-
1 οἶκος
Grammatical information: m.Meaning: `house, dwelling of any kind, room, home, household, native land' (Il.).Other forms: dial. ϜοῖκοςCompounds: Very many compp., e.g. οἰκο-νόμος m. `householder, keeper' with - νομέω, - νομία (att.), compoun δ of οἶκον νέμειν, - εσθαι; μέτ-οικος (ion. att.), πεδά-Ϝοικος (Arg.) `living among others, attending, rear vassal'; ἐποίκ-ιον n. `outbuilding, countryhouse, village' (Tab. Heracl., LXX, pap.), hypostasis of ἐπ' οἴκου.Derivatives: (very short survey). A. Subst. 1. τὰ οἰκία pl. (Il.), sg. τὸ οἰκίον (since LXX) `residence, palace, nest' (cf. Scheller Oxytonierung 30, Schwyzer-Debrunner 43). 2. οἰκία, ion. - ίη f. (posthom.; for hexam. uneasy), Ϝοικία (Cret., Locr.) `house, building' (Scheller 48 f.) with the dimin. οἰκΐδιον n. (Ar., Lys.), οἰκιή-της (ion.), Ϝοικιά-τας m. (Locr., Thess., Arc.) = οἰκέτης (s. 5), οἰκια-κός `belonging to the house, housemate' (pap., Ev. Matt.). 3. Rare dimin. οἰκ-ίσκος m. `little house, little room, bird cage' (D., Ar., inscr.), - άριον n. `little house' (Lys.). 4. οἰκεύς (Il.), Ϝοικεύς (Gort.) m. `housemate, servant' (Bosshardt 32f., Ruijgh L'élém. ach. 107 against Leumann Hom. Wörter 281); f. Ϝοικέα (Gort.). 5. οἰκέ-της (ion. att.), Boeot. Ϝυκέ-τας m. `housemate, servant, domestic slave', f. - τις (Hp., trag.), with - τικός (Pl., Arist., inscr.; Chantraine Études 137 a. 144), - τεία f. `the whole of domestic servants, attendants' (Str., Aristeas, J., inscr.); οἰκετεύω `to be a housemate, to occupy' only E. Alc. 437 (lyr.) and H.; on οἰκέτης, οἰκεύς, οἰκιήτης E. Kretschmer Glotta 18, 75ff.; compound πανοικεσίᾳ adv. `with all οἰκέται, with the whole of attendants' (Att.) -- B. Adj. 6. οἰκεῖος (Att.), οἰκήϊος (ion. since Hes. Op. 457) `belonging to the house, domestic, homely, near' with - ειότης (-ηϊότης), - ειόω (-ηϊόω), from where - είωμα, - είωσις, - ειωτι-κός. 7. οἰκίδιος `id.' (Opp.); κατοικ-ίδιος (: κατ' οἶκον) `indoor' (Hp., Ph.). -- C. Verbs. 8. οἰκεω (Il.), Ϝοικέω (Locr.), very often w. prefix, e.g. ἀπ-, δι-, ἐν-, ἐπ-, κατ-, μετ-, `to house, to reside', also `to be located' (see Leumann Hom. Wörter 194), `to occupy, to manage' with οἴκ-ησις (late also διοίκ-εσις), - ήσιμος, - ημα, - ηματιον, - ηματικός, - ητήρ, - ητήριον, - ήτωρ, - ητής, - ητικός. 9. οἰκίζω, often w. ἀπ-, δι-, κατ-, μετ-, συν- a.ο. `to found, to settle' (since μ 135 ἀπῴκισε; cf. Chantraine Grannn. hom. 1, 145) with οἴκ-ισις, - ισία, - ισμός, - ιστής, - ιστήρ, - ιστικός. -- Adverbs. 10. οἴκο-θεν (Il.), - θι (ep.), - σε (A. D.) beside fixed loc. οἴκ-οι (Il.), - ει (Men.; unoriginal? Schwyzer 549 w. lit.). 