-
1 ολολυγμόν
-
2 ὀλολυγμόν
-
3 ὀλολυγμός
ὀλολυγμός, ὁ, das laute Aufschreien, besonders der Frauen, vor Freude, u. um die Götter anzurufen; ὀλολυγμὸν ἱερὸν εὐμενῆ παιάνισον, Aesch. Spt. 250; γυναικείῳ νόμῳ ὀλολυγμὸν ἄλλος ἄλλοϑεν κατὰ πτόλιν ἔλασκον, Ag. 581; Ch. 381; Eur. Or. 1137; Ar.
-
4 παιᾱνίζω
παιᾱνίζω, einen Lobgesang auf Apollo singen, und übh. einen Siegesgesang, auch ein Kriegslied anstimmen; ὀλολυγμὸν ἱερὸν εὐμενῆ παιάνισον, Aesch. Spt. 250; δεῖ εὐϑύμως μόνον οὐχὶ παιανίζοντας εἰς τὸ χρεὼν ἀπιέναι, Plat. Ax. 364 b; vom Kriegsgesange der Barbaren, Pol. 3, 43, 8, u. a. Sp. – Bei Xen. Conv. 2, 1 auch nach dem Mahle gesungen. Vgl. παιωνίζω.
-
5 εὐ-φημέω
εὐ-φημέω, Worte von guter Vorbedeutung brauchen u. solche, die eine böse Vorbedeutung haben, vermeiden, was bei Opfern u. anderen heiligen Gebräuchen nothwendig war; andachtsvoll schweigen, um jedes Wort böser Vorbedeutung zu vermeiden; φέρτε δὲ χερσὶν ὕδωρ εὐφημῆσαί τε κέλεσϑε, ὄφρα Διῒ ἀρησόμεϑα Il. 9, 171; εὐφαμεῖτε Aesch. Eum. 988; vgl. ὀλολυγμὸν ἄλλος ἄλλοϑεν κατὰ πτόλιν ἔλασκον εὐφημοῦντες Ag. 596; auch κέλαδος Ἑλλήνων πάρα μολπηδὸν εὐφήμησεν, klang schön, ertönte als gute Vorbedeutung, Pers. 381; vgl. Ag. 28; ἐν κακοῖσι οὐ ῥᾴδιον εὐφημεῖν στόμα Eur. Hec. 664; εὐφημεῖν χρὴ τὸν πρεσβύτην καὶ τῆς εὐχῆς ὑπακούειν Ar. Nubb. 263, vgl. Ran. 355; εὐφημείτω πᾶς αἰϑήρ, dem σιγάτω entsprechend, Dionys. Hymn. 1. – In der attischen Umgangssprache oft = still! rede nicht so! bona verba quaeso! wenn man das, was der Andere gesagt hat, ablehnt, oder die böse Vorbedeutung, die darin liegen könnte, abweisen will oder wünscht, daß das, was der Andere gesagt hat, nicht geschehen möge; oft auch = Gott bewahre! vgl. Jacobs A. P. p. XXXIV; εὐφήμει, ὦ ἄνϑρωπε Plat. Prot. 330 d, öfter; Luc. D. D. 21, 2. – Auch act., ϑεούς, die Götter preisen, anbeten, Plat. Epinom. 992 d; Xen. Conv. 4, 49; mit freudigem Zuruf bewillkommnen, beglückwünschen, D. Sic. 5, 49 u. öfter bei Hdn. Dah. auch pass., εὔφημον τοὖπος εἴη εὐφημουμένῃ, sprich gute Worte, die du mit guten Worten aufgenommen wirst, Aesch. Suppl. 507. – Nach Hesych. κατ' ἀντίφρασιν auch κωκύειν, στένειν.
