-
1 πευκήεις
2 of pine or pine-wood,π. σκάφος E.Andr. 863
(lyr.); πευκάενθ' Ἥφαιστον the fire of pine-torches, S.Ant. 123 (lyr.).II metaph., sharp, piercing,πευκήεντ' ὀλολυγμόν A.Ch. 386
(lyr., codd.; Dind. metri gr. πῠκάεντ', cf. πυκᾶες· ἰσχυρόν, Theognost.Can.23, but πεύκαες· τὸ πικρόν, Hdn.Gr.1.394);πευκᾶεν σέλας ἀστραπῆς A.Fr.25
A;π. κέντρα Opp. H.2.457
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πευκήεις
-
2 πεύκη
Grammatical information: f.Meaning: `pine', esp. `Pinus Laricio' (Il.), metaph. `torch' (trag.).Derivatives: πευκ-ήεις, Dor. - άεις `made of pine, belonging to the torch, stinging, sharp' (trag. in lyr., D. P., Opp.); - ινος `made of pine' (S., E., Plb.); - ών, - ῶνος m. `forest of pines' (Hdn. Gr.); - ία f. `taste of pitch' (Tz.; prob. after πικρία, Scheller Oxytonierung 40). -- Besides πευκάλιμος adjunct of φρένες (Il.), also of πραπίδες, μήδεα (Orac. ap. D. L., inscr.); πευκεδανός adi. of πόλεμος (Κ 8), of βέλεμνα, ἀσπίς (Orph.), of θάλασσα (Opp.); with opposit. acc. πευκέδανον name of a bitter umbellifera, `sulphur weed' (Thphr.; Strömberg 147).Origin: IE [Indo-European] [828] *peuḱ- `sting'Etymology: Resembling names of the pine and the fir are found in Balt., Germ. and Celt.: OPr. peuse f. (IE *peuḱ-), Lith. pušìs (IE *puḱ-); uncertain on the stemformation Specht KZ 63, 96; after Skardzius IF 62, 162 old rootnoun; with t-enlargement OHG fiuhta, MIr. ochtach f. (IE *peuḱ-t- resp. *puḱ-tākā). If, as probable, to the 2. member in ἐχε-πευκής, περι-πευκής `stinging, sharp' (prop. *'provided with a sting, point'), πεύκη can be understood as a subst. adj. f. "the sharp, the stinging" from *πευκός `sharp, stinging' as λεύκη f. `white poplar' from λευκός; in Germ. OHG fiuhta `fine' as lioht `light'. Here also the islandname Πεύκη (in the Donau-delta; Skymn.; Mayer Glotta 24, 195) and the Illyr. PN Peucetii (Illyria, southern Italy; Krahe Die Spr. d. Illyr. 1, 112 f.) with formation like Gaul. Leucetius surn. of Mars, Lat.-Osc. Lūcetius surn. of Iupiter. -- ἐχε-πευκής may contain a noun *πεῦκος n. `stinging, point' (cf. s.v.); formation then like Av. raočah- n. `light' (IE * leukos). To this the adj. πευκάλιμος and πευκεδανός, for which a meaning `sharp, intrusive' resp. `sharp, stinging, bitter' must be posited; cf. e.g. εἰδάλιμος (: εἶδος) a.o. (Arbenz 28, Benveniste Origines 45 f.); λ-suffix also in πευκαλέον ξηρόν (as αὑαλέος a.o.), πευκαλεῖται ξηραίνεται H.; for πευκεδανός cf. ῥιγεδανός (: ῥῖγος) a.o. (Chantraine Form. 362 w. lit., Specht Ursprung 199 a. 345). -- WP. 2, 15, Pok. 828, Fraenkel s. pušìs w. further forms a. lit., Porzig Gliederung 118f.; older lit. also in Bq s. ἐχε-πευκές. On IIr. cognates s. Morgenstierne NTS 13(1942) 229 and Turner A comp. dict. of the Indo-Aryan languages (1966) No 8407 *pōśi. -- A byform with voiced velar in πυγμή (s. v.) a.o.Page in Frisk: 2,523-524Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πεύκη
См. также в других словарях:
ονειρήεις — ὀνειρήεις, εσσα, εν (Α) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε όνειρο ή αυτός που εμφανίζεται σε όνειρο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνειρος + κατάλ. ήεις (πρβλ. πευκ ήεις)] … Dictionary of Greek
πυκάεις — ουδ. πύκαες, Α οξύς («πυκάεντ ὀλολυγμὸν ἀνδρός», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ανάγεται στη μηδενισμένη βαθμίδα πυκ τού θ. πευκ τού πεύκη* με κατάλ. ήεις / ᾱεις (πρβλ. πευκ άεις «πικρός, διαπεραστικός»)] … Dictionary of Greek
