-
1 załatwić
załatwiać (-am) < załatwić> (-ię) formalności, sprawy erledigen; klienta bedienen, abfertigen; interesy abwickeln; (zabić) fam. abmurksen; (zbić) fam. vermöbeln;załatwiać k-u fam. jemandem besorgen, für jemanden auftreiben;załatwiać k-o fam. jemanden reinlegen, jemandem übel mitspielen;to niczego nie załatwia das ist keine Lösung, das bringt nichts;załatwiać się fam. seine Notdurft verrichten;muszę się załatwić fam. ich muss mal aufs Klo -
2 załatwić
vt pf→ załatwiać -
3 załatwiać
I. vt3) (pot: starać się)załatwić komuś coś jdm etw beschaffen ( fam)załatwić kogoś jdn erledigen, jdn fertig machen -
4 załatwiać
załatwiać (-am) < załatwić> (-ię) formalności, sprawy erledigen; klienta bedienen, abfertigen; interesy abwickeln; (zabić) fam. abmurksen; (zbić) fam. vermöbeln;załatwiać k-u fam. jemandem besorgen, für jemanden auftreiben;załatwiać k-o fam. jemanden reinlegen, jemandem übel mitspielen;to niczego nie załatwia das ist keine Lösung, das bringt nichts;załatwiać się fam. seine Notdurft verrichten;muszę się załatwić fam. ich muss mal aufs Klo -
5 wskórać
wskórać pf (-am) (załatwić) erreichen -
6 zaliczać
zaliczać (-am) < zaliczyć> (-ę) (do G) zählen (zu D); anrechnen (auf A); (załatwić) fam. abhaken;zaliczać k-o fam. jemanden ins Bett kriegen, jemanden aufreißen;zaliczać egzamin eine Prüfung bestehen;zaliczać semestr alle Seminarscheine machen;zaliczać się do (G) zählen, gehören (zu D) -
7 zaliczyć
zaliczać (-am) < zaliczyć> (-ę) (do G) zählen (zu D); anrechnen (auf A); (załatwić) fam. abhaken;zaliczać k-o fam. jemanden ins Bett kriegen, jemanden aufreißen;zaliczać egzamin eine Prüfung bestehen;zaliczać semestr alle Seminarscheine machen;zaliczać się do (G) zählen, gehören (zu D) -
8 boczek
wymknąć się boczkiem sich +akk fortstehlen, sich +akk davonschleichenzerkać na kogoś/coś boczkiem nach jdm/etw schielen -
9 obskakiwać
obskakiwać [ɔpskakivaʨ̑], obskoczyć [ɔpskɔʧ̑ɨʨ̑]1) ( otaczać) umringen -
10 pilnie
-
11 porachunki
porachunki [pɔraxunki] < gen -ów>Plmieć z kimś \porachunki mit jdm eine Rechnung zu begleichen haben, mit jdm ein Hühnchen zu rupfen haben ( fam)załatwić z kimś \porachunki Streitigkeiten mit jdm beilegen -
12 skombinować
skombinować [skɔmbinɔvaʨ̑] -
13 ugodowo
-
14 wkręcać
I. vt2) (pot: załatwić posadę)wkręcić kogoś jdn unterbringen ( fam)II. vr1) ( zostać umieszczonym)śruba ciężko się wkręca/nie chciała się wkręcić die Schraube lässt sich kaum einschrauben/ließ sich nicht einschraubenspodnie wkręciły się w łańcuch rowerowy die Hose kam in die Fahrradkette3) (pot: dostać się dzięki sprytowi) człowiek: sich +akk [hin]einschmuggeln, sich +akk einschleichen -
15 abhaken
ab|hakenvt -
16 ablehnen
ab|lehnenvt1) ( zurückweisen) Bewerber załatwić odmownie; Angebot odrzucać [ perf odrzucić]; ( Bitte, Zahlung) odmawiać [ perf odmówić]3) ( sich weigern)es \ablehnen etw zu tun odmawiać [ perf odmówić] uczynienia czegoś5) ( nicht gelten lassen)sie lehnt die moderne Malerei ab [ona] nie uznaje malarstwa współczesnego -
17 abservieren
ab|servieren *vt -
18 absolvieren
absolvieren * [apzɔl'vi:rən] -
19 abwickeln
-
20 beschaffen
- 1
- 2
См. также в других словарях:
załatwić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}załatwiać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}załatwić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zrobić komuś jakąś krzywdę, wyrządzić szkodę; przysporzyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załatwić — Załatwiać (swoją, naturalną) potrzebę zob. potrzeba 1. Załatwić kogoś na cacy, na szaro zob. zrobić 14. Załatwić z kimś rachunki zob. rachunek 3 … Słownik frazeologiczny
załatwić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}załatwiać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}załatwić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} z własnej winy znaleźć się w przykrej sytuacji; urządzić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załatwiać się – załatwić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} oddawać mocz lub kał {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załatwiać — ndk I, załatwiaćam, załatwiaćasz, załatwiaćają, załatwiaćaj, załatwiaćał, załatwiaćany załatwić dk VIa, załatwiaćwię, załatwiaćwisz, załatwiaćłatw, załatwiaćwił, załatwiaćwiony 1. «dokonując starań, zabiegów doprowadzać coś do skutku, do końca»… … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
chodzić — 1. Chodząca cnota, cnotliwość, dobroć, powaga, uczciwość itp. «o człowieku godnym, dobrym, rozsądnym, uczciwym itp.»: Moja teściowa, kobieta niezwykle energiczna i uczynna, uchodzi we wsi (...) za chodzącą dobroć. PorD 5/1999. 2. Chodząca kronika … Słownik frazeologiczny
hałas — Robić coś, załatwić coś itp. bez hałasu «robić coś, nie wtajemniczając w to zbyt wielu osób»: Zaraz wysyłam teleksem (...) odpowiednie rozkazy poufne. Niech pan pamięta (...) Sprawę załatwić delikatnie, bez hałasu! K. Moczarski, Rozmowy … Słownik frazeologiczny
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
rachunek — 1. Rachunek sumienia «analiza własnego postępowania, krytyczna ocena przyjętej postawy, podjętych decyzji»: Głęboki rachunek sumienia powinni zrobić wszyscy członkowie PZPR, bo wszyscy mieli jakąś tam możność przeciwstawiania się złu. PiŻ 29/1981 … Słownik frazeologiczny
załatwiać — (swoją, naturalną) potrzebę zob. potrzeba 1. Załatwić kogoś na cacy, na szaro zob. zrobić 14. Załatwić z kimś rachunki zob. rachunek 3 … Słownik frazeologiczny