-
21 ξύλον
ξύλον, τό, das Holz (von ξύω), das abgehauen ist, zum Verbrennen oder zu anderer Benutzung für den Haus- und Schiffbau; ὑπὸ δὲ ξύλα κάγκανα κεῖται, Il. 21, 364; ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον, Il. 18, 347; oft so im plur., κέασε ξύλα νηλέϊ χαλκῷ, Od. 14, 418; nur einmal bei Hom. im singul., Il. 23, 327; ξύλον ξύλῳ ποτίκολλον, Pind. frg. 280; ἐν τομῇ ξύλου, Soph. Tr. 697; ξύλα νήϊα, Schiffbauholz, Hes. O. 810, vgl. νήϊος; ναυπηγήσιμα, Plat. Legg. IV, 706 b; ξύλα τετράγωνα, Balken, Her. 1, 186. Ganz allgemein, καὶ λίϑῳ καὶ ξύλῳ καὶ ἀνϑρώπῳ, Plat. Hipp. mai. 291 c; λίϑους καὶ ξύλα Gorg. 468 a. – Uebh. alles aus Holz Gemachte, Stock, Knittel, Her. 2, 63. 4, 180, wie Sp., Pol. 6, 36, 3; Plut. vom Herakles δέρμα καὶ ξύλον ἔχων, Lycurg. 30; ξύλοις συντρίψειν, Luc. Demon. 50. – Besond. ein bei Sklaven gebrauchtes Zwangs-und Strafwerkzeug, in welches der Hals oder die Füße eingespannt wurden, τετρημένον, Ar. Lys. 680; ξύλῳ δῆσαί τινα, auch ἐν ξύλῳ, Equ. 367. 702; Her. 9, 37; Andoc. 1, 45; ἐν ξύλῳ δεδέσϑαι, Lys. 10, 16, mit ποδοκάκη zusammen; Folgde; ξύλῳ φιμοῦν τὸν αὐχένα, Ar. Ran. 716; auch Wahnsinnige oder Tolle wurden in dies Holz gesteckt, Her. 6, 75. – Πρῶτον ξύλον ist im athenischen Theater die vorderste, unterste Sitzbank; denn die Sitze waren vor Alters von Holz, der Name blieb aber auch in dem von Stein gebau'ten Theater; es saßen die Prytanen und Magistrate darauf, Ar. Ach. 25 Vesp. 90. – Vom Kreuz, an das die Verbrecher geheftet werden, N. T.; vgl. auch Alexis bei Ath. IV, 134 a. – Von lebendigem Holze, der Baum, bei alexandrinischen Dichtern, Callim. u. A. Doch nennt Her. 3, 47 die Baumwolle schon εἴρια ἀπὸ ξύλου; vgl. Poll. 7, 75. Oefters der Baumwollenbaum bei Sp.; εἵματα ἀπὸ ξύλων bei Her. 7, 65 scheinen Kleider aus Bast, βίβλος zu sein. – Uebertr., ein hölzerner, stumpfsinniger Mensch, s. Iac. Ach. Tat. p. 815. – Auch ein bestimmtes Längenmaaß hieß so, = 3 πήχεις, 41/2 Fuß, Mathem. vett.
-
22 εἰς-άλλομαι
εἰς-άλλομαι (s. ἅλλομαι), hineinspringen; πυρὸς κρατῆρας εἰςήλατο, in den Krater, Ep. ad. (VII, 124); ἐς τὸ πῠρ Her. 2, 66; bei Hom, πύλας, τεῖχος εἰςᾶλτο, Il. 12, 466. 13, 679, εἰςήλατο τεῖχος 12, 438; dagegen anstürmen, πύργον Pind. Ol. 8, 38; εἰς τὰ τείχη εἰςήλατο Xen. Cyr. 7, 4, 4; Plut. Cleom. 21; ἐπὶ κρατί μοι πότμος δυςκόμιστος εἰςήλατο Soph. Ant. 1326, stürzte auf mich ein. Im aor. II., εἰς τὸν αὐχένα εἰςαλοίμην, Soph. frg. 695.