11. οἴκα-δε `homeward' (Il., Ϝοίκαδε Delph.), prob. from (Ϝ)οῖκα n. pl. like κέλευθα, κύκλα a. o. (Wackernagel Akzent 14 n. = Kl. Schr. 2, 1082 n. 1; diff. Schwyzer 458 a. 624), - δις (Meg.; Schwyzer 625 w. lit.); besides οἶκόν-δε (ep).Origin: IE [Indo-European] [1131] *u̯eiḱ-, u̯oiḱ- `house'Etymology: Old name of the living, the house, identical with Lat. vīcus m. `group of houses, village, quarter', Skt. veśa- m. `hous', esp. `brothel'; IE *u̯óiḱo-s m. Besides in Indo-Ir. and Slav. zero grade and mososyll. Skt. viś- f., acc. viś-am, Av. vīs- f., acc. vīs-ǝm, OPers. viÞ-am `living, house' (OIr. esp. `house of lords, kings'), `community', Slav., e.g. OCS vьsь f. (i-st. second.) `village, field, piece of ground', Russ. vesь `village', IE *u̯iḱ- f. Beside these old nouns Indo-Ir. has a verb meaning `enter, go in, settle', Skt. viśáti, Av. vīsaiti, IE *u̯iḱ-éti. It can be taken as demon. of *u̯iḱ-'house'; so prop. "come in the house, be (as guest) in the house"? To this verb is connected, first as nom. actionis, IE *u̯óiḱo-s, prop. "entering, go inside", concret. `entrance, living'. Beside it as oxytone nom. agentis Skt. veśá- m. `inhabitant', Av. vaēsa- m. `servant', IE *u̯oiḱó-s m. Another nomen actionis is Goth. weihs, gen. weihs-is n. `village', which goes back on IE *u̯éiḱos- n.. -- The formally identical τὰ οἰκία and Skt. veśyà- n. `house, village' are separate innovations (Schindler, BSL 67, 1972, 32). -- More forms w. rich lit. in WP. 1, 231, Pok. 1131, W.-Hofmann and Ernout-Meillet s. vīcus a. vīlla, Vasmer vesь. -- Not here prob. τριχάϊκες, s. v.Page in Frisk: 2,360-361Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οἶκος
-
2 κώμη
κώμη, ἡ, Dorf, Flecken; ein offener Ort, in welchem mehrere Familien in besonderen Wohnungen leben und eine Gemeinde bilden, im Ggstz der mit Mauern umschlossenen Stadt, eigtl. dorisch (Arist. poet. 3, 6 οἱ Πελοπ οννήσιοι κώμας τὰς περιοικίδας καλεῖν φασιν), dem att. δῆμος entsprechend; Hes. Sc. 18; προςπίπτοντες πόλεσιν ἀτειχίστοις καὶ κατὰ κώμας οἰκουμέναις Thuc. 1, 5, vgl. 1, 10. 3, 94; im Ggstz von πόλις Plat. Legg. I, 626 c; οἰκίαν καὶ κώμην καὶ πόλιν ἔχειν ib. 627 a, vgl. Rep. V, 475 d; φρατρίας καὶ δήμους καὶ κώμας Legg. V, 716 d; Xen. u. Folgde. – Auch ein Quartier, ein Viertel in einer Stadt, vicus, B. A. 274, 30; διελόμενοι τὴν μὲν πόλιν κατὰ κώμας, τὴν δὲ χώραν κατὰ δήμους Isocr. 7, 46. – Nach Philozen. bei St. B. v. κώμ η von κοιμᾶσ ϑαι, ἐν ταῖς μακραῖς ὁδοῖς μέσα χωρ'α ἔκτισαν πρὸς τὸ κοιμᾶσϑαι νυκτὸς ἐπιγιγνομένης.
-
3 λαύρα
λαύρα, ἡ, ep. u. ion. λαύρη, Straße, Gasse; Od. 22, 127. 136; κατὰ λαύρας, Pind. P. 8, 90; πυλίδες ἐπῆσαν, ὅσαιπερ αἱ λαῠραι, τοσαῠται τὸν ἀριϑμόν, Her. 1, 180; Μακεδονίης πάσας κατενίσατο λαύρας, Hermesian. bei Ath. XIII, 598 d, u. öfter bei Sp.; Hohlweg, Plut. Crass. 4. Auch = Stadtviertel, vicus. – Ueber Σαμιακὴ λ. s. nom. pr. – Rinnstein, Gosse, ἀμάραι, Moeris; τούς τε κοπρῶνας καὶ τὰς λαύρας, Ar. Pax 99, vgl. 157. – Bei Sp., bes. K. S., ein ringsum eingeschlossener Ort, ein Kloster, wo auch λάβρα geschrieben wird.
-
4 οἶκος
οἶκος, ὁ (eigtl. FΟΙΚΟΣ, vicus), – 1) Haus, Wohnung; Hom. oft, wie Hes. O., sowohl von dem regelmäßigen, festen Hause, als von der Lagerhütte des Achilleus, Il. 24, 471. 572, der Höhle des Kyklopen, Od. 9, 478, u. den Hütten der Landleute; Soph. Phil. 159 von der Höhle des Philoktet. Er braucht es Ai. 1000 u. sonst, wie Eur., auch für Heimath, Vaterland, wie wir, πρὸς οἶκον εύϑύνοντες εἰναλίαν πλάτην, Hec. 39; ϑεῶν, Her. 8, 143 u. sonst; κατ' οἴκους, zu Hause, 3, 79. 6, 39; ἐπ' οἴκου ἀναχωρεῖν, nach Hause zurückkehren, Thuc. 1, 87. 108; ἀπ' οἴκου εἶναι, von Hause entfernt, in der Fremde sein, 1, 99; αἱ κατ' οἶκον κακοπραγίαι, häusliches Ungemach, 2, 60. – 2) ein einzelnes Zimmerim Hause, Gemach, bes. das der Frauen, εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε, Od. 1, 356, vgl. 362. 19, 514. 598. Dah. auch der plur. von einem einzelnen Hause, das mehrere Zimmer in sich faßt, Od. 24, 417; so οἶκοι βασίλειοι, Aesch. Ag. 152 u. öfter, wie Soph. u. Eur., bes. von den Palästen der Könige. – Auch, bei Sp., Aufenthalt sowohl zahmer als wilder Thiere, Stall, Käfig, Lager, Bau. – 3) auch die ganze Hauswirthschaft, Haus u. Hof, Vermögen; οἶκος καὶ κλῆρος ἀκήρατος Il. 15, 498, u. oft in der Od., φϑινύϑουσιν ἔδοντες οἶκον ἐμόν 1, 251, ἐσϑίεταίμοι οἶκος, ὄλωλε δὲ πίονα ἔργα 4, 318, καὶ κτήματα 7, 314, σοὶ δὲ ϑεοὶ ἄνδρα τε καὶ οἶκον καὶ ὁμοφροσύνην όπάσειαν 6, 181, Hausstand; οἴκων πατρῴων, Pind. N. 9, 14; οἱ κηδόμενοι τοῦ Ιελαμῶνος τηλόϑεν οἴκου, Soph. Ai. 203; vgl. ὁ βασιλῆος οἶκος, Her. 5, 31. 6, 9; τὸν οἶκον πάντα τὸν ἑωυτοῦ ἐπέδωκε, 7, 224; vgl. 3, 53; πᾶς ὁ οἶκος ὁ τοῦ πατρὸς οὕτως οἰκήσεται, Plat. Lach. 185 a; u. so bes. im Attischen Recht, im Ggstz gegen das eigentliche Haus, οἰκία, das ganze Vermögen, οἶκος τριηραρχῶν πεντετάλαντος, Is. 7, 42; ὀγδοηκοντατάλαντος, Lys. 26, 22; Dem. 27, 15; οἴκους πολυταλάντους ἀνατρέψασα, Luc. Tox. 14; vgl. Böckh Staatshaush. I p. 379. – 4) Haus, Familie, Geschlecht, ὁ βασιλῆος οἶκος, Her. 5, 31. 6, 9; vgl. Thuc. 1, 137. – 5) Bei den Astrologen das Zeichen des Thierkreises, in welchem ein Planet regiert. Vgl. οἰκοδεσπότης.
-
5 ἄμφ-οδος
ἄμφ-οδος, ἡ, ein herumführender Weg, bes. ein um eine Abtheilung Häufer herumführender, eine Straße, auch ein Stadtviertel, vicus, Sp., VLL.
-
6 οἶκος
οἶκος, ὁ,A house, not only of built houses, but of any dwelling-place, as that of Achilles at Troy (v. κλισία), Il.24.471, 572, cf. S.Aj.65 ; of the Cyclops' cave, Od.9.478 ; of a tent, LXXGe.31.33 ; οἶκον ἱκάνεται is coming home, Od.23.7 ; εἰς or , S.Ph. 240 ;πρὸς οἶκον A.Ag. 867
, S.OT 1491, etc. ;κατ' οἶκον Id.El. 929
, etc. ;κατ' οἶκον ἐν δόμοις Id.Tr. 689
; οἱ κατ' οἶκον ib. 934 ;αἱ κατ' οἶκον κακοπραγίαι Th.2.60
; ;ἐν οἴκῳ καθεύδειν Antipho 2.1.4
,8 ;οἱ ἐν οἴκῳ PCair.Zen.93.10
(iii B.C.); ἐξ οἴκου ἀποδημεῖν ib.44.23 (iii B.C.) ; ἐπ' οἴκου ἀποχωρῆσαι go home wards, Th.1.87, cf. 30, 108,2.31, etc. ; ἀπ' οἴκου from home, Id.1.99, etc. ; cf. οἰκία.2 room, chamber, Od.1.356, 19.514, 598 ;οἶ. θερμός Dsc.2.164
; dining-hall,ἑπτάκλινος οἶ. Phryn.
Com.66, X.Smp.2.18; room in a temple, IG42(1).110A27, al.(Epid., pl.): pl. οἶκοι freq., = a single house, Od.24.417, A.Pers. 230, 524, etc.; κλαυθμῶν τῶν ἐξ οἴκων domestic griefs, Id.Ag. 1554 (anap.); ; ἐς or πρὸς οἴκους, Id.Ph. 311, 383 ; κατ' οἴκους at home, within, Hdt.3.79, S.Aj.65, Mnesim.4.52.3 of public buildings, meeting-house, hall,οἶ. Κηρύκων IG22.1672.24
; Δεκελειῶν ib. 1237.33 ; of treasuries at Delos, JHS25.310, al., cf. Hsch. s.v. θησαυρός ; ἐγκριτήριοι οἶ., v. ἐγκριτήριος ; temple, IG 4.1580 ([place name] Aegina), Hdt.8.143, E.Ph. 1373, Ar.Nu. 600 ;οἶ. τεμένιος ἱερός SIG987.3
, cf. 25 (Chios, iv B.C.) ;ἐν τῷ οἴ. τοῦ Ἄμμωνος UPZ79.4
(ii B.C.) ;ὁ οἶ. [τοῦ θεοῦ] Ev.Matt.21.13
, al. ; of a funerary monument, BCH2.610 ([place name] Cibyra), 18.11 ([place name] Magnesia) ; ἀΐδιοι οἶ., i.e. tombs, D.S.1.51.5 Astrol., domicile of a planet, PLond.1.98r.12, al.(i/ii A.D.), Ael.NA12.7, Vett.Val.7.25, Man.2.141, Eust.162.2.II one's household goods, substance (cf.οἴκοθεν 2
),οἶ. ἐμὸς διόλωλε Od.2.64
;ἐσθίεταί μοι οἶ. 4.318
;καὶ οἶ. καὶ κλῆρος ἀκήρατος Il.15.498
;οἶκον δέ κ' ἐγὼ καὶ κτήματα δοίην Od.7.314
, cf. Hdt.3.53, 7.224, etc.: in [dialect] Att. law, estate, inheritance,οἶκον κατασχεῖν τινος And.4.15
, cf. Lys.12.93, Is.5.15, D.27.4, etc. ;οἶ. πέντε ταλάντων Is.7.42
; cf. οἰκία.III a reigning house,οἶ. ὁ βασιλέος Hdt.5.31
, cf.6.9, Th. 1.137, Isoc.3.41 ; (anap.), cf. S.Ant. 594(lyr.) ; also of any family, Is.10.4, LXXGe.7.1, D.H.1.85 ; οἶ. Σεβαστός, = domus Augusta, Ph.2.520 ;οὐδενὸς οἴκου δεύτερον γενόμενον IG42(1).84.32
(Epid., i A.D.) ; τοὺς πρώτους τᾶς πόλιος οἴκους ib.86.15(ibid., i A.D.). (Orig. ϝοῖκος, cf. ϝοίκω, οἰκία : cf. Skt. veśás, viś- 'house', Lat. vicus, vicinus, etc.) -
7 οἶκος
