiles, vulgus fuimus sine gratiā, sine auctoritate,

    Sall. C. 20, 7:

    gratiam ad vulgum quaesierat,

    Liv. 6, 34, 5:

    quid oportet Nos facere, a vulgo longe lateque remotos?

    Hor. S. 1, 6, 18:

    odi profanum vulgus et arceo,

    id. C. 3, 1, 1:

    malignum Spernere vulgus,

    id. ib. 2, 16, 40:

    infidum,

    id. ib. 1, 35, 25:

    mobile,

    Stat. S. 2, 2, 123: fani pulchritudo et vetustas Praenestinarum etiam nunc retinet sortium nomen: atque id in vulgus;

    quis enim magistratus aut quis vir illustrior utitur sortibus?

    among the common people, among the populace, Cic. Div. 2, 41, 86:

    spargere voces In volgum ambiguas,

    Verg. A. 2, 99:

    alio pane procerum, alio volgi,

    Plin. 19, 4, 19, § 53:

    vulgus proceresque gemunt,

    Ov. M. 8, 526.—
    C.
    Militari gratiora vulgo, the common soldiery, Curt. 3, 6, 19:

    vulgo militum acceptior,

    id. 7, 2, 33.— Hence, vulgō ( volg-), abl. adv., prop. among the multitude; hence, in gen., before every body, before all the world, generally, universally, everywhere, all over, commonly, openly, publicly (syn.:

    palam, publice, aperte): num locum ad spectandum dare? aut ad prandium invitare? Minime, sed vulgo, passim. Quid est vulgo? Universos,

    Cic. Mur. 35, 73:

    ejusmodi tempus erat, ut homines vulgo impune occiderentur,

    id. Rosc. Am. 29, 80:

    vulgo totis castris testamenta obsignabantur,

    Caes. B. G. 1, 39:

    accidit, ut vulgo milites ab signis discederent,

    id. ib. 5, 33:

    vulgo nascetur amomum,

    everywhere, Verg. E. 4, 25:

    vituli volgo moriuntur in herbis,

    id. G. 3, 494:

    vulgo loquebantur, Antonium mansurum esse Casilini,

    generally, Cic. Att. 16, 10, 1:

    aliquid vulgo ostendere ac proferre,

    before all the world, openly, id. Verr. 2, 4, 28, § 64; cf.:

    quas (litteras) vulgo ad te mitto,

    id. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21:

    verum illud verbum est, vulgo quod dici solet, Omnes, etc.,

    usually, Ter. And. 2, 5, 15; cf.:

    ut vulgo uti solemus,

    Quint. 9, 2, 8:

    hoc quod vulgo sententias vocamus,

    id. 12, 10, 48:

    victum vulgo quaerere,

    i. e. by prostitution, Ter. Heaut. 3, 1, 38; so,

    vulgo concepti,

    Dig. 1, 5, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > vulgus

  • 114 ATTACH

    [V]
    NECTO (-ERE NEXUI NEXUM)
    ANNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    ADNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    ADIUNGO (-ERE -IUNXI -IUNCTUM)
    ADJUNGO (-ERE -JUNXI -JUNCTUM)
    SUBIUNGO (-ERE -IUNXI -IUNCTUM)
    SUBJUNGO (-ERE -JUNXI -JUNCTUM)
    AGGREGO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADGREGO (-ARE -AVI -ATUM)
    LIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    ILLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    INLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    COUNO (-ARE -AVI -ATUM)
    APPLICO (-ARE -AVI -ATUM)
    IMPONO (-ERE -POSUI -POSITUM)
    INPONO (-ERE -POSUI -POSITUM)
    SUBTEXO (-ERE -TEXUI -TEXTUM)
    ASSERO (-ERE -SERUI -SERTUM)
    ADSERO (-ERE -SERUI -SERTUM)
    SUGGERO (-ERE -GESSI -GESTUM)
    SUBGERO (-ERE -GESSI -GESTUM)
    SUBICIO (-ERE -IECI -IECTUM)
    SUBJICIO (-ERE -JECI -JECTUM)
    COACCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)
    INIUNGO (-ERE -IUNXI -IUNCTUM)
    INJUNGO (-ERE -JUNXI -JUNCTUM)
    INSERO (-ERE -SEVI -SITUM)
    ADALLIGO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADJUGO (-ARE -AVI -ATUS)
    APIO (-ERE APTUS)
    COMMALLEO (-ARE -AVI -ATUS)
    COMMALLIOLO (-ARE -AVI -ATUS)
    ASSOCIO (-ARE -AVI -ATUS)
    - BE ATTACHED
    - BECOME ATTACHED