-
23 δια-κλείω
δια-κλείω (s. κλείω), abschließen, abschneiden; τὸν αὐχένα, die Landenge, Pol. 4, 56; τινὰ ἀπό τινος, 16, 6; τινὰ τῆς εἰςόδου, Dion. Hal. 11, 14; τῆς ἐπανόδου, den Rückzug abschneiden, Pol. 5, 51; pass., 52; τινὶ τὰς χορηγίας, Zufuhr abschneiden, 1, 82.
-
24 δια-ζώννῡμι
δια-ζώννῡμι (s. ζώννυμι), 1) umgürten, bes. med., ἐσϑῆτα, ἀκινάκην, Luc. Somn. 6 Gymn. 6; διεζωσμένοι, um die Mitte gegürtet, Thuc. 1, 6; – übh. = umgeben, φλὸξ διαζώσασα πανταχόϑεν τὴν πόλιν Plut. Brut. 31. – 2) durch Gürten zusammenziehen, γαστέρα Heliod. 10, 32; u. trennen, ἀπετείχισε τὸν αὐχένα διαζώσας ἐρύμασιν καὶ προβλήμασιν ἐκ ϑαλάττης ἐς ϑάλατταν Plut. Pericl. 19, die Landzunge durch Festungswerke abschneiden; dah. συμβαίνει τόπον ῥάχει δυςβάτῳ διεζῶσϑαι Pol. 5, 69; durchschnitten sein, wie Ἀττικὴ μέση διέζωσται ὄρεσιν ἐρυμνοῖς Xen. Mem. 3, 4, 25.
-
25 ἀπο-κόπτω
ἀπο-κόπτω, 1) abhauen, abschneiden, Hom. öfter, von Theilen des menschl. od. thier. Leibes Iliad. 11, 261 Od. 3, 449 u. sonst; παρήορον, die Stränge des Handpferdes, Il. 16, 474; πείσματα νεός Od. 10, 127; ἄγκυραν Xen. Hell. 1, 6, 25, den Anker kappen; νηῶν κόρυμβα Iliad. 9, 241; ῥοπάλου ὅσον τ' ὄργυιαν Od. 9, 325; κόμην ἐλαίης Od. 23, 195; vgl. Ar. Nubb. 1109; γέφυραν, eine Brücke abbrechen, Plut. Nic. 26; ἀποκοπεισῶν ἐλπίδων Pol. 23, 2; vgl. 3, 63; ἀποκοπῆναι τῆς ἐλπίδος Plut. Pyrrh. 2; ἀποκόπτομαι τὴν χεῖρα, τὸν αὐχένα, mir wird der Hals, die Hand abgehauen, Plut. Caes. 16; D. Hal. 3, 58; ἀποκέκοπταί μοι ἡ φωνή Plut. Dem. 25, die Stimme ist mir gehemmt; δεῖ τῇ μακρᾷ ἀποκόπτεσϑαι, mit einer Länge aufhören, Arist. rhet. 3, 8. – 2) herunterschlagen, treiben, τινὰ ἀπό τινος, von etwas, Xen. An. 3, 4, 39. – 3) Med., sich aus Trauer über Jem. schlagen, Jem. betrauern, νεκρόν Eur. Tr. 644.
-
26 ἐπι-ζεύγνῡμι
ἐπι-ζεύγνῡμι (s. ζεύγνυμι), anjochen, bespannen, πώλοις ἀκμαίοις τόνδ' ἐπιζεύξασ' ὄχον Aesch. Eum. 383; übertr., μήτ' ἐπιζευχϑῇς στόμα φήμαις πονηραῖς Ch. 1040, nimm nicht Worte böser Vorbedeutung in den Mund. – Uebh. verbinden, κορμοὺς αὖϑις ἐπεζεύγνυον Her. 7, 36, χεῖρας ἐπιζεύξαντα μέσας βοέοισιν ἱμᾶσιν Theocr. 22, 3, S0., wie Plut. Pericl. 13; in tmesi, χαίταισι ζευχϑέντες ἔπι στέφανοι Pind. Ol. 3, 6; – darüberspannen, γέφυρα ἐπεζευγμένη ὕδατος Luc. V. Hist. 2, 43; – hinzufügen, κοινὸν ὄνομα οὐδὲν ἐπέζευκται Arist. H. A. 4, 7, vgl. rhet. 3, 5; D. Sic. 12, 20; – umgeben, γεωλόφων ἐπιζευγνύντων τὸν αὐχένα Pol. 1, 75, 4, ϑάλαττα τὴν μίαν πλευρὰν ἐπιζεύγνυσι 3, 49, 7.
