(niespodziewanie)

См. также в других словарях:

• niespodziewanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} wywołując zaskoczenie, wbrew przewidywaniom, bez zapowiedzi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niespodziewanie przyniósł mi kwiaty. Niespodziewanie złożyła rezygnację. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niespodziewanie — «w sposób niespodziewany, bez uprzedzenia, nieoczekiwanie; niespodzianie» Przyjechał po jakimś czasie zupełnie niespodziewanie …   Słownik języka polskiego

• niespodzianie — → niespodziewanie …   Słownik języka polskiego

• znienacka — «niespodziewanie, nieoczekiwanie, ni stąd, ni zowąd; nagle, raptem» Wejść znienacka. Zagadnąć, zapytać kogoś znienacka. Znienacka kogoś zaskoczyć …   Słownik języka polskiego

• nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… …   Słownik frazeologiczny

• zwalić się — 1. pot. Coś zwaliło się, spadło komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «ktoś został obarczony niespodziewanie przykrym, uciążliwym obowiązkiem»: (...) przestał się uśmiechać i powiedział, że nie jest nawet zastępcą tamtego, tylko zwaliła mu się… …   Słownik frazeologiczny

• zwalać się — 1. pot. Coś zwaliło się, spadło komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «ktoś został obarczony niespodziewanie przykrym, uciążliwym obowiązkiem»: (...) przestał się uśmiechać i powiedział, że nie jest nawet zastępcą tamtego, tylko zwaliła mu się… …   Słownik frazeologiczny

• sprzed — przyimek składający się z ubezdźwięcznionego przyimka z i przyimka przed (łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu), oznaczający: 1. «taki, który pochodzi z miejsca położonego przed czymś określonym przez towarzyszący przyimkowi rzeczownik»… …   Słownik języka polskiego

• zaskoczyć — dk VIb, zaskoczyćczę, zaskoczyćczysz, zaskoczyćskocz, zaskoczyćczył, zaskoczyćczony zaskakiwać ndk VIIIb, zaskoczyćkuję, zaskoczyćkujesz, zaskoczyćkuj, zaskoczyćiwał, zaskoczyćiwany 1. «napaść niespodziewanie na nie przygotowanego do obrony;… …   Słownik języka polskiego

• napadać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, napadaćam, napadaća, napadaćają, napadaćany {{/stl 8}}– napaść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, napadaćpadnę, napadaćpadnie, napadaćpadnij, napadaćpadł, napadaćpadła, napadaćpadli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• napatoczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, napatoczyć sięczę się, napatoczyć sięczy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} natknąć się na kogoś lub na coś przypadkiem, spotkać kogoś niespodziewanie :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień