-
1 manier
manjev1) behandeln, umgehen2) ( manœuvrer) handhaben3) ( mélanger) hantieren, gebrauchen, umgehen4)se manier (fam) — sich beeilen, sich bewegen
maniermanier [manje] <1>2 (manipuler, avoir entre les mains) Beispiel: manier quelqu'un/quelque chose mit jemandem/etwas umgehen3 (maîtriser) Beispiel: manier une langue eine Sprache beherrschen; Beispiel: manier l'ironie/l'humour ein Meister der Ironie/des Humors sein -
2 manier
I.deArt f [Weise]II.deArt f und WeiseIII.deWeise f -
3 Manier
f манера -
4 Manier
Manier [ma'ni:ɐ̯] <-, -en> f -
5 Billard-Manier
-
6 op de een of andere manier
irgendwieNiederländisch-Deutsch Wörterbuch > op de een of andere manier
-
7 манера
-
8 style
1. noun1) Stil, der; (in conversation) Ton, der; (in performance) Art, die; (of habitual behaviour) Art, diethat's the style! — so ist es richtig!
be bad or not good style — schlechter od. kein guter Stil sein
it's not my style [to do that] — das ist nicht mein Stil
dress in the latest/modern style — sich nach der neuesten/neuen Mode kleiden
2) (superior way of living, behaving, etc.) Stil, derin the grand style — im großen Stil
3) (sort) Art, die2. transitive verbstyle of music — Musikrichtung, die
(design) entwerfenelegantly styled clothes — elegant geschnittene Kleidung
* * *1. noun1) (a manner or way of doing something, eg writing, speaking, painting, building etc: different styles of architecture; What kind of style are you going to have your hair cut in?; a new hairstyle.) der Stil2) (a fashion in clothes etc: the latest Paris styles; I don't like the new style of shoe.) der Stil3) (elegance in dress, behaviour etc: She certainly has style.) der Stil2. verb1) (to arrange (hair) in a certain way: I'm going to have my hair cut and styled.) modisch schneiden2) (to design in a certain style: These chairs/clothes are styled for comfort.) entwerfen•- academic.ru/71513/stylish">stylish- stylishly
- stylishness
- stylist
- in style* * *[staɪl]I. nhis office is very utilitarian in \style sein Büro ist sehr praktisch eingerichtet\style of life Lebensstil m, Lebensweise f\style of teaching Unterrichtsstil min the \style of sb/sth im Stil von jdm/etwin the Gothic \style ARCHIT, ART im gotischen Stilto have real \style Klasse [o Format] habento have no \style keinen Stil habenit takes \style to make a mistake like that and still go on to win es braucht schon Format, so einen Fehler zu machen und trotzdem noch zu gewinnen▪ in [or with] \style stilvollto do things in \style alles im großen Stil tunto live in [grand [or great]] \style auf großem Fuß lebento travel in \style mit allem Komfort [ver]reisenthe latest \style die neueste Mode, der letzte Schrei famto be in \style Mode [o modisch] seinto be out of \style aus der Mode kommenII. vt1. (arrange)to \style a car ein Auto entwerfento \style hair die Haare frisierenelegantly \styled jackets elegant geschnittene Jacken2. (designate)* * *[staɪl]1. na poem in the Romantic style — ein Gedicht nt im Stil der Romantik
he won in fine style — er gewann souverän or überlegen
in his own inimitable style (iro) — in seiner unnachahmlichen Art or Manier, auf die ihm typische Art
that house is not my style — so ein Haus ist nicht mein Stil
hillwalking is not his style —
2) (= elegance) Stil mthe man has (real) style — der Mann hat Klasse or Format
3) (= sort, type) Art fa new style of house/car etc — ein neuer Haus-/Autotyp etc
just the style of car I like — ein Auto, wie es mir gefällt
these coats are available in two styles — diese Mäntel gibt es in zwei verschiedenen Schnittarten or Macharten
all the latest styles —
2. vt1) (= designate) nennenit is styled for comfort, not elegance — es ist auf Bequemlichkeit und nicht Eleganz zugeschnitten