-
6 εὐ-μενής
εὐ-μενής, ές (μένος), gut gesinnt, wohlwollend, bes. von den Göttern, gnädig, ϑεοί Xen. Hell. 6, 4, 2; ἦτορ H. h. 21, 7; Κ ρονίδαι Pind. P. 2, 25; τύχη, νοῦς, Ol. 14, 16 P. 8, 19; εὐμενὴς ὁ Λύκειος ἔστω πάσᾳ νεολαίᾳ Aesch. Suppl. 669 u. oft; ὑμῖν δ' ἂν εἴη δῆμος εὐμενέστερος 483; von Sachen, ὀλολυγμὸν ἱερὸν εὐμενῆ παιάνισον Spt. 250; Σπερχειὸς ἄρδει πεδίον εὐμενεῖ ποτῷ Pers. 479; wie νέους ἕρποντας εὐμενεῖ πέδῳ Spt. 17; so Soph. u. Eur.; τὰ σφάγια δέξαι ταῖς γυναιξὶν εὐμενής Ar. Lys. 204; καὶ ἵλεως Plat. Phaedr. 257 a u. oft (wie Theocr. 5, 18); μετὰ τύχης εὐμενοῦς Legg. VII, 813 a; σύμμαχοι Rep. III, 416 b, wohlwollende, treue Bundesgenossen, wie Xen. u. A.; παρέσχετε τ ὴν γῆν εὐμενῆ ἐναγωνίσασϑαι τοῖς Ἕλλησιν Thuc. 2, 74; πρὸς πᾶσαν φιλοσοφίαν Plut. Lucull. 42; – τὸ τῶν ϑεῶν εὐμενές, = εὔνοια, Dem. 4, 45. – Von Heilmitteln, die einen wohlthätigen Einfluß auf Etwas ausüben, heilsam, zuträglich, Hippocr. u. a. Medic.; Plut.; ähnlich ἡ τραχεῖα ὁδὸς τοῖς ποσὶν ἀμαχεὶ ἰοῦσιν εὐμενεστέρα ἢ ὁμαλὴ τὰς κεφαλὰς βαλλομένοις, bequemer, Xen. An. 4, 6, 12. – Adv. εὐμενῶς, ϑεὸς εὐμ. προςδέρκεται Aesch. Ag. 926; ἡδέως καὶ εὐμ. τὸν λόγον ἀπεδέξατο Plat. Phaed. 89 a; ἀκούειν Rep. X, 607 d u. A.; εὐμενεστέρως διατεϑῆναι Isocr. 4, 43; εὐμενέστερον, Eur. Hel. 1298 u. A.
-
7 θάρσος
θάρσος, τό, ion. u. altatt., von Plat. an ϑάῤῥος (vgl. auch ϑράσος), Muth, Zuversicht, Kühnheit; μένος καὶ ϑάρσος, Il. 5, 2 u. öfter; ϑάρσος ἐνὶ φρεσὶ ϑῆκε καὶ ἐκ δέος εἵλετο γυίων Od. 6, 140. Dreistigkeit, Frechheit, μυίης Il. 17, 570; 21, 395; Pind. P. 5, 111; Tragg. u. Prosa; ϑάρσος ἴσχε, = ϑάῤῥει, Soph. Phil. 796; Plat. Legg. I, 644 c sagt φόβος μὲν ἡ πρὸ λύπης ἐλπίς, ϑάῤῥος δὲ ἡ πρὸ τοῦ ἐναντίου; oft mit ἀνδρεία zusammen, Prot. 351 a Conv. 192 a; Arist. stellt die ἀνδρία in die Mitte zwischen φόβος u. ϑάῤῥος, Eth. 3, 6, vgl. rhet. 2, 5; ϑάῤῥος πολεμίων, gegen die Feinde, Plat. Legg. I, 647 b; πρὸς τοὺς πολεμίους Xen. Cyr. 4, 2, 15; ϑ. ἐμποιεῖν τινι, einflößen, An. 6, 3, 17; παρασχεῖν Thuc. 6, 68; λαμβάνειν, Muth fassen, 2, 97; anders τοὺς Ἀϑηναίους ϑάρσος ἔλαβε 2, 92, wie ϑ. ἐγγίγνεταί τινι Xen. Cyr. 4, 2, 15, ἐμπίπτει Hell. 7, 1, 21. – Bei Aesch. auch was Muth macht, ὀλολυγμὸν ἱερὸν εὐμενῆ παιάνισον, ϑάρσος φίλοις Spt. 248.
