Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

(dē-morior)

  • 1 morior

        morior mortuus (P. fut. moritūrus), ī (morīrī, O.), dep.    [1 MAR-], to die, expire: ferme moriens, T.: Mori me malim, would rather die, T.: sine dedecore, S.: fertur moriturus in hostīs, to his death, V.: desiderio, of desire: vigilando, Iu.: in tormentis, L.: significabat interruptis atque morientibus vocibus, dying accents: moriar, si, etc., may I die, if, etc.: quoniam moriendum videbat: morientia lumina Turni, in death, V.— To die away, die out, expire, decay, wither, pass away: flammas vidi nullo concutiente mori, O.: moriens herba, V.: ne suavissimi hominis memoria moreretur.
    * * *
    mori, mortuus sum V DEP
    die, expire, pass/die/wither away/out; fail; decay

    Latin-English dictionary > morior

  • 2 morior

    mŏrĭor, mortŭus, 3 ( fut. part. moriturus, a, um, Cic. Arch. 12, 30; id. Div. 2, 25, 54; 2, 47, 99; Liv. 21, 12, 4; Verg. A. 4, 308; id. ib. 2, 511 et saep.; old forms acc. to the fourth conj.: si vivimu' sive morīmur, Enn. ap. Prisc. p. 830 P.; Ann. v. 384 Vahl.; inf. moriri, Plaut. As. 1, 1, 108; id. Capt. 3, 5, 54; id. Rud. 3, 3, 12; id. Ps. 4, 7, 124 Ritschl N. cr.; Ov. M. 14, 215), v. dep. [Sanscr. root mar-, die; Gr. mor- (mro-, bro-), mar; brotos, marainô; cf.: morbus, marceo], to die (cf.: pereo, intereo, occĭdo, occumbo, obeo, exspiro; class.).
    I.
    Lit.: vivam an moriar, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. metus, p. 123 Müll. (Trag. v. 179 Vahl.): ego cum genui, tum morituros scivi, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 361 Vahl.):

    mori,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 24:

    atque eundem (L. Tarquinium)... accepimus mortuum esse, cum duodequadraginta regnavisset annos,

    Cic. Rep. 2, 20, 36:

    moriendum certe est,

    id. Sen. 20, 74:

    desiderio,

    of desire, id. Att. 1, 3, 1:

    ut fame senatores quinque morerentur,

    id. ib. 6, 1, 6:

    me esse homines mortuom dicant fame,

    Plaut. Stich. 4, 2, 57; so,

    fame,

    Sen. Contr. 1, 1, 3; 1, 7, 8:

    fame et siti,

    Liv. 7, 35, 8: siti, id. 4, 30, 8; Petr. 10; Pomp. ap. Gell. 10, 24, 5:

    vigilando,

    Juv. 3, 232: ex vulnere, of a wound, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

    in tormentis,

    Liv. 40, 23:

    alterius amore,

    Ov. Am. 2, 7, 10:

    curis,

    Tib. 2, 7, 33 (6, 51):

    fame,

    Petr. 10:

    inediā,

    Plin. 14, 13, 14, § 89:

    significabat interruptis atque morientibus vocibus,

    dying accents, the accents of a dying man, Cic. Cael. 24, 59:

    mori videbamus in studio dimetiundi paene caeli atque terrae C. Galum,

    spend his whole life in, id. Sen. 14, 49:

    cum te complexā morientem, Galle, puellā Vidimus,

    desperately in love, dying for love, Prop. 1, 10, 5:

    ei mihi, si quis, Acrius ut moriar, venerit alter amor,

    id. 2, 4, 1 sq.: moriar, si, may I die, if, etc., Cic. Att. 8, 6, 4.—
    II.
    Transf., of things, to die away, decay, to wither away, pass away, to vanish, lose its strength, etc.;

    of members of the body: id quod supra vinculum est, moritur,

    loses its vitality, Cels. 7, 14.—Of plants:

    rutam et hederas illico mori,

    die away, perish, Plin. 28, 7, 23, § 78:

    moriturque ad sibila campus,

    Stat. Th. 5, 528.—Of fire:

    flammas vidi nullo concutiente mori,

    die out, go out, Ov. Am. 1, 2, 11;