οἶκος ( ϝοῖκος, cf. vicus): house as home, including the family, and other inmates and belongings, Od. 2.45, 48; said of the tent of Achilles, the cave of Polyphemus, Il. 24.471, 572; the women's apartment, Od. 1.356, cf. 360.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > οἶκος
-
8 κώμη
κώμη, ἡ, Dorf, Flecken; ein offener Ort, in welchem mehrere Familien in besonderen Wohnungen leben und eine Gemeinde bilden, im Ggstz der mit Mauern umschlossenen Stadt. Auch ein Quartier, ein Viertel in einer Stadt, vicus -
9 λαύρα
λαύρα, ἡ, Straße, Gasse. Auch = Stadtviertel, vicus; Rinnstein, Gosse; ein ringsum eingeschlossener Ort, ein Kloster -
10 κλύζω
Grammatical information: v.Meaning: `wash (away), clean', pass. (intr.) `wash, surge, drench'.Other forms: ipf. iter. κλύζεσκον (Ψ 61), aor. pass. κλυσθῆναι (Il.), fut. κλύσ(σ)ω (h. Ap. 75, Pi.), aor. act. κλύσαι (IA.), perf. κέκλυκα, κέκλυσμαι (Att.),Derivatives: κλύσις `washing' (Hp.), mostly of the prefixed verbs ἐπίκλυσις etc. (IA.); κλύσμα (also κατάκλυσμα a. o.) `fluidity, with which something is washed, clystier', also `surge, shore' (IA.), with κλυσμάτιον, - ματικός (Hp.); ( ἐπι-, κατα- etc.) κλυσμός `inundation etc.' (IA.); κλυστήρ, - ῆρος m. `clystier-pipe' (Hdt.) with - τήριον, - τηρίδιον. - Further σύγ-κλυ-ς, - δος `washed together, thrown-' (Th., Pl.), κλύ-δ-α acc. sg. `beating of the waves' (Nic. Al. 170; archaising innoavtion?), κλύ-δ-ων, - ωνος m. `waving, surf, turmoil' (μ 421) with κλυδώνιον (A., E.), κλυδων-ίζομαι `be thrown around by the waves' (LXX, J.) with κλυδωνισμός (Hdn.), - ισμα (Suid.). - Expressive enlargement ( ἐγ-, συγ-)κλυδάζομαι `splash etc.' (Hp.; - άττομαι D. L.) with κλυδασμός, ( ἐγ)κλύδαξις, ἐγκλυδαστικός (Hp.); details in Debrunner IF 21, 221f. - Also κλυδάω, of σταῖς, πηλός, `being (made) wet, soft, be mouldable' (Arist.), prob. after φλυδάω.Origin: IE [Indo-European] [607] *ḱlō-, ḱlū- (= *ḱluH-?) `wash, purify'Etymology: The formation as the sound-like βλύζω, φλύζω, the present κλύζω stands close to the nominale δ-forms κλύ-δ-α, κλύ-δ-ων; from *κλυ-δ-ι̯ω or arisen as denominative yot-present (z. B. Schwyzer 715f.) or an independent enlargement in - ζω (with κλύ-δ-ων etc. as backformations), can hardly be decided. An IE. d-enlargement is present in Germanic, e. g. Goth. hlutrs, NHG lauter (IE. *ḱlū-d-ro-); without -d- Welsh clir `hell, clear, pure' (IE. *ḱlū-ro-). A dentalless primary verb seems to be OLat. cluō `purgo' (only Plin. 15, 119; cf. W.-Hofmann s. v.) and is supposed by clo(v)āca `subterranean discharge canal'; further, with diff. ablaut, Lith. šlúoju, šlúoti `weap, wipe' (IE. *ḱlō[u]-). - More forms Pok. 607, W.-Hofmann s. cluō. (On Oldeurop. river names (* Cluentus in Cluentensis vicus a. o.) Krahe Beitr. z. Namenforschung 5, 113f.)Page in Frisk: 1,876-877Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κλύζω
См. также в других словарях:
