-
1 ακρατον
-
2 Ακρατον
-
3 Ἄκρατον
-
4 άκρατον
ἄκρᾱτον, ἄκρατοςunmixed: masc /fem acc sgἄκρᾱτον, ἄκρατοςunmixed: neut nom /voc /acc sg -
5 ἄκρατον
ἄκρᾱτον, ἄκρατοςunmixed: masc /fem acc sgἄκρᾱτον, ἄκρατοςunmixed: neut nom /voc /acc sg -
6 ἰδού
ἰδού, als adv., sieh, sieh da! wenn man Einem Etwas darreicht, ἰδοὺ δέχου παῖ Soph. Phil. 765; vgl. Ar. Pax init., wo der Aufforderung αἶρ' αἶρε μᾶζαν entspricht ἰδού, da hast du es, u. δὸς μᾶζαν ἑτέραν, ἰδοὺ μάλ' αὖϑις; vgl. φέρ' ἴδω, τί ἄρ' ἔνεστιν αὐτόϑι · δός μοι τὸ ποτήριον, ἰδού Ar. Equ. 121; – ἰδού, ϑεᾶσϑε πάντες Soph. Tr. 1068; ἰδοὺ ὑμῖν, ἐμπλήσϑητε τοῦ καλοῦ ϑεάματος Plat. Rep. IV, 440 a; – ein einzelnes Wort höhnisch hervorhebend; Ar. Equ. 85 sagt Einer μὰ Δί' ἀλλ' ἄκρατον οἶνον, worauf der Andere bemerkt ἰδού γ' ἄκρατον, ei sieh doch reinen Wein! Nub. 873 Par 196 u. öfter bei Ar. u. a. Comic.
-
7 ακρατος
Iион. ἄκρητος 21) беспримесный, неразбавленный, чистый(οἶνος Hom., Her., Xen.; γάλα Hom.; αἶμα Aesch., Soph.)
ἄκρητοι σπονδαί Hom. — возлияния из чистого вина2) чистый, абсолютный(νοῦς Xen.)
3) полный, неограниченный(ἐλευθερία Plat.; δημοκρατία Plut.)
4) истинный, подлинный(δικαιοσύνη, ψεῦδος Plat.)
5) необузданный, неумеренный, безмерный, крайний(ὀργή Arst.; θάρσος Plut.)
ἄ. ὀργήν Aesch. — необузданный в своем гневе, свирепый;ἄκρατον καῦμα Anth. — палящий зной;σκότος ἄκρατον Plut. — непроглядная тьма;ἄ. ἐλθεῖν τινι Eur. — со всей силой напасть на кого-л.6) свободный (от), непричастный (к), лишенный(ἁπασῶν ἀλγηδόνων Plat.; βίος κακῶν ἄ. Plut.)
IIὅ (sc. οἶνος) чистое (неразбавленное) вино Arst. -
8 εμφορεω
1) (в или на чем-л.) носить, pass. носиться(κύμασι περὴ νῆα Hom.)
2) наносить(πληγάς τινι Diod., Plut.)
3) вменятьἐ. τινι φόνους Soph. — обвинять кого-л. в убийстве
4) вливать, наливать(ἄκρατον Diod.)
; med. наполняться (чем-л.), т.е. насыщаться, напиваться(ἀκράτου Plut., Luc. и ἄκρατον Diod.)
; перен. преисполняться(ὕβρεώς τε καὴ πικρίας Plut.)
ἐμφορεῖσθαι τιμωρίας Plut., — упиваться местью5) med. неумеренно пользоваться, злоупотреблять(ἐξουσίας Plut.)
ἐ. τοῦ μαντηΐου Her. — не переставать вопрошать оракул -
9 επιχεω
(fut. ἐπιχεύσω, aor. 1 ἐπέχεα; эп. aor. 1 ἐπέχευα, inf. aor. ἐπιχεῦαι) тж. med.1) наливать(χερσὴν ὕδωρ Hom.; ὕδωρ ψυχρὸν ἐπί τι Arst.; ἄκρατον Plut.)
ἐ. τινος Anth. и ἐπιχεῖσθαι ἄκρατόν τινος Theocr. — наливать (себе) вина в честь кого-л., пить за чьё-л. здоровье2) вливать, доливать, добавлять(οἴνῳ ὕδωρ Xen., Arst.)