    of comets: donec in exiguum moriens vanesceret ignem,

    Claud. B. Get. 248:

    unguenta moriuntur,

    lose their strength, Plin. 13, 3, 4, § 20.— To end, close:

    dies quidem jam ad umbilicum est dimidiatus mortuus,

    Plaut. Men. 1, 2, 45.—Comic.:

    vae illis virgis miseris, quae hodie in tergo morientur meo,

    will find their death, be destroyed, broken, Plaut. Capt. 3, 4, 117:

    ut iste interpositus sermo deliciarum desidiaeque moreretur,

    Cic. Cael. 31, 76:

    ne suavissimi hominis memoria moreretur,

    id. Pis. 38, 93:

    cum multa cotidie ab antiquis ficta moriantur,

    fall into disuse, become obsolete, Quint. 8, 6, 32:

    gratia,

    Ov. P. 3, 2, 27. —Esp. (in eccl. Lat.), of the loss of moral or spiritual vitality, to die, to lose virtue and divine guidance:

    in Adam omnes moriuntur,

    Vulg. 1 Cor. 15, 22:

    confirma cetera quae moritura erant,

    id. Apoc. 3, 2; cf. id. Johan. 11, 26; id. Rom. 7, 9.—Hence, mŏrtŭus, a, um, P. a., dead (class.).
    A.
    Adj.
    1.
    Lit.:

    sanguine tauri poto mortuus concidit,

    Cic. Brut. 11, 43.—Prov.:

    mortuum esse alicui,

    to be dead to one, to wish to have nothing further to do with him, Plaut. Cist. 3, 15.—
    2.
    Transf.
    a.
    Of persons, faint, overwhelmed:

    cum tu, quod tibi succederetur, exsanguis et mortuus concidisti,

    Cic. Pis. 36, 88.—
    b.
    Of things concr. and abstr., dead, decayed, withered, passed away, etc.:

    lacerti,

    Cic. Sen. 9, 27:

    flores,

    Plin. 11, 8, 8, § 18:

    et antiquae leges,

    Cic. Verr. 2, 5, 18, § 45:

    plausus,

    id. Att. 2, 19, 3:

    mortuā re verba nunc facis. Stultus es, rem actam agis,

    dead, done with, Plaut. Ps. 1, 3, 27.—
    c.
    Mare mortuum.
    (α).
    The North Sea of Europe, Plin. 4, 13, 27, § 94.—
    (β).
    The Dead Sea of Judea, Just. 36, 3.—
    B.
    Subst.: mŏrtŭus, i, m., a dead person, dead man:

    mortuum in domum inferre,

    Cic. Mil. 27, 75:

    a mortuis excitare,

    to awake from the dead, id. de Or 1, 57, 242:

    amandare aliquem infra mortuos,

    even below the dead, id. Quint. 15, 49:

    ut multis mortuus unus sufficeret,

    Juv. 15, 79:

    ossa mortuorum,

    Vulg. Matt. 23, 27.—Prov.: mortuo verba facere, to talk to a dead man, i. e. in vain, Plaut. Poen. 4, 2, 18; Ter. Phorm. 5, 9, 26.—Esp. (eccl. Lat.), dead, without spiritual life:

    nomen habes quod vivas et mortuus es,

    Vulg. Apoc. 3, 1:

    fides sine operibus mortua est,

    id. Jac. 2, 26; cf. id. Eph. 2, 1; 5, 14.—Also, dead to any thing, not alive to it, not open to its influence, etc.:

    peccato,

    Vulg. Rom. 6, 2:

    peccatis,

    id. 1 Pet. 2, 24:

    legi,

    id. Gal. 2, 19; cf.:

    mortui cum Christo ab elementis hujus mundi,

    id. Col. 2, 20:

    mortui estis, et vita vestra est abscondita cum Christo in Deo,

    id. ib. 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > morior

  • 3 morior

    to die, wither away, decay.

    Latin-English dictionary of medieval > morior

  • 4 (dē-morior)

        (dē-morior) mortuus, ī,    to die off, die (out of a number): sacerdotes demortui sunt novique suffecti, L.: ex veterum numero senator: emere in demortui locum: in demortui locum censor sufficitur, L.