* * *style [staıl]A s1. Stil m, Art f, Typ m2. Stil m, Art f und Weise f, Manier f:style of singing Gesangsstil;3. (guter) Stil:in style stilvoll ( → A 6, A 7)4. SPORT Stil m, Technik f5. (Lebens)Stil m, Lebensart f:in good style stil-, geschmackvoll;in bad style stil-, geschmacklos;live in great style auf großem Fuße leben6. vornehme Lebensart, Eleganz f, Stil m:in style vornehm ( → A 3, A 7);have style Stil haben;put on style US umg vornehm tun7. Mode f, Stil m:in style modisch ( → A 3, A 6)in all sizes and styles in allen Größen und Ausführungen9. (literarischer) Stil10. (Kunst-, Bau) Stil m:be in the style of sich im Stil anlehnen an (akk);in proper style stilechtb) WIRTSCH, JUR Firma f, (Firmen)Bezeichnung f:under the style of unter dem Namen …, WIRTSCH unter der Firma …b) (Schreib-, Ritz-)Stift mc) Radiernadel f, Stichel md) Nadel f (eines Plattenspielers)e) Feder f (eines Dichters)13. MED Sonde f14. Zeiger m (einer Sonnenuhr)15. Zeitrechnung f, Stil m:16. TYPO (Schrift)Stil m und Orthografie f17. BOT Griffel m18. ANAT Griffelfortsatz mB v/t1. betiteln, anreden, (be)nennen, bezeichnen2. a) (nach der neuesten Mode) entwerfen, (modisch) zuschneiden:b) WIRTSCH, TECH entwerfen, gestaltenc) WIRTSCH US umg in Mode bringen, (dem Käufer) schmackhaft machen* * *1. noun1) Stil, der; (in conversation) Ton, der; (in performance) Art, die; (of habitual behaviour) Art, diebe bad or not good style — schlechter od. kein guter Stil sein
it's not my style [to do that] — das ist nicht mein Stil
dress in the latest/modern style — sich nach der neuesten/neuen Mode kleiden
2) (superior way of living, behaving, etc.) Stil, derin style — stilvoll; (on a grand scale) im großen Stil
3) (sort) Art, die2. transitive verbstyle of music — Musikrichtung, die
(design) entwerfen* * *n.Stil -e m. v.entwerfen v. -
9 genus [1]
1. genus, eris, n. (geno = gigno, vgl. γένος), I) Geburt, Abstammung, Abkunft, Herkunft, Stand (der Geburt nach), spez. = hohe Abkunft, a) der Menschen, generis auctor, Vater, Ov.: generis socia, Blutsgenossin, Schwester, Ov.: gloria generis magni, Ov.: genus (hohe Abkunft) amborum, Ov.: genus regium, Vell. u. Sen.: g. patricium, Liv.: plebeium, Liv.: maternum, paternum, Cic. u.a.: dispari genere, dissimili linguā, Sall.: genere antiquior, Acc. fr.: genere Tarentinus, Suet.: Livia genere, probitate, formā Romanarum eminentissima, Vell.: genere et nobilitate facile primus, Cic.: Graeci genere, Nep.: genus a magno ducere (herleiten) Gradivo, Ov.: virtute non genere populo Romano commendari, Cic. – b) der Tiere, volucres genus inde trahunt, Ov. fast. 6, 132. – c) lebl. Ggstde., semper erit genus in pugna, die Abst. (der Welt) wird immer streitig bleiben, Manil. 1, 145.
II) das Geschlecht, A) im engern Sinne: 1) der Zeit u. Abstammung nach, a) das Geschlecht, das Zeitalter, Menschenalter, anticum genus, Lucr.: tertium sollers genus, Sen. poët.: Pyrrhae genus, Val. Flacc. – b) Volksstamm, Stamm, Nation, genus Graium, Enn.: Hispanum, Liv., Italicum, Romanum, Sall.: ferox genus, Liv.: bellicosum utrumque genus, Liv.: Aetolorum g., Liv.: Scytharum g., Iustin.: Nomadum, Verg.: paulo sunt (Ubii) eiusdem generis ceteris humaniores, Caes. – 2) bloß der Abstammung nach, a) Stamm, Geschlecht, Haus, Familie, gentum aut generum affinitas, Acc. tr.: fama generis et familiae, Quint.: nobilitas generis, Suet.: generis claritas, Quint.: auctores generis mei, Stammeltern, Ahnen, Cic.: genus Aemilium, Verg., Cilnium, Fabium, Liv.: g. Aeaci, Hor.: g. Corneliorum, Suet.: genere regio natum esse, Cic.: equestri, sed splendido genere natus, Vell.: summis gnati generibus, Plaut.: genus alto a sanguine Teucri prodere (fortpflanzen), Verg.: antiquitate generis florere, Nep. – b) (poet.) ein einzelner od. einzelne aus dem Geschlecht, der Sproß, Abkömmling, kollekt. = Sprößlinge, Abkömmlinge, genus deorum (v. Äneas), Verg.: Augustus Caesar, Divi genus, Verg.: Uraniae g. (v. Hymenaeus), Catull.: g. Adrasti (v. Diomedes, Enkel des Adrastus), Ov.: ab alto demissum genus Aenea (v. Augustus), Hor.: nepotum genus omne, Hor. – v. Tieren, catulum dedit ille leaenae iuravitque genus, Calp. ecl. 6, 5. – 3) der Fortpflanzung nach, das männliche u. weibliche Geschlecht, a) eig., physisch genus virile, muliebre, Lucr. u. Cic.: femineum, Verg.: mixtum, Verg.: virorum omne genus, Liv. u. Ov. – b) übtr., als gramm. t. t., genus masculinum, Paul. ex Fest.: in nominibus tria genera, Quint.: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates, Quint.