3) заливать4) испускать, издавать(θρῆνον πολύφαμον Pind.)
ἐ. τῶν βλασφημιῶν Luc. — осыпать ругательствами5) насылать, наводить(ἀνέμων ἀϋτμένα, ὕπνον τινί Hom. - in tmesi)
ὅ νῦν ἡμῖν ἐπικεχυμένος λόγος Plat. — рассуждение, которым мы теперь заняты;τοσούτων πραγμάτων ἐπικεχυμένων Polyb. — ввиду такого наплыва дел6) сыпать, бросать во множестве(δούρατα Hom. - in tmesi)
7) med. насыпать, наваливать, нагромождать(χυτέν γαῖαν, πολλέν ὕλην, σῆμα Hom. - in tmesi)
8) med.-pass. разливаться, расплываться, растекаться(ἰλὺς ἐπιχυθεῖσα Xen.)
; перен. разбегаться, рассыпаться, рассеиваться(νῆας ἀνὰ γλαφυράς Hom.; πλῆθος ἐπιχυθέν Plut.)
τοῖσι ἐναντίοισι ἐπιχυθέντες μύες Her. — напавшее на противников множество мышей -
10 ιδου
I.1) вот, на!ἰ. δέχου! Soph. — на, возьми!
2) хорошо!, ладно!ἰ., τί ἔστιν ; Arph. — ладно, (но) в чем дело?
3) вот, послушай(те)!(ἰ., ἐξῆλθεν ὅ σπείρων τοῦ σπείρειν NT.)
ἰ., δοῦπον αὖ κλύω τινά Soph. — чу, я опять слышу какой-то шум!4) вот, смотри(те)!ἰ., θεᾶσθε πάντες! Soph. — вот, взгляните все!;
ἰ. ὑμῖν, ἐμπλήσθητε τοῦ καλοῦ θεάματος! Plat. — смотрите, насладитесь прекрасным зрелищем!5) ирон. ах!, вот тебе на!, вот как!ἄκρατον οἶνον! - Ἰ. γ΄ ἄκρατον! Περὴ ποτοῦ γοῦν ἐστί σοι ; Arph. — (дай) чистого вина! - Ах, чистого! Так тебе выпить хочется?
II. -
11 ἐμφορέω
A = ἐμφέρω:—[voice] Pass., to be borne about in or on, c. dat.,κύμασιν ἐμφορέοντο Od.12.419
;ὕδασι A.R.4.626
.II pour in,ἄκρατον D.S.16.93
; fill,πολέμων καὶ ταραχῶν ἅπαντα Agath.1.1
:— [voice] Med. and [voice] Pass., fill oneself with a thing, take one's fill or make much use of it,ἐνεφορέετο τοῦ μαντηΐου Hdt.1.55
; to be filled full of, Duris 27 J.; οἴνου, ἀκράτου, Hdn.4.11.3, Plu.2.1067e; κακίας, ἀμαθίας, Ph. 1.204,97; (iii A. D.); ἐξουσίας, ὕβρεως, Plu.Cic. 19, Sert.5, etc.;τοῦ τέλους Dam.Pr. 288
: c. acc. rei,ἄκρατον D.S. 4.4
, Ph.2.403, cf. Alciphr.1.35, Thrasym.4, Porph.Abst.1.23, Gal. 6.243: abs., Alciphr.1.1:—[voice] Act. in this sense is dub. in Democr. 1a.III metaph., put upon, inflict on,πληγάς τινι D.S.19.70
, Plu. Pomp.3;ἐ. ὕβρεις εἴς τινα Alciphr.1.9
:—[voice] Med., App.BC3.28.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐμφορέω
-
12 ἰδού
ἰδού, als adv., sieh, sieh da! wenn man einem etwas darreicht; Aufforderung αἶρ' αἶρε μᾶζαν entspricht ἰδού, da hast du es; ein einzelnes Wort höhnisch hervorhebend; sagt einer μὰ Δί' ἀλλ' ἄκρατον οἶνον, worauf der andere bemerkt ἰδού γ' ἄκρατον, ei sieh doch reinen Wein! -
13 πόσις [2]
πόσις, ἡ (πίνω, πέπομαι), der Trank, das Trinken; neben ἐδητύς oft bei Hom.; ἐν νηῒ ϑοῇ βρῶσίς τε πόσις τε, Od. 10, 176, vgl. Il. 19, 210, öfter; Hes. Sc. 295; ἄκρατον αἷμα πίεται τρίτην πόσιν, Aesch. Ch. 571; u. in Prosa: Plat. Theaet. 159 e u. öfter; Xen. Cyr. 5, 2, 17; auch das Trinkgelag, Her. 1, 172; παρὰ τὴν πόσιν, 2, 121, = παρὰ πότον.