    Latin-English dictionary > (dē-morior)

  • 5 ē-morior

        ē-morior —, ī (old, īrī, T.), dep.,    to die off, die, decease: miserabiliter: emori satius est, T.: maximo cum dolore: per virtutem, S.: ante emoriar, quam, etc., O. — Fig.: quorum laus emori non potest, pass away: amor, O.

    Latin-English dictionary > ē-morior

  • 6 inter-morior

        inter-morior mortuus, ī, dep.,    to die off, die out: intermoriuntur reliquiae coniurationis: ignis, Cu.: intermori civitatem sinere, L.: officium apud me intermoriturum, i. e. to be forgotten.

    Latin-English dictionary > inter-morior

  • 7 prae-morior

        prae-morior tuus, ī, dep.,     to die prematurely, O.

    Latin-English dictionary > prae-morior

  • 8 in-vīctus

        in-vīctus adj.    with sup, unconquered, unsubdued, unconquerable, invincible: Germani, Cs.: exercitus: gentes, V.: invictus morior, N.: invictissimus civis: res p.: adamas, impenetrable, O.: Medea, inexorable, H.: invictum se a labore praestare: a civibus animus, L.: ab hostibus, S.: corpus a volnere, O.: advorsus divitias animus, S.: armis: viribus, V.: caestibus, O.: nihil invictum sic ad bellum venientibus, Ta.— Plur n. as subst: invicta sibi quaedam civitas fecerat, inviolable limits, L.

    Latin-English dictionary > in-vīctus

  • 9 moribundus

        moribundus adj.    [morior], dying, at the point of death, moribund: iacentem moribundumque vidistis: moribundus procubuit, L.: vertex, O.: Dextera pependit, in death, V.: membra, mortal, V.: sedes, i. e. fatal, Ct.
    * * *
    moribunda, moribundum ADJ

    Latin-English dictionary > moribundus

  • 10 moriēns

        moriēns entis, adj.    [P. of morior], dying, failing, sinking: voltus, O.— Plur m. as subst: morientum acervi, O.

    Latin-English dictionary > moriēns

  • 11 moritūrus

        moritūrus    P. of morior.
    * * *
    die; expire, pass/die/wither away/out; decay; (FUT ACT PPL only, moriturus)

    Latin-English dictionary > moritūrus

  • 12 mortuus

        mortuus adj.    [P. of morior], dead: mortuus concidit.—As subst m., a dead person, dead man: a mortuis excitare, awake from the dead: infra mortuos amandari, even below the dead.—Prov.: verba fiunt mortuo, i. e. in vain, T.—Of persons, faint, overwhelmed: cum tu mortuus concidisti.— Of things, withered, outworn: lacerti: leges.
    * * *
    I
    mortua, mortuum ADJ
    dead, deceased; limp
    II
    corpse, the dead one; the dead

    Latin-English dictionary > mortuus

  • 13 Commorientes

    com-mŏrĭor ( conm-), mortuus, 3, v. dep. n., to die with or at the same time with one (mostly post-Aug.; not in Cic.); constr. with cum, with the dat. or absol.
    (α).
    With cum:

    in acie cum Arunte commortuus est (Brutus),

    Liv. Epit. 2; Val. Max. 6, 8, 2.—
    (β).
    With dat.:

    obviam ire et commori hostibus,

    Sall. H. 1, 89 Dietsch:

    hostibus suis morte suā,

    Flor. 1, 18, 17; so,

    tibi,

    Sen. Ep. 77, 13:

    simul tibi,

    Vulg. Marc. 14, 31.—
    (γ).
    Absol., Plin. 8, 11, 11, § 32; 10, 21, 24, § 47; Vulg. Ecclus. 19, 10.—Hence, Commŏrĭentes, the title of a comedy of Piautus, now lost, composed in imitation of the Sunapothnêskontes of Diphilus, Ter. Ad. prol. 7, and Prisc. p. 725 P. (acc. to Att. ap. Gell. 3, 3, 9, not genuine).—
    II.
    Trop.:

    duo venena commoriuntur,

    i. e. their effects vanish together, Plin. 27, 2, 2, § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Commorientes