-
8 ἐπ-ορθιάζω
ἐπ-ορθιάζω, die Stimme erheben, sc. φωνήν, entgegen ertönen lassen, zujubeln, ὀλολυγμὸν τῇδε λαμπάδι Aesch. Ag. 29. 1091, γόοις, mit Wehklagen aufschreien, Pers. 1007; – im eigtl. Sinne, emporrichten, τὰ ὦτα, die Ohren spitzen, Philo, l. d.
-
9 ἐφ-υμνέω
ἐφ-υμνέω, dabei singen; φυγῇ παιᾶνα Aesch. Pers. 393; τί οὖν μ' ἄνωγας τῃδ' ἐφυμνῆσαι χϑονί Eum. 862, was soll ich diesem Lande singen? ὀλολυγμὸν ἀνδρός Ch. 380; πάτριον μέλος Plat. Legg. XII, 947 c; ἣν ᾠδὴν δεῖ ἐφυμνεῖσϑαι ἐπὶ τοῖς ϑεῶν ϑύμασι VII, 799 a; – bes. ein Klagegesang, Soph. O. R. 1275, wie κακὰς πράξεις ἐφύμνησα τῷ παιδοκτόνῳ, Unheil anwünschen, Ant. 1290.
-
10 επορθιαζω
1) досл. выпрямлять, поднимать, перен. (о голосе) возвышать, издавать(ὀλολυγμόν Aesch.)
ἐ. γόοις Aesch., — застонать, возопить2) взывать, призывать(Ἐρινὺν δώμασιν Aesch.)
-
11 λασκω
тж. med. (fut. λᾰκήσομαι, aor. 1 ἐλάκησα, aor. 2 ἔλακον, pf. λέλᾱκα - эп. λέληκα, inf. λακεῖν, part. pf. λεληκώς)1) звучать, греметь, звенеть(λάκε χαλκός Hom.)
2) трещать3) кричать(τί λέληκας; Hes. и τί λέλακας; Arph.)
οὐδὲ κύνες λελάχοντο HH. — даже собаки не лаяли4) (о крике, вопле) издавать, испускать(ὀλολυγμόν Aesch.; βοάν Eur.)
5) громко возглашать, провозглашать, возвещать(ψεῦδος Soph.; ἀγγελίας Eur.; ῥῆμα γενναῖον Arph.)
λ. τοὺς φίλους Eur. — осыпать друзей оскорблениями6) петь(λ. πρὸς αὐλόν Eur.)
7) (с шумом) лопаться(ἐλάκησε μέσος NT.)
