-
1 wspólnie
gemeinsam, gemeinschaftlich\wspólnie z kimś gemeinsam [ lub im Verein] mit jdm, zusammen mit jdm -
2 wspólnie
adv -
3 dzielić
dzielić [ʥ̑ɛliʨ̑]I. vt\dzielić coś na części/kawałki etw in Teile/Stücke zerlegen\dzielić coś między kogoś i kogoś etw zwischen jdm und jdm aufteilen4) ( oddzielać czasowo) trennenod świąt dzielą nas dwa dni nur zwei Tage trennen uns von den Feiertagenpodzieliła ich różnica zdań co do... es trennten sie Meinungsverschiedenheiten in Bezug auf...po\dzielić czyjś los jds Schicksal teilen\dzielić 8 przez 2 acht durch zwei teilen [ lub dividieren]II. vr1) ( być złożonym z) sich +akk teilenkraj dzieli się na część francusko- i niemieckojęzyczną das Land teilt sich in einen französisch- und einen deutschsprachigen Teil2) ( dawać komuś)\dzielić się czymś z kimś etw mit jdm teilen\dzielić się opłatkiem/jajkiem die Oblate/das Ei mit jdm teilen (polnischer Brauch zu Weihnachten/Ostern)3) ( komunikować)\dzielić się z kimś nowinkami jdm Neuigkeiten mitteilen [ lub erzählen]4) ( być podzielnym) sich +akk teilen lassen, teilbar sein8 dzieli się przez 2 acht lässt sich durch zwei teilen, acht ist durch zwei teilbar -
4 razem
-
5 podzielać
podzielać [pɔʥ̑ɛlaʨ̑]vt1) ( zgadzać się)\podzielać czyjeś zdanie jds Auffassung teilenzdania są podzielone die Meinungen sind geteilt2) ( przeżywać wspólnie)\podzielać czyjś smutek an jds Trauer teilhaben -
6 solidarnie
solidarnie [sɔlidarɲɛ] adv2) jurodpowiadać \solidarnie solidarisch [ lub gesamtschuldnerisch] haften -
7 współdziałać
współdziałać [fspuwʥ̑awaʨ̑]vi1) (oficj: działać wspólnie)\współdziałać z kimś [przy czymś] człowiek: mit jdm [an etw +dat ] zusammenarbeiten2) ( mieć wpływ) czynniki: zusammenwirken, mitwirken -
8 współpracować
współpracować [fspuwpraʦ̑ɔvaʨ̑]vi1) ( wspólnie pracować) zusammenarbeiten, mitarbeiten; artyści, naukowcy: mitwirken; zdrajca: zusammenarbeiten2) ( funkcjonować razem) części mechanizmu: zusammenspielen -
9 gemeinsam
-
10 gemeinschaftlich
-
11 mitbenutzen
mit|benutzen * mit|benützen * -
12 mitessen
-
13 partnerschaftlich
-
14 Wohngemeinschaft
in einer \Wohngemeinschaft wohnen mieszkać w mieszkaniu studenckim
См. также в других словарях:
wspólnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} razem z inną osobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wspólnie prowadzą zakład krawiecki. Podjęli tę decyzję wspólnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wspólnie — «wraz z kimś drugim, razem, łącznie z innymi» Wspólnie pracować. Działać wspólnie z kimś. Wspólnie prowadzić gospodarstwo, gospodarować … Słownik języka polskiego
gremialnie — «wspólnie, razem, gromadnie» Gremialnie wyjść z sali … Słownik języka polskiego
podzielić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}dzielić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podzielić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, podzielićlę, podzielićli, podzielićony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
kolektywny — kolektywnyni «oparty na zbiorowej pracy, zbiorowym działaniu; wykonywany wspólnie; pracujący wspólnie; zespołowy, zbiorowy, wspólny» Kolektywna praca, nauka, gospodarka. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
mieszkać — ndk I, mieszkaćam, mieszkaćasz, mieszkaćają, mieszkaćaj «zajmować jakiś lokal, jakieś pomieszczenie jako główne miejsce przebywania, pobytu; mieć mieszkanie, zamieszkiwać; przebywać gdzieś stale albo czasowo» Mieszkać we własnym domu, w hotelu, w … Słownik języka polskiego
wspólnik — m III, DB. a, N. wspólnikkiem; lm M. wspólnikicy, DB. ów 1. «osoba biorąca wspólnie z kimś udział w jakimś przedsięwzięciu (często w działalności przestępczej); współuczestnik» Wspólnik przygód, zabaw. Wspólnik przestępstwa, kradzieży, napadu.… … Słownik języka polskiego
współpraca — ż II, DCMs. współpracacy, blm «praca wykonywana wspólnie z kimś, z innymi; wspólna praca, działalność prowadzona wspólnie» Pokojowa współpraca państw. Ścisła współpraca rodziców ze szkołą w wychowaniu dzieci. Zaprosić kogoś do współpracy w… … Słownik języka polskiego
współredaktor — m IV, DB. a, Ms. współredaktororze; lm M. współredaktororzy, DB. ów «ten, kto redaguje coś wspólnie z kimś, kto stoi na czele redakcji wspólnie z innym redaktorem» Współredaktor pisma, gazety … Słownik języka polskiego
załoga — ż III, CMs. załogaodze; lm D. załogałóg 1. «zespół ludzi obsługujących jakiś środek lokomocji (np. statek, samolot, pociąg)» Załoga pociągu, samolotu, statku, łodzi rybackiej. 2. «ogół pracowników jednostki produkcyjnej, handlowej, instytucji… … Słownik języka polskiego