-
1 udowodnić
vt pf→ udowadniać -
2 nachweisbar
I. adj1) ( sich beweisen lassend) możliwy do udowodnieniaetw ist schwer/nicht \nachweisbar coś jest trudne/niemożliwe do udowodnieniaII. adv jak to można udowodnićdass Rauchen den Krebs hervorruft, ist \nachweisbar można udowodnić, że palenie powoduje raka -
3 nachweisen
nach|weisenvt irr1) ( den Nachweis erbringen)jdm \nachweisen, dass... udowodnić komuś, że...jdm nichts \nachweisen können nie móc komuś nic udowodnić3) ( feststellen)Giftstoffe [in etw ( dat) ] \nachweisen stwierdzić obecność substancji trujących [w czymś] -
4 udowadniać
-
5 niewystarczająco
niewystarczająco [ɲɛvɨstarʧ̑ajɔnʦ̑ɔ] adv -
6 udowadniać
\udowadniać komuś winę jdm die Schuld nachweisen -
7 belegen
belegen *vt1) ( bedecken)etw [mit etw] \belegen pokryć coś [czymś]etw mit Fliesen/Tapeten \belegen wyłożyć coś kafelkami/tapetąein mit Schinken belegtes Brot kanapka f z szynkąAusgaben mit [o durch] Quittungen \belegen udokumentować wydatki rachunkamijdn mit einem Bußgeld \belegen nałożyć na kogoś grzywnęetw mit hohem Zoll \belegen obłożyć coś wysokim cłem -
8 Beweis
-
9 beweisbar
dający się udowodnić [o dowieść]diese Anschuldigungen sind nicht \beweisbar tych oskarżeń nie można dowieść -
10 beweisen
beweisen *I. vt1) ( nachweisen)die Richtigkeit einer Behauptung \beweisen dowieść słuszności jakiegoś stwierdzeniaseinen Mut \beweisen dać dowód swojej odwagi2) ( erkennen lassen)Takt \beweisen wykazać się taktemII. vrsich \beweisen okazać się -
11 bezeugen
bezeugen * [bə'ʦ̑ɔygən]vt1) ( bestätigen) zaświadczyć\bezeugen[, dass...] Person: zaręczyć[, że...]; Äußerung, Verhalten: świadczyć [o tym, że...]etw unter Eid \bezeugen poświadczyć coś pod przysięgą -
12 überführen
überführen * [y:bɐ'fy:rən]vtjdn [durch etw] \überführen obciążyć kogoś winą [na podstawie czegoś]jdn des Drogenhandels \überführen udowodnić komuś udział w handlu narkotykami
См. также в других словарях:
udowodnić — dk VIa, udowodnićnię, udowodnićnisz, udowodnićnij, udowodnićnił, udowodnićniony udowadniać ndk I, udowodnićam, udowodnićasz, udowodnićają, udowodnićaj, udowodnićał, udowodnićany «wykazać prawdziwość czegoś, przytaczając dowody, argumenty;… … Słownik języka polskiego
wykazać — dk IV, wykazaćkażę, wykazaćkażesz, wykazaćkaż, wykazaćał, wykazaćany wykazywać ndk VIIIa, wykazaćzuję, wykazaćzujesz, wykazaćzuj, wykazaćywał, wykazaćywany 1. «udowodnić, przedstawić coś w sposób przekonywający; pokazać, unaocznić» Wykazać… … Słownik języka polskiego
teza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. tezazie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny; twierdzenie, założenie, które ktoś zamierza uzasadnić, udowodnić : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
udowadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udowadniaćam, udowadniaća, udowadniaćają, udowadniaćany {{/stl 8}}– udowodnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, udowadniaćnię, udowadniaćni, udowadniaćnij, udowadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} przedstawiając dowody,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kant — 1. pot. Postawić się, stawiać się kantem «ostro, stanowczo sprzeciwić się czemuś, hardo wystąpić»: Co ona ci się tak stawia kantem, weź się za nią ostro, bo potem będą jeszcze większe kłopoty. Roz bezp 1998. 2. pot. Robić kanty «oszukiwać»: No –… … Słownik frazeologiczny
muszka — Mieć, trzymać kogoś, coś na muszce; brać, wziąć kogoś, coś na muszkę, na cel a) «celować, wycelować do kogoś lub czegoś z broni palnej»: Napastnik, który cały czas trzymał go na muszce, przez moment zawahał się (...). H. Mąka, Piraci. b) «śledzić … Słownik frazeologiczny
wspólny — 1. Mieć z kimś, z czymś coś wspólnego a) «być podobnym do kogoś, do czegoś, odznaczać się jakimiś cechami, które upodabniają, zbliżają, łączą»: Suita op. 25 w swej neobarokowej pastiszowości dowodzi, iż Schönberg miał też coś wspólnego ze… … Słownik frazeologiczny
złapać — 1. pot. Złapać dwóję «otrzymać (w szkole) ocenę niedostateczną z jakiegoś przedmiotu»: Nic mi się nie chce. Złapałem dwóję z matmy i za wypracowanie domowe z polskiego, którego nie napisałem. Z. Kowalewski, Okna. 2. pot. Złapać gumę «jadąc… … Słownik frazeologiczny
alibi — n ndm praw. «dowód oparty na faktach stwierdzających, że osoba podejrzana nie przebywała w miejscu przestępstwa, w czasie gdy zostało ono popełnione» Niezbite, prawdziwe, wątpliwe, fałszywe alibi. Mieć, szukać alibi. Udowodnić, wykazać swoje… … Słownik języka polskiego
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego