Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ămŏs

  • 1 amos

    ămŏs, v. amor.

    Lewis & Short latin dictionary > amos

  • 2 amos

    love, affection; the beloved; Cupid; affair; sexual/illicit/homosexual passion

    Latin-English dictionary > amos

  • 3 adamplio

    ăd-amplĭo, āre, 1, v. a. [ad, den. increase ], to widen, to enlarge, to increase: adampliemus pondus, Vulg. Ital. Amos, 8, 5, where St. Jerome has augeamus:

    aediculam vetustate corruptam adampliavit,

    Inscr. Grut. 128, 5; 884, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > adamplio

  • 4 adhuc

    ăd-huc, adv.
    I.
    Prop., of place, to this place, hitherto, thus far (designating the limit, inclusive of the whole space traversed: hence often joined with usque; cf.

    ad, A. 1. B.): conveniunt adhuc utriusque verba,

    thus far, to this point, the statements of both agree, Plaut. Truc. 4, 3, 20:

    adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset,

    Cic. Fin. 4, 16, 44; cf. Auct. Her. 1, 9, 16:

    his oris, quas angulo Baeticae adhuc usque perstrinximus,

    Mel. 3, 6, 1.—Hence, in the desig. of measure or degree, so far, to such a degree:

    et ipse Caesar erat adhuc impudens, qui exercitum et provinciam invito senatu teneret,

    Cic. Fam. 16, 11, 4; so Liv. 21, 18, 4; Quint. 2, 19, 2; 8, 5, 20.—More frequently,
    II.
    Transf.
    A.
    Of time, until now, hitherto, as yet (designating the limit, together with the period already passed; cf.

    ad, 1. B.): res adhuc quidem hercle in tuto est,

    Plaut. Merc. 2, 3, 48:

    celabitur itidem ut celata adhuc est,

    Ter. Phorm. 4, 3, 20:

    sicut adhuc fecerunt, speculabuntur,

    Cic. Cat. 1, 2, 6:

    ille vidit non modo, quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae,

    id. Fin. 5, 6, 16:

    haec adhuc (sc. acta sunt): sed ad praeterita revertamur,

    id. Att. 5, 20; so ib. 3, 14 fin.; 5, 17, 46; id. Agr. 3, 1, 1:

    Britanni, qui adhuc pugnae expertes,

    Tac. Agr. 37; so Curt. 7, 7, 8 al.—With usque or semper:

    usque adhuc actum est probe,

    Plaut. Mil. 2, 6, 107; so id. Ps. 4, 7, 14; Ter. And. 1, 5, 27; id. Ad. 4, 4, 23; 5, 4, 5; id. Hec. 4, 1, 29; Cic. Rep. 2, 20:

    quod adhuc semper tacui et tacendum putavi,

    Cic. de Or. 1, 26, 119.—With dum in subordinate propositions, for the purpose of more accurate desig. of time:

    quae adhuc te carens, dum hic fui, sustentabam,

    what I have endured during the whole time that I have been here, until now, Plaut. Capt. 5, 1, 4:

    adhuc dum mihi nullo loco deesse vis, numquam te confirmare potuisti,

    Cic. Fam. 16, 4; so ib. 18.—Hence the adverbial expression (occurring once in Plautus): adhuc locorum, until now, hitherto: ut adhuc locorum feci, faciam sedulo, Capt. 2, 3, 25.— Adhuc denotes not merely a limitation of time in the present, but also, though more rarely, like usque eo and ad id tempus, and the Engl. as yet, in the past:

    adhuc haec erant, ad reliqua alacri tendebamus animo,

    Cic. Div. 2, 2, 4:

    Abraham vero adhuc stabat,

    Vulg. Gen. 18, 22:

    unam adhuc a te epistulam acceperam,

    Cic. Att. 7, 2:

    cum adhuc sustinuisset multos dies,

    Vulg. Act. 18, 18:

    scripsi etiam illud quodam in libello... disertos me cognōsse nonnullos, eloquentem adhuc neminem,

    id. de Or. 1, 21:

    una adhuc victoria Carus Metius censebatur,

    Tac. Agr. 45.—
    B.
    Adhuc non, or neque adhuc, not as yet, not to this time: nihil adhuc, nothing as yet, or not at all as yet: numquam adhuc, never as yet, never yet:

    cupidissimi veniendi maximis injuriis affecti, adhuc non venerunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 27, 65:

    me adhuc non legisse turpe utrique nostrum est,

    id. Fam. 7, 24, 7; so id. 3, 8, 25; 6, 14; 14, 6, 2; Mart. 7, 89, 10:

    cui neque fulgor adhuc nec dum sua forma recessit,

    Verg. A. 11, 70:

    nihil adhuc peccavit etiam,

    Plaut. Pers. 4, 4, 78:

    nihil adhuc est, quod vereare,

    Ter. Heaut. 1, 2, 1:

    sed quod quaeris, quando, qua, quo, nihil adhuc scimus,

    Cic. Fam. 9, 7, 4; so 9, 17, 7; Caes. B. C. 3, 57; Nep. Milt. 5:

    numquam etiam quicquam adhuc verborum est prolocutus perperam,

    Plaut. Am. 1, 1, 92; cf. id. Capt. 5, 2, 7.—
    C.
    For etiam nunc, yet, still; to denote continuance (apparently not used by Cic.):

    stertis adhuc?

    are you still snoring? Pers. 3, 58;

    adhuc tranquilla res est,

    it is still quiet, Ter. Ph. 3, 1, 15; so id. Ad. 1, 2, 42:

