-
1 golizna
golizna [gɔlizna] fświecić golizną [nackte] Haut zeigen -
2 golizna
* * *f.1. (= nagość) nakedness, nudity.2. ( puste miejsce) bare spot.3. ( skóra) lime pelt.4. przen. (= bieda) poorness.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > golizna
-
3 golizna
-
4 golizna
-
5 golizna
• limed pelt• pelt -
6 golizna
[голізна]f -
7 golizna
ж нагота, голизна -
8 nagość
-
9 goli|zna
f 1. sgt pot. (nagość) nudity- świecić golizną to be in the altogether pot.2. przen. (teren) deforested area- nieurodzajne golizny po pożarze lasu areas of barren wasteland left by a forest fire3. (zwierzęca skóra) (animal) skin; (skóra owcy, kozy) pelt spec. 4. pot. (brak pieniędzy) u mnie golizna I haven’t got two pennies a. brass farthings to rub together pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > goli|zna
-
10 świecić
(-cę, -cisz); imp -ć; vi(wysyłać światło: o lampie, słońcu) to shine; ( lśnić) to gleam, to shine* * *ipf.1. (= promieniować) shine.2. (= oświetlać) light; świecić oczami za kogoś blush for sb, take the rap; świecić przykładem be a shining example.3. (= błyszczeć) gleam; (= lśnić) shine; (= połyskiwać) glisten; (= migotać) sparkle; księżyc/słońce świeci the moon/the sun is shining.4. (= jaśnieć, bieleć) be visible, show; świecić pustkami be half- l. almost empty; świecić golizną pot. wear scanty clothes.ipf.1. (= promieniować) shine; lampa się świeci the lamp is on.2. (= błyszczeć) gleam; (= lśnić) shine; (= połyskiwać) glisten; (= migotać) sparkle; oczy się komuś świecą do kogoś/czegoś sb is looking avidly at sb/sth; nie wszystko złoto, co się świeci all that glitters is not gold, all is not gold that glitters.3. (= jaśnieć, bieleć) be visible, show.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świecić
-
11 nagoś|ć
f sgt 1. (golizna) nudity, nakedness 2. (brak włosów, piór) nakedness- nagość pisklęcia the nakedness of a hatchling3. (brak ozdób) bareness- nagość ścian the bareness of the walls4. (brak osłonek) ukazać prawdę w całej nagości to bare the whole truthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nagoś|ć
-
12 świecić
świecić [ɕfjɛʨ̑iʨ̑]I. vi2) ( błyszczeć) papier: glänzen, leuchten3) \świecić golizną ( pot) seine Nacktheit zur Schau tragen\świecić pustkami leer sein, leer stehen\świecić przykładem mit gutem Beispiel vorangehen, sich +akk beispielhaft verhaltenII. vr2) ( błyszczeć) cera: glänzen\świecić się hell seinw jego oknie świeciło się do północy in seinem Fenster brannte bis Mitternacht [das] Licht
См. также в других словарях:
golizna — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. goliznaiźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} gołe lub prawie gołe ciało; nagość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Film pełen golizny. Skąpy strój nie przykrywał golizny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
golizna — ż IV, CMs. goliznaiźnie; lm D. goliznaizn 1. zwykle blm «gołe ciało, nagość» Świecić golizną. przen. «brak pieniędzy; ubóstwo» 2. «miejsce gołe, szczególnie przestrzeń nie porośnięta drzewami, miejsce nieurodzajne, brak roślinności» Golizny w… … Słownik języka polskiego
golizna — Świecić golizną zob. świecić 2 … Słownik frazeologiczny
świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… … Słownik frazeologiczny
golec — m II, DB. goleclca; lm M. ci goleclcy, te goleclce, DB. goleclców 1. W. goleclcze (goleclcu) zwykle żart. → golas 2. W. goleclcze (goleclcu) pogard. «człowiek ubogi, biedak bez grosza» Wyszła za mąż za golca. 3. B.=M.; lm MB. goleclce → golizna w … Słownik języka polskiego
nagość — ż V, DCMs. nagośćści, blm «bycie nagim, brak ubrania na ciele; nagie ciało, golizna» Wstydzić się, krępować się swej nagości. Ukazywać bez skrępowania swą nagość. przen. a) «brak właściwego pokrycia, przybrania, zapełnienia czymś (np. brak włosów … Słownik języka polskiego
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
