-
1 normatywny
normatywny [nɔrmatɨvnɨ] adjnauki normatywne normative Wissenschaften fPl -
2 bekommen
bekommen *1) ( erhalten) otrzymywać [ perf otrzymać]; Ration dostawać [ perf dostać]; Anschluss, Mehrheit uzyskaćsie hat das Buch geliehen \bekommen wypożyczono jej tę książkęsoeben \bekommen wir die Nachricht, dass... właśnie otrzymaliśmy wiadomość, że...was \bekommen Sie für die Fahrt? ile płacę za kurs?wann bekommt man hier etw zu essen? kiedy tu będzie można coś zjeść?2) ( fig)etw zu tun \bekommen dostać coś do robotyetw an den Kopf \bekommen dostać czymś w głowęsie hat ihren Wunsch erfüllt \bekommen spełniło jej się życzenieRisse \bekommen pęknąćFlecken \bekommen poplamić [o zaplamić] sięeine Glatze \bekommen łysiećeinen Zahn \bekommen ząbkować6) ( zur Welt bringen)sie hat gestern ein Mädchen \bekommen wczoraj urodziła dziewczynkę7) ( erwarten)sie \bekommen Nachwuchs spodziewają się potomstwa8) ( erreichen)den Zug \bekommen zdążyć na pociąg9) ( behandelt werden mit)ein Kreislaufmittel \bekommen dostać lek regulujący krążeniedieser Patient bekommt eine Spritze ten pacjent dostanie zastrzykwas \bekommen Sie bitte? ( im Restaurant) proszę, co podać?; ( im Laden) proszę, co dla Pana?ich bekomme ein Brötchen poproszę jedną bułkęjdn ins Bett \bekommen ułożyć kogoś do łóżkajdn aus dem Bett \bekommen wyciągnąć kogoś z łóżkaetw nach oben \bekommen umieścić coś na górze, przemieścić coś do góryetw nach unten \bekommen umieścić coś na dole, przemieścić coś w dółdas Essen ist ihr gut/nicht \bekommen jedzenie posłużyło/nie posłużyło jejLeitungswasser bekommt mir nicht woda z kranu nie służy mi
См. также в других словарях:
aldosteron — m IV, D. u, Ms. aldosteronnie, blm biol. «hormon kory nadnerczy, biorący udział w gospodarce elektrolitami, regulujący gospodarkę wodną organizmu oraz wpływający na przemianę cukrową» ‹n. łac. + gr.› … Słownik języka polskiego
gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden … Słownik języka polskiego
insulina — ż IV, CMs. insulinanie, blm biol. «hormon trzustki regulujący w organizmie głównie przemianę cukrów, a także tłuszczów i białek; ma zastosowanie w leczeniu cukrzycy i niektórych chorób psychicznych» ‹wł. z gr.› … Słownik języka polskiego
kodeks — m IV, D. u, Ms. kodekssie; lm M. y 1. «zbiór usystematyzowanych i opartych na wspólnych zasadach przepisów, dotyczących jednej gałęzi prawa, regulujący określoną dziedzinę stosunków społecznych, wydawany zwykle w formie ustawy» Kodeks cywilny,… … Słownik języka polskiego
korekcyjny — «odnoszący się do korekcji, związany z korekcją; poprawiający co, regulujący» Obuwie korekcyjne. Szkła korekcyjne. ∆ Gimnastyka korekcyjna «gimnastyka lecznicza stosowana w celu usunięcia wad budowy ciała lub wyrównania skutków urazów» … Słownik języka polskiego
maszynista — m odm. jak ż IV, CMs. maszynistaiście; lm M. maszynistaiści, DB. maszynistatów 1. «mechanik prowadzący lokomotywę; specjalista uruchamiający maszynę, regulujący jej działanie, mający nadzór nad maszynami (np. w fabryce); pracownik obsługujący… … Słownik języka polskiego
miarkownik — m III, D. a, N. miarkownikkiem; lm M. i techn. «przyrząd ujednostajniający lub regulujący ruch, działanie jakiejś maszyny albo urządzenia; regulator» ∆ Miarkownik ciągu, miarkownik powietrza «urządzenie w kotle centralnego ogrzewania, służące do… … Słownik języka polskiego
nauczyciel — m I, DB. a; lm M. e, D. i «człowiek trudniący się (najczęściej zawodowo) uczeniem kogoś, wykładowca jakiegoś przedmiotu, udzielający lekcji» Nauczyciel fizyki, matematyki. Nauczyciel języka francuskiego. Nauczyciel tańca, śpiewu. Nauczyciel… … Słownik języka polskiego
prawnoustrojowy — «dotyczący norm prawnych, regulujący ustrój państwa» … Słownik języka polskiego
prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… … Słownik języka polskiego
przytarczyca — ż II, DCMs. przytarczycacy; lm D. przytarczycayc anat. przytarczyce «drobne gruczoły dokrewne kręgowców wydzielające hormon regulujący przemianę wapniowo fosforową organizmu; u człowieka umieszczone na tylnej powierzchni tarczycy; gruczoły… … Słownik języka polskiego