    Ephesi regem est consecutus fluctuantem adhuc animo,

    Liv. 33, 49, 7; so 21, 43, 14; Tac. A. 1, 8, 17; id. H. 2, 44, 73; 4, 17; id. Germ. 28; Suet. Aug. 56, 69; Plin. Ep. 4, 13, 1; Curt. 8, 6, 18: quinque satis fuerant; nam sex septemve libelli est nimium: quid adhuc ludere, Musa, juvat? why play still, still more, or further? Mart. 8, 3; so id. 4, 91.—
    D.
    Hence also to denote that a thing is still remaining or existing:

    at in veterum comicorum adhuc libris invenio,

    I yet find in the old comic poets, Quint. 1, 7, 22:

    quippe tres adhuc legiones erant,

    were still left, Tac. H. 3, 9; so id. G. 34; id. Ann. 2, 26; Mart. 7, 44, 1.—With vb. omitted:

    si quis adhuc precibus locus, exue mentem,

    Verg. A. 4, 319.—
    E.
    To denote that a thing has only reached a certain point, now first, just now: cum adhuc ( now for the first time) naso odos obsecutus es meo, da vicissim meo gutturi gaudium, Plaut. Curc. 1, 2, 9:

    gangraenam vero, si nondum plane tenet, sed adhuc incipit, curare non difficillimum est,

    Cels. 5, 26, 34; so Mart. 13, 102.—Hence, with deinde or aliquando following:

    quam concedis adhuc artem omnino non esse, sed aliquando,

    Cic. de Or. 1, 58, 246:

    senatus priusquam edicto convocaretur ad curiam concurrit, obseratisque adhuc foribus, deinde apertis, tantas mortuo gratias agit, etc.,

    Suet. Tit. 11; so Tac. A. 11, 23.—
    F.
    To denote that a thing had reached a certain limit before another thing happened (in prose only after Livy), still, yet, while yet:

    inconditam multitudinem adhuc disjecit,

    he dispersed the multitude while yet unarranged, Tac. A. 3, 42.—
    G.
    For etiam, insuper, praeterea, to denote that a thing occurs beside or along with another (belonging perhaps only to popular language, hence once in Plaut., and to the post-Aug. per.), besides, further, moreover:

    addam minam adhuc istic postea,

    Plaut. Truc. 5, 18:

    unam rem adhuc adiciam,

    Sen. Q. N. 4, 8:

    sunt adhuc aliquae non omittendae in auro differentiae,

    Plin. 33, 2, 10, § 37; so Quint. 2, 21, 6; 9, 4, 34; Val. Fl. 8, 429; Tac. A. 1, 17; id. Agr. 29; ib. 33; Flor. 1, 13, 17; Vulg. Amos, 4, 7; ib. Joan. 16, 12; ib. Heb. 11, 32.—
    H.
    In later Lat. adhuc is used like etiam in the Cic. per., = eti, yet, still, for the sake of emphasis in comparisons; then, if it cnhances the comparative, it stands before it; but follows it, if that which the comp. expresses is added by way of augmentation; as, he has done a still greater thing, and he has still done a greater thing (this is the view of Hand, Turs. I. p. 166):

    tum Callicles adhuc concitatior,

    Quint. 2, 15, 28:

    adhuc difficilior observatio est per tenores,

    id. 1, 5, 22:

    si marmor illi (Phidiae), si adhuc viliorem materiem obtulisses, fecisset, etc.,

    Sen. Ep. 85, 34:

    adhuc diligentius,

    Plin. 18, 4: cui gloriae amplior [p. 36] adhuc ex opportunitate cumulus accessit, Suet. Tib. 17:

    Di faveant, majora adhuc restant,

    Curt. 9, 6, 23; so Quint. 10, 1, 99; Tac. G. 19; Suet. Ner. 10.
    I.
    Adhuc sometimes = adeo, even (in the connection, et adhuc, -que adhuc; v. adeo, II.).
    a.
    Ita res successit meliusque adhuc, Plaut. Bacch. 4, 9, 18:

    Tellurem Nymphasque et adhuc ignota precatur flumina,

    Verg. A. 7, 137:

    Nil parvum sapias et adhuc sublimia cures,

    Hor. Ep. 1, 12, 15; so ib. 2, 2, 114; Liv. 22, 49, 10; Sen. Ep. 49, 4.—
    b.
    Absol.:

    gens non astuta nec callida aperit adhuc secreta pectoris licentiā joci,

    Tac. G. 22:

    cetera similes Batavis, nisi quod ipso adhuc terrae suae solo et caelo acrius animantur,

    ib. 29, 3 (cf.: ipse adeo under adeo, II., and at the end); so Stat. S. 1, 2, 55.—See more upon this word, Hand, Turs. I. pp. 156-167.

    Lewis & Short latin dictionary > adhuc

  • 5 adscensio

    ascensĭo ( ads-), ōnis, f. [id.], an ascending, ascent (more rare than ascensus).
    I.
    A.. Lit.:

    ad hirundininum nidum ascensionem ut faceret,

    Plaut. Rud. 3, 1, 7:

    graduum,

    Vitr. 9, 1, p. 208 Rode:

    via ascensionis,

    Vulg. 1 Par. 26, 16: dies ascensionis suae de terrā Aegypti, ib. Osee, 2, 15.—
    B.
    Trop.: quorum (oratorum) quae fuerit ascensio et quam in omnibus rebus difficilis optimi perfectio, etc., a rising, soaring, * Cic. Brut. 36, 137:

    ascensiones in corde suo disposuit,

    Vulg. Psa. 83, 6.—
    II.
    Meton., means of ascent: aedificat in caelo ascensionem, Vulg Amos, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > adscensio

