Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

neighboring

  • 1 finitimus

    neighboring, adjacent, related to, similar.

    Latin-English dictionary of medieval > finitimus

  • 2 finitumus

    neighboring, adjacent, related to, similar.

    Latin-English dictionary of medieval > finitumus

  • 3 contiguus

        contiguus adj.    [com-+TAG-], bordering, neighboring, adjoining, near, close: domos, O.: Aventino, Ta.: tibi, O.: missae hastae, within reach of, V.
    * * *
    contigua, contiguum ADJ
    near, adjoining/adjacent/neighboring; bordering upon; within reach; touching, contiguous; side by side; closely connected; allied

    Latin-English dictionary > contiguus

  • 4 propinquus

        propinquus adj. with comp.    [prope], near, nigh, neighboring: rus, T.: loca, S.: urbs: nimium Sol, H.: urbi montes, N.: itinera loca, L.: exsilium paulo propinquius, O.—As subst n., neighborhood, vicinity: ex propinquo cognoscit Hannonem <*>rofectum, from being in the neighborhood, L.: in propinquo esse, L.—In time, near, at hand, not far off: reditus: stipendi spem propinquam facere, i. e. of speedy payment, L.—Fig., kindred, related, near: homo: mulier: tibi genere, S.: consanguinitate, V.—As subst m. and f a relation, relative, kinsman: societas propinquorum: propinquus et amicus: te reddere caris propinquis, H.: virgo huius propinqua, kinswoman.
    * * *
    I
    propinqua, propinquum ADJ
    near, neighboring
    II

    Latin-English dictionary > propinquus

  • 5 vīcīnus

        vīcīnus adj. with comp.    [vicus], of the neighborhood, near, neighboring, in the vicinity: adulescentulus: bellum, L.: taberna, H.: iurgia, of neighbors, H.: astris sedes, V.: Ni convexa foret (terra), parti vicinior esset, O.—As subst m., a neighbor: proximus: vel tribulīs vel vicinos meos: bonus sane vicinus, H.: vicine Palaemon, V.—As subst f., a neighbor: Chrysis vicina haec moritur, T.: Fides vicina Iovis: anus vicina loci, O.— Plur neut. as subst, the neighborhood, vicinity: sonitu plus quam vicina fatigat, O.—Fig., similar, kindred, allied: vicina eius (eloquentiae) dialecticorum scientia.—Near, approaching: mors, Ph.
    * * *
    I
    vicina, vicinum ADJ
    nearby, neighboring
    II

    Latin-English dictionary > vīcīnus

  • 6 adjacens

    I
    (gen.), adjacentis ADJ
    adjacent, neighboring
    II
    adjacent/neighboring areas/regions/parts (pl.); adjoining country

    Latin-English dictionary > adjacens

  • 7 conterminus

    con-termĭnus, a, um, adj., bordering upon, neighboring, having a common border (not ante-Aug.; perh. first used by Ovid).
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.
    (α).
    With dat.:

    morus fonti,

    Ov. M. 4, 90; 1, 774; 15, 315:

    stabula ripae,

    id. ib. 8, 553:

    quercus tiliae,

    id. ib. 8, 621:

    Aethiopia Aegypto,

    Plin. 13, 14, 28, § 90 et saep.—
    (β).
    With gen.:

    locos jugi,

    App. M. 6, p. 178, 38; 6, p. 180, 16:

    aesculus aedis,

    Sil. 5, 510.—
    (γ).
    With abl.:

    locum lacu aliquo,

    App. M. 4, p. 150, 12.—
    (δ).
    Absol.:

    ager,

    Plin. 18, 6, 7, § 35.—
    B. 1.
    contermĭnum, i, n., a neighboring region, a confine, border:

    in contermino Arabiae,

    Plin. 37, 9, 40, § 122:

    in longinqua et contermina Scythiae fugam maturavit,

    Tac. A. 6, 36.—
    2.
    contermĭ-nus, i, m., a neighbor, Col. 1, 3, 7.—
    II.
    Trop.:

    virtus morti,

    Stat. Th. 7, 702.

