(zwierzęca)

См. также в других словарях:

• Stanisław Barańczak — (born November 13, 1946, Poznań, Poland) is a poet, translator, literary critic, essayist, scholar, editor and lecturer.Life and careerBarańczak studied Polish at the Adam Mickiewicz University in Poznań, where he became a lecturer and earned his …   Wikipedia

• bajka — ż III, CMs. bajkajce; lm D. bajkajek 1. «opowiadanie o treści fantastycznej, zmyślonej lub osnutej na podaniach, legendach; baśń» Ciekawa bajka. Bajki z tysiąca i jednej nocy. Bajka o śpiącej królewnie, o kopciuszku, o smoku. Opowiadać dzieciom… …   Słownik języka polskiego

• cenocyt — m IV, D. u, Ms. cenocytycie; lm M. y 1. biol. «wielojądrowa komórka roślinna lub zwierzęca; komórczak» 2. biol. «pierwotniak pasożytniczy wywołujący u człowieka malarię; plazmodium, zarodziec» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• cynadra — ż IV, D. cynadrary, CMs. cynadradrze; lm D. cynadrader 1. «nerka zwierzęca» 2. lm D. cynadrarów zwykle w lm «potrawa z duszonych nerek wieprzowych, wołowych lub cielęcych» Zamówić porcję cynadrów. ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

• czaprak — m III, D. a, N. czaprakkiem; lm M. i 1. «przykrycie konia pod siodło; długa, ozdobna kapa lub filcowa podkładka umieszczana pod siodłem» Czaprak haftowany złotem. Czaprak z frędzlami. 2. «ciepłe okrycie wkładane na grzbiet konia lub psa» Mopsik w …   Słownik języka polskiego

• figura — ż IV, CMs. figuraurze; lm D. figuraur 1. «postać ludzka lub zwierzęca wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie; posąg, statua; gwarowe i potoczne: krzyż, posąg, przydrożna kapliczka umieszczane w miejscach otwartych (przy drogach, na placach itp.) i… …   Słownik języka polskiego

• golizna — ż IV, CMs. goliznaiźnie; lm D. goliznaizn 1. zwykle blm «gołe ciało, nagość» Świecić golizną. przen. «brak pieniędzy; ubóstwo» 2. «miejsce gołe, szczególnie przestrzeń nie porośnięta drzewami, miejsce nieurodzajne, brak roślinności» Golizny w… …   Słownik języka polskiego

• jama — ż IV, CMs. jamamie; lm D. jam 1. «dół, znaczne wgłębienie gruntu; loch, jaskinia, rozpadlina» Głęboka, przepaścista jama. Kopać jamę. Wpaść do jamy. ∆ techn. Jama skurczowa «pusta przestrzeń w odlewie powstała w czasie krzepnięcia odlewanego… …   Słownik języka polskiego

• jucha — ż III, CMs. jusze, blm 1. «krew zwierzęca; pogardliwie, wulgarnie także krew ludzka» Zwierzę broczy juchą. 2. ż a. m lm MB. juchachy, D. juch (także DB. juchachów tylko o mężczyznach) posp. «drań, szelma, gałgan» ◊ Psia jucha «rodzaj… …   Słownik języka polskiego

• komórczak — m III, D. a, B.=M. a. D., N. komórczakkiem; lm M. i biol. «wielojądrowa komórka roślinna lub zwierzęca, powstająca zwykle w wyniku wielu podziałów jąder bez towarzyszących im podziałów cytoplazmy; cenocyt» …   Słownik języka polskiego

• kożuch — m III, D. a; lm M. y 1. «futro, skóra zwierzęca o długim włosie, najczęściej owcza; wierzchnie odzienie z takiej skóry» Długi, krótki kożuch. Kożuch barani. Rękawice na kożuchu. Uszyć kamizelkę z kożucha. Szyć sobie kożuch. ◊ Pasować jak kwiatek… …   Słownik języka polskiego