B) im weitern Sinne, das Geschlecht, als Gesamtheit gleichartiger lebender Wesen u. lebl. Ggstde., 1) v. lebl. Wesen: a) übh., Geschlecht, Gattung, deûm genus, Enn.: divôm genus humanumque, Lucr.: g. humanum, Cic. u.a.: g. mortale, Lucr., immortale, Verg.: omne genus, Ov.: animale g., Lucr.: genus omne animantum, Lucr.: hominum pecudumque genus, Verg. – b) insbes., α) v. Menschen, Gattung, Klasse, Rasse, Stand, Schlag, Kunst, id hominum est genus pessumum, Ter.: quod genus hoc hominum? Verg.: genus hoc universum, diese gesamte Menschenklasse, Cic.: utrumque genus hominum, Nep.: omne genus copiarum, Nep.: eius generis homines, Cic.: amici, cuius generis penuria est, Cic.: istius generis asoti, Cic.: cuiusque generis homines, Sall.: omnis generis homines, Cic., od. aëneatores, Sen.: genus hominum ferum incultumque, Sall.: genus hominum agreste, Sall.: g. leoninum, Plaut.: militare g., Liv.: de fabrorum quoque ac ministrorum atque id genus (u. Leute dieses Schlags) numero, Suet.: conventus is, qui ex variis generibus (Elementen) constaret, Caes. – β) v. Tieren, Gattung, Klasse, Rasse, g. alituum, Lucr.: genus omne volucrum od. avium, Ov.: aves omne genus, Varro: multa genera ferarum, Caes.: quinque milia omne genus ferarum, Suet.: genus acre, leones, Ov.: g. vipereum, Verg.: ovium summa genera duo, tectum et colonicum, Plin.: viginti miba equarum ad genus faciendum (um die Rasse fortzupflanzen) in Macedoniam missa, Iustin. – 2) v. lebl. Ggstdn., Gattung, Klasse, Art, Zweig, Manier, Stil, a) eig.: α) konkr. Ggstde.: cibi g., Caes.: g. loricarum, Nep.: fructuum genera, Varro LL.: arborum atque frugum genera, Iustin.: herbae id genus, Liv.: navigii id genus, Vell.: hoc amictus genus, Quint.: vasa omnis generis, Liv.: omnis generis arma od. tormenta, Liv.: omne genus frugum, Liv.; omne genus rerum missilia, Suet.: seminaria omne genus (aller Art), Varro: libri fatidici Graeci et Latini generis, Suet. – β) abstr. Ggstde.: αα) übh.: id genus imperii, Cic.: istud ipsum orationis genus, Cic.: omne genus eloquentiae, Quint.: machinae omnium generum, Sall.: genus poenae novum, Sall. – Aesopi genus, Gattung, Schriftgattung (Genre), Phaedr. 2. prol. 1: Doricum genus, Baustil, Vitr. 4, 3, 1. – hoc genus scribendi, Hor.: docendi g., Suet.: genera furandi, Cic.: verba id genus (derartige), Varro LL.: aliquid id genus (Derartiges) scribere, Cic.: alci concredere nugas hoc genus (derartige, dergleichen), Hor.: u. so alia hoc genus, Suet.: quod genus (von welcher Art) virtus est, Cic. – ββ) als philos. t. t., die Gattung (Ggstz. species od. pars, partes), Varro, Cic. u.a.: genus universum in species certas partiri ac dividere, Cic. – b) übtr.: α) Art, Weise, Art und Weise, Manier, quod hoc genus est, quae haec est coniuratio, Ter.: hoc genere optime etiam olea inseritur, Col.: ramos fortes eodem genere deposuit, Sen.: omni genere quod des adornandum est, Sen.: eo genere, quo Galba interemptus est, Suet.: quo enim melius genere negotium meum agere potuit? Sen.: cum maesti deliberaremus, quonam genere praesentem evitaremus procellam, Petron.: animam variis generibus emittunt, Sen.: peperit mihi tria nescio quae prodigia variis generibus inter se et me furentia, Sen. rhet. – β) Hinsicht, Rücksicht, Beziehung, itaque uno genere, opinor, circumscribere habetis in animo genus hoc oratorum, quod etc., Cic.: magnus homo, sed varius in omni genere, Nep.: tota domus in omni genere diligens, durchgängig pünktlich, Cic.: quinquaginta navium classis instructa omni genere, Dict.: Galli Senones, gens naturā ferox, adeo omni genere terribilis fuit, ut etc., Flor. – / Dat. Plur. genesibus, Censorin. 14, 12.