  • 6 adscensor

    ascensor ( ads-), ōris, m. [id.], one that ascends (eccl. Lat.).
    I.
    In gen.:

    montis Dominici,

    Hier. in Rufin. 1:

    caeli,

    Vulg. Deut. 33, 26.—
    II.
    Esp., one that mounts a horse, chariot, etc., a rider, charioteer:

    ut cadat ascensor ejus (equi) retro,

    Vulg. Gen. 49, 17:

    ascensor equi, ib. Amos, 2, 15: equum et ascensorem dejecit,

    ib. Exod. 15, 1; ib Job, 39, 18.—So absol.:

    ascensores (sc. equorum),

    Vulg. 4 Reg. 18, 23; so,

    asini ascensor,

    ib. Isa. 21, 7;

    cameli, ib. ib.' collidam in te currum et ascensorem ejus,

    ib. Jer. 21, 51. subvertam quadrigam et ascensorem ejus, ib. Agg. 2, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > adscensor

  • 7 amo

    ămo, āvi, ātum, 1, v. a. (amāsso = amavero, Plaut. Cas. 5, 4, 23; id. Curc. 4, 4, 22; id. Mil. 4, 2, 16; cf. Paul. ex Fest. p. 28 Müll.:

    amāsse = amavisse,

    Ter. Eun. 5, 1, 11:

    amantum = amantium,

    Plaut. Men. 2, 3, 4; Lucr. 4, 1077; Ov. A. A. 1, 439) [cf. Sanscr. kam = to love; hama = Sanscr. sam = Germ. sammt; Engl. same, Lat. similis; with the radical notion of likeness, union], to like, to love, eraô, phileô (both in the higher and the lower sense, opp. odisse; while diligere (agapô) designates esteem, regard; opp. neglegere or spernere; cf. Doed. Syn. IV. p. 97; in the high sense in the philos. writings and Epp. of Cicero; often in the low sense, esp. in the comic poets. In the Vulg. amo and amor are comparatively little used, prob. from their bad associations, amo being used 51 times and amor 20. Instead of these words, diligo, dilectio and caritas were used. Diligo (incl. dilectus) occurs 422 times, and dilectio and caritas 144 times in all; dilectio 43 and caritas 101 times).
    I.
    In gen.:

    quid autem est amare, nisi velle bonis aliquem adfici, quam maximis, etiamsi ad se ex iis nihil redeat,

    Cic. Fin. 2, 24:

    amare autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames, nullā indigentiā, nullā utilitate quaesitā,

    id. Am. 27, 100:

    videas corde amare (eos) inter se,

    Plaut. Capt. 2, 3, 60; Ter. Ad. 5, 3, 42:

    liberi amare patrem atque matrem videntur,

    Gell. 12, 1, 23:

    qui amat patrem aut matrem,

    Vulg. Matt. 6, 5:

    ipse Pater amat vos, h. l. used of God,

    ib. Joan. 16, 27:

    Cicerones pueri amant inter se,

    love each other, Cic. Att. 6, 1:

    magis te quam oculos nunc amo meos,

    Ter. Ad. 4, 5, 67:

    quem omnes amare meritissimo debemus,

    Cic. de Or. 1, 55, 234.—So, amare aliquem ex animo, to love with all one's heart, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5:

    unice patriam et cives,

    id. Cat. 3, 5:

    aliquem amore singulari,

    id. Fam. 15, 20:

    sicut mater unicum amat filium suum,

    Vulg. 2 Reg. 1, 26:

    dignus amari,

    Verg. E. 5, 89.—Amare in ccntr. with diligere, as stronger, more affectionate: Clodius valde me diligit, vel, ut emphatikôteron dicam, valde me amat, Cic. ad Brut. 1, 1; id. Fam. 9, 14:

    eum a me non diligi solum, verum etiam amari,

    id. ib. 13, 47; id. Fragm. ap. Non. 421, 30 (Orell. IV. 2, p. 466); Plin. Ep. 3, 9.—But diligere, as indicative of esteem, is more emph. than amare, which denotes an instinctive or affectionate love:

    non quo quemquam plus amem, aut plus diligam, Eo feci, sed, etc.,

    Ter. Eun. 1, 2, 16:

    homo nobilis, qui a suis et amari et diligi vellet,

    Cic. Verr. 2, 4, 23:

    te semper amavi dilexique,

    have loved and esteemed, id. Fam. 15, 7: diligis (agapais) me plus his? Etiam, Domine, tu scis quia amo (philô) te, Vulg. Joan. 21, 15 sqq., ubi v. Alford, Gr. Test. al.—Hence in asseverations: ita (sic) me dii (bene) ament or amabunt, so may the gods love me, by the love of the gods, most assuredly:

    ita me di amabunt, etc.,

    Plaut. Poen. 1, 3, 30 (v. the pass. in its connection):

    ita me di ament, credo,

    Ter. And. 5, 4, 44:

    non, ita me di bene ament,

    id. Hec. 2, 1, 9:

    sic me di amabunt, ut, etc.,

    id. Heaut. 3, 1, 54.—Hence also ellipt.: ita me Juppiter! (sc. amet or amabit), Plaut. Poen. 1, 3, 31 (so in Engl. with different ellipsis, bless me! sc. God).—And as a salutation: Me. Salvus atque fortunatus, Euclio, semper sies. Eu. Di te ament, Me gadore, the gods bless you! Plaut. Aul. 2, 2, 6 al.—
    II.
    Esp.
    A.
    Amare se, of vain men, to be in love with, to be pleased with one's self, also, to be selfish (used mostly by Cic.):

    quam se ipse amans sine rivali!