  • 14 commorior

    com-mŏrĭor ( conm-), mortuus, 3, v. dep. n., to die with or at the same time with one (mostly post-Aug.; not in Cic.); constr. with cum, with the dat. or absol.
    (α).
    With cum:

    in acie cum Arunte commortuus est (Brutus),

    Liv. Epit. 2; Val. Max. 6, 8, 2.—
    (β).
    With dat.:

    obviam ire et commori hostibus,

    Sall. H. 1, 89 Dietsch:

    hostibus suis morte suā,

    Flor. 1, 18, 17; so,

    tibi,

    Sen. Ep. 77, 13:

    simul tibi,

    Vulg. Marc. 14, 31.—
    (γ).
    Absol., Plin. 8, 11, 11, § 32; 10, 21, 24, § 47; Vulg. Ecclus. 19, 10.—Hence, Commŏrĭentes, the title of a comedy of Piautus, now lost, composed in imitation of the Sunapothnêskontes of Diphilus, Ter. Ad. prol. 7, and Prisc. p. 725 P. (acc. to Att. ap. Gell. 3, 3, 9, not genuine).—
    II.
    Trop.:

    duo venena commoriuntur,

    i. e. their effects vanish together, Plin. 27, 2, 2, § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > commorior

  • 15 conmorior

    com-mŏrĭor ( conm-), mortuus, 3, v. dep. n., to die with or at the same time with one (mostly post-Aug.; not in Cic.); constr. with cum, with the dat. or absol.
    (α).
    With cum:

    in acie cum Arunte commortuus est (Brutus),

    Liv. Epit. 2; Val. Max. 6, 8, 2.—
    (β).
    With dat.:

    obviam ire et commori hostibus,

    Sall. H. 1, 89 Dietsch:

    hostibus suis morte suā,

    Flor. 1, 18, 17; so,

    tibi,

    Sen. Ep. 77, 13:

    simul tibi,

    Vulg. Marc. 14, 31.—
    (γ).
    Absol., Plin. 8, 11, 11, § 32; 10, 21, 24, § 47; Vulg. Ecclus. 19, 10.—Hence, Commŏrĭentes, the title of a comedy of Piautus, now lost, composed in imitation of the Sunapothnêskontes of Diphilus, Ter. Ad. prol. 7, and Prisc. p. 725 P. (acc. to Att. ap. Gell. 3, 3, 9, not genuine).—
    II.
    Trop.:

    duo venena commoriuntur,

    i. e. their effects vanish together, Plin. 27, 2, 2, § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > conmorior

  • 16 demorior

    dē-mŏrĭor, mortuus, 3, v. dep. n., to die off, to die, depart, decease (i. e. from an office, out of a circle of associates, etc., cf. Fabri ad Liv. 23, 21, 7. In the class. per. only in the perf. or part. perf.; not found in Caes. and the Aug. poets).
    I.
    Lit.:

    paene sum fame demortuus,

    Plaut. Stich. 1, 3, 62:

    cum esset ex veterum numero quidam senator demortuus,

    Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.:

    tantum hominum demortuum esse, ut, etc.,

    Liv. 40, 19; 26, 23; Curt. 8, 10:

    alii sunt alias, nostrique familiares fere demortui,

    Cic. Att. 16, 11 fin.:

    posse evenire, ut demoriantur mancipia,

    Dig. 4, 4, 11, § 5.—So in pub. law lang.:

    in demortui (magistratus) locum creatur, sufficitur, etc.,

    Liv. 5, 31 Drak.; 23, 21 sq.; Cic. Verr. 2, 4, 5, § 9; Suet. Caes. 41 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To depart, be gone:

    potationes plurimae demortuae, Quot adeo cenae, quas deflevi, mortuae!

    Plaut. Stich. 1, 3, 58:

    demortua vocabula,

    obsolete, Gell. 9, 2, 11.—
    B.
    With acc. pers., to be dying for love of any one (cf. depereo):

    ea demoritur te,

    Plaut. Mil. 4, 1, 23; 4, 2, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > demorior

  • 17 emorior

    ē-mŏrĭor, mortuus, 3 (old form of the inf. emoriri, Ter. Eun. 3, 1, 42; but Plaut. Ps. 4, 7, 124, moriri, Ritschl), v. dep. n., to die off, to die, depart, decease, v. Doed. Syn. 3, p. 183 sq. (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    emori me malim,