-
14 κεράννῡμι
κεράννῡμι u. κεραννύω, z. B. Alc. com. Ath. X, 424 d, fut. κεράσω, att. κερῶ, κερᾷς, aor. ἐκέρασα, ep. κεράσσω u. ἐκέρασσα, perf. κέκρᾱκα u. κέκρᾱμαι, aor. med. ἐκερασάμην, ep. κεράσσατο, von einer syncopirten Form im Conj. κέρωνται, Il. 4, 260, aor. pass. ἐκράϑην u. ἐκεράσϑην (s. Beispiele unten), adj. verb. κεραστός, Ep. ad. 295 ( Plan. 83); vgl. über dies u. das perf. κεκέρασμαι Lob. zu Phryn. 582; der aor. act. κρῆσαι nur im compos. ἐπικεράννυμι. Vgl. auch κεράω, κεραίω, κιρνάω u. κίρνημι (nach Ath. XI, 476 a von κέρας, Trinkhorn); – mischen, mengen, vermischen; am gewöhnlichsten bei Hom. u. Folgdn von der Vermischung des dicken u. starken Weines mit Wasser, denn so gemischt wurde der Wein gewöhnlich getrunken; κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυϑρόν Od. 5, 93; im med., κρητῆρα κερασσάμενος 7, 179. 13, 50, einen Mischkrug mischen, d. i. ihn mit gemischtem Wein anfüllen; τὸν κρατῆρα κεραννύουσιν Hyperid. bei Ath. X, 424 d; vgl. πῶς οὖν κέκραται ὁ σκύφος Eur. Cycl. 554 u. κύλικος ἴσον ἴσῳ κεκραμένης Ar. Plut. 1132, der Wein u. Wasser zu gleichen Theilen gemischt enthält; ὅτε οἶνον ἐνὶ κρητῆρσι κέρωνται Il. 4, 260; das praes. hat Hom. noch nicht; κέρασον ἄκρατον Ar. Eccl. 1123; τοῖς ϑεοῖς εὐχόμενοι κεραννύωμεν Plat. Phil. 61 b; κρᾶμα κερασάμενος Tim. Locr. 95 e; οἶνος κερασϑείς Xen. An. 5, 4, 29, v. l. κεραϑείς, vgl. Anacr. 36, 11; bei Sp. übh. einschenken, zu trinken geben. – Von andern Dingen, mischen, durch Mischung mildern; vom Badewasser, Od. 10, 362; πλοῦτον ἀρετᾷ κεκραμένον, Reichthum mit Tugend verbunden, Pind. P. 5, 2, vgl. Ol. 11, 109; κέκραται γῆρας ἱερᾷ γενεᾷ P. 10, 41, das Alter naht sich dem Geschlecht; ϑεόσυτος ἢ βρὀτειος ἢ κεκραμένη Aesch. Prom. 116; κεραννύντας ἡδονὴν φϑόνῳ Plat. Phil. 50 a; ὅσα πυρὶ καὶ γῇ κεράννυται Prot. 320 d; ἐπειδὰν ταῦτα καλῶς καὶ μετρίως κραϑῇ πρὸς ἄλληλα, im rechten Verhältniß zu einander gemischt, gehörig temperirt, Phaed. 86 c; νοῦς μετὰ τῶν καλλίστων αἰσϑήσεων κραϑείς Legg. XII, 961 d; μετὰ χολῆς μελαίνης κερασϑέν Tim. 85 a; φωνὴ μὲν μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος ἐκράϑη Thuc. 6, 5; κεκραμένος πρὸς χαλκὸν ἄργυρος Dem. 24, 214; Sp., φύσει πρὸς πᾶσαν ἀρετὴν εὖ κεκραμένος, von Natur zu jeder Tugend befähigt, Plut. Num. 3.