-
10 манера
n1) gener. Art, Auftreten (держать себя), Modus, Weise, Manier2) obs. Attitüde3) law. Manier (поведения человека)4) ling. Art und Weise -
11 manipuler
manipylev1) hantieren2) ( manier avec habileté) manipulierenmanipulermanipuler [manipyle] <1>3 (influencer) manipulieren -
12 genus
1. genus, eris, n. (geno = gigno, vgl. γένος), I) Geburt, Abstammung, Abkunft, Herkunft, Stand (der Geburt nach), spez. = hohe Abkunft, a) der Menschen, generis auctor, Vater, Ov.: generis socia, Blutsgenossin, Schwester, Ov.: gloria generis magni, Ov.: genus (hohe Abkunft) amborum, Ov.: genus regium, Vell. u. Sen.: g. patricium, Liv.: plebeium, Liv.: maternum, paternum, Cic. u.a.: dispari genere, dissimili linguā, Sall.: genere antiquior, Acc. fr.: genere Tarentinus, Suet.: Livia genere, probitate, formā Romanarum eminentissima, Vell.: genere et nobilitate facile primus, Cic.: Graeci genere, Nep.: genus a magno ducere (herleiten) Gradivo, Ov.: virtute non genere populo Romano commendari, Cic. – b) der Tiere, volucres genus inde trahunt, Ov. fast. 6, 132. – c) lebl. Ggstde., semper erit genus in pugna, die Abst. (der Welt) wird immer streitig bleiben, Manil. 1, 145.II) das Geschlecht, A) im engern Sinne: 1) der Zeit u. Abstammung nach, a) das Geschlecht, das Zeitalter, Menschenalter, anticum genus, Lucr.: tertium sollers genus, Sen. poët.: Pyrrhae genus, Val. Flacc. – b) Volksstamm, Stamm, Nation, genus Graium, Enn.: Hispanum, Liv., Italicum, Romanum, Sall.: ferox genus, Liv.: bellicosum utrumque genus, Liv.: Aetolorum g., Liv.: Scytharum g., Iustin.: No-————madum, Verg.: paulo sunt (Ubii) eiusdem generis ceteris humaniores, Caes. – 2) bloß der Abstammung nach, a) Stamm, Geschlecht, Haus, Familie, gentum aut generum affinitas, Acc. tr.: fama generis et familiae, Quint.: nobilitas generis, Suet.: generis claritas, Quint.: auctores generis mei, Stammeltern, Ahnen, Cic.: genus Aemilium, Verg., Cilnium, Fabium, Liv.: g. Aeaci, Hor.: g. Corneliorum, Suet.: genere regio natum esse, Cic.: equestri, sed splendido genere natus, Vell.: summis gnati generibus, Plaut.: genus alto a sanguine Teucri prodere (fortpflanzen), Verg.: antiquitate generis florere, Nep. – b) (poet.) ein einzelner od. einzelne aus dem Geschlecht, der Sproß, Abkömmling, kollekt. = Sprößlinge, Abkömmlinge, genus deorum (v. Äneas), Verg.: Augustus Caesar, Divi genus, Verg.: Uraniae g. (v. Hymenaeus), Catull.: g. Adrasti (v. Diomedes, Enkel des Adrastus), Ov.: ab alto demissum genus Aenea (v. Augustus), Hor.: nepotum genus omne, Hor. – v. Tieren, catulum dedit ille leaenae iuravitque genus, Calp. ecl. 6, 5. – 3) der Fortpflanzung nach, das männliche u. weibliche Geschlecht, a) eig., physisch genus virile, muliebre, Lucr. u. Cic.: femineum, Verg.: mixtum, Verg.: virorum omne genus, Liv. u. Ov. – b) übtr., als gramm. t. t., genus masculinum, Paul. ex Fest.: in nominibus tria genera, Quint.: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates,————Quint.B) im weitern Sinne, das Geschlecht, als Gesamtheit gleichartiger lebender Wesen u. lebl. Ggstde., 1) v. lebl. Wesen: a) übh., Geschlecht, Gattung, deûm genus, Enn.: divôm genus humanumque, Lucr.: g. humanum, Cic. u.a.: g. mortale, Lucr., immortale, Verg.: omne genus, Ov.: animale g., Lucr.: genus omne animantum, Lucr.: hominum pecudumque genus, Verg. – b) insbes., α) v. Menschen, Gattung, Klasse, Rasse, Stand, Schlag, Kunst, id hominum est genus pessumum, Ter.: quod genus hoc hominum? Verg.: genus hoc universum, diese gesamte Menschenklasse, Cic.: utrumque genus hominum, Nep.: omne genus copiarum, Nep.: eius generis homines, Cic.: amici, cuius generis penuria est, Cic.: istius generis asoti, Cic.: cuiusque generis homines, Sall.: omnis generis homines, Cic., od. aëneatores, Sen.: genus hominum ferum incultumque, Sall.: genus hominum agreste, Sall.: g. leoninum, Plaut.: militare g., Liv.: de fabrorum quoque ac ministrorum atque id genus (u. Leute dieses