    Lewis & Short latin dictionary > conterminus

  • 8 Olympos

    1.
    Ŏlympus and - pos (anciently written Olĭmpus), i, m., = Olumpos.
    I.
    The name of several mountains, the most celebrated of which is one on the borders of Macedonia and Thessaly (now Lacha), of great height, and consequently regarded as the seat of the gods, Mel. 2, 3, 2; 4, 8, 15: Musae quae pedibus magnum pulsatis Olimpum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Müll.:

    his diis Helicona atque Olympon attribuerunt homines,

    Varr. R. R. 3, 16, 7:

    frondosus,

    Verg. G. 1, 282:

    opacus,

    Hor. C. 3, 4, 52:

    nubes excedit Olympus,

    Luc. 2, 271.—
    B.
    Transf., poet. for heaven:

    caelum dicunt Graeci Olympum,

    Varr. L. L. 7, § 20; Verg. E. 6, 86:

    longus Olympus,

    the distant heavens, id. G. 3, 223:

    annuit (Juppiter) et totum nutu tremefecit Olympum,

    id. A. 9, 106:

    stelliger,

    Sen. Herc. Oet. 1907.—Hence, Ŏlympĭădes, um, f., the Muses (perh. only acc. to the foll. remark):

    caelum dicunt Graeci Olympum montem in Macedoniā omnes, a quo potius puto Musas dictas Olympiadas,

    Varr. L. L. 7, § 20.—
    II.
    Of other mountains.
    A.
    In Bithynia, Plin. 5, 32, 43, § 148.—
    B.
    In Mysia, Plin. 5, 32, 40, § 142.—
    C.
    In Galatia, Liv. 38, 18, 15; 38, 20, 2.—
    D.
    In Lycia, Plin. 21, 6, 17, § 31. —
    E.
    In Ionia, Plin. 5, 29, 31, § 118.—
    F.
    In Peloponnesus, Serv. ad Verg. A. 8, 352.
    2.
    Ŏlympus, i, f., a city in Cilicia, named from a neighboring mountain, now the ruins of Deliktash:

    Olympum cepit, urbem antiquam et omnibus rebus auctam,

    Cic. Verr. 2, 1, 21, § 56 (Zumpt N. cr.); Flor. 3, 6, 5; Eutr. 6, 3.—
    II. 3.
    Ŏlympus, 1, m., a famous fluteplayer, pupil of Marsyas, Ov. M. 6, 393; id. P. 3, 3, 42; Hyg. Fab. 165; Plin. 36, 5, 4, § 29.

    Lewis & Short latin dictionary > Olympos

  • 9 Olympus

    1.
    Ŏlympus and - pos (anciently written Olĭmpus), i, m., = Olumpos.
    I.
    The name of several mountains, the most celebrated of which is one on the borders of Macedonia and Thessaly (now Lacha), of great height, and consequently regarded as the seat of the gods, Mel. 2, 3, 2; 4, 8, 15: Musae quae pedibus magnum pulsatis Olimpum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Müll.:

    his diis Helicona atque Olympon attribuerunt homines,

    Varr. R. R. 3, 16, 7:

    frondosus,

    Verg. G. 1, 282:

    opacus,

    Hor. C. 3, 4, 52:

    nubes excedit Olympus,

    Luc. 2, 271.—
    B.
    Transf., poet. for heaven:

    caelum dicunt Graeci Olympum,

    Varr. L. L. 7, § 20; Verg. E. 6, 86:

    longus Olympus,

    the distant heavens, id. G. 3, 223:

    annuit (Juppiter) et totum nutu tremefecit Olympum,

    id. A. 9, 106:

    stelliger,

    Sen. Herc. Oet. 1907.—Hence, Ŏlympĭădes, um, f., the Muses (perh. only acc. to the foll. remark):

    caelum dicunt Graeci Olympum montem in Macedoniā omnes, a quo potius puto Musas dictas Olympiadas,

