-
1 wprawa
skill, proficiencywychodzić (wyjść perf) z wprawy — to be out of practice
robić (zrobić perf) coś z wprawą — to do sth skilfully
* * *f.1. (= biegłość) proficiency, skill; mieć w czymś wprawę be adept at (doing) sth; robić coś z wprawą do sth skillfully.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wprawa
-
2 wprawa
z wprawą geschickt, routiniert;dla wprawy zur Übung -
3 wprawa
wprawa [fprava] fRoutine f, Übung fmieć wprawę w czymś in etw +dat geübt sein [ lub Übung haben]wyjść z wprawy aus der Übung kommendla wprawy übungshalber, zur Übung -
4 wprawa
сущ.• изворотливость• искусство• ловкость• обыкновение• опыт• практика• привычка• приобретение• сноровка• тренировка• умение• упражнение* * *wpraw|a♀ сноровка, умение ň, опыт ♂;brak \wprawaу неопытность; nabrać \wpraway приобрести сноровку; набить руку, приобрести навык
* * *жсноро́вка, уме́ние n, о́пыт mbrak wprawy — нео́пытность
nabrać wprawy — приобрести́ сноро́вку; наби́ть ру́ку, приобрести́ на́вык
-
5 wprawa
1. adresse2. entraînement3. exercice4. pratique5. routine -
6 wprawa
1 cleachtadh 2 oilteacht 3 scil -
7 wprawa
-
8 wprawa
praktika -
9 wprawa
адрас -
10 wprawa
адрас -
11 wprawa
ж вправність -
12 wprawa
1 galing2 husay3 kabihasahán4 pagkahirati5 pagsasanay -
13 wprawa
praktika; ussatlyk -
14 wprawa
1) επιδεξιότητα2) ικανότητα3) πρακτική -
15 doświadczenie
сущ.• испытание• опыт• опытность• эксперимент* * *☼ 1. опыт ♂, эксперимент ♂;2. опыт ♂, опытность ž;\doświadczenie życiowe жизненный опыт; zdobyć \doświadczenie приобрести опыт; wiedzieć z \doświadczenieа знать по опыту;
brak \doświadczenieа неопытность+1. eksperyment 2. praktyka, wprawa
* * *с1) о́пыт m, экспериме́нт m2) о́пыт m, о́пытность żdoświadczenie życiowe — жи́зненный о́пыт
zdobyć doświadczenie — приобрести́ о́пыт
wiedzieć z doświadczeniea — знать по о́пыту
brak doświadczeniea — нео́пытность
Syn: -
16 zaprawa
сущ.• протрава• раствор• ступа• ступка* * *1) (trening) закалка, подготовка, тренировка2) bud. zaprawa строит. замазка, раствор3) roln. zaprawa с.-х. протравитель4) spec. zaprawa (malarska) спец. грунт, грунтовка, загрунтовка, подложка5) techn. zaprawa техн. бейц, протрава6) kulin. zaprawa (przyprawa) кулин. заправка, приправа, устар. заправа* * *♀ 1. подготовка, закалка;2. стр. раствор ♂; 3. кул. приправа, заправка pot.+1. wprawa 3. przyprawa
* * *ж1) подгото́вка, зака́лка2) стр. раство́р m3) кул. припра́ва, запра́вка pot.Syn: -
17 rutyna
(doświadczenie, wprawa) experiencepopadać (popaść perf) w rutynę — to fall lub get into a rut
* * *f.1. routine, rut; popaść w rutynę move in a rut.2. (= doświadczenie) experience.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rutyna
-
18 żonglować
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > żonglować
-
19 nawyk
сущ.• навык• обыкновение• обычай• повадка• привычка* * *1) (wprawa) ловкость2) nawyk (przyzwyczajenie) навык (привычка)umiejętność навык (умение)* * *♂, Р. \nawyku навык; привычка ž+przyzwyczajenie, zwyczaj, nałóg
* * *м, Р nawykuна́вык; привы́чка żSyn: -
20 płynnoś|ć
f sgt 1. (koordynacja ruchów) fluidity- narciarz pokonał trasę z niezwykłą płynnością the skier went down the run with remarkable fluidity- w drugim akcie czarowała wszystkich niezwykłą płynnością tańca in the second act she enchanted everyone with the extraordinary fluidity of her dancing2. (brak zakłóceń) flow- płynność ruchu ulicznego zależy od ustawienia sygnalizacji ulicznej the flow of the traffic depends on the location of traffic lights3. (wprawa) fluency- czytasz już poprawnie, ale do płynności jeszcze ci daleko now you can read properly but fluency is still a long way off- płynność jego stylu budziła zachwyt the fluency of his style aroused admiration4. (zmienność) fluidity, instability- płynność przekonań fluidity of ethics- płynność kadr staff turnover5. (gładkość) smoothness- płynność konturów smoothness of lines- płynność kształtów roundness a. smoothness of shapesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > płynnoś|ć
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wprawawie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} biegłość w robieniu czegoś nabyta wskutek wielokrotnego powtarzania jakiejś czynności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nabrać wprawy w grze na pianinie. Rozmawiać dla wprawy w obcym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wprawa — ż IV, CMs. wprawawie, blm 1. «biegłość w wykonywaniu czegoś nabyta doświadczeniem, ćwiczeniami; rutyna» Mieć wprawę w czymś. Grać, szyć, pisać na maszynie itp. z wielką wprawą. ◊ Dojść do wprawy, wyjść z wprawy «osiągnąć zręczność, umiejętność w… … Słownik języka polskiego
wprawa — Wyjść z wprawy zob. wyjść 19 … Słownik frazeologiczny
kłamać — 1. Kłamać, pot. łgać jak najęty, jak z nut «kłamać z dużą wprawą, bez wahania»: Kłamiesz jak najęty. Znowu ludzie będą skarżyć się na ciebie, a ja nie mam już gdzie oczu schować. T. Konwicki, Dziura. Czuję się zupełnie dobrze – łgam jak najęty. B … Słownik frazeologiczny
biegle — biegleej «sprawnie, ze znajomością rzeczy, z wprawą, płynnie» Mówić biegle po angielsku … Słownik języka polskiego
biegłość — ż V, DCMs. biegłośćści, blm «nabyte doświadczenie w wykonywaniu czegoś; sprawność, wprawa w czymś» Biegłość w piśmie, w leczeniu. Nabyć biegłości w czymś. Wykonywać coś z biegłością … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
doświadczenie — n I 1. rzecz. od doświadczyć. 2. lm D. doświadczenieeń «ogół wiadomości zdobytych na podstawie obserwacji i przeżyć; znajomość życia, rzeczy i ludzi; zasób umiejętności, praktyka, wprawa; próba życiowa» Bogate, bolesne, gorzkie, smutne… … Słownik języka polskiego
rutyna — ż IV, CMs. rutynanie, blm «biegłość, wprawa nabyte przez długą praktykę; w znaczeniu ujemnym: postępowanie, wykonywanie jakichś czynności według utartych szablonów, uleganie nawykom, tradycji» Długoletnia rutyna. Rutyna w pracy naukowej,… … Słownik języka polskiego
uciąć — dk Xc, utnę, utniesz, utnij, uciął, ucięła, ucięli, ucięty, uciąwszy ucinać ndk I, uciąćam, uciąćasz, uciąćają, uciąćaj, uciąćał, uciąćany 1. «oddzielić coś od czegoś za pomocą ostrego przedmiotu, narzędzia, skrócić przez cięcie; odciąć, obciąć,… … Słownik języka polskiego
wprawnie — wprawnieej «z wprawą, biegle» Robić coś wprawnie … Słownik języka polskiego