Schlags) numero, Suet.: conventus is, qui ex variis generibus (Elementen) constaret, Caes. – β) v. Tieren, Gattung, Klasse, Rasse, g. alituum, Lucr.: genus omne volucrum od. avium, Ov.: aves omne genus, Varro: multa genera ferarum, Caes.: quinque milia omne genus ferarum, Suet.: genus acre, leones, Ov.: g. vipereum, Verg.: ovium summa genera————duo, tectum et colonicum, Plin.: viginti miba equarum ad genus faciendum (um die Rasse fortzupflanzen) in Macedoniam missa, Iustin. – 2) v. lebl. Ggstdn., Gattung, Klasse, Art, Zweig, Manier, Stil, a) eig.: α) konkr. Ggstde.: cibi g., Caes.: g. loricarum, Nep.: fructuum genera, Varro LL.: arborum atque frugum genera, Iustin.: herbae id genus, Liv.: navigii id genus, Vell.: hoc amictus genus, Quint.: vasa omnis generis, Liv.: omnis generis arma od. tormenta, Liv.: omne genus frugum, Liv.; omne genus rerum missilia, Suet.: seminaria omne genus (aller Art), Varro: libri fatidici Graeci et Latini generis, Suet. – β) abstr. Ggstde.: αα) übh.: id genus imperii, Cic.: istud ipsum orationis genus, Cic.: omne genus eloquentiae, Quint.: machinae omnium generum, Sall.: genus poenae novum, Sall. – Aesopi genus, Gattung, Schriftgattung (Genre), Phaedr. 2. prol. 1: Doricum genus, Baustil, Vitr. 4, 3, 1. – hoc genus scribendi, Hor.: docendi g., Suet.: genera furandi, Cic.: verba id genus (derartige), Varro LL.: aliquid id genus (Derartiges) scribere, Cic.: alci concredere nugas hoc genus (derartige, dergleichen), Hor.: u. so alia hoc genus, Suet.: quod genus (von welcher Art) virtus est, Cic. – ββ) als philos. t. t., die Gattung (Ggstz. species od. pars, partes), Varro, Cic. u.a.: genus universum in species certas partiri ac dividere, Cic. – b) übtr.: α) Art, Weise, Art und Weise, Manier, quod hoc genus————est, quae haec est coniuratio, Ter.: hoc genere optime etiam olea inseritur, Col.: ramos fortes eodem genere deposuit, Sen.: omni genere quod des adornandum est, Sen.: eo genere, quo Galba interemptus est, Suet.: quo enim melius genere negotium meum agere potuit? Sen.: cum maesti deliberaremus, quonam genere praesentem evitaremus procellam, Petron.: animam variis generibus emittunt, Sen.: peperit mihi tria nescio quae prodigia variis generibus inter se et me furentia, Sen. rhet. – β) Hinsicht, Rücksicht, Beziehung, itaque uno genere, opinor, circumscribere habetis in animo genus hoc oratorum, quod etc., Cic.: magnus homo, sed varius in omni genere, Nep.: tota domus in omni genere diligens, durchgängig pünktlich, Cic.: quinquaginta navium classis instructa omni genere, Dict.: Galli Senones, gens naturā ferox, adeo omni genere terribilis fuit, ut etc., Flor. – ⇒ Dat. Plur. genesibus, Censorin. 14, 12.————————2. genus, ūs, s. genu ⇒. -
13 manner
nounhe acted in such a manner as to offend her — er benahm sich so, dass sie beleidigt war
that's bad manners — das gehört sich nicht; das macht man nicht
4) (artistic style) Stil, der5) (type)all manner of things — alles mögliche; see also academic.ru/89053/means">means 3)
* * *['mænə]1) (a way in which anything is done etc: She greeted me in a friendly manner.) die Art und Weise2) (the way in which a person behaves, speaks etc: I don't like her manner.) die Art3) ((in plural) (polite) behaviour, usually towards others: Why doesn't she teach her children (good) manners?) das Benehmen•- -mannered- mannerism
- all manner of
- in a manner of speaking* * *man·ner[ˈmænəʳ, AM -ɚ]n no plin a \manner of speaking sozusagenin the normal \manner auf dem üblichen Wegin an unusual \manner auf ungewöhnliche Weiseto be in the \manner of Hitchcock ganz in der Tradition von Hitchcock stehenhis cold \manner seine kalte Art▪ \manners pl Manieren plit's bad \manners to... es gehört sich nicht,...it's only good \manners to... es gehört sich einfach,...you've got no \manners! du hast einfach keine Manieren!to mind one's \manners sich akk benehmento teach sb \manners jdm Manieren beibringenwhat \manner of man is he? was für ein Mensch ist er eigentlich?all \manner of... alle möglichen Arten von...5.▶ to do sth as if to the \manner born etw tun, als ob man sein Leben lang nichts anderes getan hätte* * *['mnə(r)]nin or after this manner —