    Varr. L. L. 7, § 20.—
    II.
    Of other mountains.
    A.
    In Bithynia, Plin. 5, 32, 43, § 148.—
    B.
    In Mysia, Plin. 5, 32, 40, § 142.—
    C.
    In Galatia, Liv. 38, 18, 15; 38, 20, 2.—
    D.
    In Lycia, Plin. 21, 6, 17, § 31. —
    E.
    In Ionia, Plin. 5, 29, 31, § 118.—
    F.
    In Peloponnesus, Serv. ad Verg. A. 8, 352.
    2.
    Ŏlympus, i, f., a city in Cilicia, named from a neighboring mountain, now the ruins of Deliktash:

    Olympum cepit, urbem antiquam et omnibus rebus auctam,

    Cic. Verr. 2, 1, 21, § 56 (Zumpt N. cr.); Flor. 3, 6, 5; Eutr. 6, 3.—
    II. 3.
    Ŏlympus, 1, m., a famous fluteplayer, pupil of Marsyas, Ov. M. 6, 393; id. P. 3, 3, 42; Hyg. Fab. 165; Plin. 36, 5, 4, § 29.

    Lewis & Short latin dictionary > Olympus

  • 10 vicina

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicina

  • 11 vicinum

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicinum

  • 12 vicinus

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicinus

  • 13 adfīnis

        adfīnis is, m and f    a connection by marriage: si me alienus adfinem volet, wants to marry into my family, T.: adfinem reppulisti. —Connected with, sharing, accessory to, implicated in: turpitudini: sceleri: illarum rerum, T.: huius suspitionis.
    * * *
    I
    relation (by marriage); neighbor; accomplice
    II
    adfinis, adfine ADJ
    neighboring, adjacent, next, bordering; related (marriage), akin, connected

    Latin-English dictionary > adfīnis

  • 14 appositus (ad-p-)

        appositus (ad-p-) adj.    with comp. and sup, contiguous, neighboring: castellum flumini, Ta.: nemus, O.—Fig., bordering upon: audacia fidentiae.—Fit, proper, suitable, appropriate: homo ad audaciam: multo appositior ad ferenda signa: argumentatio appositissima.

    Latin-English dictionary > appositus (ad-p-)

  • 15 con-terminus

        con-terminus adj.,    bordering upon, adjoining, neighboring, bounding: gens, Ta.: morus fonti, O.: Sybaris nostris oris, O.—As subst n.: contermina Scythiae, the regions adjacent, Ta.

    Latin-English dictionary > con-terminus

  • 16 continēns

        continēns entis, adj. with comp. and sup.    [P. of contineo], bounding, limiting, enclosing: litas, i. e. of the continent, L.: parum locuples continente ripā, H.—Bordering, neighboring, contiguous, near, adjacent: silvae, Cs.: fundus fundo eius: aër mari: ripae collis, Cs.: cum Ciliciā.— Holding together, cohering, connected, continuous, uninterrupted: silvae, Cs.: grex, L.: agmen, L.: ruinae, L.: terra, N.—Fig., in time, following, next, consequent upon: continentibus diebus, Cs.: motus sensui iunctus et continens: timori perpetuo ipsum malum continens fuit, L.—Continual, consecutive, uninterrupted: continenti labore omnia superare, Cs.: imber per noctem totam, L.: e continenti genere, in unbroken descent: continenti impetu, without a pause, Cs.—In character, continent, moderate, temperate: hoc nemo fuit magis continens, T.: continentior in vitā quam in pecuniā, Cs.: Epaminondas, N.: continentissimi homines.
    * * *
    I
    mainland; continent; forming part of a continuous mass
    II
    essential point, central argument, hinge, basis; suburbs (pl.), (outside walls)
    III
    continentis (gen.), continentior -or -us, continentissimus -a -um ADJ
    bordering, adjacent, contiguous, next; immediately, without delay (w/in/ex); temperate, moderate, n0t indulging in excess; restrained, exhibiting restraint; close (in time); linked; continuous, unbroken, uninterrupted; homogeneous

    Latin-English dictionary > continēns

  • 17 fīnitimus or fīnitumus

        fīnitimus or fīnitumus adj.    [finis], bordering upon, adjoining, neighboring: Galli Belgis, Cs.: aër mari: latus Boreae, i. e. bordering upon the north, H.: provincia, Cs.: Marsi, H.: finitimis inperat, next neighbors, S.: finitimi ac vicini.— Fig., bordering upon, nearly related, like, kindred, associated, connected: virtuti vitium: falsa veris: poëta oratori: historia huic generi: artium quasi finitima vicinitas, closest: malum.