-
15 βοάω
βοάω, fut. βοήσομαι, Sp. wie Ap. Rh. 3, 792 u. Nonn. βοήσω, von den Atticisten verworfen; aor. ἐβόησα; ion. βώσομαι u. ἔβωσα; βώσαντι Il. 12, 337 (vgl. ἐπιβοάω); ἐβώσατο Theocr. 17, 60; βωσάτω Ar. Pax 1121; aor. pass. ἐβοήϑην, perf. βεβόημαι; ion. ἐβώσϑην Her. 8, 124, βέβωμαι; 1) schreien, von Hom. an überall, μακρὰ βοῶν Il. 2, 224; σμερδνὸν βοόων 15, 687; von leblosen Dingen, brausen, laut ertönen, οὔτε ϑαλάσσης κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον Iliad. 14, 394, ἀμφὶ δέ τ' ἄκραι ἠιόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω 17, 265; πόντιος κλύδων Aesch. Pers. 429; κῦμα στρατοῦ Sept. 64; τὸ πρᾶγμα βοᾷ Ar. Vesp. 921, die Sache spricht für sich; mit acc., μέλος, ἰωήν, Soph. Ai. 976. 216, laut ertönen lassen; βοάν Ar. Nubb. 1138. – 2) Mit Geschrei fordern, befehlen, βοᾷ διοίγειν κλῇϑρα Soph. O. R. 1287; vgl. Eur. Andr. 297; Prosa, τῷ Κλεάρχῳ – ἄγειν τὸ στράτευμα Xen. An. 1, 8, 12; βοᾷ πῦρ καὶ δικέλλας Eur. Phoen. 1154; λοιγόν Aesch. Ch. 396; ἄκρατον, reinen Wein fordern, Menand. bei Ath. XI, 502 f. Aehnl. τινά, laut anrufen, herbeirufen, παῖδα Pind. P. 6, 36; Soph. Tr. 212; Xen. Cyr. 7, 2, 5; Luc. D. mar. 6, 3; Sp. πρός τινα, zu Jemand rufen, N. T. – 3) laut preisen, bes. βεβοημένος, bekannt, berühmt u. berüchtigt, πρήγματα βεβ. ἀνὰ Ἰωνίην Her. 3, 39; öfter bei Sp.; βίβλοις Aceratus ep. (VII, 438).
-
16 μέθυ
μέθυ, υος, τό, Wein, Hom. nur im nom. u. acc., σῖτον καὶ μέϑυ ἡδύ, Od. 4, 746 u. öfter, πολλὸν μέϑυ πίνετο, Il. 9, 469, γλυκερόν, Od. 14, 194; οὐ πίνοντας ἐκ κριϑῶν μέϑυ, Aesch. Suppl. 931; Soph. O. C. 482; ἄκρατον, εὔζωρον, Eur. Cycl. 149 Alc. 760; Ar. u. sp. D., τοῦ πρὶν πορφυρέου μέϑυος, Plat. 15 (IX, 826); gen. auch Nic. Th. 582. Es hieß wohl jedes berauschende Getränk so, vgl. unser Meth u. μέϑη. Die alten Gramm. leiten es falsch von μεϑίημι ab.
-
17 λείωμα
λείωμα, τό, das Geglättete; auch das Abgeriebene, Kleingeriebene, ἄκρατον λείωμα, eine durch Reiben aus κύανος bereitete Malerfarbe, Theophr.
-
18 ἀν-υγραίνω
ἀν-υγραίνω, wieder anfeuchten, αἱ ὀμμάτων βολαὶ τακερῶς ἀνυγραίνοντο Luc. Amor. 3, vgl. 14; mischen und dadurch mildern, z. B. starken Wein; so übertr., τὸ ἄκρατον καὶ ϑυμοειδὲς ἀνιέναι καὶ ἀνυγραίνειν Plut. Pelop. 19; auch tadelnd, ἐκτήκεται καὶ ἀνυγραίνεται τὸ φρονοῦν ὑπὸ τῆς ἡδονῆς S. N. V, 22 M.
-
19 ἀ-κρᾱτο-κώθωνας
ἀ-κρᾱτο-κώθωνας (Weinfässer) καλοῦσι τοὺς πλέον ἄκρατον σπῶντας Ath. IX, 483 e, aus Hyperid., vgl. Prisc. 18, 25.