    English-Latin dictionary > ATTACH

  • 115 BIND

    [V]
    LIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAELIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    RELLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    RESTRINGO (-ERE -STRINXI -STRICTUM)
    REVINCIO (-ERE -VINXI -VINCTUM)
    RELIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    ALLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    ANNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    OBSTRINGO (-ERE -STRINXI -STRICTUM)
    OPSTRINGO (-ERE -STRINXI -STRICTUM)
    COLLIGO (-ARE -LIGAVI -LIGATUM)
    CONLIGO (-ARE -LIGAVI -LIGATUM)
    OBLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    NECTO (-ERE NEXUI NEXUM)
    CAPISTRO (-ARE -AVI -ATUM)
    CONNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    INNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    PRAEPEDIO (-IRE -IVI -ITUM)
    VINCIO (-IRE VINXI VINCTUM)
    STRINGO (-ERE STRINXI STRICTUM)
    ASTRINGO (-ERE -STRINXI -STRICTUM)
    ADSTRINGO (-ERE -STRINXI -STRICTUM)
    PRAESTRINGO (-ERE -STRINXI -STRICTUM)
    AUCTORO (-ARE -AVI -ATUM)
    APIO (-ERE APTUS)
    COLIGO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADALLIGO (-ARE -AVI -ATUS)
    PIGNORO (-ARE -AVI -ATUS)

    English-Latin dictionary > BIND

  • 116 CONNECT

    [V]
    ADJUNGO (-ERE -JUNXI -JUNCTUM)
    COLLIGO (-ARE -LIGAVI -LIGATUM)
    ADIUNGO (-ERE -IUNXI -IUNCTUM)
    CONLIGO (-ARE -LIGAVI -LIGATUM)
    CONDUCO (-ERE -DUXI -DUCTUM)
    CONGREGO (-ARE -GREGAVI -GREGATUM)
    COAGMENTO (-ARE -AVI -ATUM)
    COMMITTO (-ERE -MISI -MISSUM)
    CONMITTO (-ERE -MISI -MISSUM)
    CONCILIO (-ARE -AVI -ATUM)
    CONCOPULO (-ARE -AVI -ATUM)
    COMPREHENDO (-ERE -PREHENDI -PREHENSUM)
    CONPREHENDO (-ERE -PREHENDI -PREHENSUM)
    COMPRENDO (-ERE -PRENDI -PRENSUM)
    CONPRENDO (-ERE -PRENDI -PRENSUM)
    COUNO (-ARE -AVI -ATUM)
    IUGO (-ARE -AVI -ATUM)
    JUGO (-ARE -AVI -ATUM)
    IUNGO (-ERE IUNXI IUNCTUM)
    JUNGO (-ERE JUNXI JUNCTUM)
    LIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    IMPLICO (-ARE -PLICUI -PLICITUM)
    INPLICO (-ARE -PLICUI -PLICITUM)
    SERO (-ERE SERTUM)
    NECTO (-ERE NEXUI NEXUM)
    UNESCO (-ERE -AVI -ATUM)
    UNISCO (-ERE -AVI -ATUM)
    UNO (-ARE -AVI -ATUM)
    CONTINEO (-ERE -TINUI -TENTUM)
    ADPLICO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADPLICO (-ARE -UI -ITUS)
    APIO (-ERE APTUS)
    COLIGO (-ARE -AVI -ATUS)
    CONCATENO (-ARE -AVI -ATUS)
    COPULOR (-ARI -ATUS SUM)
    CONECTO (-ERE -NEXI -NEXUS)
    COSMITTO (-ERE -MISI -MISSUS)
    - BE CONNECTED WITH

    English-Latin dictionary > CONNECT

  • 117 FASTEN

    [V]
    ILLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    RELLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAEFIGO (-ERE -FIXI -FIXUM)
    RELIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    INNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    LIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    DELIGO (-ARE)
    INLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    NECTO (-ERE NEXUI NEXUM)
    SUBNECTO (-ERE -NEXUI -NEXUM)
    DEFIGO (-ERE -FIXI -FIXUM)
    CONFIGO (-ERE -FIXI -FIXUM)
    FIGO (-ERE FIXI FIXUM)
    INFIGO (-ERE -FIXI -FIXUM)
    OBSERO (-ARE -AVI -ATUM)
    OPSERO (-ARE -AVI -ATUM)
    OPPANGO (-ERE -PANXI -PANCTUM)
    PANGO (-ERE PANXI PANCTUM)
    APTO (-ARE -AVI -ATUM)
    REVINCIO (-ERE -VINXI -VINCTUM)
    ADFIGO (-ERE -FIXI -FIXUM)
    AFFIGO (-ERE -FIXI -FIXUM)
    OBLIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    APIO (-ERE APTUS)
    ADALLIGO (-ARE -AVI -ATUS)