    Latin-English dictionary > fīnitimus or fīnitumus

  • 18 subiectus

        subiectus adj. with comp.    [P. of subicio], lying under, situated below, near, bordering upon, neighboring, adjacent: genae deinde ab inferiore parte tutantur subiectae: (cingulus terrae) subiectus aquiloni: Heraclea Candaviae, Cs.: Ossa, O.: viae campus, L.—Fig., subjected, subject, subdued: (natura deorum) ei necessitati: servitio, L.: neque subiectus esto, submissive, O.—As subst plur. m.: Parcere subiectis, V.— Exposed, liable: Subiectior in diem Invidiae, H.

    Latin-English dictionary > subiectus

  • 19 vīcīnālis

        vīcīnālis e, adj.    [vicinus], of the neighborhood, neighboring: usus, L.
    * * *
    vicinalis, vicinale ADJ

    Latin-English dictionary > vīcīnālis

  • 20 adtiguus

    adtigua, adtiguum ADJ
    contiguous, adjoining, adjacent, neighboring

    Latin-English dictionary > adtiguus

См. также в других словарях:

  • Neighboring — Neigh bor*ing, a. Living or being near; adjacent; as, the neighboring nations or countries. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • neighboring — index adjacent, close (near), contiguous, immediate (not distant), proximate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • neighboring — (Amer.) neigh·bor·ing || neɪbÉ™rɪŋ adj. in the area of; close to; in the vicinity of (also neighbouring) neighbor (Amer.) neigh·bor || neɪbÉ™(r) n. one who lives in a nearby house; fellow human being; someone or something nearby (also… …   English contemporary dictionary

  • neighboring — [nā′bər iŋ] adj. nearby; adjacent; close together; in the same region SYN. ADJACENT …   English World dictionary

  • Neighboring — neighbor eigh bor, v. t. [imp. & p. p. {Neighbored}; p. pr. & vb. n {Neighboring}.] 1. To adjoin; to border on; to be near to. [1913 Webster] Leisurely ascending hills that neighbor the shore. Sandys. [1913 Webster] 2. To associate intimately… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • neighboring — /nay beuhr ing/, adj. situated or living near; adjacent: to visit the neighboring towns. [1595 1605; NEIGHBOR + ING2] * * * …   Universalium

  • neighboring — neigh|bor|ing [ neıbərıŋ ] adjective * near or next to each other: neighboring towns/states/countries …   Usage of the words and phrases in modern English

  • neighboring — adjective the owner of the neighboring property Syn: adjacent, adjoining, bordering, connecting, abutting; proximate, near, close, close/near at hand, next door, nearby, in the vicinity Ant: remote …   Thesaurus of popular words

  • neighboring — adjective having a common boundary or edge; abutting; touching Rhode Island has two bordering states; Massachusetts and Conncecticut the side of Germany conterminous with France Utah and the contiguous state of Idaho neighboring cities • Syn:… …   Useful english dictionary

  • neighboring group — gretimoji grupė statusas T sritis chemija apibrėžtis Šalia esanti grupė. atitikmenys: angl. adjacent group; neighboring group; neighbouring group rus. смежная группа; соседняя группа …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • neighboring-group participation — anchimerinis efektas statusas T sritis chemija apibrėžtis Gretimos grupės poveikis reakcijos centrui. atitikmenys: angl. anchimeric assistance; neighboring group participation; neighbouring group participation; synartetic acceleration rus.… …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»