-
20 ἀ-κρᾱτίζομαι
ἀ-κρᾱτίζομαι ( ἄκρᾱτος), med., nicht mit Wasser vermischten Wein trinken, dah. (Schol. Theocr. 1, 49 πρωΐας ἔτι οὔσης ὀλίγον τινὰ ἐσϑίομεν ἄρτον καὶ ἄκρατον οἶνον πίνομεν) frühstücken, Comm. frg. bei Ath. I, 11 c; ἀκρατιοῦμαι μικρόν u. κοκκύμηλα ἠκρατίσω Ar. bei Poll. 6, 24. Bei Ar. Plut. 295 läuft τράγοι δ' ἀκρατιεῖσϑε auf einen obscoenen Witz hinaus. S. Schol.
См. также в других словарях:
Ἄκρατον — Ἄκρατος masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄκρατον — ἄκρᾱτον , ἄκρατος unmixed masc/fem acc sg ἄκρᾱτον , ἄκρατος unmixed neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
AMARUM — in coloribus, idem quod austerum, plenum, saturum, etc. Sic πικρὸν Graecis in tinctura vel colore, quod valde coloratum est. Epiphanius de Smaragdo, Καὶ ὁ μὲν Νερωνιανὸς πικρός ἐςτι τῶ εἴδει σφόδρα χλωρίζων, Et Neronianus quidem amarus, aspectu,… … Hofmann J. Lexicon universale
Acratophorvs — ACRATOPHŎRVS, i, Gr. Ἀκρατόφορος, ου, ein Beynamen des Bacchus, der zu Phygalla in Arkadien seinen Tempel hatte. Seine Statüe war oben mit Zinnober angestrichen, unten her aber mit Epheu und Lorberzweigen bedecket. Pausan. Arcad. c. 39. Den Namen … Gründliches mythologisches Lexikon
неоудьржаньныи — (7*) пр. 1.Невоздержанный, необузданный: Божьствьноѥ намъ писаниѥ заповѣда. ѹдалѧтисѧ давлѥнины и блѹда. сътварѧющиимъ же неѹдьржаньны˫а ради ѹтробы. (λίχνον) КЕ XII, 61б. 2. Неудержимый, очень сильный: аще тѧ кто ѹдарить за ланиту обра(т) ему i… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
BIBENDI ritus — apud Romanos hic fuit: Inomni convivio, cum paulo hilarius seinvitare vellent, hunc observavêre morem, ut a summo biberent ad imum: item ut Divo alicui libatent, hoc est, ex patera leviter vini aliquid defunderent, vel in mensam, vel in terram… … Hofmann J. Lexicon universale
BRENNUS — I. BRENNUS Gallorum Senonum Dux, qui cum 300. armatorum milibus in Italiam irrumpens, Clusium, hodie Chiusi, in Tuscia, obsedit, inde a Romanis, quorum opem obsessi imploraverant, depulsus: in hos proin armis conversis, illos apud Alliam fluv.… … Hofmann J. Lexicon universale
COLOR — primo unus in Pictura. Plin. l. 35. c. 8. Apparet multo vetustiora (Artis huius) principin esse, eosque qui monochromata pinxerint, (quorum aetas non traditur) aliquando ante fuisse, Hygiaenontem, Diniam, Charmam, et qui primus in pictura marem… … Hofmann J. Lexicon universale
JENTACULUM — a IEIUNIO, quod ieiuni eo uterentur, dictum, cibus erat matutinus, qui sumi solebar, antequam homines opus aggrederentur. Antiqui Silatum vocabant, auctore Festo, quia ieiuni vinum sibi conditum ante Meridiem absorbebant. Plutarch. in Symposiacis … Hofmann J. Lexicon universale
MERACUM seu MERUM — in coloribus, dilutiori opponitur: sic ἄκρατον μέλαν Aristoteli de Color. Et Theophrasto, ἄκρατα λειώματα κυανοῦ, quae τοῖς ὑδαρεςτέροις opponuntur, mere caerulea expolitionibus pallidioribus. Philargyrus, In consuetudine dicimus meracius satura … Hofmann J. Lexicon universale
PATERA — eo quod pateat, dicta: Eius in sacrificiis antiquitus usus fuit, postea ad convivia transiit. Unde Vatro de L. L. l. 4. Hisce etiam nunc in publico conurvio, antiquitatis retinendae causa, cum Magistri siunt, potio circumsertur, et in… … Hofmann J. Lexicon universale