-
27 διακλειω
преграждать путь, отрезывать, блокировать(τινὰ ἀπὸ τῆς χώρας и τινὰ τῆς ἐπανόδου Polyb.)
τὸν αὐχένα δ. Polyb. — блокировать перешеек;δ. τὰς χορηγίας τινί Polyb. — перерезать пути подвоза к кому-л., блокировать кого-л. -
28 εγκαθαρμοζω
-
29 εγκαθαρμοττω...
ἐγκαθαρμόττω...ἐγκαθαρμόζω, ἐγκαθαρμόττωвсовывать, вдевать -
30 επικλαω
I1) ломать, разбивать2) гнуть, сгибатьἐπικεκλασμένος τὸν αὐχένα Luc. — с согнутой шеей;
ἥ δεξιὰ περὴ τέν κεφαλέν ἐς τὸ ἄνω ἐπικεκλασμένη Luc. — закинутая вокруг головы правая рука3) перен. склонять, смягчать(ἐπικλῶσα γλυκυθυμία Plut.)
ἐ. τινα Plut. — внушить сожаление кому-л., разжалобить кого-л.4) перен. надламывать, лишать мужества, расслаблятьἐπικλασθῆναι (τῇ γνώμῃ) Thuc. — утратить мужество, пасть духом, но тж. быть растроганным;
τὸ ἐπικεκλασμένον Luc. — изнеженность, отсутствие мужестваIIArph. = ἐπικλαίω См. επικλαιω -
31 ξυλον
(ῠ) τό [ξύω и ξέω]1) pl. срубленный лес, бревнаξύλα τετράγωνα Her. — четырехгранные бревна, балки2) pl. поленья, дрова(ξύλα κάγκανα Hom.)
3) пень или столб(ξ. ἢ δρυὸς ἢ πεύκης Hom.)
4) деревянное сооружениеἈργοῦς ξ. Aesch. — корабль Арго;
ἵπποιο ξ. Anth. — (Троянский) деревянный конь5) дубинка, палица, палка(ἔχοντες ξύλα Her.; μετὰ μαχαιρῶν καὴ ξύλων NT.)
6) шейная или ножная колодка(ξ. σιδηρόδετον Her.; ἐν τῷ ξύλῳ δεδέσθαι Lys.)
7) скамьяπρῶτον ξ. Arph. — первая скамья (в афинском театре, предназначавшаяся для πρυτάνεις)
8) стол менялы Dem.9) дерево(ὄρος δασὺ παντοδαποῖς ξύλοις Xen.; ξ. τῆς ζωῆς NT.)
τὸ ξ. τῆς ἀμπέλου Eur. — виноградная лоза;εἴρια ἀπὸ ξύλου Her. — древесная шерсть, т.е. хлопок;10) NT. = σταυρός См. σταυρος11) ксил ( мера длины = 1.39 м) -
32 περιαγω
1) водить кругом, обводить(τινὰ κατὰ τοὺς θησαυρούς, τινὰ τέν λίμνην κύκλῳ ἵππον Her.)
π. τινά τινι Her. — обводить кого-л. вокруг кого-л.;π. ἑαυτὸν ἐν τῷ σχολάζειν Plut. — наслаждаться своим досугом2) водить с собой, т.е. иметь спутником(τινά NT.)
3) вращать, поворачивать(τὸν αὐχένα Plat.; τέν κεφαλήν Arph.)
οἷον τροχοῦ περιαγομένου Plat. — наподобие вращающегося колеса4) поворачиваться (в разные стороны)5) обходить, объезжать(τέν ἐσχατιάν Dem.; τὰς πόλεις πάσας NT.)
6) скручивать(τὼ χεῖρε εἰς τοὔπισθεν Lys.)