    Plaut. Asin. 4, 2, 1; so id. Aul. 4, 5, 1; Ter. Phorm. 5, 7, 63; Cic. Pis. 7, 15; id. Off. 3, 32, 114; id. Tusc. 1, 40, 96; id. Par. 3, 2, 24; Sall. C. 20, 9; id. J. 14 fin.; Ov. M. 3, 391; Plaut. Cas. 2, 5, 26 sq.; Ter. Eun. 5, 2, 49; Cic. de Or. 1, 57, 243; id. de Sen. 19, 74; 22, 80; Cat. 52, 1, 4.—Prov.: verba facit emortuo, he talks to the dead, i. e. in vain, Plaut. Poen. 4, 2, 18.—
    B.
    Transf., of things, to become dead, to die:

    membrum,

    Cels. 5, 26, 34 fin.:

    arbor,

    Vitr. 2, 9; Plin. 17, 24, 37, § 221:

    carbo,

    i. e. to go out, id. 16, 6, 8, § 23:

    sterilis et emoriens terra,

    desert, Curt. 4, 7, 10; cf.

    vulva,

    Vulg. Rom. 4, 19.—
    II.
    Trop., to perish, pass away, cease:

    quorum laus emori non potest,

    Cic. Par. 2, 18:

    vis,

    Cels. 2, 10:

    dicta (with evanescere),

    Quint. 12, 10, 75: spes [p. 644] (opp. elucere), id. 1, 1, 2:

    amor,

    Ov. R. Am. 654:

    auxilium,

    Plaut. Ep. 1, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > emorior

  • 18 immorior

    immŏrĭor ( inm-), mortuus, 3, v. dep. n. [in-morior], to die in or upon any thing ( poet. and in post-Aug. prose).—Constr. with dat. and rarely in aliqua re.
    I.
    Lit.:

    illa sorori immoritur,

    Ov. M. 6, 296:

    hastae,

    Val. Fl. 6, 570:

    fortiter Euxinis aquis,

    Ov. P. 3, 7, 40; cf.:

    ipsis aquis,

    id. M. 7, 572:

    stellio immortuus vino,

    Plin. 29, 4, 22, § 73:

    apes immortuae in melle,

    id. 29, 6, 38, § 128: non exigo, ut immoriaris legationi, immorare, Auct. ap. Quint. 9, 3, 73:

    tormentis,

    Sen. Contr. 5, 34, 6:

    saepe tormentis pro silentio rerum creditarum immortui,

    Just. 44, 2, 3.—Of things:

    manus immortua,

    dying, withering, Luc. 3, 613:

    aura superstes Immoritur velis,

    i. e. dies away, Stat. Th. 1, 481.—
    * II.
    Trop.: immoritur studiis (dat. = macerat et enecat se opere rustico exercendo), he pines away, Hor. Ep. 1, 7, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > immorior

  • 19 inmorior

    immŏrĭor ( inm-), mortuus, 3, v. dep. n. [in-morior], to die in or upon any thing ( poet. and in post-Aug. prose).—Constr. with dat. and rarely in aliqua re.
    I.
    Lit.:

    illa sorori immoritur,

    Ov. M. 6, 296:

    hastae,

    Val. Fl. 6, 570:

    fortiter Euxinis aquis,

    Ov. P. 3, 7, 40; cf.:

    ipsis aquis,

    id. M. 7, 572:

    stellio immortuus vino,

    Plin. 29, 4, 22, § 73:

    apes immortuae in melle,

    id. 29, 6, 38, § 128: non exigo, ut immoriaris legationi, immorare, Auct. ap. Quint. 9, 3, 73:

    tormentis,

    Sen. Contr. 5, 34, 6:

    saepe tormentis pro silentio rerum creditarum immortui,

    Just. 44, 2, 3.—Of things:

    manus immortua,

    dying, withering, Luc. 3, 613:

    aura superstes Immoritur velis,

    i. e. dies away, Stat. Th. 1, 481.—
    * II.
    Trop.: immoritur studiis (dat. = macerat et enecat se opere rustico exercendo), he pines away, Hor. Ep. 1, 7, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > inmorior