in or after the manner of Petrarch — im Stile Petrarcas
in the Spanish manner — im spanischen Stil
in like manner (form) — auf die gleiche Weise, ebenso
in such a manner that... — so..., dass...
a ball in the grand manner — ein Ball alten Stils or im alten Stil
in a manner of speaking — sozusagen, gewissermaßen
in a manner of speaking, the job's finished — die Arbeit ist sozusagen or gewissermaßen fertig
it's just a manner of speaking (of idiom) — das ist nur so eine Redensart
I didn't mean to insult him, it was just a manner of speaking — das sollte keine Beleidigung sein, ich habe das nur so gesagt
as to the manner born —
2) (= behaviour etc) Art fhe has a very kind manner —
I don't like his manner — ich mag seine Art nicht
road manners — Verhalten nt im Straßenverkehr
he hasn't got any road manners —
that's bad manners — das or so etwas gehört sich nicht, das ist unanständig
it's bad manners to... — es gehört sich nicht or es ist unanständig, zu...
he has no manners — er hat keine Manieren, er kann sich nicht benehmen
have you forgotten your manners? — wo hast du denn deine Manieren gelassen?
now, don't forget your manners! — du weißt doch, was sich gehört!
we saw all manner of interesting things — wir sahen allerlei Interessantes or so manches Interessante
by no manner of means — keineswegs, in keinster Weise
* * *manner [ˈmænə(r)] sin what manner? wie?;in a manner of speaking sozusagen, wenn ich oder man so sagen darf;in a gentle (rough) manner sacht (grob);the manner of his defeat SPORT die Art und Weise, wie er verlor2. Art f (sich zu geben), Betragen n, Auftreten n, Verhalten n (to zu):it’s just his manner das ist so seine Art;I don’t like his manner ich mag seine Art nicht3. pl Benehmen n, Umgangsformen pl, Manieren pl, Benimm m:he has no manners er hat keine Manieren;teach sb manners jemandem Manieren beibringen;make one’s manners obsa) einen Diener machen, sich verbeugen,b) einen Knicks machen4. pl Sitten pl (u. Gebräuche pl)5. würdevolles Auftreten:he had quite a manner er hatte eine distinguierte Art (des Auftretens);the grand manner das altväterlich würdevolle Benehmen oder Gehabe6. MAL etc Stil(art) m(f), Manier f8. obs Art f, Sorte f, Beschaffenheit f:all manner of alle möglichen, allerlei;all manner of people die verschiedensten Leute;all manner of things alles Mögliche;by no manner of means in keiner Weise, durchaus nicht;in a manner in gewisser Hinsicht, auf eine (gewisse) Art, gewissermaßen;what manner of man is he? was für ein Mensch ist er (eigentlich)?* * *noun1) (way, fashion) Art, die; Weise, die; (more emphatic) Art und Weise, diehe acted in such a manner as to offend her — er benahm sich so, dass sie beleidigt war
that's bad manners — das gehört sich nicht; das macht man nicht
4) (artistic style) Stil, der5) (type)all manner of things — alles mögliche; see also means 3)
* * *n.Art -en f.Manier -en f.Methode -n f.Weise -n f. -
14 маниер
мание́р м., -и, ( два) маниѐра Manier f, -en, Umgangsform f, -en; По свой маниер in seiner Manier, auf seine Art und Weise, in seinem Stil; Изискани маниери feine Manieren Pl. -
15 стил
стил м., - ове, ( два) стѝла 1. Stil m, -e; 2. (вид, маниер) Stil m, -e; Manier f, -en, Art und Weise f o.Pl.; Разговорен стил Umgangsprachlicher Stil m; Художествен стил Künstlerischer Stil m; В мой стил Auf meine Art und Weise, auf meine Manier; стил на живота Lebensstil m, Lifestyle [ 'laifstail ] m англ. -
16 eda
eda saynı \edayla in gleicher Manieralışık \eda ile in gewohnter Haltung2. s\eda etmek die Leistung erbringen\eda etmek das Gebet verrichten -
17 apologatio
apologātio, ōnis, f. ( aus ἀπόλογος mit der lat. Endung -atio), die fabelhafte Erzählung in äsopischer Manier, Quint. 5, 11, 20.
