(wybiec)

См. также в других словарях:

• wybiec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wybiegać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wybiec — a. wybiegnąć dk Vc, wybiecbiegnę, wybiecbiegniesz, wybiecbiegnij, wybiecbiegł wybiegać ndk I, wybiecam, wybiecasz, wybiecają, wybiecaj, wybiecał «biegnąc opuścić jakieś miejsce, wypaść» Wybiec z domu. Wybiec na spotkanie. Pies wybiegł do ogrodu.… …   Słownik języka polskiego

• wybiec — Wybiegać naprzód «snuć śmiałe plany, projekty, wizje dotyczące przyszłości»: Każda nowa szkoła filozoficzna wraca do początków filozofii, a więc zwraca się wstecz, chociaż jednocześnie wybiega naprzód powołując do życia nowe rozwiązania. M.… …   Słownik frazeologiczny

• wybiegać – wybiec myślą naprzód — {{/stl 13}}{{stl 7}} myśleć o przyszłości, przewidywać dalszy bieg spraw, wydarzeń : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wybiegała myślą naprzód, do dnia narodzin dziecka. Autorzy raportu wybiegli myślą naprzód, ukazując konsekwencje niedofinansowania nauki.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wybiegnąć — → wybiec …   Słownik języka polskiego

• oparzyć — dk VIb, oparzyćrzę, oparzyćrzysz, oparz, oparzyćrzył, oparzyćrzony oparzać ndk I, oparzyćam, oparzyćasz, oparzyćają, oparzyćaj, oparzyćał, oparzyćany 1. tylko dk «uszkodzić tkankę skóry przez oblanie gorącym płynem, dotknięcie gorącym przedmiotem …   Słownik języka polskiego

• naprzód — Ktoś, coś idzie, posuwa się itp. naprzód «ktoś, coś rozwija się, doskonali się»: Człowiek wahający się drepcze jak gdyby w miejscu, nie posuwa się naprzód, czuje się jak w ślepej uliczce, z której nie ma wyjścia. A. Kępiński, Melancholia. Mimo… …   Słownik frazeologiczny

• usrany — wulg. Do usranej śmierci «długo, bez końca i bez istotnego rezultatu»: Wydostać się z tych zarośli nawet w dzień, nie mówiąc już po ciemku, to nie to samo co wybiec z mieszkania w majtkach i narobić wrzasku. Tu można by krzyczeć do usranej… …   Słownik frazeologiczny

• naprzeciw — 1. «(kierując się) ku komuś lub czemuś, (idąc) w czyimś kierunku, na spotkanie kogoś» Wyjść, wyjechać, wybiec naprzeciw komuś. ◊ Wyjść komuś albo czemuś naprzeciw «okazać komuś życzliwość, przychylność, starać się kogoś zrozumieć; życzliwie,… …   Słownik języka polskiego

• wybiegać — I, wybiegaćam, wybiegaćasz, wybiegaćają, wybiegaćaj, wybiegaćał, ndk → wybiec wybiegać się dk «spędzić dużo czasu na bieganiu, nabiegać się dużo, do woli; wyhasać się» Dzieci wybiegały się w lesie. Pies wybiegał się na spacerze …   Słownik języka polskiego

• wylecieć — dk VIIa, wyleciećcę, wyleciećcisz, wyleciećleć, wyleciećciał, wyleciećcieli wylatywać ndk VIIIa, wyleciećtuję, wyleciećtujesz, wyleciećtuj, wyleciećywał 1. «o istotach mogących fruwać: wydostać się skądś na skrzydłach, wyfrunąć, ulecieć» Ptak… …   Słownik języka polskiego