7) (преимущ. med.) всюду водить с собой, иметь всегда при себе(τινά и τι Xen.)
8) приводить, сводить(τι πρός τι Arst.)
ἐς τόδε περιήχθην Luc. — я был приведен в такое состояние9) откладывать(ἐς ὥραν τινά Luc.)
10) приходить, возвращаться(πάλιν εἰς τέν ἀρχήν Arst.)
-
33 περισφιγγω
со всех сторон сжимать, отовсюду сдавливать(τὸν αὐχένα τινί Diod.; χεῖρα σπατάλῃ Anth.)
ὅ ὄφις τοῖς κόλποις περισφίγξας αὐτόν Plut. — змея, сдавившая его своими кольцами -
34 φιμοω
1) надевать намордник(φ. βοῦν NT.)
2) перен. зажимать рот, заставлять молчать, pass. умолкать(φιμώθητι καὴ ἔξελθε NT.)
οἱ ἐχθροὴ ἐπεφίμωντο Luc. — враги принуждены были замолчать;πρὸς ἕκαστον τῶν οὕτως ἐπιχειρημένων πεφίμωνται Sext. — ни против одного из этих доводов они ничего не могли возразить3) надевать колодкуφ. τῷ ξύλῳ τὸν αὐχένα τινός Arph. — надевать кому-л. колодку на шею
-
35 гиуть
гиутьнесов1. λυγίζω, κυρτώνω, κάμπτω·2. перен τείνω, ἀποβλέπω:куда он гнет? ποῦ ἀποβλέπει;· ◊ \гиуть спину (или шею) σκύβω τή ράχη (или τόν αὐχένα). -
36 спина
спин||аж τά νώτα, ἡ ράχη [-ις], ἡ πλάτη:стоять \спинао́й στέκομαι μέ (γυρισμένη) τήν πλάτη· поверну́ться \спинао́й к кому́-л. прям., перен στρέφω τά νώτα σέ κάποιον, γυρίζω τίς πλάτες μου σέ κάποιον· делать что́-л. за \спинао́й у кого́-л. перен κάνω κάτι κρυφά ἀπό κάποιον плыть на \спинае́ κολυμβώ ἀνάσκελα (или ὑπτίως)· лежать на \спинае εἶμαι ξαπλωμένος ἀνάσκελα· упасть на́ спину πέφτω ἀνάσκελα· гнуть спи́ну перед кем-л. перен σκύβω τή ράχη, κύπτω τόν αὐχένα. -
37 κύπτω
1. μετ. сгибать, склонять; наклонять, нагибать;§ κύπτω τον αυχένα — гнуть шею, покоряться, подчиняться;
2. αμετ. сгибаться под тяжестью; наклоняться, нагибаться, склоняться -
38 σκύβω
1. μετ. гнуть, сгибать; нагибать, наклонять, склонить;2. αμετ. гнуться, сгибаться; нагибаться, наклоняться, склоняться;σκύβω πάνω από κάποιον (κάτι) — наклоняться над кем-л. (чём-л.);
§ σκύβω τη ράχη (τον αυχένα) — гнуть спину (шею);
σκύβω τό κεφάλι — а) склонять, опускать голову; — б) потупить, понурить голову, потупиться, понуриться;
δεν σκύβω το κεφάλι — не склонять головы (перед чём-л.), не покоряться, быть непокорным;
σκύβω κάτω απ' το βάρος — гнуться под тяжестью (чего-л.)
-
39 назатыльник
-а α.το καταυχένιο (το μέρος του καπέλου που καλύπτει τον αυχένα). -
40 шиворот
-а α: за шиворот από το γιακά ή από τον αυχένα•шиворот на выворот α) απέναντι.
β) αντίθετα (όχι όπως πρέπει).