    English-Latin dictionary > FASTEN

  • 118 JOIN

    [N]
    JUNCTIO (-ONIS) (F)
    IUNCTIO (-ONIS) (F)
    JUNCTURA (-AE) (F)
    IUNCTURA (-AE) (F)
    COAGMENTATIO (-ONIS) (F)
    COAGMENTUM (-I) (N)
    COETUS (-US) (M)
    TEXTUM (-I) (N)
    TEXTUS (-US) (M)
    TEXTURA (-AE) (F)
    CONSECUTIO (-ONIS) (F)
    [V]
    ADJUNGO (-ERE -JUNXI -JUNCTUM)
    JUNGO (-ERE JUNXI JUNCTUM)
    ADIUNGO (-ERE -IUNXI -IUNCTUM)
    IUNGO (-ERE IUNXI IUNCTUM)
    LIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    NECTO (-ERE NEXUI NEXUM)
    COMPREHENDO (-ERE -PREHENDI -PREHENSUM)
    CONPREHENDO (-ERE -PREHENDI -PREHENSUM)
    COMPRENDO (-ERE -PRENDI -PRENSUM)
    CONPRENDO (-ERE -PRENDI -PRENSUM)
    CONCILIO (-ARE -AVI -ATUM)
    COMPARO (-ARE -PARAVI -PARATUM)
    CONPARO (-ARE -PARAVI -PARATUM)
    COAGMENTO (-ARE -AVI -ATUM)
    CONCOPULO (-ARE -AVI -ATUM)
    SUO (-ERE SUI SUTUM)
    CONSARCIO (-ARE -AVI -ATUM)
    MISCEO (-ERE MISCUI MIXTUM)
    IMPLICO (-ARE -PLICUI -PLICITUM)
    INPLICO (-ARE -PLICUI -PLICITUM)
    JUGO (-ARE -AVI -ATUM)
    IUGO (-ARE -AVI -ATUM)
    INTERJUNGO (-ERE -JUNXI -JUNCTUM)
    INTERIUNGO (-ERE -IUNXI -IUNCTUM)
    CONGREGO (-ARE -GREGAVI -GREGATUM)
    GEMINO (-ARE -AVI -ATUM)
    SUBJUNGO (-ERE -JUNXI -JUNCTUM)
    SUBIUNGO (-ERE -IUNXI -IUNCTUM)
    AGGLOMERO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADGLOMERO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADDO (-ERE -DIDI -DITUM)
    UNO (-ARE -AVI -ATUM)
    UNISCO (-ERE -AVI -ATUM)
    COALESCO (-ERE -ALUI -ALITUM)
    CONSPIRO (-ARE -SPIRAVI -SPIRATUM)
    SUPERCRESCO (-ERE -CREVI -CRETUM)
    SUPERVENIO (-IRE -VENI -VENTUM)
    ADJUGO (-ARE -AVI -ATUS)
    ADSOCIO (-ARE -AVI -ATUS)
    ASSOCIO (-ARE -AVI -ATUS)
    APIO (-ERE APTUS)
    CONTINUOR (-ARI -ATUS SUM)

    English-Latin dictionary > JOIN

  • 119 ἔλλοψ

    ἔλλοψ, οπος, , , epith. of fish (exc. ἔλλοπι κούρᾳ, of Echo, Theoc. Syrinx 18), expld. as
    A dumb by Hsch. (also by δασεῖς, τραχεῖς, ποικίλοι), but perh. rather, scaly (cf. λεπίς):

    ἔλλοπας ἰχθῦς Hes.Sc. 212

    ;

    ἔλλοπος μυνδοῦ δίκην Lyc.1375

    :—also [full] ἔλλοπος, Emp.117: or [full] ἐλλός,

    ἰχθύες ἐλλοί Titanomach.Fr.4

    ;

    ἐλλοῖς ἰχθύσιν S.Aj. 1297

    .
    II as Subst., fish, in general, Nic.Al. 481, Lyc.600, Opp.H.2.658, 3.55,89; fem., Lyc.796.
    2 an unknown sea-fish, Arist.HA 505a15, etc.; also [full] ἔλοψ, Epich.71, Archestr.Fr.11.1, Matro Conv.69, Apio ap.Ath. 7.294f, Plu.2.979c; identified with ἱερὸς ἰχθῦς by Ael.NA8.28.
    3 a serpent, Nic.Th. 490.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἔλλοψ

  • 120 ἅπτω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `join, fasten, grasp; kindle' (Il.).
    Other forms: mostly med.
    Derivatives: ἁφή `the kindling, the touching, the grip etc.' (Hdt.); from here, or as deverb., ἀφάω `handle' only pres. (Il.) - ἅψις `handling' (Hp.); ἅψος n. `join', pl. `joints' (Od.; Chantr. Form. 421); ἅμμα `noose, cord' (Hp.) - ἁψίς, - ῖδος f. `loop, mesh'- Perhaps also ἄφθα, αὑαψή, χορδαψός s.s.vv.
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: Unknown. Cf. Kretschmers Glotta 7, 352. Wrong Pisani Ist. Lomb. 73: 2, 28 (from *ἅπϜω to Av. āfǝnte). vW. connects ἰάπτω. Szemerényi Gnomon 43 (1971) 656 connects `fasten' with Lat. apiō and `kindle' with Gm. sengen, OCS prě-sǫčiti `dry' from * senkʷ-. Fur. 324, 353 ( ἕμμα!) takes ἀφάω as evidence for Pre-Greek (but it may be derived from ἁφή). On ἅψος and Armenian forms s. Clackson 98ff.
    Page in Frisk: 1,126-127

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἅπτω

См. также в других словарях:

  • apio — (Del lat. apĭum). 1. m. Planta de la familia de las Umbelíferas, de cinco a seis decímetros de altura, con tallo jugoso, grueso, lampiño, hueco, asurcado y ramoso, hojas largas y hendidas, y flores muy pequeñas y blancas. Aporcado es comestible.… …   Diccionario de la lengua española

  • Apio — Saltar a navegación, búsqueda Puede referirse a: El nombre común de la planta (de uso culinario habitual) Apium graveolens El nombre común de la planta Apium nodiflorum Obtenido de Apio Categoría: Wikipedia:Desambiguación …   Wikipedia Español

  • apio — ÁPIO s.m. Denumire comercială pentru varietatea de ţelină de la care se consumă tulpina groasă, nu rădăcina (Apium graveolens, varietate dulce), din sp. apio. Trimis de gal, 26.04.2005. Sursa: DGE …   Dicționar Român

  • ápio — s. m. 1. Gênero típico das apiáceas ou umbelíferas. 2. Aipo. 3.  [Botânica] Gênero de plantas faseoláceas …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • apio — (Del lat. apium.) ► sustantivo masculino 1 BOTÁNICA Planta de hojas largas y hendidas, con flores pequeñas y blancas, cuyos tallos son comestibles en ensalada o cocidos. (Apium graveolens.) FRASEOLOGÍA apio caballar o equino BOTÁNICA Planta… …   Enciclopedia Universal

  • apio — s m (Apium graveolens) Planta herbácea comestible, de la familia de las umbelíferas, de color verde, de unos 75 cm de alto, con el tallo y los pedúnculos jugosos, largos, gruesos y acanalados. Es de sabor fuerte y se puede comer crudo o cocido:… …   Español en México

  • apio — adj. homosexual. ❙ «...le pregunté, sosteniendo en mi izquierda los organillos del apio aquel.» C. Pérez Merinero, La mano armada. ❙ «Me da que el nuevo pasante es apio, ¿verdad?» DCB. ❙ «...jotos de México / Sarasas de Cádiz / Apios de Sevilla …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • apio — sustantivo masculino homosexual (hombre), ahembrado, amaricado, amujerado. ▌ apio caballar sustantivo masculino esmirnio, perejil macedonio. ▌ apio de ranas sustantivo masculino ranúnculo …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • apio — {{#}}{{LM A02932}}{{〓}} {{SynA03002}} {{[}}apio{{]}} ‹a·pio› {{《}}▍ s.m.{{》}} Planta herbácea de color verde de la que se comen los tallos y las hojas. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín apium. {{#}}{{LM SynA03002}}{{〓}} {{CLAVE… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • apio — 1à·pio s.m. TS bot. erba aromatica del genere Apio | con iniz. maiusc., genere della famiglia delle Ombrellifere cui appartiene il sedano {{line}} {{/line}} DATA: 1829. ETIMO: dal lat. scient. Apios (tuberosa), dal gr. ápios, nome di una… …   Dizionario italiano

  • Apio Claudio — Saltar a navegación, búsqueda Apio Claudio puede referirse a: Apio Claudio el Censor,nacido en 340 a. C. y muerto en 273 a. C., censor; Apio Claudio Cáudice, nieto de Apio Claudio el Censor, cónsul en 264 a. C.; Apio …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»