  • 20 intermorior

    inter-mŏrĭor, mortuus sum, 3, v. dep.
    I.
    To die in secret, perish unobserved, to die off, fall to decay (not in Cic. or Cæs.), Cato, R. R. 161, 3:

    radices intermoriuntur,

    Plin. 21, 18, 69, § 114:

    ignis,

    Curt. 6, 6, 31:

    civitas,

    Liv. 34, 49.—
    II.
    Trop.
    A.
    To faint away, to swoon:

    ex profluvio sanguinis intermorientes vino reficiendi sunt,

    Cels. 5, 26, 25.—
    B.
    Of roads, to come to an end, stop:

    pars (viarum) sine ullo exitu intermoriuntur,

    Dig. 43, 7, 3, § 2. —
    C.
    To be neglected: nullum officium tuum apud me intermoriturum existimas, Bith. ap. Cic. Fam. 6, 16.—Hence, intermortŭus, a, um, P. a., dead, faint, lifeless, powerless.
    A.
    Lit.:

    in ipsa contione intermortuus haud multo post exspiravit,

    Liv. 37, 53, 10:

    diu prope intermortuus jacuit,

    Suet. Ner. 42.—
    B.
    Trop.: gemmae jactatae in ignem, velut intermortuae, exstinguuntur, lose their lustre, Plin. 37, 7, 27, § 99:

    contiones,

    Cic. Mil. 5, 12:

    mores boni plerique omnes jam sunt intermortui,

    Plaut. Trin. 1, 1, 7:

    Catilinae reliquiae,

    Cic. Pis. 7 fin.:

    memoria generis sui,

    id. Mur. 7, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > intermorior

См. также в других словарях:

  • Dilexi justitiam et odi iniquitatem, propterea morior in exilio. — См. Правду говорить себе досадить …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Ipso facto — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/I — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V …   Deutsch Wikipedia

  • MORT — «DEPUIS qu’elles se savent mortelles, les civilisations ne veulent plus mourir.» Cette boutade est située, datée: elle reprend un mot de Paul Valéry sur l’Europe d’après 1918 et elle l’étend, elle le transforme pour l’appliquer à un monde en… …   Encyclopédie Universelle

  • мереть — мру, укр. мерети, мерти, мру, блр. мерцi, мерць, мру, др. русск. мерети, мьру, ст. слав. мрѣти, мьрѫ, болг. мра, сербохорв. мриjѐти, мре̑м, словен. mrẹti, mrjèm, чеш. mřiti, mru, слвц. mrеt᾽, mrem, польск. mrzec, mrę, в. луж. mrěc, mru, н.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Latin conjugation — Conjugation is the creation of derived forms of a verb from its basic forms or principal parts. It may be affected by person, number, gender, tense, mood, voice or other language specific factors. When, for example, we use a verb to function as… …   Wikipedia

  • Pope Gregory VII — Infobox Pope English name=Gregory VII birth name=Ildebrando di Soana term start=April 22, 1073 term end=May 25, 1085 predecessor=Alexander II successor=Victor III birth date=c. 1020 birthplace=Sovana, Italy dead=dead|death date=death… …   Wikipedia

  • Music of Cyprus — The music of Cyprus includes a variety of classical, folk and popular genres. Cypriot folk music is similar to the folk music of Greece, and includes dances like sousta, syrtos, Kalamatianos, zeimbekiko, and Rebetika. Contents 1 Medieval music 2… …   Wikipedia

  • Armin T. Wegner — Armin Theophil Wegner (October 16 1886 ndash; May 17 1978) was a German soldier in World War I, a prolific author and a seminal figure in German Expressionism, a human rights activist, and a victim of Nazi persecution. [Fascism and Democracy in… …   Wikipedia

  • Gregor VII. — Gregor VII., aus einem Manuskript des 11. Jh. Gregor VII., eigentlich Hildebrand von Soana (* um 1020 in Sovana; † 25. Mai 1085 in Salerno) war Papst vom 22. April 1073 bis 1085. Wegen seiner Bedeutung für die Kirchenreform gilt er als einer der… …   Deutsch Wikipedia

  • Karl Julius Weber — (* 16. oder 20. April 1767 in Langenburg; † 19. Juli 1832 in Kupferzell; auch Carl Julius Weber geschrieben) war ein deutscher Schriftsteller und bedeutender Satiriker …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»