    Cic. Q. Fr. 3, 8:

    nisi nosmet ipsos valde amabimus,

    id. Off. 1, 9, 29; so id. Att. 4, 16 med.; id. Har. Resp. 9:

    homines se ipsos amantes,

    Vulg. 2 Tim. 3, 2.—
    B.
    Of unlawful love, Plaut. Bacch. 2, 2, 30:

    ut videas eam medullitus me amare!

    id. Most. 1, 3, 86 et saep.:

    meum gnatum rumor est amare,

    Ter. And. 1, 2, 14; 1, 2, 20 al.:

    ibi primum insuevit exercitus populi Romani amare, potare, etc.,

    Sall. C. 11, 6:

    quae (via) eo me solvat amantem,

    Verg. A. 4, 479:

    non aequo foedere amare,

    id. ib. 4, 520; Hor. S. 2, 3, 250 Heind.; Vulg. Jud. 16, 4; ib. 2 Reg. 13, 4 al. —
    C.
    Trop., to love a thing, to like, to be fond of, to find pleasure in, delight in:

    nomen, orationem, vultum, incessum alicujus amare,

    Cic. Sest. 49, 105:

    amavi amorem tuum,

    id. Fam. 9, 16:

    Alexidis manum amabam,

    id. Att. 7, 2:

    amabat litteras,

    Nep. Att. 1, 2:

    ea, quae res secundae amant, lasciviā atque superbiā incessere,

    Sall. J. 41, 3:

    amare nemus et fugere urbem,

    Hor. Ep. 2, 2, 77:

    amat bonus otia Daphnis,

    Verg. E. 5, 61:

    non omnes eadem mirantur amantque,

    Hor. Ep. 2, 2, 58:

    mirā diversitate naturā, cum īdem homines sic ament inertiam et oderint quietem,

    Tac. G. 15:

    pax et quies tunc tantum amata,

    id. ib. 40:

    qui amant vinum et pinguia,

    Vulg. Prov. 21, 17:

    amant salutationes in foro,

    ib. Luc. 20, 46: amat Janua limen, loves to remain shut, i. e. is constantly closed, Hor. C. 1, 25, 3; so,

    Nilus amet alveum suum,

    keep to its bed, Plin. Pan. 31, 4 al. —With inf. as object:

    hic ames dici pater atque princeps,

    Hor. C. 1, 2, 50:

    amant in synagogis orare,

    Vulg. Matt. 6, 5.—
    D.
    Amare aliquem de or in aliquā re, quod, etc., to like one for something, to be obliged to one for something, to be under obligation, be thankful.
    a.
    With de:

    ecquid nos amas De fidicinā istac?

    Ter. Eun. 3, 2, 3:

    de raudusculo multum te amo,

    Cic. Att. 7, 2, 7.—
    b.
    With in:

    et in Attilii negotio te amavi,

    Cic. Fam. 13, 62.—
    c.
    With quod:

    te multum amamus, quod, etc.,

    Cic. Att. 1, 3: amas me, quod te non vidi? Domit. Afer. ap. Quint. 6, 3, 93.—Also without prep. or quod: soror, parce, amabo. Anter. Quiesco. Adelph. Ergo amo te, I like you, am much obliged to you, Plaut. Poen. 1, 2, 40:

    bene facis: Merito te amo,

    Ter. Ad. 5, 8, 23.—Hence in the eilipt. lang. of conversation, amabo or amabo te (never amabo vos, etc.), lit. I shall like you ( if you say, do, etc., that for me).—Hence in entreaties = oro, quaeso, precor (with ut or ne foll.), be so good, I pray, entreat you (in Plaut. and Ter. very freq.; in the latter always amabo without te;

    in Cic. only in Epistt.): quis hic, amabo, est, qui, etc.,

    Plaut. Mil. 3, 3, 26:

    qui, amabo?

    id. Bacch. 1, 1, 19:

    quid, amabo, obticuisti?

    id. ib. 1, 1, 28 et saep.:

    id, amabo, adjuta me,

    Ter. Eun. 1, 2, 70:

    id agite, amabo,

    id. ib. 1, 2, 50 al.; Cat. 32, 1:

    id, amabo te, huic caveas,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 10; id. Men. 4, 3, 4:

    amabo te, advola,

    Cic. Q. Fr. 2, 10:

    cura, amabo te, Ciceronem nostrum,

    id. Att. 2, 2.—With ut or ne foll.:

    scin quid te amabo ut facias?

    Plaut. Men. 2, 3, 71; 3, 3, 1:

    amabo, ut illuc transeas,

    Ter. Eun. 3, 3, 31:

    amabo te, ne improbitati meae assignes, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 4.—
    E.
    With inf., to do a thing willingly, to be wont or accustomed to (cf. phileô; mostly poet. or in post-Aug. prose):

    clamore, vultu, saepe impetu, atque aliis omnibus, quae ira fieri amat,

    delights to have done, is wont to do, Sall. J. 34, 1; cf. Quint. 9, 3, 17:

    aurum per medios ire satellites Et perrumpere amat saxa potentius Ictu fulmineo,

    Hor. C. 3, 16, 9; so id. ib. 2, 3, 9; id. Epod. 8, 15; Plin. 13, 4, 7, § 28; Tac. A. 4, 9.—Hence, ămans, antis, P. a., with gen. or absol.
    A.
    Fond, loving, kind, feeling kindly to, benevolent, pleasing; and subst., a friend, patron:

    continentem, amantem uxoris maxime,

    Plaut. As. 5, 2, 7:

    veterem amicum suum studiosum, amantem, observantem sui,

    Cic. Rab. Post. 16:

    homines amantes tui,

    id. Fam. 9, 6:

    cives amantes patriae,

    id. Att. 9, 19; id. Q. Fr. 1, 1, 5:

    amans cruoris,

    Ov. P. 2, 9, 46:

    ad nos amantissimos tui veni,

    Cic. Fam. 16, 7:

    Amantissimus Domini habitabit in eo,

    Vulg. Deut. 33, 12; ib. Amos, 5, 11: amantissima eorum non proderunt iis, their most [p. 108] pleasant things, ib. Isa. 44, 9; so ib. Os. 9, 16.—
    B.
    Trop., of things, friendly, affectionate:

    nomen amantius indulgentiusque,

    Cic. Clu. 5:

    lenissimis et amantissimis verbis utens,

    id. Fam. 5, 15 al. —
    C.
    Sometimes in a bad sense = amator or amica, a paramour; cf. Wolf ad Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf. Hor. Ep. 1, 1, 38:

    quis fallere possit amantem,

    Verg. A. 4, 296; 4, 429:

    amantium irae amoris integratio est,

    Ter. And. 3, 3, 23:

    oblitos famae melioris amantīs,

    Verg. A. 4, 221:

    perjuria amantūm,

    Ov. A. A. 1, 633.— Hence, ămanter, adv., lovingly, affectionately, Cic. Fam. 5, 19; id. Att. 2, 4.— Comp., Tac. A. 1, 43.— Sup., Cic. Am. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > amo

  • 8 amor

    ămor (old form ămŏs, like honos, labos, colos, etc., Plaut. Curc. 1, 2, 2; v. Neue, Formenl. I. p. 170), ōris, m. [amo], love (to friends, parents, etc.; and also in a low sense; hence in gen., like amo, while caritas, like diligere, is esteem, regard, etc.; hence amor is used also of brutes, but caritas only of men; v amo init.):

    Amicitiae caritate et amore cernuntur. Nam cum deorum, tum parentum, patriaeque cultus, eorumque hominum, qui aut sapientiā aut opibus excellunt, ad caritatem referri solet. Conjuges autem et liberi et fratres et alii, quos usus familiaritasque conjunxit, quamquam etiam caritate ipsā, tamen amore maxime continentur,

    Cic. Part. Or. 25, 88; cf. id. ib. 16, 56; Doed. Syn. IV. p. 100 (but amor is related to benevolentia as the cause to the effect, since benevolentia designates only an external, friendly treatment; but amor a real, internal love):

    amor, ex quo amicitia nominata, princeps est ad benevolentiam conjungendam,

    Cic. Am. 8, 26:

    nihil enim est, quod studio et benevolentiā, vel amore potius effici non possit,

    id. Fam. 3, 9; cf. Doed. Syn. IV. p. 105 (very freq. in all periods, and in every kind of style; in a low sense most freq. in the com. and eleg. poets, Petron., and similar authors; v. amo init.); constr. with in, erga, or the obj. gen. (with the gen. of the gerund, never in Cic., and perh. in no prose writer; but it is so found in Lucr., Ovid, and Hor.).
    I.
    Lit.: ab his initiis noster in te amor profectus, Cic. Fam. 13, 29:

    si quid in te residet amoris erga me,

    id. ib. 5, 5:

    amori nostro (i. e. quo a te amamur) plusculum etiam, quam concedit veritas, largiare,

    id. ib. 5, 12;

    Postquam primus amor deceptam morte fefellit,

    Verg. A. 4, 17:

    amabilis super amorem mulierum,

    Vulg. 2 Reg. 1, 26: in paternitatis amore, brotherly love (Gr. philadelphia), ib. 1 Pet. 1, 22; ib. 2 Pet. 1, 7 bis:

    amplecti aliquem amore,

    Cic. Att. 7, 1:

    habere amorem erga aliquem,

    id. ib. 9, 14:

    respondere amori amore,

    id. ib. 15, 21:

    conciliare amorem alicui,

    id. de Or. 2, 51 et saep.—Of sexual love, whether lawful or unlawful: Medea amore saevo saucia, Enn. Med. ap. Auct. ad Her. 2, 22 (as a transl. of the Gr. erôti thumon ekplageis Iasonos, Eur. Med. prol. 8):

    videbantur illi (septem anni) pauci dies prae amoris magnitudine,

    Vulg. Gen. 29, 20; 29, 30:

    is amore projecticiam illam deperit,

    Plaut. Cist. 1, 3, 43:

    amore perdita est,

    id. Mil. 4, 6, 38:

    in amore haec omnia sunt vitia,

    Ter. Eun. 1, 1, 14:

    aeterno devictus volnere amoris,

    Lucr. 1, 35:

    qui vitat amorem,

    id. 4, 1069:

    Nec te noster amor tenet?

    Verg. A. 4, 307; 4, 395; Ov. M. 4, 256:

    ne sit ancillae tibi amor pudori,

    Hor. C. 2, 4, 1:

    meretricis amore Sollicitus,

    id. S. 2, 3, 252:

    ut majus esset odium amore, quo ante dilexerat,

    Vulg. 2 Reg. 13, 15:

    ambo vulnerati amore ejus,

    ib. Dan. 13, 10 al. —In both significations also in the plur.:

    amores hominum in te,

    Cic. Att. 5, 10:

    amores sancti,

    id. Fin. 3, 20, 68; cf. id. Tusc. 4, 34, 72:

    Ille meos, primus qui me sibi junxit, amores Abstulit,

    Verg. A. 4, 28:

    est is mihi in amoribus, i. e. valde a me amatur,

    Cic. Fam. 7, 32:

    meos amores eloquar,

    Plaut. Merc. 1, 1, 2:

    meretricii amores,

    Ter. And. 5, 4, 10:

    quem amore venerio dilexerat,

    Nep. Paus. 4, 1:

    amores et hae deliciae, quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    quando Dido tantos rumpi non speret amores,