-
12 παιανιζω
-
13 θάρσος
θάρσος, [dialect] Att. [full] θάρρος, [dialect] Aeol. [full] θέρσος (q.v.), εος, τό, ([etym.] θρασύς)A courage, Il.6.126; θ. τινός courage to do a thing, A.Ch.91, S.OC48: c. gen., courage against.., ;πρὸς τοὺς πολεμίους X.Cyr. 4.2.15
; θ. ἴσχε take courage! S.Ph. 807;θ. ἔχειν περί τινος Id.El. 412
;φρεσὶ θ. ἀέξειν Hes.Sc.96
;αἴρειν πρός τι E.IA 1598
;λαβεῖν Act.Ap. 28.15
; butθ. ἔλαβέ τινας Th.2.92
;θ. ἐμπνέειν Od.9.381
;ἐνὶ φρεσὶ θεῖναι 3.76
; τῷ δ' ἐνὶ θυμῷ θῆκε.. θ. 1.321;ἐν κραδίῃ βάλλειν Il.21.547
; παρασχεῖν, ἐμποιεῖν τινι, Th.6.68, X.An.6.5.17; θ. ἐγγίγνεται, ἐμπίπτει τινί, Id.Cyr.4.2.15, HG7.1.31;ἐμφύσεται Id.Cyr.5.2.32
;οὔτ' ἐλπίδος γὰρ οὔτε του δόξης ὁρῶ θ. παρ' ἡμῖν ὡς.. E.Hec. 371
: pl.,φόβοι καὶ θάρρη Arist.EN 1107a33
, cf. Pl.Prt. 360b.2 that which gives courage,ὀλολυγμόν.., θάρσος φίλοις A.Th. 270
, cf. 184: pl., θάρση grounds of confidence, E.IT 1281 (lyr.).II rarely in bad sense, = θράσος, audacity,θάρσος ἄητον ἔχουσα Il.21.395
; μυίης θάρσος ἐνὶ στήθεσσιν ἐνῆκεν the reckless persistence of a fly, 17.570.—On the diff. of θάρσος and θράσος, v. θράσος. -
14 λάσκω
A (lyr.): [tense] fut. , 384: [tense] aor. 1 ἐλάκησα [ᾰ] ib. 382 (δια-λᾱκήσας Id.Nu. 410
is prob. from διαλᾱκέω, [dialect] Dor. for - ληκέω): [tense] aor. 2 ἔλᾰκον, [dialect] Ep.λάκον Il.14.25
, al.: [tense] aor. 1ἔληξα Herod.8.65
: [tense] pf.λέληκα Il.22.141
, Arist.HA 618b31, (lyr.), Ar.Ach. 410 (paratrag.); part. fem.λελᾰκυῖα Od.12.85
:—[voice] Med., v. infr. 11:—ring, rattle, crash:I of things, ring when struck, ;λάκε δ' ἀσπίς 20.277
; also λάκε δ' ὀστέα the bones cracked, broke with a crash, 13.616; λάκε δ' ἀμφὶ πυρὶ ὕλη crackled, Hes. Th. 694; ἔλακον ἀξόνων βριθομένων χνόαι creaked under the weight, A.Th. 153 (lyr.):—this sense occurs only in [tense] aor. 2 [voice] Act.II of animals, scream, of the falcon,ὀξὺ λεληκώς Il.22.141
; of the nightingale in the falcon's talons, τί λέληκας; Hes.Op. 207; also, of dogs, howl, bay, Σκύλλη.. δεινὸν λελακυῖα Od.l.c.; rare in Prose, οὐ μινυρίζει οὐδὲ λέληκεν, of the black eagle, Arist.l.c.:—this sense occurs only in [tense] pf., exc. in [dialect] Ep. [tense] aor. [voice] Med.,κύνες λελάκοντο h.Merc. 145
.III of human beings, shout, scream, cry aloud,λέληκεν ἢν καὶ μηδέν' ἀνθρώπων ὁρᾷ Semon.7.15
;φόβος μυχόθεν ἔλακε A.Ch.35
(lyr.), cf. S.Ant. 1094, etc.; τί λέλακας; Ar.Ach. l. c.;μή νυν λακήσῃς Id. Pax 382
: hence of Oracles, utter, A.Ag. 1426 (lyr.), S.Tr. 824 (lyr.), Ar.Pl. 39; also, sing,πρὸς αὐλόν E.Alc. 346
.2 c. acc. cogn., shriek forth, utter aloud, ; στονόεν λέλακε χώρα Id. Pr.l.c.;λ. βοάν E.El.