-
18 concinnus
concinnus, a, um, gehörig-, wohl zusammengefügt, I) = durch Ebenmaß und Harmonie gefallend, kunstgerecht, zierlich, nett, elegant (vgl. εὔρυθμος), 1) im allg.: sat concinnā est (virgo) facie, Plaut.: tectorium, Cic.: helluo, nach der Mode, elegant, Cic.: oculi (Ggstz. oc. disconcinni), Fronto. – 2) insbes.: a) ( wie εὔρυθμος) v. der Rede u. übtr. v. Redner = in bezug auf Wortstellung u. Gedankenfolge wohlgeordnet, abgerundet, abgemessen, harmonisch, symmetrisch, gefällig (in der Form), oratio, Cic.: sententiae, Cic.: versus concinnior, Hor. – alii in eadem ieiunitate concinniores, haben eine gefälligere Form, Cic.: c. et elegans Aristo, Cic.: c. in brevitate respondendi, treffend in kurzen Antworten, Nep. – b) v. Maler, gefällig in der Manier, Nicophanes elegans et concinnus, Plin. 35, 111. – II) subj., c. alci, für etwas passend, geeignet, von Pers. sich fügend, gefällig, et simul ipsa viris Venus ut concinnior esset, Lucr. 4, 1263: concinnus amicis, Hor. sat. 1, 3, 50. – dah. concinnum est, es ist bequem, es beliebt, age, age, ut tibi maxume concinnumst! Plaut. mil. 1024.
-
19 filum
fīlum, ī, n. (fingo), der Faden, I) eig.: a) von Lein, Wolle usw., α) übh.: cerei fila, Docht, Sen.: conicere filum in acum, einfädeln, Cels.: circumdare collum filo (um ihn zu messen), Catull.: coëmere fila (Garn), Amm.: velamina filo pleno, dickes Zeug, Ov.: munusculum crasso filo (bildl.), Cic.: capite velato filo, meton. = mit wollener Binde, Liv. 1, 32, 6: u. so filo velatus, Tibull. 1, 5, 15. – Sprichw. (tenui) pendēre filo, unser »an einem seidenen Faden hängen«, d.i. in Gefahr schweben, Ov. ex Pont. 4, 3, 35. Enn. b. Macr. sat. 1, 4, 18; vgl. cum admodum tenui filo suspensa rei publicae salus ex sociorum fide penderet, Val. Max. 6, 4, 1 u. a cuius salute velut filo pendēre statum orbis terrarum exclamabant, Amm. 14, 5, 4. – β) insofern er gesponnen od. verwebt wird, ducere fila, Ov.: tenero pollice fila ducere, Sen.: alia torquere fila, alia ex molli solutoque ducere, Sen.: dextrā leviter deducere fila, Catull.: staminis fila pollice deducere, Hieron.: fila pollice trahere, Mart.: mollia lanae fila carpere, Ambros. – b) von andern Dingen, aranei, Lucr.: deducit aranea filum pede, Ov.: v. Blumen u. Gewächsen, Fasern, Mart.: mel praetenuia fila mittit, zieht Fäden, Plin.: tenui filo stantibus in medio crocis, Staubfäden, Plin.: lyrae, Saite, Ov. – c) der Lebensfaden, an dem die Parzen spinnen (vgl. poëtae colus et fila fatis adsignant, Fronto de amiss. nepot. 2. p. 233, 8 N.), sororum fila trium, Hor.: at tibi nascenti nerunt fatales fortia fila deae, Ov.: triplices deae tua fila resolvent, Ov. – II) übtr.: A) gleichs. das Gewebe = die äußere Form, -Gestalt, -Bildung, forma filumque solis, Lucr.: fil. mulieris, Plaut. (u. so filum non malum, Lucil.): habitus corporis et filum, Varro LL.: totius corporis filum atque habitus, Gell.: fuit decente filo corporis, Amm.: fil. tenue vocis, helle, klare Stimme, Calp. – B) von der Rede, die Form, Manier, das Gepräge (vgl. Seyffert Cic. Lael. 7, 25. p. 1752), orationis tuae, Cic.: argumentandi, Cic.: uberiore filo, Cic. – / Heteroklit. Plur. fili, Lucan. 6, 460 (vgl. Phocas 4, 5. p. 426, 29 K). Arnob. 1, 59 codd. (wo man jetzt pileus et pileum liest). Verecund. in cantic. Ezech. 5, 5 (im Spicil. Soloesm. 4. p. 74).