    Verg. A. 4, 292:

    Tabuit ex illo dementer amoribus usa,

    Ov. M. 4, 259:

    insanos fateamur amores,

    id. ib. 9, 519 et saep.; Hor. C. 3, 21, 3 et saep.—
    II.
    Meton.
    A.
    For the beloved object itself:

    amores et deliciae tuae,

    Cic. Div. 1, 36;

    Pompeius, nostri amores,

    id. Att. 2, 19; 16, 6;

    and ironic.: sed redeo ad amores deliciasque nostras, L. Antonium,

    id. Phil. 6, 5; Plaut. Poen. 1, 1, 79; Ov. M. 1, 617; 4, 137 al.—
    B.
    Personified: Amor, the god of love, Love, Cupid, Erôs:

    O praeclaram emendatricem vitae poëticam, quae Amorem flagitii et levitatis auctorem in concilio deorum collocandum putet,

    Cic. Tusc. 4, 32, 69:

    Deum esse Amorem turpis et vitio favens finxit libido,

    Sen. Phaedr. 195: Illum conjugem, quem Amor dederat, qui plus pollet potiorque est patre, vet. poët. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69:

    Omnia vincit Amor, et nos cedamus Amori,

    Verg. E. 10, 69:

    Improbe Amor, quid non mortalia corpora cogis?

    id. A. 4, 412:

    Paret Amor dictis carae genetricis,

    id. ib. 1, 689:

    Amor non talia curat,

    id. E. 10, 28:

    nec quid Amor curat,

    Ov. M. 1, 480:

    Amori dare ludum,

    Hor. C. 3, 12, 1; Prop. 1, 2, 8:

    non tot sagittis, Spicula quot nostro pectore fixit Amor,

    id. 3, 4, 2:

    pharetratus,

    Ov. Tr. 5, 1, 22:

    Notaque purpureus tela resumit Amor,

    id. Am. 2, 9, 34:

    movit Amor gemmatas aureus alas,

    id. R. Am. 39 et saep.—Also in the plur., Cupids, Loves:

    corpora nudorum Amorum,

    Ov. M. 10, 516:

    lascivi Amores,

    Hor. C. 2, 11, 7:

    parvi Amores,

    Prop. 3, 1, 11:

    Amores volucres,

    Ov. Ep. 16, 201:

    pharetrati,

    id. R. Am. 519 al. —
    C.
    A strong, passionate longing for something, desire, lust:

    consulatūs amor,

    Cic. Sull. 26, 73:

    gloriae,

    id. Arch. 11, 28:

    amicitiae,

    id. Tusc. 4, 33, 70:

    lactis,

    Verg. G. 3, 394:

    vini,

    Liv. 9, 18:

    auri,

    Verg. A. 1, 349:

    argenti,

    Hor. S. 2, 3, 78:

    nummi,

    Juv. 14, 138:

    laudum,

    Verg. A. 9, 197 et saep.:

    cognitionis,

    Cic. Fin. 4, 7, 18.—With gerund:

    edundi,

    Lucr. 4, 870:

    habendi,

    Ov. M. 1, 131, and Hor. Ep. 1, 7, 85:

    scribendi,

    id. S. 2, 1, 10.— Poet., with inf.:

    si tantus amor casus cognoscere nostros,

    Verg. A. 2, 10:

    seu rore pudico Castaliae flavos amor est tibi mergere crines,

    Stat. Th. 1, 698.—
    * D.
    Poet., a love-charm, philtre:

    quaeritur et nascentis equi de fronte revolsus Et matri praereptus amor,

    Verg. A. 4, 516; upon which passage Serv. remarks: Secundum Plinium, qui dicit in Naturali Historiā (8, 42, 66, § 163 sqq.) pullos equinos habere in fronte quandam carnem, quam eis statim natis adimit mater; quam si quis forte [p. 109] praeripuerit, odit pullum et lac ei denegat; v. hippomanes.

    Lewis & Short latin dictionary > amor

  • 9 apertura

    ăpertūra, ae, f. [aperio] (only post Aug.).
    I.
    An opening (abstr.), Vitr. 4, 6 fin.; Dig. 28, 5, 3.—
    II.
    An opening (concr.), aperture, a hole, Vitr. 5, 5; so id. 10, 9: Vulg. Amos, 4, 3; 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > apertura

  • 10 arcturus

    arctūrus, i, m., = arktouros.
    I.
    As a star.
    A.
    The brightest star in Bootes,, whose rising and setting was supposed to portend tempestuous weather (Plaut. Rud. prol. 71):

    stella micans radiis, Arcturus,

    Cic. Arat. 99; id. N. D. 2, 42, 110 (as a transl. of Arat. 95); cf. Hyg. Fab. 130; id. Astr. 2, 4; Verg. A. 1, 744; Vulg. Job, 9, 6; 37, 9; ib. Amos, 5, 8; introduced in Plaut. Rud. as Prologus.— Transf.
    B.
    The whole constellation (syn.:

    Bootes, Arctophylax),

    Verg. G. 1, 204 Voss.—
    C.
    The rising of Arcturus, Verg. G. 1, 68.—
    II.
    A plant, v. arction.