Vicus — (Roccantica,Италия) Категория отеля: Адрес: 02040 Roccantica, Италия Описан … Каталог отелей
Vicus — (lat.), 1) (V. urbanus), in Rom die Unterabtheilung einer Tribus, ein aus einigen Straßen bestehendes Quartier. Die Vici des alten Rom s. Rom S. 244. Die Bewohner waren durch die Compitalien u. gemeinschaftlichen Larendienst verbunden. Die… … Pierer's Universal-Lexikon
Vicús — [bi kus], archäologischer Fundort im Piuratal in Nordperu, danach Bezeichnung einer präkolumbischen Kultur (etwa 200 v. Chr. 200 n. Chr.), die durch bis 15 m tiefe Schachtgräber nachgewiesen ist. Grabfunde waren Metallgegenstände (meist aus… … Universal-Lexikon
Vicus — Un vicus est le nom latin donné à une petite agglomération. Sommaire 1 Définitions 2 Origine 3 Du militaire au civil 4 En Germanie inférieure … Wikipédia en Français
Vicús — Dieser Artikel oder Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (Literatur, Webseiten oder Einzelnachweisen) versehen. Die fraglichen Angaben werden daher möglicherweise demnächst gelöscht. Hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und… … Deutsch Wikipedia
Vicus — Schematisierte Darstellung des vicus iuliacum im 1 3. Jh. n. Chr. Umzeichnung nach Tholen (1975) Vicus (Plural: Vici) ist die Bezeichnung eines Stadtviertels oder einer Siedlung der römischen Antike. Der wirtschaftliche Schwerpunkt solcher… … Deutsch Wikipedia
VICUS — I. VICUS locus in Lotharingia, prope Marsallum et Medium Vicum Moyenvy, salinis suis nobilis: vulgo Vy, alias Vic. Ad Saliam Seille fluv. Hîc castrum fuit Ducis, a Stephano Mettensi Episcopo dirutum. Hadr. Vales. Notit. Gall. Vide supra in voce… … Hofmann J. Lexicon universale
Vicus — In the history of the Roman empire, a vicus (pl. vici) was an ad hoc provincial civilian settlement that sprang up close to and because of a nearby official Roman site, usually a military garrison or state owned mining operation. The vici… … Wikipedia
Vicus — Ubicada en la zona costera norte del Perú, en el curso inferior del río Piura, a 7 kilómetros del distrito de Chulucanas, en la provincia de Morropón, Región Piura. Su sede administrativa, estuvo en el cerro Vicús, a una altitud de 170 m.s.n.m.;… … Enciclopedia Universal
Vicus (culture) — Vicús (culture) La culture Vicús (du nom d’une petite localité du nord du Pérou, située à environ 40 kilomètres à l’est de la ville de Piura), datée du Ve siècle avant J. C. au VIe siècle après J. C. approximativement, appartient à l’ensemble des … Wikipédia en Français
Vicus Tuscus — ( Etruscan Street ) was an ancient street in the city of Rome, running southwest out of the forum Romanum between the basilica Iulia and the temple of Castor and Pollux towards the forum Boarium and circus Maximus via the west side of the… … Wikipedia