-
20 graecissatio
graecissātio, ōnis, f. (graecisso), das Gräzisieren, die Nachahmung der griechischen Manier, Plur. bei Schol. Pers. 1, 99.
См. также в других словарях:
Manier — (de) … Kölsch Dialekt Lexikon
manier — [ manje ] v. tr. <conjug. : 7> • XVIe; maneier 1165; de main I ♦ 1 ♦ Vx Tâter, palper. 2 ♦ Façonner, modeler avec la main. « manier la glaise et réaliser la maquette » (Balzac). ♢ Pétrir (de la farine et du beurre). P. p. adj. Beurre manié … Encyclopédie Universelle
manier — Manier, act. acut. Manu tractare, Attrectare, Contrectare. Manier doucement, Palpari. Manier souvent et tourner entre ses mains, Ventilare. Manier les affaires de la communauté, Societatem gerere. Qu on n ose manier, Intractabilis. Endurer d… … Thresor de la langue françoyse
Manier — (von französisch la manière: „Art und Weise“) bezeichnet: Manier (Stil), in Kunst und Literatur ein Synonym zu Stil, Eigenart im Festungsbau ein individuelles Befestigungssystem, siehe Fachbegriffe Festungsbau Manieren bezeichnet: (gutes)… … Deutsch Wikipedia
Manier — (v. fr.), 1) die Art u. Weise, etwas zu verrichten, bes. hinsichtlich des Anstands u. der Wohlgefälligkeit; 2) (Maler), die Abweichung von der Wahrheit in Auffassung u. Darstellung eines Gegenstandes, so wie die Wahl solcher Formen, Bewegungen u … Pierer's Universal-Lexikon
Manier — Sf std. stil.(13. Jh.), mhd. maniere Entlehnung. Ist entlehnt aus afrz. maniere, dieses aus vor rom. * manuaria, zu vor rom. manuarius handlich, geschickt , aus l. mānuārius zu den Händen gehörig , zu l. manus Hand (manuell). In der Bedeutung… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Manier — »Art und Weise, Eigenart« (nur Singular), der Plural Manieren ist im Sinne von »Umgangsformen« gebräuchlich: Das Substantiv wurde in mhd. Zeit (mhd. maniere) aus afrz. manière »Art und Weise, Gewohnheit; Benehmen« entlehnt, das von dem afrz.… … Das Herkunftswörterbuch
Manīer — (franz. manière), im allgemeinen die »Art und Weise«, wie man etwas zu tun pflegt, besonders diejenige, durch welche den Forderungen der Wohlanständigkeit genügt wird; weiterhin tadelnde Bezeichnung solcher formaler Eigenschaften eines… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Manier — Manīer (frz.), Art und Weise; Benehmen; feine Lebensart; die eigentümliche Behandlungs und Darstellungsweise sowohl in den verschiedenen Kunstgattungen als der verschiedenen Künstler, oft mit dem tadelnden Nebenbegriff des nur äußerlich… … Kleines Konversations-Lexikon
Manier — Manier, frz. deutsch, Art, Weise, in der bildenden Kunst öfters gleichbedeutend mit Styl, gewöhnlicher jedoch bezeichnet es die unzweckmäßige Darstellungsweise, die entweder in der Nachahmung anderer od. in der Willkür des Künstlers begründet ist … Herders Conversations-Lexikon
Manier — Porté dans la Somme et le Nord Pas de Calais, c est un nom de personne d origine germanique, Maginhari (magin = force + hari = armée). On le trouve dans le Sud Ouest sous la forme Manié (46, 81) … Noms de famille