    Lewis & Short latin dictionary > arcturus

  • 11 areo

    ārĕo, ēre, v. n. [akin to ardere], to be dry (not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    ubi (amurca) arebit,

    Cato, R. R. 76; 69:

    uti, quom exivissem ex aquā, arerem tamen,

    Plaut. Rud. 2, 6, 50; 2, 7, 18:

    (tellus) sucis aret ademtis,

    Ov. M. 2, 211; so id. ib. 15, 268.—
    II.
    Trop. of things, to be dried up or withered:

    arentibus siti faucibus,

    Liv. 44, 38; so Sen. Ben. 3, 8:

    fauces arent,

    Ov. M. 6, 355:

    aret ager,

    Verg. E. 7, 57:

    pars, super quam non plui, aruit,

    Vulg. Amos, 4, 7: omnia ligna agri aruerunt, ib. Joel, 1, 12; ib. Marc. 11, 21; ib. Apoc. 14, 15.—Rarely of persons, to languish from thirst:

    in mediā Tantalus aret aquā,

    Ov. A. A. 2, 606; so,

    Sic aret mediis taciti vulgator in undis,

    id. Am. 3, 7, 51. —Hence, ārens, entis, P. a.
    I.
    Lit., dry, arid, parched:

    saxa,

    Ov. M. 13, 691:

    arens alveus (fluminis),

    Vulg. Jos. 3, 17:

    arva,

    Verg. G. 1, 110:

    rosae,

    id. ib. 4, 268; id. A. 3, 350:

    harenae,

    Hor. C. 3, 4, 31: cetera (loca) abrupta aut arentia, * Tac. A. 15, 42. —
    II.
    Trop., languishing or fainting from thirst, thirsty:

    trepidisque arentia venis Ora patent,

    Ov. M. 7, 556; 14, 277:

    faux,

    Hor. Epod. 14, 4.— Poet. as an epithet of thirst itself:

    sitis,

    Ov. H. 4, 174; Sen. Thyest. 5 (cf.:

    sitis arida,

    Lucr. 6, 1175; Ov. M. 11, 129).

    Lewis & Short latin dictionary > areo

  • 12 armentarius

    armentārĭus, a, um, adj. [id.], pertaining to a herd of cattle:

    morbi,

    Sol. 11:

    equiso,

    App. M. 7.—Hence,
    II.
    Subst.: armentārĭus, ii, m.
    A.
    A herdsman, neat-herd, * Lucr. 6, 1252; Varr. R. R. 2, 5, 18:

    omnia secum Armentarius Afer agit,

    Verg. G. 3, 344: armentarius ego sum, * Vulg. Amos, 7, 14.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > armentarius

  • 13 ascensio

    ascensĭo ( ads-), ōnis, f. [id.], an ascending, ascent (more rare than ascensus).
    I.
    A.. Lit.:

    ad hirundininum nidum ascensionem ut faceret,

    Plaut. Rud. 3, 1, 7:

    graduum,

    Vitr. 9, 1, p. 208 Rode:

    via ascensionis,

    Vulg. 1 Par. 26, 16: dies ascensionis suae de terrā Aegypti, ib. Osee, 2, 15.—
    B.
    Trop.: quorum (oratorum) quae fuerit ascensio et quam in omnibus rebus difficilis optimi perfectio, etc., a rising, soaring, * Cic. Brut. 36, 137:

    ascensiones in corde suo disposuit,

    Vulg. Psa. 83, 6.—
    II.
    Meton., means of ascent: aedificat in caelo ascensionem, Vulg Amos, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > ascensio

  • 14 ascensor

    ascensor ( ads-), ōris, m. [id.], one that ascends (eccl. Lat.).
    I.
    In gen.:

    montis Dominici,

    Hier. in Rufin. 1:

    caeli,

    Vulg. Deut. 33, 26.—
    II.
    Esp., one that mounts a horse, chariot, etc., a rider, charioteer:

    ut cadat ascensor ejus (equi) retro,

    Vulg. Gen. 49, 17:

    ascensor equi, ib. Amos, 2, 15: equum et ascensorem dejecit,

    ib. Exod. 15, 1; ib Job, 39, 18.—So absol.:

    ascensores (sc. equorum),

    Vulg. 4 Reg. 18, 23; so,

    asini ascensor,

    ib. Isa. 21, 7;

    cameli, ib. ib.' collidam in te currum et ascensorem ejus,

    ib. Jer. 21, 51. subvertam quadrigam et ascensorem ejus, ib. Agg. 2, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > ascensor

  • 15 auceps

    auceps, cŭpis (cipis, acc. to Vel. Long. Orthogr. p. 2235), comm. [contr. for aviceps, from avis-capio], a bird-catcher, fowler.
    I.
    Lit.:

    Piscator, pistor apstulit, lanii, coqui, Holitores, myropolae, aucupes,

    Plaut. Trin. 2, 4, 7:

    veluti merulis intentus decidit auceps In puteum,

    Hor. A. P. 458:

    quasi avis de manu aucupis,

    Vulg. Prov. 6, 5; ib. Jer. 5, 26; ib. Amos, 3, 5: as a bird-seller:

    Edicit piscator uti, pomarius, auceps,

    Hor. S. 2, 3, 227:

    Non avis aucupibus monstrat, quā parte petatur,

    Ov. A. A. 3, 669 al. —
    II.
    Trop., a spy, eavesdropper:

    circumspice dum, ne quis nostro hic auceps sermoni siet,

    Plaut. Mil. 4, 1, 9 (cf. id. ib. 3, 1, 14:

    ne quis... nostro consilio venator adsit cum auritis plagis): Numquis hic est alienus nostris dictis auceps auribus,

    id. Stich. 1, 2, 45:

    voluptatum auceps, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contra Ac. 3, 7 (Orell. IV. 2, p. 470): praeco actionum, cantor formularum, auceps syllabarum,

    a minute and trifling critic, a caviller, id. de Or. 1, 55, 236.