См. также в других словарях:
Άλπεις — Οροσειρά της Ευρώπης, που αποτελεί το πιο ψηλό μορφολογικό χαρακτηριστικό της κεντρικής και νότιας Ευρώπης. Οι Ά. καλύπτουν επιφάνεια περίπου 260.000 τ. χλμ., στα εδάφη της Ελβετίας, της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της… … Dictionary of Greek
καταυχένιος — ια, ιο (Α καταυχένιος, ον, θηλ. και ενία) αυτός που εκτείνεται πάνω στον αυχένα ή καταφέρεται κατά τού αυχένα (α. «καταυχενίους λυσαμένη πλοκάμους», Ανθ.Παλ. β. «καταυχενίοις [ή ίαις] πληγαῑς», Μ. ΑΘαν.) νεοελλ. το ουδ. ως ουσ. το καταυχένιο… … Dictionary of Greek
παραυχενίζω — Α 1. (κατά τον Ησύχ.) «κάμπτω πλαγίως τόν αυχένα» 2. (κατά τον Φώτ.) «παρακρούω», κόβω τον λαιμό. [ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α) * + αὐχενίζω «κάμπτω τον αυχένα»] … Dictionary of Greek
απαυχενίζω — ἀπαυχενίζω (Α) 1. κόβω τον λαιμό, αποκεφαλίζω 2. δαμάζω ταύρο τραβώντας τον αυχένα προς τα πίσω 3. απελευθερώνω τον αυχένα από ζυγό ή από λαβή του αντίπαλου παλαιστή … Dictionary of Greek
ενδυμασία — Το σύνολο των αντικειμένων –οποιουδήποτε υλικού ή τρόπου κατασκευής– που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να ντύνεται και να στολίζεται. Για πολύ καιρό, ιδιαίτερα σε περιοχές τις οποίες ευνοούσε το θερμό κλίμα, οι άνθρωποι δεν ένιωθαν την ανάγκη να… … Dictionary of Greek
πανοπλία — Το σύνολο των κομματιών καθένα με διαφορετικό σχήμα, ανάλογα με το μέρος του σώματος για το οποίο προοριζόταν που χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν για να προστατεύουν τον άνθρωπο ή το άλογο από τα χτυπήματα των όπλων του εχθρού. Η π. ή «αρματωσιά»… … Dictionary of Greek
περιαυχένιος — α, ο / περιαυχένιος, ον, ΝΑ αυτός που περιβάλλει τον αυχένα («κόσμος περιαυχένιος», Διον. Αλ.) νεοελλ. το ουδ. ως ουσ. το περιαυχένιο α) το μέρος τής σαγής υποζυγίου, το οποίο περιβάλλει τον αυχένα, η λαιμαργία, αλλ. περιλαίμιο β) πλατύς… … Dictionary of Greek
βοθριοκέφαλος — Σκουλήκι που ανήκει στους πλατυέλμινθες σκώληκες και στην ομοταξία των κεστωδών ή ταινιών. Έχει μορφή επίπεδης ταινίας, μήκους 10 12 εκ. που διαιρείται σε πολλά ορθογώνια μεταμερή τμήματα, τις προγλωττίδες, που είναι ενωμένα σε μια αλυσίδα και… … Dictionary of Greek
ξύλο — Φυτικός ιστός, που σχηματίζει, στον βλαστό και στις ρίζες των φυτών, το ξυλώδες αγγειακό τμήμα των ηθμαγγειωδών δεσμίδων, ή σύστημα των αγωγών αγγείων· με το σύστημα αυτό μεταφέρεται και κυκλοφορεί ο ακατέργαστος χυμός, δηλαδή το νερό και οι… … Dictionary of Greek
λαιμός — (Ανατ.). Το κυλινδρικό τμήμα του ανθρώπινου σώματος που ενώνει το κεφάλι με τον θώρακα. Ο σκελετός του αποτελείται από τους αυχενικούς σπονδύλους. Περιλαμβάνει πολλούς μυς και σημαντικές ανατομικές δομές, όπως τον λάρυγγα, το άνω μέρος της… … Dictionary of Greek
ύαινα — (hyaena). Σαρκοβόρο θηλαστικό της οικογένειας των υαινιδών. Είναι μεγάλο ζώο με σώμα συνεπτυγμένο και ισχυρό. Η ύ. έχει τρίχωμα μακρύ, χαλαρό, που σχηματίζει στη ράχη μακριά χαίτη, ξεκινώντας από τον αυχένα. Το κεφάλι της είναι μακρουλό και… … Dictionary of Greek