l.c., cf. Ion 776 (anap.); (anap.); ;ῥῆμα γενναῖον Ar.Ra.97
: c. dupl. acc., τοιαῦτα λάσκεις τοὺς.. φίλους; E.Andr. 671:—in this sense only in Trag. and (rarely) Com. -
15 παιωνίζω
A chant the paean or song of victory, SIG57.8, al. (Milet., v B. C.), GDIiv p.884 ([place name] Erythrae), Hdt.5.1, Ar.Eq. 1318, Pax 555, Th. 1.50 ([voice] Pass.), X.An.6.1.5, D.C.43.37, etc.;π. ἐπὶ ταῖς τῶν Ἑλλήνων συμφοραῖς D.18.287
: c. acc. cogn., sing in triumph,ὀλολυγμὸν ἱρὸν.. παιώνισον A.Th. 268
(v.l. παιάνισον).II honour with paeans, τὸν θάνατον μόνοι ἀνθρώπων παιωνίζονται ([voice] Med.) Philostr.VA5.4:— [voice] Pass., οὐδὲ παιωνίζεται (sc. ὁ Θάνατος) A.Fr.161.3. (The [dialect] Att. and [dialect] Ion. form παιων- is found in most codd. of ll. cc. and of Th.2.91, 4.43,al.; παιαν- in X.Smp.2.1, Pl.Ax. 365b, Plb.3.43.8.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παιωνίζω
-
16 πευκήεις
2 of pine or pine-wood,π. σκάφος E.Andr. 863
(lyr.); πευκάενθ' Ἥφαιστον the fire of pine-torches, S.Ant. 123 (lyr.).II metaph., sharp, piercing,πευκήεντ' ὀλολυγμόν A.Ch. 386
(lyr., codd.; Dind. metri gr. πῠκάεντ', cf. πυκᾶες· ἰσχυρόν, Theognost.Can.23, but πεύκαες· τὸ πικρόν, Hdn.Gr.1.394);πευκᾶεν σέλας ἀστραπῆς A.Fr.25
A;π. κέντρα Opp. H.2.457
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πευκήεις
-
17 ἐπορθιάζω
A set upright, ἐ. τὰ ὦτα prick the ears, v.l. in Ph.2.4 : but mostly of the voice, lift up at or over,ὀλολυγμὸν τῇδε λαμπάδι A.Ag. 29
; Ἐρινὺν τήνδε δώμασιν ib. 1120 : abs., ἐ. γόοις lift up the voice in wailing, Id.Pers. 1050(lyr.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπορθιάζω
-
18 Lift
v. trans.Raise: P. and V. ἀνιστάναι, ἐξανιστάναι, ὀρθοῦν (rare P.), V. ἀνακουφίζειν, Ar. and V. κουφίζειν (rare P.); see Raise.Take up: P. and V. ἀναιρεῖσθαι.Lift one's brows: Ar. and P. ὀφρῦς ἀνασπᾶν.I will stay the spear which I lift against the strangers: V. παύσω δὲ λόγχην ἣν ἐπαίρομαι ξένοις (Eur., I.T. 1484).Lift up the voice: V. ὀρθιάζειν (absol.).Lift up the voice in a shout: V. ὀλολυγμὸν ἐπορθιάζειν.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Lift
-
19 Raise
v. trans.Lift: P. and V. αἴρειν, ἐξαίρειν, ἀνάγειν, ἐπαίρειν, ἀνέχειν, ὀρθοῦν (rare P.), V. βαστάζειν, κατορθοῦν, ὀρθεύειν (Eur., Or. 405), ἀνακουφίζειν, Ar. and V. κουφίζειν (rare P.).She lies neither lifting her eyes nor raising her face from the ground: V. κεῖται... οὔτʼ ὄμμʼ ἐπαίρουσʼ οὔτʼ ἀπαλλάσσουσα γῆς πρόσωπον (Eur., Med. 27).Erect, build: Ar. and P. οἰκοδομεῖν, P. κατασκευάζειν. V. τεύχειν.Raise (me) a tomb: V. χῶσον