    Lewis & Short latin dictionary > auceps

  • 16 aurugo

    aurūgo, ĭnis, f [aurum].
    I.
    The jaundice (from its color), Isid. Orig. 4, 8, 13:

    aurugo, quam quidam regium, quidam arquatum morbum vocant,

    Scrib. Comp. 110; 127; App. Herb. 85; cf. Apul. Orth. § 41; hence, sickly look, paleness, Vulg Jer. 30, 6.—
    II.
    Of plants, mildew, Vulg. 2 Par. 6, 28; ib. Amos, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > aurugo

  • 17 caementarius

    caementārĭus, ii, m. [caementum], a stone-cutter, a mason, a builder of walls, Hier. Ep. 53, 6; Vulg. Amos, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > caementarius

  • 18 delibuo

    dē-lĭbŭo, ŭi, ūtum (dēlībūta comas, Prud. Psych. 312), 3, v. a. [LIBUO = leibô, cf. aleiphô], to besmear, anoint with a liquid: delibuo katabrechô, elaiô, brechô, Gloss. Cyrill. (in the verb. finit. only late Lat.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Verb. finit.:

    eum unguentis delibuit,

    Sol. 12: unguentis delibuitur, Tert. Cor. mil. 12.—
    (β).
    Part. perf.:

    multis medicamentis propter dolorem artuum delibutus,

    Cic. Brut. 60, 217; cf. Quint. 11, 3, 129: delibutus unguentis, Cic. ap. Non. 309, 2; cf. Phaedr. 5, 1, 12;

    capillus,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135:

    (meretrices) Miserae, ceno delibutae,

    Plaut. Poen. 1, 2, 55: tetra sanie, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    atro cruore,

    Hor. Ep. 17, 31: cf.

    dona (Medeae),

    id. ib. 3, 13:

    labra pingui ceroto,

    Mart. 11, 98, 6:

    unguento,

    Vulg. Amos, 6, 6. —
    II.
    Trop. (only in the part. perf.):

    delibutus gaudio,

    Ter. Ph. 5, 6, 16:

    senium luxu delibutum,

    Plin. 4, 12, 26, § 90.

    Lewis & Short latin dictionary > delibuo

  • 19 desolator

    dēsōlātor, ōris, m. [desolo], a waster, one who makes lonely or desolate, Aug. Serm. 115, no. 5; Hieron. in Amos, III. ad 7, 4 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > desolator

  • 20 eruca

    ērūca, ae, f.
    I.
    A caterpillar, cankerworm, Col. 11, 3, 63, p. 464 Bip.; Pall. 1, 35 saep.; Col. 10, 333; Plin. 17, 24, 37, § 229, but here Sillig reads uruca, q. v.—
    II.
    A sort of cole-wort, Brassica eruca, Linn.; Col. 11, 3, 29; 10, 109; 372; Plin. 19, 8, 44, § 154; Hor. S. 2, 8, 51; Mart. 3, 75; Vulg. Amos, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > eruca

См. также в других словарях:

  • AMOS — (Heb. עָמוֹס; eighth century B.C.E.), prophet in the northern kingdom of Israel. The Book of Amos is the third book of the 12 Minor Prophets according to the Hebrew order (between Joel and Obadiah) and the second according to the Septuagint… …   Encyclopedia of Judaism

  • Amos — Gender Male Language(s) Hebrew Origin Meaning carried Amos (Hebrew: עָמוֹס‎) may refer to …   Wikipedia

  • Amos — (‏עמוס‎) ist ein hebräischer männlicher Vorname und Familienname. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft und Bedeutung 2 Bekannte Namensträger 2.1 Vorname …   Deutsch Wikipedia

  • Amos — • Old Testament prophet Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Amos     Amos     † Catholic Encyclo …   Catholic encyclopedia

  • AMOS — bezeichnet: Amos (Analysis of Moment Structures), eine Software zur Auswertung von Strukturgleichungsmodellen auf Basis der Kovarianzstrukturanalyse Amos (Musiker), einen deutschen Popmusiker Amos (Québec), eine Stadt in Québec, Kanada Amos… …   Deutsch Wikipedia

  • AMOS — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres   Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Amos Oz — im Jahr 2005 Amos Oz (hebräisch ‏עמוס עוז‎, gebürtig Amos Klausner; * 4. Mai 1939 in Jerusalem) ist ein israelischer Schriftsteller und Mitbegründer der politischen Bewegung Peace Now …   Deutsch Wikipedia

  • Amos Oz — ( he. עמוס עוז) (born May 4, 1939, birth name Amos Klausner) is an Israeli writer, novelist, and journalist. He is also a professor of literature at Ben Gurion University in Be er Sheva. Since 1967, he has been a prominent advocate of a two state …   Wikipedia

  • AMOS 1 — [http://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A2%D7%9E%D7%95%D7%A1 1] [http://de.wikipedia.org/wiki/Amos 1] is a commercial communication satellite. It was the first Israeli communications satellite. The satellite was positioned at 4 deg west longitude in… …   Wikipedia

  • Amos — amos, as (del lat. «ambos»; ant.) adj. y pron. pl. *Ambos. * * * amos, mas. (Del lat. ambos). adj. pl. desus. ambos. * * * (as used in expressions) Alcott, (Amos) Bronson …   Enciclopedia Universal

  • AMOS 2 — [http://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A2%D7%9E%D7%95%D7%A1 2] [http://de.wikipedia.org/wiki/Amos 2] is a commercial communication satellite. The satellite was positioned at 4 deg west longitude in the geo stationary orbit.it was launched at December… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»