τύμβον (Eur., I.T. 702).Found: P. and V. κτίζειν.Raise to honour: V. τίμιον (τινά) ἀνάγειν.Increase: P. and V. αὐξάνειν, αὔξειν.Raise sedition: V. στάσιν τιθέναι.Raise a cry: V. κραυγὴν ἱστάναι, κραυγὴν τιθέναι, ὀλολυγμὸν ἐπορθριάζειν, or use shout, v.Raise ( the dead): P. and V. ἀνάγειν (Soph., frag.), Ar. and P. ψυχαγωγεῖν, V. ἀνιστάναι, ἐξανιστάναι, ἐξεγείρειν.Wails thal raise the dead: V. ψυχάγωγοι γόοι.Libations to raise the dead: V. χοαὶ νεκρῶν ἀγωγοί.Raise difficulties: P. ἀμφισβητεῖν (absol.).Raise sixteen minae on a thing: P. λαβεῖν ἑκκαίδεκα μνᾶς ἐπί (dat.).Raise a quarrel: V. στάσιν ἐπαίρεσθαι.When Hera raised against you the Tuscan race of pirates: V. ἐπεὶ γὰρ Ἥρα σοὶ γένος Τυρσηνικὸν ληστῶν ἐπῶρσε (Eur., Cycl. 11).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Raise
-
20 Shrill
adj.Raise a shrill cry of triumph: V. ὀλολυγμὸν ἐπορθιάζειν (Æsch, Ag. 28).Utter shrill cries, v.: V. ὀρθιάζειν.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Shrill
См. также в других словарях:
ὀλολυγμόν — ὀλολυγμός loud cry masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λάσκω — (Α) 1. (για πράγματα) κάνω κρότο, ηχώ («λάκε χαλκὸς νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσι», Ομ. Ιλ.) 2. (για πτηνό) κράζω, κρώζω 3. (για σκύλο) γαυγίζω («Σκύλλη... δεινὸν λελακυῑα», Ομ. Οδ.) 4. (για πρόσ.) κραυγάζω, φωνάζω δυνατά («λέληκεν ἤν καὶ… … Dictionary of Greek
ολολυγμός — ο (Α ὀλολυγμός) [ολολύζω] ολολυγή, σκούξιμο, κλάμα με φωνές και κραυγές, γοερός θρήνος, οδυρμός αρχ. 1. δυνατή κραυγή, ιδίως τών γυναικών, χαράς ή επίκλησης τών θεών («ὀλολυγμὸν εὐφημοῡντα τῆδε λαμπάδι ἐπορθιάζειν», Αισχύλ.) 2. θριαμβευτικό άσμα … Dictionary of Greek
πευκήεις — και δωρ. τ. πευκάεις, εσσα, εν, Α 1. (για τόπο) γεμάτος πεύκα, πευκόφυτος («νῆσον πευκήεσσαν», Ορφ.) 2. κατασκευασμένος από ξύλο πεύκου («πευκᾱεν σκάφος», Ευρ.) 3. πικρός, διαπεραστικός («πευκαεντ ὀλολυγμόν», Οππιαν.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πεύκη + κατάλ … Dictionary of Greek
πυκάεις — ουδ. πύκαες, Α οξύς («πυκάεντ ὀλολυγμὸν ἀνδρός», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ανάγεται στη μηδενισμένη βαθμίδα πυκ τού θ. πευκ τού πεύκη* με κατάλ. ήεις / ᾱεις (πρβλ. πευκ άεις «πικρός, διαπεραστικός»)] … Dictionary of Greek
Κρόνια — I Πεδινός οικισμός (υψόμ. 40 μ., 26 κάτ.) του νομού Ευβοίας. Τα Κ. βρίσκονται κοντά στην ακτή της Βοιωτίας. Υπάγονται διοικητικά στον δήμο Ανθηδώνος. II Γιορτές προς τιμήν του θεού Κρόνου, που διεξάγονταν σε διάφορες πόλεις κατά την αρχαιότητα.… … Dictionary of Greek
